23/10/2008: Με αφορμή την -χθεσινή- Παγκόσμια Ημέρα Καρκίνου του Μαστού, επαναφέρω στην κορυφή αυτό το (για πολλούς διαφορετικούς λόγους) θαυμάσιο ποστ. Όσοι το επισκεφθείτε για πρώτη φορά, καλό είναι να γνωρίζετε οτι τα περισσότερα απο τα 900 σχόλιά του γονατίζουν τον server μου και θα εμφανιστεί με κάποια καθυστέρηση και δυσκολία… Επίσης, αφαίρεσα την φωτογραφία, ωστε να μην γονατίσει η επισκεψιμότητα και τους ξένους server..
05/11/2007: Το post είχε ανέβει πρώτη φορά στις 5/2/2007.

Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.

Εμεινα άφωνος.

Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.

Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.

Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.

Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.

Πρώτα, το post:

5/2/2007:

Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.

Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».

Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).

Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».

Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.

Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;

~

Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.

Τι το ‘θελα;

Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).

Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.

Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.

Άρρωστος, όχι καρκίνος.

Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.

Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.

Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.

Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.

~

Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.

Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.

Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.

Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.

Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.

Μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, πήρα δύο τηλέφωνα: Πρώτον, το 210.6456713-5, στο οποιο μπορείτε να βρείτε ψυχολογική και άλλη υποστήριξη είτε ως ασθενείς, είτε ως κοντινά πρόσωπα, και το τηλέφωνο 197 που παρέχει μία ακόμα ψυχολογική βοήθεια. Όταν το τηλεφώνημα αφορά θέματα καρκίνου το 197 θα σας περάσει στην αντικαρκινική.

Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.

Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.

Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.

Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…

Καταχωρήσεις:

  • Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
  • Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
  • Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008

Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..

5.051 thoughts on “Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.

  1. Πραγματι…καποιοι επιβιωνουν.
    Πολλοι επιβιωνουν…
    καποιοι ομως δεν τα καταφερνουν…
    Και αυτος ειναι ο λογος που φοβαμαι…
    5ος μηνας παλης για συγγενικο μου προσωπο…
    Και ολα ειναι ρευστα.

  2. Μού θύμισες μια ιστορία που είχα διαβάσει παλιά, για κάποιον που ήταν πολύ βαριά άρρωστος (δεν θυμάμαι από τι) και πριν μπει στο χειρουργείο είχε πει στους γιατρούς :
    «χειρουργήστε με σα να πρόκειται να ζήσω κι όχι σα να με έχετε ξεγράψει».

    Δεν ξέρω (νομίζω είναι φιλοσοφικής φύσης..) το πόσα μπορούμε να προλάβουμε ή ελέγξουμε. Αλλά τουλάχιστον αυτά που είναι στο χέρι μας ας τα παλεύουμε όσο γίνεται χωρίς μοιρολατρείες.

    (Και εύχομαι περαστικά, πρεζα TV!)

  3. πρέζα, ξέρω, μαλακία. Μακάρι να πάνε όλα καλά.

    Citronella, η λέξη μοιρολατρεία είναι πολύ σωστή. Και ο στρουθοκαμηλισμός, επίσης…

  4. Από την δική μου πείρα μία συμβουλή:
    ΝΑ ΨΑΧΝΕΤΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΑΣ.
    Να μάθετε τι να ψάξετε και να ψάχνεστε συνέχεια. (μηχανικά κάθε πρωί)
    Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ.

  5. Πολύ σωστό αυτό για την πρόληψη. Πολύ σωστό γενικά ότι ακούγεται για την προληπτική ιατρική.

    Αυτό που δεν καταλαβαίνω πάντως, είναι γιατί φοβόμαστε να πούμε την λέξη «Καρκίνος»…

    Ίσως επειδή μπορεί να πιάσει τους πάντες – δεν έχει σημασία αν είσαι φτωχός ή πλούσιος, μένεις στην Αθήνα ή στην Τρίπολη, είσαι άσπρος ή μαύρος, strait ή gay…

  6. Η μητέρα μου πέθανε από καρκίνο στο μαστό με μετάσταση στα οστά.Το ήξερε από την αρχή. Ο πατέρας μου έχει εδώ και χρόνια καρκίνο στον προστάτη και τον αποκαλεί «ο καρκίνος μου», παρόλα αυτά καταλαβαίνω και αυτούς που κάνουν την Μαύρη Θάλασσα Εύξεινο Πόντο!

