Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
Γεια σας φιλοι μου.HODGKIΝ CAT πολυ χαιρωμε που ειρθες παλι στηυ παρεα μας.Ας προσευχηθουμε ολοι για την φιλη σου να γινει το θαυμα να το ξεπερασει dimi μου τι να να σου πω?????????τι αλλο υπομονη και για μενα ειναι το τριτο καλοκαιρι συνεχωμενων χημειοθ.πολλες φορες απελπιζωμε οπως αυτη την δευτερα εκανα θεραπειαμεχρι σημερα το μεσημερι ημουν λιωμα μεχρι που ειπα τελος δεν κανω αλλη αυτη την φορα ηταν διπλη η δοση κανω μια φορα τον μηνα και μια για τα οστα πολλα δηλητηρια γινεσαι αλλος ανθρωπος σερνεσαι…..αλλα απο το μεσημερι και μετα αρχισα να συνερχωμε τοτε αλλαζης και λες οκευ σηνεχιζουμε με τα δηλητηρια συνεχιζω να ζω μακαρι να συνεχισουμε ολοι οσοι νοσουμε να ειναι αντιμετωπησιμο. DINO τι κανετε? Οι υπολοιποι εισται ολοι καλα δεν γραφω ονοματα αλλα γιατι το μυαλο μου εχει παθει λιγο συνχυση απο τα δηλητηρια οχι λιγο χαχαχαχα τελος παντων να εισται ολοι καλα καληνυχτα φιλοι μου.
καλημέρα σας,
HODGKIN CAT εχω διαβάσει για σενα παλιες συνομιλίες και χαίρομαι παρα πολύ που ξανα γράφεις και είσαι καλά!εύχομαι να πάει καλά η φίλη σου.Νανσυ απιστευτη δύναμη, το χέρι πως πάει?
Εμένα ο πατέρας μου θα μπεί αυτή τη βδομάδα που έρχεται για την 5η χημειοθεραπεία.Μετα έχει άλλη μια για να ολοκληρώσει τον 1ο κύκλο και βλέπουμε μπορεί να μην χρειαστεί να κάνει άλλες άμεσα. Τι κάνετε? Καλημέρα σε όλους φίλοι μου
KΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ.ΙΟΑΝΝΑ ΜΟΥ ΕΥΧΩΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙ ΑΛΛΕΣ ΧΗΜΕΙΟΘ. Ο ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ 6 ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΩΡΑ ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ SERBIS ΤΟ ΛΕΩ ΕΓΩ ΧΑΧΑΧΑΧΑ ΘΑ ΣΥΝΕΧΕΙΣΩ ΑΛΛΟΥΣ 6 ΚΥΚΛΟΥΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΘΑ ΞΕΡΩ ΤΟ ΧΕΡΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΕΧΩ ΣΠΑΣΗ ΤΟ ΔΕΞΙ ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΧΕΙΡΑΣ ΟΙ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΛΗΣΕΙ.ΜΕΝΟΥΝ 3 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΟΝ ΓΥΨΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΙΩΑΝΝΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΣΟΥ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΕΙΣΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ?ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.
Τη χθεσινη μερα, συμπληρωθηκαν 6 χρονια απο το θανατο μιας αγωνιστριας, και συναμα ατυχης κοπελας, της ΑΜΑΛΙΑΣ ΚΑΛΥΒΙΝΟΥ. Το κοριτσι αυτο , ειχε το θαρρος να κατονομασει δημοσια τους φακελλακηδες γιατρους, τους αλμπανηδες, αλλα και τους γιατρους ανθρωπους, που συναντησε απο τη στιγμη που αρχισε η μεγαλη ταλαιπωρια της. Αν δεν υπηρχαν οι αλμπανηδες και οι αδιαφοροι, η Αμαλια θα ηταν σιγουρα ακομα κοντα μας, αλλα η σαπιλα που υπαρχει δεν την αφησε. Αμαλια μου, αν μας βλεπεις απο καπου, σου ζητω εγω συγνωμη εκ μερους ολων αυτων συγνωμη, και σου υποσχομαι αν βρεθει καποιος τετοιος στο δρομο μου να τον κανω ρομπα. Ειναι γεγονος οτι οι περισσοτεροι γιατροι ειναι ανθρωποι, εγω τουλαχιστον στην 21μηνη περιπετεια μου με τον καρκινο, συναντησα μονο καλους γιατρους , μπορει να ειμαι τυχερος, δεν ξερω, εχω ομως να αναφερω, ενα γιατρο ανθρωπο με Α κεφαλαιο, τον ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΑΠΑΜΙΧΑΛΗ, θωρακοχειρουργο στο Σωτηρια, μετεπειτα φιλο μου θελω να πιστευω, που μου ανακοινωσε αυτος οτι εχω καρκινο στο νεφρο και μεταστατικο στο επινεφριδιο, ο οποιος μετα την ανακοινωση με ετρεξε με το δικο του αυτοκινητο στο ογκολογικο του Σωτηρια, ηταν αυτος που με ετρεξε σε αλλο γιατρο ουρολογο διπλα στο Γεννηματας και εφαγε τα μουτρα του γιατι δεν τον εξυπηρετησαν, ηταν αυτος που εν συνεχεια, μπροστα μου πηρε τλφ αλλο ουρολογο φιλο του διευθυντη μεγαλου νοσοκομειου, και μεσα σε 3 ημερες μου ειχαν αφαιρεσει νεφρο και επινεφριδιο γιατι ετσι επρεπε, για να μην διασπαρει ο καρκινος, δινοντας μου μαλιστα και ολοκληρο το φακελλο μου, για να μην καθυστερησουμε με νεες εξετασεις, και χωρις παρακαλω να ζητησει τιποτα. Εν συνεχεια τσεκαρησα οτι λειτουργει ετσι με ολους, γιατι σε επισκεψη μου στο Σωτηρια που νοσηλευοταν δικος μου ανθρωπος, συναντησα τη φιλη της γυναικας μου ΜΑΡΙΑ ΕΥΘΥΜΙΟΥ τελειως τυχαια, και μου ειπε οτι ειχε λειτουργησει ετσι και για εκεινη χωρις να την ξερει. Αλλα και για τους υπολοιπους γιατρους μου δεν εχω παραπονο, ολοι μου εχουν φερθει τοσο καλα. Δεν ειμαι και απο τους ανθρωπους βεβαια που θα ετρωγαν εκμεταλευση, ακομα και αν το πληρωνα με τη ζωη μου. Πολλες φορες τους βλεπω πως τρεχουν και τους λυπαμαι. Αυτα ειχα να πω, γεια σας.
