23/10/2008: Με αφορμή την -χθεσινή- Παγκόσμια Ημέρα Καρκίνου του Μαστού, επαναφέρω στην κορυφή αυτό το (για πολλούς διαφορετικούς λόγους) θαυμάσιο ποστ. Όσοι το επισκεφθείτε για πρώτη φορά, καλό είναι να γνωρίζετε οτι τα περισσότερα απο τα 900 σχόλιά του γονατίζουν τον server μου και θα εμφανιστεί με κάποια καθυστέρηση και δυσκολία… Επίσης, αφαίρεσα την φωτογραφία, ωστε να μην γονατίσει η επισκεψιμότητα και τους ξένους server..
05/11/2007: Το post είχε ανέβει πρώτη φορά στις 5/2/2007.

Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.

Εμεινα άφωνος.

Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.

Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.

Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.

Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.

Πρώτα, το post:

5/2/2007:

Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.

Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».

Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).

Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».

Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.

Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;

~

Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.

Τι το ‘θελα;

Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).

Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.

Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.

Άρρωστος, όχι καρκίνος.

Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.

Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.

Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.

Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.

~

Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.

Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.

Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.

Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.

Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.

Μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, πήρα δύο τηλέφωνα: Πρώτον, το 210.6456713-5, στο οποιο μπορείτε να βρείτε ψυχολογική και άλλη υποστήριξη είτε ως ασθενείς, είτε ως κοντινά πρόσωπα, και το τηλέφωνο 197 που παρέχει μία ακόμα ψυχολογική βοήθεια. Όταν το τηλεφώνημα αφορά θέματα καρκίνου το 197 θα σας περάσει στην αντικαρκινική.

Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.

Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.

Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.

Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…

Καταχωρήσεις:

  • Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
  • Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
  • Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008

Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..

5.051 thoughts on “Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.

  1. καλησπέρα σε όλους σας,

    Κατα αρχήν Νανσυ μου δεν ξέρω τι να πω για σενα » δίνεις πραγματικά μαθήματα».Καλή δύναμη σου έυχομαι.
    ggg μείνε δυνατή! Πραγματικά δεν γνωριζω κατι σχέτικά με αυτό που αντιμετωπίζει ο μπαμπάς σου, ο denis όμως το έχει αντιμετωπίσει.
    ggiiaannii,να είσαι καλά και να σκέφτεσαι οτι τον ξεπέρασες ελπίζω τα πραγματα να πηγαίνουν καλά για σενα.
    Ο πατέρας μου σήμερα πήγε για αιματολόγικές και αξονική.
    Τα αποτελέσματα θα τα πάρουμε αύριο και ελπίζω να είναι καλά.
    Denis η μικρούλα πως είναι? Να είσαι καλά
    Σήμερα το πρωί που πήγα στο φαρμακείο ήταν ενας κυριος που τον ρώτησε ο φαρμακοποιός πως τα πάει και κείνος του απάντησε όλα καλά και καρκίνος πουθενά!!
    Ενιωσα τέλεια μόλις τον άκουσα και έφτιαξε η μερα μου….
    Να είστε καλά, ggg η θετική μου σκέψη θα είναι στο μπαμπά σου

  2. Καλημέρα σε όλους.Μπραβο ΙΟΑΝΝΑ χαίρομαι παρα πολύ για τον μπαμπα σου εύχομαι να παίρνετε μόνο καλά νέα. ggg Μπράβο που δεν χάνεται τις ελπίδες σας δύνεται δύναμη στον μπαμπά σας ελπίζω να είναι η αρχή του θαύματος και όχι του τέλους.Α και κάτι τελευταίο νομίζω πως οι γιατροί λένε την χειρότερη εκδοχή της κατάστασης του ασθενή για να φανούν αν συμβεί κάτι άσχημο πως ήταν σωστή εσείς να ακούτε την καρδιά σας και να είστε όσο πιο πολυ κοντά στον πατέρα σας. ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ DENIS ΝΑΝΣΥ κ.τ λ.