  7. Ειχα λεμφωμα non Hodgkins τριτου βαθμου κακοηθειας(καρκινος αιματος).
    Εχασα το αριστερο μου νεφρο(τυχερη στην ατυχία μου που δεν ειχε κανει μετασταση στον μυελο των οστων) απο αυτη την μαχη,αλλα βγηκα ζωντανη.
    Ειμαι εδω και θα συνεχισω να ζω και να ονειρευομαι για το μελλον…
    Υπαρχει ο φοβος του θανατου γιαυτο δεν λενε την λεξη αρκουδε.
    Αισιοδοξια και θετικη σκεψη χρειαζεται ,να πιστευουμε στην εσωτερικη δυναμη μαςκαι προπάντων να εξεταζεστε συχνα..

  8. Πολλοί επιβιώνουν και τον νικάνε τον μπάσταρδο.
    Άλλοι πάλι όχι και χάνουν την μάχη.
    Είναι ένα φαινόμενο των καιρών.
    Μια κατάρα της εποχής. Μπορούμε όλοι να τον νικήσουμε τον γαμημένο.
    Πρόληψη πρώτα απ’ όλα, έγκαιρος έλεγχος.
    Δεν ξέρω τι άλλο να πω.
    Μόνο, θεωρώ ότι η ψυχολογία και το ψυχολογικό σθένος που παρουσιάζει κανείς όταν πάσχει από τον καρκίνο επηρεάζει σε μεγάλο κομμάτι την έκβαση την μάχης και ίσως οδηγεί στην νίκη ενάντιά του.

  9. Γι αυτό πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε με το βάρος που πράγματι έχει.

    Είναι μία σοβαρή ασθένεια, και όχι ο σατανάς που δεν σε πειράζει αν είσαι πιστός.

    Πρόκειται για μία τυφλή ασθένεια, και όχι για τον τρισκατάρατο.

    Αν την αντιμετωπίσουμε με αξιοπρέπεια και σεβασμό, και όχι με φόβο, και αν αντιμετωπίσουμε τους ανθρώπους που είχαν την ατυχία να βρεθεί στον δρόμο τους σαν ασθενείς, και όχι σαν πεθαμένους, θα έχουμε δώσει ένα ισχυρό πλήγμα στην άγνοια, που είναι εξίσου θανατηφόρα – και θα έχουμε συμπεριφερθεί τίμια σε έναν ασθενή….

    Αντίθετα απο ότι πιστεύαν παλιά, το να σέβεσαι δεν είναι το ίδιο με το να φοβάσαι.

  10. Η μητέρα μου είχε καρκίνο στον μαστό και νίκησε. Τρομέρη η όλη διαδικασία όμως. Χημειοθεραπίες , νοσοκομεία κάθε μέρα σχεδόν , αδύναμο σώμα από τα φάρμακα…. Δύσκολος χρόνος ο προπερσινός … Όλα κάλα όμως τώρα!!!! Θέλει προσπάθεια και (κυρίως) ψυχική ηρεμία και δύναμη αλλά μπορεί να νικηθεί.

    Και για να σας δείξω πόσο τυλφός είναι η μητέρα μου ούτε κάπνισε ποτέ της , έτρωγε υγιεινά, και γυμναζόταν κ λίγο.