καλησπέρα ,
Νανσυ , μακαρι να μην κάνει άλλες χημειοθεραπείες , ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου.Θα ήθελα να σου πω πως η δύναμη και η γεναιότητα σου μου θυμίζει μια πολύ αγαπημένη οικογενειακή φίλη που τη ν θαυμάζω και την θαυμαζα απο παλιά (έχω αναφερθεί σε αυτή ο΄ταν πρωτο έγραψα στο μπλόγκ). Τις είχαν δωσει μέχρι 1 χρόνο ζωής ,κ είναι μαζί μας 18 χρόνια. Ποτέ δεν την θυμάμαι άρρωστη όταν τελείωνε με τις θεραπείες της την έβλεπα να οργωνει όλη την περιοοχή κυριολέκτικά! Φοβερός άνθρωπος παλικάρι τις έτυχαν πολλά έχασε την διδυμη αδερφή της απο τον καρκίνο ένω είχε ηδη νοσήσει και η ίδια. Οι γιατροί επειδή δεν έχει και ποτέ δεν είχε οικονομική άνεση της φέρθηκαν άψογα και πάντα την πρόσεχαν(στον Αγ Σάββα νοσηλεύτηκε). Προχθές που είμασταν στο σπίτι όλοι μαζί μας έλεγε πως όταν είχε πάει για κάποιο άλλο λόγο σε έναν γιατρό και είδε το ιστορικό της ο γιατρός γεμάτος χαρά της είπε δεν το πιστεύω αυτο κυρία …. .¨
Απο τους καλύτερους ανθρώπους που ξέρω την αγαπάω πολύ.
και το ξέρει.
DENIS Πράγματι υπάρχουν γιατροί που δεν τιμούν τον όρκο τους (ντροπή!!) αλλά και αυτοί που αξίζουν πολλά! Αυτους του γιατρούς τους ευγνομονώ. Εμείς στο Σωτηρία δεν έχουμε κάποιο παράπονο. Να είστε καλά όλοι.
ΜΑΝΙΑ , ggg πως πάει η εγκυμοσύνη σας?
Καλημερα και καλη εβδομαδα σς ολους.
Νανσυ ευχομαι οι εξετασεις που θα κανεις να ειαι πολυ καλες και να ηρεμησεις λιγο να βγαλεις και τον γυψο και να βρεις λιγο τον εαυτο σου.Denis και Ioanna υπαρχουν οπως σε ολους τους κλαδους καλοι και κακοι γιατροι,ανθρωποι και μη το μονο που εχω να πω ειναι να τους δινει ο Θεος δυναμη στους «ΓΙΑΤΡΟΥΣ» και να ειναι καλα γιατι πραγματικα το αξιζουν.Η εγκυμοσυνη μου παει αρκετα καλα,βλεπετε εχω εγω εχει το μωρο δεν ξερω να πω με βεβαιοτητα τον φιλακα αγγελο μας που εδω και 20 μερες μας προσεχει.
Σε σκεφτομαι συνεχεια..
Να είστε καλά κ εσύ και το μωράκι σου. ΝΑ προσέχεις
Καλό βράδυ!!!!Μάνια,σίγουρα το μωράκι έχει φύλακα άγγελο!!!Έχει εσένα κι όλους όσους το περιμένουν με τρελή χαρά!!!!!
Καλά,εγώ το έχω πει χιλιάδες φορές:Ναι,ο άντρας μου ήταν πολύ δυνατός μα το ότι μπόρεσε να κρατηθεί αξιοπρεπώς κοντά μας για 10 ολόκληρα χρόνια,το οφείλουμε στους υπέροχους γιατρούς που είχαμε την τύχη να συναντήσουμε…..Τους ευχαρίστησα έναν έναν…Πραγματικά άνθρωποι πρωτίστως και ύστερα επιστήμονες που τιμούν τον όρκο τους και εκτελούν λειτούργημα…..
10 ολοκληρα χρονιαμε τον καρκινο…. ενας ακομα απο τους λογους που σε θαυμαζω Στεφανια, με τετοια συντροφο διπλα σου, πως να μην φυγεις απολυτα ευχαριστημενος απ αυτη την παληοζωη. Και τωρα ο Στεφανος ειναι μακρυακαι συ προσπαθεις να μαζεψεις τα συναισθηματικα κομματια σου… Τι να πεις; μονο κουραγιο στην ατυχη Στεφανια μας, και παλι να νοιωθω συνεχως θαυμασμο σε σενα κι ας μην σε ξερω. Η Βαγγελιτσα πρεπει να ειναι ευτυχισμενη με τετοια μαμα. Dimi μου, πως αρχισε ο νεος κυκλος; πως νοιωθεις; κουρευτηκες προκαταβολικα; δεν πειραζει, μια ακομα δοκιμασια που θα ξεπερασεις, ειμαι σιγουρος. Νανσυ μου; εσυ πως εισαι; ενα ακομα παληκαρι… τελικα εχουμε φτιαξει καλη ομαδα, ο καρκινος ειμαι σιγουρος οτι εχει αρχισει να μας φοβαται….