  3. Καλησπέρα σε όλους,
    Denis έυχομαι να έχουμε την πορεία σου. Μας είπαν πως δεν θα απορροφοθεί το οίδημα και δεν θα προχωρήσουν σε κάποια παρακέντηση. Δεν ξέρω λοιπόν κατα πόσο μπορεί να ελλατωθεί ή να παραμείνει στάσιμο??!!
    Μania, έχω τύψεις, ενοχές που δεν μπορώ να είμαι όσο συχνά θέλω κοντά του. Τώρα με τα μικρά τα ωραρια είναι περίεργα. Στεναχωριέμαι τόσο πολύ, μακάρι να ερχόταν να μείνει μαζί μου. Δεν σταματάει η αγάπη μου για εκείνον που δεν έχω συχνή επαφή αλλά δυαναμώνει, φοβάμαι μήπως μέσα του πιστευει το αντίθετο και τρελαίνομαι. Δεν σταματάω να του εκφράζω την αγάπη μου καθημερινά έστω και τηλεφωνικά!!!
    Αχ ελπίζω να μην σας κούρασα. Ioanna συνέχισε να μας σκέφτεσαι το χρειαζόμαστε.

    Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας.

  4. καλημέρα,

    ggg το ξέρω πως η αγαπη σου μεγαλώνει όσο είσαι μακρυα του επισης και η αγωνία σου.Όλα να πάνε καλα

  5. Αγαπητοί φίλοι

    Μοιράζομαι κάποιες σκέψεις μου μαζί σας, με αφορμή την πρόσφατη απώλεια του αγαπημένου μου πατέρα από λοίμωξη του εντέρου σε έδαφος πολλαπλού μυελώματος, το οποίο διεγνώσθη την άνοιξη, ως σπάνια υποτροπή χρόνιας λευχαιμίας που είχε από το 2001. Στα δύσκολα χρόνια που πέρασαν και στα ακόμη δυσκολότερα του τελευταίου έτους συνειδητοποίησα στην πράξη τι σημαίνει να είσαι κοντά σε άνθρωπό σου που αντιμετωπίζει ανίατη ασθένεια. Και κυρίως τη ψυχική δύναμη, που πρώτα από όλα χρειάζεται ο ίδιος ο ασθενής για να αντιμετωπίζει τα προβλήματα με αισιοδοξία, δεδομένου ότι υπάρχουν και μεγάλα διαστήματα καλής ζωής, αλλά και αυτή που χρειάζονται οι άνθρωποι της οικογενείας του. Πόσο μάλλον όταν ο ασθενής είναι, όπως στην περίπτωση του πατέρα μου, εσωστρεφής και μέχρι τέλους δεν θέλησε να αποκαλύψει σε κανένα το πρόβλημά του, ακόμη και όταν όλοι καταλάβαιναν ότι κάτι υπάρχει.

    Δε θα ξεχάσω την αγωνία όλων αυτών των χρόνων, τις εκατοντάδες καθημερινές μικρές χαρές και λύπες με το άκουσμα μια καλής ή κακής είδησης από τα αποτελέσματα εξετάσεων και θεραπειών του. Τις τριβές, τις στιγμές εκνευρισμού κάποιες φορές, τις ανθρώπινες –γλυκές στιγμές. Τα σχέδια για το μέλλον. Τα εγγόνια από μένα και την αδερφή μου. Το μποστάνι στο αγαπημένο του σπιτάκι στο χωριό, όπου πήγαινε συχνά ακόμη και όταν δε μπορούσε. Δε θα ξεχάσω όμως και τη στήριξη του στα παιδιά του, τα παλαιότερα χρόνια. Ακόμη και 30 χρονών με κυνηγούσε να διαβάσω για κάποιες επαγγελματικές εξετάσεις που έδινα. Είναι πολλά αυτά που θα μείνουν ζωντανά και δε θα χαθούν ποτέ. Και τελικά το άδοξο τέλος που μας συγκλόνισε, σε εποχή που παρά τα μεγάλα προβλήματα, η κατάστασή του ήταν γενικά καλή.