  11. καλημέρα
    δεν γράφω blog αλλά σας διαβάζω καθημερινά.
    Ο λόγος που αφήνω αυτό το μήνυμα είναι για να σας πω πως έχει απόλυτο δίκιο ο αρκούδος.
    Αρρώστησα στα 22 …έτσι ξαφνικά έδωσα και τους 2 μου μαστούς για να κερδίσω 3 μήνες ζωή ακόμα.
    είχαν κάνει λάθος έζησα πολύ περισσότερο.
    Πέρασαν 9 χρόνια και κατά καιρούς ξυπνάει το θηρίο μέσα μου αλλά εγώ δεν έχω αποφασίσει ακόμα να του δώσω την ρεβάνς.
    Κάποτε αναρωτιόμουν γιατί σε μένα??
    τώρα πια όχι ίσως γιατί είδα ότι κάποια πράγματα δεν έχουν λογική αυτό όμως που ξέρω καλά πια είναι ζήσε την κάθε σου στιγμή σαν να είναι η τελευταία.
    Δυστυχώς αυτή η νόσος δεν δίνει συμπτώματα και όταν στα δίνει είναι λίγο αργά…
    Να θυμάστε πάντα ότι το μόνο πραγματικό φάρμακο είναι η καλή ψυχολογία στην Ελλάδα έχουμε εξαιρετικούς γιατρούς.
    Έχω κάνει Αμερική και Σουηδία αλλά σαν τον Άγιο Σάββα πουθενά χα χα χα.
    Επίσης έχω βιώσει απίστευτο ρατσισμό όταν δεν είχα τα μαλλιά μου άκουγα δίπλα μου να λένε το καημένο το κοριτσάκι έχει το κακό!!
    όταν αδυνάτιζα σε φάση θεραπείας άκουγα τους συναδέλφους μου να ψιθυρίζουν την έλιωσε η αρρώστια!!
    Γι΄ αυτό να θυμάστε όλοι πως ο μόνος λόγος που ερχόμαστε σε αυτή την ζωή είναι να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε μόνο τότε έχουμε πραγματοποιήσει την αποστολή μας στην γη.
    Και αν ποτέ σας χτυπήσει ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ μην νιώσετε αδικημένοι αλλά εκλεκτοί γιατί ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ χτυπάει τους δυνατούς.
    Όσο για σένα αρκουδέ να θυμάσαι πάντα την μαμά σου γλυκά και τρυφερά γιατί το πάλεψε απλά κάποια στιγμή θέλησε να του δώσει την ρεβάνς.
    Σας φιλώ όλους γλυκά μια καρκινοπαθής που δεν ντρέπεται και δεν φοβάται για αυτά που πέρασε και για αυτά που θα περάσει.

    Αφιερωμένο στους συνάδελφους στην νόσο σε αυτούς που παίζουν ακόμα παρτίδες μαζί του αλλά και σε αυτούς που του έδωσαν την ρεβάνς.

  12. Ξέρω και ξέρεις, είναι κακό πράγμα η αναφορά του ονόματος. «Του σατανά» ένα πράγμα. Δεν το λέμε μπας και τελικά είναι κάτι άλλο όπως μία εποχιακή ίωση. Ξέρω αρκούδε και ξέρεις πολύ καλά! PEACE \/

  13. Γνώρισα την γυναίκα μου όταν ήταν στο τελευταίο στάδιο της χημειοθεραπείας «ειχε λεμφωμα Hodgkins» μετά απο ένα χρόνο τα φτιάξαμε μετά απο τρεία παντρευτήκαμε, το λέω για να καταθέσω μια άλλη άποψη. Δυστυχώς η προκατάληψη και ο χωριατισμός μας ακολουθεί και θα μας ακολουθεί για πολύ ακόμη, είναι πολύ λυπηρό να βλέπεις νεόυς ανθρώπους και ιδίως μορφωμένους να έχουν τέτοιες συμπεριφορές, θα ήθελα να δώσω τις καλύτερες ευχές μου σε αυτούς που κάνουνε τον αγώνα τους ενάντια στον καρκίνο

  14. Έχω τέσσερα άτομα αυτή τη στιγμή στην ευρύτερη οικογένειά μου που έχουν καρκίνο. Οι δύο είναι καλά, οι άλλοι δύο το παλεύουν. Ποτέ δε φοβήθηκα να πω τη λέξη, ποτέ δε χαμήλωσα τη φωνή μου, δεν έχω ξεστομίσει ποτέ τη φράση «επάρατη νόσος».
    Μπράβο που σκέφτηκες να ασχοληθείς με το θέμα αυτό στο blog σου.

  15. παιδια όλα είναι δυνατά…
    τυφλός είδε
    κουφός άκουσε
    κουτσός περπάτησε
    καρκινοπαθής «ξαναγεννήθηκε»
    κοκ

    με κατάλληλη θεραπευτική αγωγή, ένα κάρμα αγάπης-ψυχολογικής υποστήριξης-οραματισμών, καλή διατροφή και πάνω απ’όλα αυτογνωσία, η νίκη είναι δική μας…

    «είμαι ο Χ. και έχω κα ρκί νο»
    το να αποδεχτούμε μια κατάσταση θεωρώ ότι είναι το πρώτο βήμα για την αντιμετώπισή της…!!