καλημέρα ,
Σήμερα πηγαμε εγώ και ο πατέρας μου για εξετάσεις αίματος μιας και αύριο θα μπεί πάλι μεσα για την χημειοθεραπεία του.Ελπιζω να βγούν καλές. Κάθε που πλησιαζει να μπεί μέσα για την θεραπεία του οι σκέψεις μου όλες περιστρέφονται γύρω απο αυτό. Ευχομαι να πάνε όλα καλά. Dimi αλήθεια πως είσαι?
Καλή μερα σε όλους σας σκέφτομαι
Καλημέρα και από εμένα.ελπίζω να είσαστε όλοι καλά.η πολυαγαπημενη μου σύζυγος και εγώ βρισκόμαστε στο νοσοκομείο 20 μέρες.χθες είχαμε επέτειο 13 χρόνια ,σήμερα έπεσε σε κώμα.οι όγκοι είναι αμετρητοι πια οι ελπίδες σώθηκαν. Θέλω να ευχαριστήσω όσους μου συμπαραστάθηκαν από εδώ μέσα.εύχομαι σε όσους χάσατε κάποιον δικό σας καλό κουράγιο και σε όσους δίνουν τη μάχη καλή δύναμη.να είσαστε όλοι καλά.θα μπαίνω να μαθαίνω τα νέαα σας αλλά μάλλον δεν θα ξαναγραψω .σας ευχαριστώ.
Dino , καλό κουράγιο και δύναμη για τα παιδιά ,πραγματικά λυπάμαι για όλα αυτά που περνάτε….
DINO.Δεν εχω λογια μονο καλο κουραγιο και μην ξεχνας οτι η ελπιδα πεθαινει τελευταια.Παρε δυναμη απο τα παιδια σας και αυτα απο εσενα και φυσικα λυπαμαι κι εγω με την σειρα μου απιστευτα για τον γολγοθα που περνατε..
Dino οι ημερομηνίες και οι επέτειοι είναι φρικτές μνήμες….Για μένα ο χρόνος που έζησα μαζί του με τα καλά μας και με τις σκληρές μας στιγμές είναι από τις 19-12-1998 ως και 13-8-2012…..Ήταν λίγο,πολύ λίγο…μου τον έκλεψε ο καρκίνος…..Ξέρεις όμως τι σκέφτομαι,έτσι για να να απαλύνω την απουσία του;Ξεκουράστηκε και λυτρώθηκε…Όταν υπάρχουν και παιδιά σε τόσο τρυφερές ηλικίες,τότε είναι που πρέπει να γίνουμε θηρία και να μην δίνουμε το δικαίωμα στα δάκρυα να κυλούν….Η μανούλα είναι ό,τι πολύτιμο έχουν οι άνθρωποι ειδικά στην παιδική τους ηλικία….Μίλα τους,κανένας δεν ξέρει καλύτερα αυτά τα πλασματάκια παρά εμείς που τα φέρνουμε στον κόσμο…Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο όμορφες κουβέντες έκανε η μικρή μου με τον μπαμπά της για τον θάνατο!!!!!Της έλεγε πως δεν είναι τίποτα,δεν τον φοβόμαστε όταν κάποιος που υποφέρει και πρέπει να ξεκουραστεί!!!!Όταν λοιπόν εκείνος έφυγε,η Ευαγγελία σπάραξε,μα δεν θα ξεχάσω ποτέ τι μου είπε:ο μπαμπάς έπρεπε να ξεκουραστεί από τους πόνους του,δεν άντεχε άλλο….Εσύ μαμά δεν έβλεπες πως δεν μπορούσε άλλο;Ήταν πολύ περήφανος και δεν μπορούσε να κάθεται πάνω στον καναπέ δίχως όρεξη,αμίλητος με πόνους…..
Αγαπητέ μου,δεν ξέρεις πόσο σε νιώθω…..Απλά,κράτα της το χέρι και ψιθύρισέ της αυτά που θέλεις…Θα σ΄ακούσει…..Πολλές κουβέντες λέμε σε στιγμές που μάλλον η σιωπή ξεκουφαίνει….Εγώ,το έχω ξαναπεί:θέλω να πω τόσα μα τόσα πολλά μα δεν υπάρχουν λόγια γι΄όλα αυτά που νιώθω,που σκέφτομαι,που αισθάνομαι….Ένα όμως μπορώ να εκφράσω με απόλυτη σιγουριά:μοναξιά κι απέραντη αγάπη γι΄αυτόν που έχασα….Κοιτάζω όμως τη μικρούλα μου και σκέφτομαι πως η φύση έκανε το θαύμα της:είναι ίδια εκείνος-χαμόγελο,μάτια,κορμί,κινήσεις,χαρακτήρας….Μου άφησε το άλλο του μισό,γι΄αυτό προσπαθούσε να ζήσει παρακαλώντας τους γιατρούς:λίγο ακόμα έλεγε,όχι για μένα,μα για κείνη,να τη δω να μεγαλώνει…..Λίγο ακόμα που ποτέ δεν έγινε πολύ…..