    Φίλοι μου, τον τελευταίο χρόνο, που έζησα εντονότερα το πρόβλημα λόγω της επιδείνωσης του και μελέτησα πολλές ώρες στο internet, ανακάλυψα και αυτή τη σελίδα. Σιωπηλά, χωρίς να συμμετέχω, διάβασα όλα τα σχόλια από την αρχή (2007 νομίζω) μέχρι τέλους και συχνά το παρακολουθώ. Λέω ανακάλυψα, γιατί πέραν της προσωπικής εμπειρίας, είδα το μεγαλείο της ψυχής του ανθρώπου, τη δίψα για ζωή, την απίστευτη δύναμη και διάθεση για την άνιση μάχη. Τη σύμπνοια, την ανιδιοτελή χαρά και λύπη για την κάθε μικρή καθημερινή ιστορία του καθενός μας. Την αξία του να μην απογοητεύεσαι, αλλά να προσπαθείς να γεύεσαι μέχρι την τελευταία ρανίδα αυτό που σου προσφέρει η ζωή και αυτοί που σε αγαπούν. Αυτό το blog στάθηκε για μένα σύμμαχος και απάνεμο λιμάνι, σε πάρα πολλές στιγμές. Χάρηκα και εγώ και στεναχωρήθηκα για παρά πολλά που διαβάζω, για ανθρώπους άγνωστους, με τους οποίους ασυναίσθητα έγινα φίλος. Πολλοί έφυγαν, άλλοι ήρθαν, η κοινή συνισταμένη είναι όμως ο θαυμαστός αγώνας και η θέληση για ζωή.

    Αυτό που ένιωσα βαθιά μέσα μου, είναι το μάταιο και αχρείαστο του να αναλωνόμαστε στη μικρή μας αυτή ζωή σε πράγματα μικρά και ασήμαντα, που αλλοιώνουν τις σχέσεις μας με αυτούς και αυτά που αγαπάμε. Θα πρέπει να εστιάζουμε πάντα σε αυτά που μας κάνουν να χαμογελάμε και μας ενώνουν.

    Γνωρίζω ότι σας κούρασα και ζητώ συγγνώμη. Να ξέρετε, ότι, όπως και εγώ, που πάντα σας διαβάζω, υπάρχει πολύς κόσμος που εμπνέεται και παίρνει δύναμη από εσάς, άσχετα αν δεν συμμετέχει στον ανοιχτό διάλογο. Και για αυτό η αξία αυτού του blog είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που ίσως φαίνεται. Εύχομαι σε όλες και όλους το καλύτερο! Με ειλικρινή εκτίμηση και αγάπη!

  6. Πόσο λυπάμαι φίλε μου, να ζήσετε να τόν θυμόσαστε, είχαμε πολλά κοινά με τόν πατέρα σου, εκτός μόνο τής εσωστρέφειας, τελικά είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγει κάποιος από αυτή τήν παλιοασθένεια….

  7. καλησπέρα σας,

    Κι εγω με την σειρά μου λυπάμαι παρα πολύ για τον πατέρα σου.
    Οι υπόλοιποι τι κάνετε?
    Εμείς μετα την τελευταία αξονική η οποία ηταν καλυτερη απο τις προηγούμενες είμαστε καλά απο την άποψη οτι τουλάχιστον μέχρι τις 2/12 θα ηρεμήσουμε λίγο. Ο πατερας μου δείχνει και αισθάνεται πολύ καλά. Κάθε σκ πηγαίνουν μαζι με τη μητερα μου στο εξοχικό οπού εκει ηρεμεί και γυρίζει πιο ανανεωμενος. Ελπίζω να πάνε όλα καλά για όλους μας.για αυτούς που αγωνίζονται να βρουν ανταπόκριση οι κόποι τους και για αυτούς που είχαν απώλειες να απαλυνει ο πόνος.
    ggg πως είναι ο μπαμπας σου?