  16. Από τότε που μάθαμε πως ο θείος μου διαγνωθηκε ότι έπασχε από καρκίνο όλα άλλαξαν στο οικογενειακό μας περιβάλλον. Η μητέρα μου που τότε ήταν κοντά στα πενήντα στράφηκε προς την κατεύθυνση της εκκλησίας. Άρχισε να πηγαίνει στην εκκλησία συστηματικά και δεχόταν και την επιρροή της θείας μου η οποία ασχολούταν και από πιο μπροστά με τα θρησκευτικά ζητήματα. Το αποτέλεσμα ήταν σιγά σιγά η μητέρα μου να αποξενώνεται από τον κόσμο και να απομονώνεται στον εαυτό της. Από τη μεριά της οικογένειας νομίζω (και λυπάμαι που δεν πράξαμε διαφορετικά) δεν είχε την ανάλογη υποστήριξη, μιας και ο θείος μου, ο αδερφός της την επηρέαζε σε μεγάλο ποσοστό. Με την πάροδο του χρόνου μιας και στο θείο μου δόθηκε ενός χρόνου το μέγιστο παράταση ζωής η κατάσταση στην οικογένεια επιδεινώθηκε. Εγώ τότε ήμουν δώδεκα χρονών αν θυμάμαι καλά.
    Και όλα άρχισαν….από αυτή τη γαμημένη συνήθεια, το τσιγάρο. Ο θείος μου που τελικά δυστυχώς ΄΄οπως γίνεται πολλές φορές έχασε τη μαχή με το καρκίνο, ο οποίος εκδηλώθηκε κατ’αρχάς στον πνεύμονα και έπειτα έκανε μετάσταση στον εγκέφαλο. Σ’αυτό το στάδιο όλοι πιστέψαμε πως όλα είχαν τελειώσει, έλα που όμως η πιστή μας για ένα θαύμα ίσως κάτι να απέδωσε τελικά. Γλίτωσε αρχικά, έφυγε από τον εγκέφαλο. Τότε άρχισε σιγά σιγά να βγάζει ξανά μαλλιά, να ανακτεί τις δυνάμεις του. Καπού όμως εκεί στο ενδιάμεσο έκανε ξανά την εμφάνισή του. Τότε συντετριμμένος ψυχολογικά άρχισε το «δεύτερο ημίχρονο» της χημειοθεραπείας, ξανά η ίδια διαδικασία. Η μάνα μου και η αδερφή της ξανά άρχισαν να μιλάνε στο θείο μου και να του δίνουνε κουράγιο. Έτσι τουλάχιστον πίστευαν, όμως, μάλλον κατάφεραν το ακριβώς αντίθετο. Κάθε φορά που ο θείος μου μιλούσε μαζί τους έπεφτε χάμω από τα κλάμματα, τον άκουγα από το τηλέφωνο. Βλέπεται ο θείος μου ζούσε στη Σουηδία, μαζί με τη γυναίκα του και το δεκάχρονο παιδάκι τους και εκεί στην ηλικία που το παιδάκι του χρείαζεται τόσο πολύ τους γονείς του τον χάνει, άλλο ένα θύμα του καρκίνου. Μ’αυτά και μα’αυτά θέλω να φτάσω στο επίμαχο σημείο. Δε λέω καλό είναι να βοηθούμε ψυχολογικά τους πασχόντες καλό είναι να πιστεύουμε στο θεό(σ’όποιον θεό πιστεύει ο καθένας) όμως να προσέχει ο καθένας τον τρόπο που το κάνει, γιατί όχι μόνο προσφέρει πόνο αντί να τον απαλύνει από τον πασχόντα αλλά διαταράζει και ίσως ανεπανόρθωτα την ψυχολογική υγεία της οικογένειας. Ευτυχώς όμως σε εμάς παρόλα αυτά τα πράγματα άρχισαν να μπαίνουν σε μια σειρά. Θύμα επίσης όμως όλης αυτής της ιστορίας είναι και ο παππούς μου ο οποίος δεν άντεξε να βλέπει το γιο του σ’αυτήν την κατάσταση….Τέλος πάντων, αυτή η εμπειρία που έζησα σ’αυτήν την μικρή ηλικία δεν θα τη ξεχάσω ποτέ και θα συμφωνήσω μ’αυτό που αναφέρει κάποιος στο σχόλιό του, πως ο καρκίνος εκδηλώνεται δυσυχώς στα δυνατά άτομα, χωρίς όμως να είναι αυτό απόλυτο. Ο θείος μου ήταν δυνατός, νέος, γεμάτος ζωή και δημιουργικότητά. Ήταν μόλις 48 χρονών. Όταν άκουγα πιο μικρός τέτοιου αριθμού ηλικίες πίστευα πως είναι μεγάλες, τώρα κατάλαβα πως είναι απλώς μια σταγόνα στον ωκεανό της ζωής μας.,… Γεια σας από εμένα και μην απελπίζεστε, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία………………

  17. TON KARKINO TON NIKAS MONO EXONTAS THELHSH ΓΙΑ ΖΩΗ!!!
    4 XPONIA EXOYN PERASEI KAI DEN AFHSA TON EAYTO MOY NA ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ.
    ΠΡΩΤΑ ΜΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΓΑΠΗ…ΦΑΡΜΑΚΟ ΠΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
    ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟ.