Dino,δεν ξέρω αν θα βρεις το κουράγιο να ξανακαταθέσεις τις σκέψεις σου εδώ μέσα…Ίσως όμως θα είσαι πολύτιμος με τις εμπειρίες σου…Ίσως μιλώντας γι΄όλα αυτά που έζησες,που ζεις και θα ζεις,να παίρνεις δύναμη κι ό,τι άλλο μπορεί να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα….Καληνύχτα…..
Stefania,
Συγκινήθηκα πολύ διαβαζοντας σε. Μακάρι να βρεις τον τρόπο να σταματήσεις να πονάς και να συνεχίσεις μόνο να τον αγαπάς και να θυμάσαι τις πιο όμορφες στιγμές σας.
Στεφανια ανεπαναληπτη…. τι να πουμε εμεις;
Στεφανία, κάθε φορά που σε διαβάζω με κάνεις να σκέφτομαι αυτά που περνούν οι συμπαραστάτες των καρκινοπαθών. Ήταν τυχερός μέσα στην ατυχία του ο άντρας σου που σε είχε.
Σπάνια με αγγίζουν τα λόγια συμπαραστατών γιατί νομίζω ότι δεν μπορούν να μας καταλάβουν. Η αλήθεια είναι »αλοίμονο σαυτόν που φεύεγει», όλοι οι άλλοι συνεχίζουν την ζωή τους.Έτσι είναι κ το υγιές, να συνεχίσουν την ζωή τους. Γιαυτό κ δεν συμπάσχω συνήθως με τους συγγενείς των καρκινοπαθών, γιατί η δικιά τους ζωή συνεχίζεται κ με όμορφα γεγονότα που σε κάνουν να ξεχαστείς. Στην δικιά σου περίπτωση κ σε μια περίπτωση μιας άλλης κοπέλας που έγραψε όταν έχασε κ αυτή τον σύζυγό τους πριν από καιρό (δεν θυμάμαι το όνομά της) με έκανες να αναθεωρήσω εν μέρει τις πεποιθήσεις μου για τους συμπαραστάτες. Ναι, ίσως μπορείτε να καταλάβετε τι γίνεται μέσα μας. Και με ανακουφίζει που το παραδέχεσαι, είσαι τόσο ειλικρινής. Αλλά η ζωή σας συνεχίζεται και η απάλυνση του πόνου θα έρθει. Δεν το λέω με κακία, ίσα ίσα το χαίρομαι και έτσι θέλω κ έτσι πρέπει να είναι. Έτσι πρέπει να είναι γιατί κ γω σκέφτομαι τα παιδιά μου κ ότι πρέπει όταν έρθει η ώρα να να το ξεπεράσουν όσο γίνεται πιο ανώδυνα σαν κάτι φυσιολογικό. Μπράβο στον άντρα σου που μιλούσε με την μικρή για τον θάνατο. Δεν ωφελεί ναλλάζουμε κουβέντα. Πρέπει να εντάξουμε τον θάνατο στην ζωή μας κ να μην τον φοβόμαστε. Πρέπει να συμφιλιωθούμε μαζί του, είναι μέρος της ζωής μας. Σου εύχομαι να βρεις τον δρόμο σου.
Νάνσυ Dino εύχομαι καλή δύναμη. Κρατάτε γερά!
Καλημέρα σας,
Sundy όντως κανείς δεν μπορεί να μπεί στην ψυχολογίας σας και να καταλάβει πραγματικά την ψυχή σας ,τις σκέψεις σας και τον σωματικό πόνο που νιώθετε , αναμφισβητητα. ¨οταν αρρώστησε ο πατέρας μου μου είπε μια καλή φίλη που με ζεί απο κοντα , πρέπει να συνέλθεις στο κάτω κάτω δεν το έχεις εσύ το πρόβλημα ο πατέρας σου το έχει εσύ είσαι καλά. Μου φάνηκαν πολύ σκληρά τα λογια της (αλλά εχει δίκιο) και σκεφτόμουν συνεχώς τι είναι αυτά που λέει δεν κοιμάμαι και βλέπω συνε΄χως εφιαλτες και όταν κοιμάμαι ξυπναω με το παραμικρό τι είναι αυτά που λέει….¨οταν έγραψα για πρώτη φορά εδώ ανέφερα πως δεν θέλω να φανώ εγωίστρια μιλώντας για τον πόνο που νίωθω και εξακολουθώ να το λέω.Εγώ φοβάμαι την απώλεια και «φθείρομαι» κάθε φορά όταν σκέφτομαι πως να νιώθει τώρα . Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορώ να βιώσω αυτό που νιώθούν όσοι δίνουν αυτή τη σκληρή μάχη … έχεις δίκιο Sundy.