  8. Καλησπέρα σας.Πρώτα απ΄ολα θέλω να πω στην GGG να μην νιώθεις άσχημα για για τον πατέρα σου,εκείνος ξέρει καταλαβαίνει και αισθάνεται την αγάπη σου ακόμα και αν δεν μπορείς να την δείξεις καθημερινά.SOK11 λυπάμαι για την απώλεια που βιώσατε.ΙΟΑΝΝΑ DENIS k.a εύχομαι να είστε όλοι καλά.Ας έρθουμε τώρα στα δικά μου, την Πέμπτη έβγαλα τον μικρό μου μπεμπάκι στην ζωή, λίγο μικρούλης μιας και δεν ειχα κάτσει στα αυγά μου και εκείνος ήταν λιγο βιαστικός.Είναι πολυ ομορφούλης μια σταλίτσα 2000 kgr.Είναι στην ΜΕΝΝ ακόμα όμως θα τον πάρουμε σύντομα σπίτι.Είναι πολυ δυνατός σαν τον παππού του.Ξέχασα να σας πώ ότι την Τετάρτη είχα φαγωθει να πάω στον πατέρα μου σαν να ήξερα οτι Πέμπτη πρωι πρωι θα πήγαινα για γέννα.Έτσι πήγα και πρέπει να σας πω πως ένιωθα πως όλα θα πάνε καλά γιατι ήξερα πως είναι εκει και μας προσέχει όλη την διάρκεια που τον χρειαζόμουν. Ηταν δύσκολο και παράξενο μαζί ήταν όλη η οικογένεια μου και έλειπε ο πατέρας μου ή μάλλον έλειπε η φυγούρα του γιατι όπως σας είπα ένιωθα πως ήταν εκεί.Εύχομαι να είναι ευχαριστημένος βλέποντας τον εγγονό του και μάλιστα τον συνονόματο του και να πάρει της χάρες του.Καλό βράδυ σε όλους.

  9. καλημέρα

    ΜΑΝΙΑ να σου ζήσει ο μικρούλης σου ! Να είσαι σίγουρη πως τα παιδιά στη ΜΕΝΝ θα τον προσέχουν. όπως έχω ξανα πεί ο αντρας μου δουλεύει στη ΜΕΝΝ αρκετα χρόνια.Να το χαίρεστε και να είσαι και συ καλά! Πολλά φιλια, μου έφτιαξες τη μέρα με τα νέα σου

  10. Καλησπέρα,

    Μάνια να σου ζήσει το αντράκι σου.
    Εμείς πάθαμε εγκεφαλικό, είμαστε στο νοσοκομείο, ξεκινάμε φυσικοθεραπεία για να μπορέσει να κινηθεί όλη η αριστερή πλευρά. Ευτυχώς μπορεί και τρώει, αλλά δεν μπορεί ούτε για αστείο να αυτοεξυπηρετηθεί. Δεν θα σας περιγράψω για συναισθήματα δικά μου του αδερφού μου και του μπαμπά είναι περιττά. Όλοι μαζί γελάμε και κανουμε αστεία, ενώ τα μάτια μας μαρτυράνε την αλήθεια.
    Η συζυγός του είναι στο πλάι του είμαι πραγματικά ευγνώμων αλλά είναι συνέχεια μέσα στην μιζέρια και την γκρίνια για την κουρασή της. Ξέρω πως είναι το έχω περάσει αλλά τώρα προτεραιότητα έχει εκείνος. Επίσης ο συζυγός μου είναι μέσα στα μούτρα που πρέπει να περνάει τα απογεύματα με τα παιδιά – είναι οι ώρες που είμαι με τον μπαμπάκα μου.
    Αυτό με πεισμώνει πιο πολυ, δεν είναι ο μπαμπάκας μου βάρος σε κανέναν, ντροπή τους, ας έχουμε μια στοιχειώδη ανθρωπία και ας μην χρειαστεί να περάσει κανείς περιπέτεια με συγγενή εξ αίματος όπου εκεί πραγματικά πονάει η ψυχή η καρδιά και το σώμα.
    Μακάρι να ήταν εδώ η μανούλα μου, δεν θα τον άφηνε λεπτό, όπως και εκείνος στάθηκε δίπλα της μέχρι την ημέρα που «έφυγε».
    Συγγνώμη για το ξεσπασμα…

  11. κουραγιο, μην σκεφτεσαι τους γύρω σου μονο τον μπαμπά σου. Ειναι δύσκολο γιατι και συ ανθρωπος είσαι και λυγίζεις .προτεραιοτητα όμως έχει ο μπαμπάς σου.
    Θα σου πρότεινα κιολας μην τσακωθείς ή νευριασεις με κανέναν πρέπει να εισαι ηρεμη να τον βοηθήσεις όσο μπορείς.
    Nα ξέρεις πως είμαστε εδώ για τα «ξεσπασματα » σου όποτε νίωθεις την αναγκη να γράψεις
    Να πάνε τα πράγματα όσο καλύτερα γίνεται