  18. Βρέθηκα σε αυτη τη σελίδα ψάχνοντας συμβουλές για το πως μπορώ καλύτερα να στηρήξω κάποιον που εχει καρκίνο. Ειναι η 3η φορά που συμβαίνει σε κάποιον κοντινό μου. Τον 1ο τον έχασα, η 2η το νίκησε και τώρα παλέυω για την 3η. Ψάχνω τι πρέπει να κάνω για να στηρίξω και αυτή αλλα και τον εαυτό μου που πότε πότε απελπίζεται και φοβάται παραπάνω απο το κανονικό. Μάχη είναι παιδιά, δύσκολη μάχη. Και στις μάχες ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα νικήσει. Η ελπίδα σε ένα θάυμα είναι καμιά φορά η μόνη σανίδα σωτηρίας. Είτε πιστεύεις στα θαυμαυματα είτε όχι. Δύναμη, ψυχραιμία, ελπίδα. Μονο οταν έχεις ημερομηνία τέλους καταλαβαίνεις πόσο σημαντική ειναι μια μερα. καθε μερα. Ευχομαι σε όλους όσους δλωσατε μάχη για εσας η για αλλους να επουλωθουν οι πληγες σας, και σε όσους την δίνετε τώρα καλη δύναμη.

  19. δεν θέλω να κάνω τον κακό της παρέας. ο καρκίνος είναι επάρατη νόσος. η μητέρα μου διεγνώσθη με καρκίνο μαστού το 1991. έκανε μαστεκτομή, καθαρίσανε καλά την μασχάλη, έκανε χημειοθεραπείες και μετά όλα ωραία και καλά. κάθε χρόνο έκανε σπινθηρογράφημα οστών και αιματολογικές εξετάσεις για καρκινικούς δείκτες. 14 χρόνια αργότερα, στην τελευταία εξέταση ρουτίνας, ο ογκολόγος της είπε, έχει περάσει μεγάλο διάστημα, όλα καλά, μην το σκέφτεσαι πλέον. λίγους μήνες μετά επέστρεψε, 14 χρόνια μετά…. ένα ισχυρό σοκ. και επέστρεψε πολύ επιθετικά. το τί τράβηξε η γυναίκα δεν σας λέω. το ένα φάρμακο μετά το άλλο, τί παρενέργειες, τί έχασε τα μαλλιά της, τί νευροπάθειες και ερυθροδερμία στα άκρα με φοβερούς πόνους, τί κλάματα κάθε μέρα, μετάσταση σε λεμφαφένες, μετά στα οστά, μετά τίγκαρε το συκώτι, μετά στον πνέυμονα, στομάχι, υγρό γύρω απο τους πνεύμονες… όλα μαζί, οι γιατροί έδιναν 3 μήνες… εφιάλτης. τα κατάφερε όμως, αυτή τη στιγμή είναι εντελώς καθαρή, και ελπίζω να μην απολαμβάνουμε απλά ένα διάλλειμμα. αλλά παιδιά είναι φοβερό… ούτε στους χειρότερους εχθρούς μας…..εγώ αυτή τη λέξη δεν μπορώ να την προφέρω….

  20. Μπράβο που ασχολήθηκες με τον καρκίνο.
    Σήμερα γύρισα από το Διαβαλκανικό. Ξεκίνησε ο πατέρας μου χημειοθεραπεία από καρκίνο στον πνεύμονα. Πριν 4 χρόνια διαγνώσθηκε και με καρκίνο στον προστάτη. Έτσι λοιπόν έχει δύο πρωτοπαθείς, και το παλεύει. Μαζί μου, για παρέα είχα την πρώτη μου ξαδέλφη (με καρκίνο ωοθηκών προ πενταετίας). Η ξαδέλφη μου έχει διαψεύσει όλα τα προγνωστικά των γιατρών, ελπίζω το ίδιο και ο πατέρας μου. Είμασταν μέσα στο γέλιο και στην κουβέντα για πάνω από 5 ώρες. Το παλεύουμε και δεν θα το βάλουμε κάτω, δεν θα παραδοθούμε αμαχητί. Και το συζητάμε και με άλλους, γνωστούς και άγνωστους, για να τους πούμε αυτά που ξέρουμε και να τους δώσουμε κουράγιο.