Σήμερα ο μπαμπάς μου μπήκε να κάνει και την 5η θεραπεία του και όλα πρός το παρον πάνε καλά μας είπαν οι γιατροί. Οι ακτινογραφίες έδειξαν οτι το υγρό στους πνεύμονες έχει σταματήσει εντελώς και οτι το σημείο που νοσεί δεν έχει επέκταση και οτι τα υπόλοιπα όργανα είναι εντάξει.Να φανταστείτε προχθές πήγαμε μαζί να κάνουμε εξετάσεις αίματος (εγω γιατί είχα καιρό να κάνω)και οι δικές του εξέτασεις ήταν λίγο καλύτερες απο τις δικές μου! Με κάνει τόσο περήφανη που το παλεύει…
Καλημέρα σας να είστε καλά
Ioanna, δεν ειναι και τοσο δυσκολα τα πραγματα οπως τα εμφανιζουν αρκετοι. Ο καρκινος ειναι οντως μια σοβαρη ασθενεια, ερχονται στιγμες αρκετα δυσκολες, αλλα ειναι διαχειρισημες. Ο πονος ειναι θεμα αυτοελεγχου στους περισσοτερους ανθρωπους, και γενικα , σημερα που υπαρχουν τοσα μεσα στα χερια των γιατρων, δεν καταλαβαινω σε τι διαφερει ο καρκινος, απο μια ας πουμε πνευμονια. Θυμαμαι τον γιατρο μου να μου βαζει βελονες 15 ποντους και 3 και τεσσερις φορες καθε 2 ωρες για να μου βγαλει το υγρο απο την ασκητικη συλλογη που ειχα, γιατι ξαναμαζευοταν , κι εγω κοιτουσα τη βελονα με μεγαλη ψυχραιμια και γελουσα συγκαταβατικα στο γιατρο μου, και οταν δεν εβρισκε στοχο, του ελεγα δεν πειραζει , ξαναπροσπαθησε, θα τον βρουμε το στοχο. Με τη νεφρεκτομη σε κοβουν στη μεση για να αφαιρεσουν νεφρο, πολυ μεγαλη τομη και 6 ωρες χειρουργειο, αλλα πιστεψε με , ολα ειναι απολυτως διαχειρισημα. Περισσοτερο με πειραζε οταν καποια στιγμη τα φαρμακα για μηνες μου ειχαν κανει διαβητη και δεν μπορουσα να φαω τα συκα που ηταν εξω απο το σπιτι μου στη συκια , παρα ο καρκινος. Και ολα αυτα σου τα λεω για να μην στενοχωριεσαι για το μπαμπα σου, δεν ειναι τιποτα ο καρκινος ειναι μια αρρωστια οπως ολες οι αλλες. Στον υπεζοκωτα ειχε μαζευτει 8 λιτρα υγρο, στο Σωτηρια νομιζαν οτι ειναι σιγουρα καρκινος, στην πρωτη ακτινογραφια δεν φαινοταν καθολου πνευμονας, και ομως δεν ηταν καρκινος, μετα την πλευροδεσια δεν ξαναμαζευτηκε υγρο, αν ηταν καρκινος μετα απο μερικους μηνες θα ειχε ξαναμαζεψει. Με σωστους γιατρους και θετικη σκεψη και ο πατερας σου θα γινει καλα.
Denis ,
Πραγματικά έχω ηρεμίσει και έχω οπλιστεί με θετική ενεργεια και αυτό οφείλεται σε μεγάλο μέρος στον πατέρα μου για τον τρόπο που ο ίδιος αντιμετωπίζει τα πράγματα, στον αδερφό μου που ευτυχώς εχει τον ίδιο χαρακτήρα με τον μπαμπα μου αλλά και σε σας όλους!
Ο μπαμπάς μου πριν ανεβάσει λιγο πίεση, για την οποία παίρνει μόνο ένα χάπι δεν είχε αρρώστήσει σχεδόν ποτέ (δεν έπερνε φάρμακα σχεδόν ποτέ) έδινε αίμα σε όποιον γνωστο και φίλο χρειαζόταν. Είναι πολύ γερός οργανισμός. Μερικές φορές με παίρνει το παράπονο αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα γιατί σε αυτόν γιατί σε εμάς γιατι είχα βιώματα απο το κοντινό περιβάλλον μου.
Σε ευχαριστώ για την ενθάρρυνση και ευχαριστώ και όλους τους υπόλοιπους για άλλη μια φορά.
Γι αυτο πιστευω οτι θα το ξεπερασει, το ιδιο κι εγω, στη ζωη μου αν ειχα μονο κρυολογισει 3 η 4 φορες ειναι ζητημα, πιεση δεν ειχα ποτε στη ζωη μου, παρα μονο τελευταια που επαθε ο νεφρος μου, ειμαι τυχερος ομως γιατι ο αλλος νεφρος λειτουργει αριστα και για τους δυο, να δεις οτι και ο μπαμπας σου σε λιγο θα ειναι ελευθερος καρκινου.
Καλημερα σε ολους,DENIS ολο αυτο που περιγραφεις με τους πνευμονες σου μου θυμιζεις την μητερα μου,μονο που εκεινης βγαζαν το υγρο και μεσα το πολυ σε μια εβδομαδα ειχε παλι γεμισει.Οι γιατροι ηταν απολυτα σιγουροι οτι ηταν καρκινος δεν υπηρχε αμφιβολια και οταν την ανοιξαν πια και ειδαν οτι δεν ηταν επαθαν.Ολα αυτα στην Σωτηρια,ειχε τοτε μια πολυ καλη γιατρο που μπορει να ηταν πολλους μηνες στο νοσοκομειο η μητερα μου η γιατρος της ηταν ομως αρκετα επιμονη για να βρει τι ειναι αυτο που προκαλουσε το υγρο σε καρδια και πνευμονες.