  12. Μάνια μου, να σού ζήσει ο μικρούλης. Εύχομαι γρήγορα να τόν πάρεις στό σπίτι, καί να είναι υγιέστατος. Καί ο πατερούλης σου απο κάπου τόν βλέπει, μήν ανησυχείς. GGG, λυπάμαι πραγματικά με τα τελευταία γεγονότα, κράτα τη στάση πού κρατάς, και μήν υπολογίζεις κανένα. Οποιος δέν βρέθηκε σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, με κάποια σοβαρή πάθηση δέν μπορεί να καταλάβει πόσο ανάγκη εχουμε τούς δικούς μας ανθρώπους εκείνες τίς ώρες. Οι κοντινοί μας άνθρωποι είναι η λύτρωση, από όλα, αυτές τίς δύσκολες ώρες. Εύχομαι τα καλύτερα.

  13. Δεν έχω σκοπό ούτε να τσακωθώ ούτε μούτρα να κρατήσω, δεν αξίζει κάτι παραπάνω από τον πατέρα μου τώρα και την ψυχική του γαλήνη. Θα βρω κάτι να τους δικαιολογήσω…
    φιλια.

  14. Μαύρες μέρες γιά την Ελλάδα, κατάμαυρες για τούς Έλληνες, θέλω να το πιστέψετε, για εμας που έχουμε νοσήσει δέν είναι τπτ αυτό. Θα σάς μιλήσω για μένα, το οτι ζω είναι υπέροχο, μην νομίσετε οτι τα έχω όλα λυμένα και δεν με νοιάζει, απεναντίας υπάρχουν προβλήματα. Όμως όταν περνάς δίπλα απο το θάνατο, και μιά τον κοροιδεύεις, και μιά σε καθίζει κάτω και προσπαθεί να σε πάρει, πιστέψτε το δεν έχουν καμμιά αξία όλα τα υπόλοιπα. Δέν μπορείτε να καταλάβετε πόσο ευτυχισμένος είμαι που ζω. Που μπορώ και βλέπω το αγγελουδάκι μας να μεγαλώνει, τι χαρά θεέ μου κι αυτή, δεν εχω νοιώσει ωραιότερο συναίσθημα, ούτε όταν έκανα τα παιδιά μου, τότε κυνηγούσα χρήματα και εχασα στιγμές που δεν πρόκειται να τις ξαναζήσω. Γι αυτό συμβουλεύω όλα τα παιδιά, να κυνηγήσουν την επιτυχία με μέτρο, και η μεγαλύτερη επενδυση είναι αυτή στα παιδιά μας. Να είσαστε όλοι καλά.

  15. Καλησπέρα,
    Απο τότε που αρρώστησε ο πατέρας μου κάθε μέρα είμαι ευγνώμων που είμαστε όλοι μαζί. Κι εμείς αντιμετωπίζουμε όπως όλοι αρκετες δυσκολίες αλλά όπως μου είπε και μια φιλη που είχε χάσει τον πατέρα της ( όχι απο καρκίνο) ας τον είχαμε εδω και ας περνούσαμε πιο δύσκολα ακόμα.

  16. Καλησπερα…με λενε κικη,παρακολουθω μερες την σελιδα κ σημερα αποφασισα να σας γραψω κ εγω.Πριν περιπου ενα μηνα μαθαμε οτι η μαμα μου εχει καρκινο του μαστου.Αυτο το ογκιδιο υπαρχει εκει πανω απο 20 χρονια αλλα τον τελευταιο καιρο πρηστικε κ μεγαλωσε κ αυτος βεβαια ηταν ο λογος που μου το αποκαλυψε αλλιως δεν θα το γνωριζα ακομα…βεβαια ειμαστε ακομα στην αρχη της ασθενειας κ δεν γνωριζω πολλα γιαυτην.η μαμα μου ειναι στα 83 αλλα ειναι κρατημενη σαν 70..απο ολους εσας που μπορει να γνωριζεται κατι θα ηθελα να μου πειτε αν ξερετε πως εξελισετε η ασθενεια σε τετοιες ηλικιες..μπορει να ειναι μεγαλη αλλα για μενα δεν παυει να ειναι ο ανθρωπος μου η μανα μου…τελος ευχομαι σε οσους αντιμετωπιζουν τετοιες καταστασεις να το παλευουν κ να μην το βαζουν κατω…η καλη ψυχολογια ειναι το καλυτερο φαρμακο…να το ξεπερασετε ολοι σας νικητες…..Υ.Γ Δεν τις το εχω αποκαλυψει ακομα πρεπει να το κανω?φοβαμαι μην την παρει απο κατω ειναι απο την φυση της πολυ ευαισθητη…