  21. Ξαφνιάζομαι, πραγματικά.

    Ξεκινάω να γράψω ένα post, για την «ασθένεια», που κανείς δεν τολμούσε να αναφέρει,

    ..και βρίσκομαι μπροστά σε μία καταιγίδα περιπτώσεων.

    Ρε παιδιά, τόσοι πολλοί ασθενούν;

  22. ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΨΥΧΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ.Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΘΥ ΕΚΑΝΕ ΜΑΣΤΕΚΤΟΜΗ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ.ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΧΑΠΙ.ΕΙΧΕ ΟΓΚΟ 3,5 CM ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ.ΤΟ ΕΙΧΕ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 5 ΧΡΟΝΙΑ ,ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΕΓΧΟ ΠΟΤΕ.ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΟΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΕΛΑΦΡΥΝΩ ΤΟ ΚΛΙΜΑ.ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΟΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΣΥΜΒΕΙ ΤΟ ΨΑΧΝΩ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΕΥΡΕΣ.ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΡΟΛΗΨΗ.ΨΑΞΙΜΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΨΑΞΙΜΟ.

  23. Ο παππους μου. Σε ηλικια 77 χρονων και μετα απο μια ζωη στη φυση, χωρις να εχει κανει ποτε του ενα τσιγαρο απεκτησε εναν ογκο να, μετα συγχωρησεως, στο παχυ του εντερο. Αφου οι γιατροι εκαναν 2 μηνες να το παρουν πρεφα (τι γαστροσκοπησεις, τι κακο) κατεληγαν οτι ο ανθρωπος ειχε χρονια γαστριτιδα.

  24. Εχουμε και εμεις εναν καρκινοπαθη στην οικογενεια.τον παππου μου(απο εκει εμπνευστηκα και το name Που χρησιμοποιω). Σε ηλικια 77 χρονων και μετα απο μια ζωη στη φυση, χωρις να εχει κανει ποτε του ενα τσιγαρο απεκτησε εναν ογκο να, μετα συγχωρησεως, στο παχυ του εντερο. Εγχειριστηκε το Σεπτεμβρη του 2004. Μετα απο 2 εβδομαδες αρχισαν οι χημειοθεραπειες. Ενας χρονος… σπασμενος σε δυο εξαμηνα. Επεσαν τα μαλλια του, αδυνατισε, ολοι στο χωριο κοιτουσαν ενα φαντασμα. Επι 2,5 χρονια οι εξετασεις του ειναι καθαρες. Μας ειπαν «δεν εχει πια καρκινο». Το τελευταιο εξαμηνο κατι δεν παει καλα… απλαστικη αναιμια μας το ειπαν, μυελοδυσπλαστικο συνδρομο μας το ειπαν… Ξανα μανα εξετασεις, δειγμα μυελου και ενας οργανισμος πολυ ευπαθης. Καθε τρεις και λιγο στο νοσοκομειο με διαφορες ιωσεις που καταληγουν σε πνευμονια. Μεταγγισεις καθε τρεις και λιγο. Σημερα βρηκα το χρονο να ψαξω να βρω τι ειναι αυτο το μυελοδυσπλαστικο συνδρομο… Σε ολα τα ξενα ιατρικα site αναφερεται ως ειδος καρκινου του αιματος. Προ-λευχαιμια το λενε. Κανενας γιατρος μεχρι τωρα δεν μας εχει εξηγησει τι ειναι αυτο που εχει. Ολοι ειναι καθησυχαστικοι. «θα κανει μεταγγισεις που και που… και ολα θα πανε καλα». Γιατι και οι γιατροι δεν μας λενε ξεκαθαρα τι εχει; Κρυβονται πισω απο την επιστημονικη ορολογια επειδη εχουν να κανουν με εναν ηλικιωμενο ανθρωπο; Και ποιος τους ειπε οτι δεν θελει να το παλεψει και να βγει νικητης; ποιος τους ειπε οτι δεν θελει να φτασει τα 100;
    Δεν φοβαμαι να πω οτι εχει καρκινο, οι αλλοι μαλλον φοβονται να το ακουσουν. Ελπιζω ομως πως η νεα γενια, ακριβως επειδη εχει πολλες τετοιες εμπειριες θα εξαληψει τα φαινομενα την δακτυλο-δειξιας των καρκινοπαθων.
    Ευχομαι οτι καλυτερο σε ολους σας και τις οικογενειες σας… Δυναμη, Υπομονη και Αγαπη.