Να σας πω παντως κατι ολα ειναι τυχερα μακαρι να ηταν ο πατερας μου εδω και ας ηταν η ζωη μας ενα νοσοκομειο το ξερω πως καποιες φορες σε αυτο το θεμα σκεφτομαι εγωιστικα ομως ποναει πολυ η απωλεια του και καθε μερα με μικροπραγματα που συναντω μου θυμιζουν στιγμες που περναγαμε μαζι.Ακομα και ενα καρπουζι που εκοβα εχτες μαζι με το αρωμα του μου ηρθε στο μυαλο που παντα επερνε ενα πολυ μεγαλο και μου το εκοβε και μου το εφερνε στο σπιτι γιατι παντα ηθελε ολα να τα μοιραζετε μαζι μας.Μια απλη μυρωδια μου εφερε τοσες αναμνησεις στο μυαλο ,τον κηπο που καθομασταν σχεδον καθε βραδυ τα καλοκαιρια και ποσα αλλα.Ξερω πως ποναω λιγοτερο απο την μητερα μου γιατι θα ερθουν χαρες στην ζωη μου που θα με κανουν να ξεχαστω ενω εκεινη νιωθει μονη παρολο που δεν την εχουμε αφησει λεπτο ομως πραγματικα αυτα τα μικρα καθημερινα πραγματα ειναι που λες οχι δεν γινεται να εφυγε οχι δεν μπορει αυτο που ειδα στο νοσοκομειο πριν 22 ημερες να ηταν αληθεια οχι δεν μπορει να μην ξανακουσω την φωνη του,κι ομως αυτο εγινε και ειναι το μονο που δεν αλλαζει.Οταν μαθαμε οτι ο πατερας μου επασχε απο καρκινο και ο τυπος ειναι επιθετικος μια πολυ καλη μου φιλη μου ειπε «κερδισε οσο πιο πολυ χρονο μπορεις μαζι του κι αν δεν μπορεις να πηγαινεις στο σπιτι καθε μερα λογω υποχρεωσεων πηγαινε εστω και για 5 λεπτα» πραγματικα την ακουσα τωρα νιωθω ομως πως ο χρονος που περασα μαζι του δεν καλυψε την μελλοντικη του απουσια πως ακομα και ολη μερα να ημουν μαζι του το ιδιο θα ενιωθα αυτην την στιγμη ενα τρομερο κενο.
IOANNA ο μπαμπας σου ειναι δυνατος γιατι δυνατοι ειστε εσεις κρατα του το χερι να περνει την θετικη σου ενεργεια και να καταλαβαινει πως ολα πανε καλα και θα πανε καλα Ευχομαι να διαβασουμε μια μερα πως ειναι ελευθερος καρκινου και πως ολα τελειωσαν.
Καλημερα σε ολους ξερω πως ισως γινομαι κουραστικη ομως προσπαθω να ειμαι δυνατη γιατι πρεπει να ειμαι και μονο εδω μπορω εστω λιγες απο τις σκεψεις μου να τις βγαλω απο το μυαλο μου.
MANIA ,
Καλή σου μέρα,ευχαριστώ πολύ
Φιλιά και καλημέρα και στους υπόλοιπους
H φιλη μου πεθανε…Εζησα απο κοντα τον αποχαιρετισμο .Αυτο που ειδα…ηταν τοσο τραγικο…Λενε οτι οταν πεθαινεις μετα απο τετοια ταλαιπωρια ηρεμεις….Εγω στο προσωπο της ειδα τον τρομο…Ακομη….Κανονικα ολη η τεχνολογια ολες οι επιστημες του κοσμου θα επρεπε να εχουν επικεντρωθει στη θεραπεια αυτων των ασθενειων…. Ολα τα αλλα ειναι τοσο ανουσια…..
Hotgkin cat, τελικα ο γερος οργανισμος δεν κρατησε στη ζωη τη φιλη σου, καλο της ταξιδι. Πιστευω οτι τελικα καρκινο κανουν οι ανθρωποι που νοιαζονται, οχι τα γαιδουρια, το αγχος πρεπει να ειναι ο πρωτος λογος που γινεται ο καρκινος. Σου ευχομαι να ζησεις να τη θυμασαι.
Καλησπερα φιλοι μου. ΗOTGKIN CAT λυπαμε για την φιλη σου καλο της ταξιδι… DINO καλο κουραγιο και δυναμη τι αλλο να πω.. SUNDY STEFANIA DENIS MANIA IOANNA με εχετε συνκλονιση με αυτα που γραφετε με φερνετε αντιμετωπη με τα συναισθηματα μου. Πιστευω πως ειναι πολυ δυσκολο για τους αγαπημενους μας .Εγω σκεπτωμε οταν ερθει η ωρα να φυγω τα παιδια μου και λυγιζω μακαρι να το ξεπερασουν οσο πιο ανωδυνα γινετε.και να σας πω και κατι αλλο γιατι εδω σε αυτο το μπλοκ καταθετουμε πολλα, η Μητερα μου ειναι 91 ετων και δεν ξερω .ισως να ειναι σκληρο που το λεω μας ειπαι ο γιατρος αυτες τις μερες οτι εχει μεγαλη καρδιακη ανεπαρκεια και μπορει να φυγη ανα πασα στιγμη λεω ισως ειναι καλυτερα ετσι για να μη με δει να πεθαινω εγω γιατι πυστευω δεν υπαρχη πιο σκληρο πραγμα για εναν γονειο, απο την αλλη δεν θελω να φυγη γιατι παντρευω την κορη μου τον αλλο μηνα.τελικα ετσι ειναι η ζωη ποτε δεν γινονται τα πραγματα οπως τα θελουμε!!!!!!!!!μας επιφυλασει πολλες εκπληξεις.εγω εκανα μερικες απο τις εξετασεις δειχνουν οτι ο ογκος στην σπονδυλικη στηλη εχει μεγαλωσει μου υπολειπεται ενα scanin οστων για να δουμε και τις αλλες εστιες που υπαρχουν για να δουμε πως θα προχωρησουμε.εχω κανει 6 κυκλους αυτη την φορα και μου υπολειπονται αλλοι 6 κυκλοι αλλα δεν ξερω ακομη αν θα συνεχισω η θα αλαξουμε θεραπεια αν και δεν εχουμε και πολλες επιλογες παντως την δευτερα εχω θεραπεια καλη μου δυναμη γιατι η περασμενη δεν ηταν η καλυτερη μου καληνυχτα σας και να εισαστε ολοι καλα φιλοι μου.