  25. ένα άλλο κακό όσον αφορά τον ελληνικό ιστοχώρο, είναι η παντελής έλλειψη ενός φόρουμ στο οποίο καρκινοπαθείς και συγγενείς και φίλοι να μπορούν να εκθέτουν την εμπειρία τους, να ζητούν και να δίνουν υποστήριξη, να λαβαίνουν υποστήριξη…

  26. kai o pappouys mou hlikias 80 etwn emfanise auto to sundromo twra(muelodusplastiko) opws mas eipan oi giatroi…dn eimai sigouros an einai morfh h propompos karkinou h kati allo…diavasa gia kapoia farmaka therapeies etc dn xerw ti n pw k emas einai sxetika kathushxastikoi oi giatroi…

  27. Η δική μου εμπειρία αφορά την αδερφή μου.
    Εμφάνισε απλαστική αναιμία στα 20…. πληροφοριακά και μόνο είναι άσχετη με τον καρκίνο…. αλλά εξίσου σοβαρή .
    Από εκείνη την στιγμή άρχισε ο αγώνας της!!!!
    Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα είναι νικήτρια!!!! Αγωνίζεται με αξιοπρέπεια για την ζωή της, χωρίς γκρίνια (που κι αυτό θα ήταν απόλυτα κατανοητό).
    Την θαυμάζω απεριόριστα για το κουράγιο της και την απόφασή της, για όσο υπάρχει, να έχει ποιότητα στην ζωή της. Αυτή της η συμπεριφορά μας έχει κάνει όλους, στην οικογένεια, να εκτιμάμε την ζωή μας κι όλα αυτά που έχουμε και θεωρούμε δεδομένα.
    Παρ΄όλα αυτά μπαίνω συχνά στην διαδικασία να αναρωτιέμαι για το άδικο που υπάρχει…
    Άλλοι να αγωνίζονται για μια παράταση χρόνου κι άλλοι να σπαταλάνε την ζωή τους…

  28. Μόλις πριν λίγες ώρες διέγνωσαν στην μητέρα μου λέμφωμα στομάχου,είναι η χειρότερη μέρα της ζωής μου αλλά προσπαθώ να μείνω ψύχραιμη και να είμαι χαμογελαστή,καλή δύναμη σε όλους.

  29. Παράθεμα: arkoudos.com »
  30. EDW KAI OKTW MHNES TON PALEYW TON TRISKATARATO KAI GW.EYTYXWS EXW THN SYMPARASTASH THS OIKOGENEIAS MOY ,POY EINAI H DYNAMH MOY.KAI MONO POY AKOYW TA PAIDIA MOY NA MOY LEN ,OLA KALA MANA,EGW ANAKOYFIZOMAI.EIMAI STO TRITO STADIO(MASTEKTOMH KAI LEMFADENES) ME OSTIKES METASTASEIS.AKOLOY8W TIS ODHGIES TWN OGOLOGWN.OI PONOI OMWS KAI H DYSKOLIA STHN BADISH ME KANOYN KAPOIES STIGMES NA PARADIDW TA OPLA.EXW DROMO MPROSTA MOY.XRONO DEN KSERW AN EXW………..

  31. o karkinos palevetai.
    eimai foithtria iatrikhs , sto televtaio etos…einai evkolo na sthrizeis allous kai an eisai sklhros otan o karkinos xtyphsei kai th dikh sou porta omws ta xreiazesai ligo. H istoria mou 3ekina apo ton ianouario opu o mpampas eishx8ei se eparxiako geniko nosokomeio me prokardio algos-oloi fobountan gia thn kardia tou -egw , pu h3era oti eixe mia anaimia , zhthsa na ton dei kai aimatologos afou ekane pou ekane eisagwgh…to nosokomeio de die8ete aimatologo!e3etaseis epi e3etasewn mexri th stefaniografia ftasame…oloi htan pepeismenoi oti eixe stefaniaia noso…egw apo ena shmeio kai meta stamathsa na asxolumai giati sth mikrh mas polh 8a mu bgaine h fhmh oti 8elw na epembainw se 8emata «synadelfwn» – o mpampas strafhke enantion mou , «afou eisai giatros bres ti exw» . Me kana dyo «synadelfous» pou tolmhsa na syzhthsw me apophran kai mu eipan na koitazw ta ma8hmata mou kai na mhn asxoloumai egw…
    o mpampas, afotu apodeix8hke oti den exei tpta sthn kardia tou , katelh3e sto tmhma mesogeiakhs anaimias tu laikou , opu ekane kai 3anakane e3etaseis giati ekei htan pepeismenoi oti exei stigma.
    shmera mu eipe oti eixe pei sthn ka pou ton parakolou8use «h korh mu leei oti me avta ta ergasthriaka den exw stigma»
    «na er8ei na ths kanw frontisthrio pes ths»
    kazelh3e na kanei myelogramma prin ena mhna giati h aimatologos ypopsiasthke kt pu egw eixa ypopsiastéi diabazontas kai psaxnontas kai apokleiontas alla ena ena kairo prin…kai xtes bghkan ta apotelesmata kai tou anakoinwse «myelodysplastiko syndromo , prolevxaimikh katastash»
    3erw oti exei epibiwsh 6mhnes-6,5 xronia sthn kalyterh periptwsh.shmera thn phra egw h idia thl mhpws eixe na mu pei kt parapanw kai na th rwthsw 5 pragmata pu diabasa…se amerikaniko biblio ekdosewn 2005 diabasa dld oti se mia periptwsh sthn opoia profanws anhkei o pateras mu h pi8anothta e3eli3hs se levxaimia einai 10%.den prolaba na arxisw thn protash mu , na th rwthsw gia avto pu diabasa kai me apophre – mu eipe na mhn asxolumai , oti den einai dikia mu duleia , na mhn to paizw giatros , oti den einai duleia mu na diabazw biblia amerikanika tu 2005 kai oti den yparxei 8erapeia , h taktikh einai wait and see…
    ti see kyria mu?see pote 8a er8ei h levxaimia?h8ela na ths pw akoma gia erevna me kps paragontes pu egine sth suhdia me 8etika apotelesmata pu parateinei to xrono mexri na metapesei se levxaimia kai an htan na erxomastan me avtus se epafh na to dokimasume sto mpampa mu , alla fysika de mu afhse tetoia peri8wria…giati mallon 8a mu elege oti den einai duleia mu na enhmerwnomai gia tis neoteres e3eli3eis ths iatrikhs apo iatrika pagosmia data base…
    xarakthristika mu eipe «na diabazw ta ma8hmata mu kai na afhsw to current 2005»
    1 ma8hma xrwstaw , ton ioulio evelpistw na parw ptyxio…
    isws na mhn eimai aimatologos , alla de 8a stamathsw na psaxnw. lypamai gia th synadelfo – spudazw sto panepisthmio twn patrwn kai oi ka8hghtes mas mexri twra mas parotrynan na exume apories , na basizomaste sthn «iatrikh basismenh se endei3eis»kai na psaxnomaste…
    anyway , h episthmh kai h erevna de stamatoun kai polles morfes karkinou mporoun na katapolemh8oun . kai nai prpei na to leme me to onoma tu – karkinos . allwste den einai kati e3wpragmatiko.kyttara einai pu exun xasei to fysiologiko elegxo pollaplasiasmou tous h alliws ton programmatismo tou kyklou ths zwhs tous.8ewrw oti o as8enhs prepei na 3erei ti exei kai poso sobaro h oxi einai avto. oute na panikoballetai oute na koimizetai – na 3erei gia na dei ti 8a kanei apo ekei kai pera .
    isws sas 3anagrapsw apo th suhdia h th germania …to farmako pu entopisa den kykloforei sth xwra mas .

  32. είναι άραγε η ανάγκη για ελπίδα αυτό που σε κάνει να ανακοινώνεις φάρμακο που δεν έχει ελεγχθεί και δεν έχει κατ επέκταση κυκλοφορήσει ευρέως??? η βιασύνη να δείξεις ότι τα έμαθες όλα? την ψυχολογία όλων αυτών που χρειάζονται ακμαίο το κουράγιο την σκέφτηκες? την εμπιστοσύνη τους στους γιατρούς τους που δίνουν αντάμα το αγώνα?
    κατανοητή η ανάγκη για ελπίδα…. κατακριτέα η βιασύνη.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.