Νανσυ, κουραγιο καλη μου, εχεις περασει πολλα ολα αυτα τα χρονια, και σε χαιρομαι που δεν βαρυγκομεις. Με το καλο να παντρεψεις την κορουλα σου, και τους ογκους εχεις μαθει να τους πολεμας, να δεις οτι ετσι θα γινει και τωρα. Και μενα η μητερα μου εκανε καρκινο τωρα στα 89, και της αφαιρεσαν το στηθος, δεν βαριεσαι αυτοι εζησαν τη ζωη τους, η δικη μου μητερα εζησε και δισεγγονα.
Hodkin cat καλο ταξιδι στη φιλη σου.
Νανσυ καλη δύναμη, εσυ εισαι το συνώνυμο της δυναμης. Με το καλο για την κορη σου .φιλια σε όλους
Καλοί μου φίλοι καλησπέρα….Για ποιό θέμα να πρωτομιλήσω;;;Ειλικρινά,δεν ξέρω τι πρέπει να πω σε σας που νοσείτε και αγωνίζεστε…Ναι,είναι αυτό που είπα ξανά:είναι κάποια συναισθήματα που εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να περιγράψω…..Μόνο νιώθω,τίποτα άλλο…Εμείς γύρω σας φαντάζουμε τόσο μα τόσο λίγοι και μικροί…Τι μπορούμε να πούμε εμείς;;Τι να περιγράψουμε;;;Τις παρενέργειες από τα φαρμάκια;Την αναμονή των εξετάσεων που θα δώσουν ή δεν θα δώσουν παράταση;;;ΤΙ ΓΑΜΩΤΟ;;;;;;;΄Ει,εσείς εκεί,είστε τόσο μα τόσο δυνατοί που δεν το χωράει ανθρώπου νους…..Μπορεί ν΄ακούγεται κοινότυπο,μα εγώ μέσα από τα βιώματά μου,έχω δικαίωμα νομίζω να το λέω….Πηγαίναμε θυμάμαι για αξονική κι εγώ παρέλυα από το φόβο των αποτελεσμάτων-εκείνος ήταν τόσο ήρεμος και ψύχραιμος κι αυτό μ΄έκανε τόσο μα τόσο δυνατή…Έλεγα,αφού αυτός έχει αυτή τη στάση,εγώ έχω τα δικαίωμα να λυγίσω;;;;;Αφού αυτός ονειρεύεται,κάνει σχέδια,χαμογελά,εγώ έχω το δικαίωμα να εξωτερικεύσω τον πόλεμο που γίνεται μέσα μου;;;…Έτσι σκεφτόμουν και τα χρόνια περνούσαν….
Όλοι κάποια στιγμή θα φύγουμε,είναι γεγονός μα κάποιοι δυστυχώς κερδίζουν την κάθε ώρα,την κάθε στιγμή με πολύ κόπο,με πολύ πόνο,ανεβαίνοντας ένα Γολγοθά που δεν έχει τέλος….και είναι απίστευτα δυνατοί,αφάνταστα γενναίοι…..Δεν είναι λόγια του αέρα όλα αυτά,τα πιστεύω,ξέρετε δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να σε συμπονάει κάποιος….Εγώ δίπλα στον άντρα μου έμαθα να μην τον λυπάμαι-δεν είχα λόγους να μου βγει κάτι τέτοιο-….Έμαθα ν΄αγαπώ δίχως όρια,έμαθα ν΄αντέχω τα δύσκολα κι όχι μόνο σχετικά με τον καρκίνο,έμαθα να εκτιμώ τη ζωή και κατάλαβα πως ο άνθρωπος έχει απίστευτες δυνάμεις κι αντοχές αν θέλει να ζήσει….
Τι συμβουλές να δώσουμε εμείς οι γύρω σε σας που υποβάλλεστε ανά εβδομάδα,ανά 15μερο,ανά μήνα σε επώδυνες διαδικασίες;;;Τίποτα παιδιά,μόνο σιωπή,σιωπή και θαυμασμό για τη δύναμή σας…Σας αξίζουν πολλά,πάρα πολλά…Κι εμείς κλέβουμε λίγη από τη λάμψη σας γιατί μας διδάσκετε τι είναι η ζωή,πόσο πολύτιμη είναι…μεγάλη υπόθεση να ξυπνάς το πρωί,δίνοντας μάχη για τη μέρα που ξημέρωσε…Σας φιλώ…Τίποτα άλλο γι΄απόψε……
Καλο ξημερωμα φιλοιμου σημερα ειναι η μερα που γιορταζουν οι επιζωντες απο τον καρκινο χρονια μας πολλα!!!!!!!!!!εγω λεω παντως χρονια καλα και οσο ζουμε να ζουμε με αξιοπρεπεια και οσο γινετε πιο ανωδυνα να εισαστε ολοι καλα.STEFANIA συγκλονιστικη οπως παντα να προσεχεις τον εαυτο σου και να εισαι καλα και εσυ και το κοριτσακι σου και η καινουργια μερα να ειναι λιγοτεο επωδυνη για σενα.
Στεφανία μου όπως πάντα συγκλονιστική. Έχεις πολύ δυνατή πένα. Φαντάζομαι ότι ο άντρας σου θα χρειαζόταν συνοδό στις εξετάσεις. Αλλιώς φαντάζομαι θα έκαμνε ότι κ γω. Πήγαινα παντού μόνη κ στα κρυφά, την ώρα που δούλευε ο άντρας μου, για να μην ζει αυτήν την αγωνία να περιμένει από έξω. Του ανακοίνωνα, όπως κ στα παιδιά μου, απλά τα αποτελέσματα. Αυτό φυσικά γινόταν γιατί ήμουν σε θέση να τα κάνω μόνη μου, μόνο που ήταν πολύ ψυχοφθόρο, όχι το να πας μόνος σου, αυτό δεν ήταν τίποτα. Ψυχοφθόρο ήταν να ετοιμάσεις τα πάντα, παραπεμπτικά κλπ, να μην ξέρει ποτε περίπου έχεις επανέλεγχο (πήγαινα μόνη μου στους γιατρούς, θεραπείες) κ να κρύβεσαι μέχρι τα αποτελέσματα. Το έκανα γιατί γινόταν την ώρα της εργασίας του κ γιατί μπορούσα σωματικά (μόνο με τις θεραπείες δυσκολευόμουν λίγο, αλλά τα κατάφερνα). Το πράγμα άρχισε να δυσκολεύει όταν άρχισα να δουλεύω, ξόδευα την άδειά μου κ έκαμνα τα πρωινά της εξετάσεις. Τώρα πια δεν κρύβομαι, γιατί κ αυτός έπαψε να ανησυχεί ή τουλάχιστον η ανησυχία είναι σε λογικά πλαίσια. Τα λέω αυτά για να δείξω πώς κ ο συνοδός αγωνιά κ μάλιστα περισσότερο κ δεν τον ήθελα μαζί μου για να νιώθω πιο ήσυχη.
Νάνσυ μου, σου εύχομαι καλή δύναμη στον αγώνα σου. Η μέρα των επιζώντων δεν μου λέει τίποτα. Μόνο χρόνια Καλά να έχουμε, δεν θέλω τίποτα άλλο.
Μάνια, Ιωάννα,dimi, dino καλή συνέχεια.
Denis εσένα δεν σε φοβάμαι, είσαι η εξαίρεση του κανόνα. Εννοώ το πώς αντιμετωπίζεις την αρρώστια.
Hodgkin Cat, λυπάμαι για την φίλη σου κ για όλο αυτό που περνάς.
Kαι σε όσους ξέχασα καλή συνέχεια
Φιλιά
Joanna, δεν ξαναγραψες, εισαι καλα;
καλημέρα σας και καλό μήνα,
Είστε όλοι καλά?
Νάνσυ ,dimi πως πάνε οι θεραπείες σας.
Καλησπερα ioanna καλησπρερα σε ολους.ioanna μου ο πατερα σου πως ειναι??εγω χθες εκανα χημειοθ. τα χαλια μου εχω βρισκομε στην 7 θεραπεια απο τις 12 δεν ξερω αν θα συνεχεισω εκανα αξονικες και μαγνητικες και ο ογκος στην μεση εχει μεγαλωσει εχει πιαση ολον τον σπονδυλο μου υπολειπεται ενα σπινθηρογραφημα οστων εγινε ενα λαθος ραντεβου και θα το κανω την δευτερα αυτο με εχει ανχωση λιγο γιατι πρεπει να δουμε και της αλλες εστιες εχω 5 εστιες στα οστα και θελουμςε να δουμε εαν και ποσο εχουν μεγαλωση αν και ειμαι σιγουρη πως εχουν μεγαλωση και αυτες περιμενω τι αλλο να κανω συνηθισμενη στην αναμονη και μετα κρεμωμαστε απο τα χειλη τον γιατρον τα ξερετε ολοι πως νιωθουμε περιμενωντας .sunty DENIS HODGIN CAT DIMI ΜΑΝΙΑ εισται ολοι καλα? καλο βραδυ σε ολους.
Νανσυ μου, κουραγιο κοριτσι μου, ειμαι σιγουρος οτι θα τα καταφερεις. Δεν θελω να πεφτεις, σκεψου οτι οι ογκοι θα εχουν μικρυνοι, και οχι οτι θα εχουν μεγαλωσει. Εσυ εχεις ζησει τοσα χρονια με ca παγκρεατος, αλλη στη θεση σου θα ειχε φυγει, δεν ξερω γιατι , αλλα ειμαι σιγουρος οτι θα τα καταφερεις και αυτη τη φορα. Βεβαια ειναι επομενο με τις χθπ να πεφτεις, αλλαζουν τα φωτα στο κορμι και στο μυαλο κανε λιγο ομως υπομονη ακομα. Εγω λογω του οτι στον ca νεφρου δεν κανουν τπτ οι ενδοφλεβιες χθπ, κανω καθημερινα με χαπια, αλλα τα εχω σταματησει μονος μου εδω και 12 ημερες, ο γιατρος μου ειναι καθετος να μην τα σταματησω, γιατι φοβαται αλλα εγω δεν τον φοβαμαι καθολου. Δενξερω ισως τα ξαναρχισω αργοτερα, εξ αλλου το εχω ξανακανει αρκετες φορες, μολις νοιωσω το κορμι μου οτι γεμισε απο δηλητηριο. Επι πλεον εχω κανει δικη μου αγωγη, αντι 800 mgr. παιρνω 400, βεβαια δικη μου ειναι η ζωη οτι θελω την κανω. Και συνεχιζω να ειμαι υπεραισιοδοξος. Αυτα απο μενα.