  17. akou na deis ston masto einai mia efkolh ypo8esh alla tpt den einai anodino otan milame gia karkino … an einai mono ston masto tote 8a kanei xyrourgio kai kapoia elafria 8erapeia … to na mhn ths to peis den 8a ths kanei kalo prepei na kserei th exei an ths to kripseis mporei na to katalabei meta monh ths kai afto 8a thn kanei na nomizei pws einai poly sobaro kai oti 8a pe8anei apo afto pou exei den einai etsi omos o karkinos 8erapebete kata ena megalo pososto … prosexe otan ths to peis prepei na eisai psixremh an se blepei esena kala 8a einai kai afth kala mhn eisai anestith apla psixremh… olla 8a pane kala .
    lypame pragmatika poly otan kapoios edw mesa den exei kala nea na mas pei… kouragio se olous mas
    oi eksetaseis ematos mou einai kales ton ianouario 8a kanw aksonikes. efxome olla na pane kala se olous mas. Σas skeftome olous kai ponaw mazi sas

  18. Μπραβο ggiiaannii για τα καλα νέα τα δικά σου! Σου εύχομαι οι αξονικές σου να είναι ακόμα καλύτερες

  19. Κική καλώς ήρθες στήν παρέα μας. Πολύ φοβάμαι ότι η μητέρα σου ξέρει τι έχει και προσπαθεί να μήν σε στενοχωρήσει. Η μητερα μου έκανε πέρυσι ca στηθους και τις το αφαίρεσαν, είναι 89 ετών. Έχω διαβάσει πάρα πολύ , αλλά συμβουλές δέν μπορώ να σου δώσω, κάθε περίπτωση καρκίνου είναι διαφορετική, το σημαντικότερο είναι να μην έχει κάνει μετάσταση όταν βρεθεί. Και η ηληκία βοηθάει πάρα πολύ. Εύχομαι τα καλύτερα.

  20. Επίσης σου συστήνω και ένα άλλο forum το μείνε δυνατός, be strong, όπου μπορείς αμέσως να γίνεις μέλος και να έχεις συζητηση με άτομα που έχουν ακριβώς τον ιδιο τύπο καρκινου, και να πάρεις πληροφορίες περισσότερες, γιατί εχει πολλά μέλη.

  21. Σας ευχαριστω ggiiaanniiss1100 k DENIS και σας ευχομαι τα καλυτερα κ στους δυο σας να ειστε παντα δυνατοι…τι εννοεις DENIS οτι η ηλικια βοηθαει?μηπως οτι τα κυτταρα δεν αναπαραγονται τοσο γρηγορα?δεν ξερω φοβαμαι πολυ πριν εντεκα χρονια ειχα χασει κ τον μπαμπα μου απο την ιδια ασθενεια βεβαια νικητη γτ στους εξι μηνες που μας δωσαν τοτε οι γιατροι εζησε 5 χρονια φοβαμαι να το ξαναζησω ολο αυτο ξανα.εσενα η μαμα σου το εχει ξεπερασει ολο αυτο μετα απο τοσο καιρο?μετα λογω ηλικιας τι εκανε χ/θ ,ακτινοβολιες,ορμονοθεραπεια?συγνωμη αν σε ζαλιζω αλλα εισαι ο μονος που ξερω να ο εχεις ζησει απο τοσο κοντα σε τετοιες ηλικιες?ευχαριστω…

  22. Κική η μητέρα μου δέν έκανε τπτ μετά το χειρουργείο, έτσι τουλάχιστον μου λενε τα αδέρφια μου, ίσως για΄να μην με στενοχωρήσουν, η μητέρα μου ζει στήν Πάτρα, και έχω καιρό να την δω λόγω των τελευταίων προβλημάτων που είχα εγώ, χειρουργεία κλπ. Πριν 10 μήνες αφαίρεσε το στήθος της. Γιά τα κυτταρα ναι αυτό ενοώ, την ηληκία. Σκοπεύω σε λίγες μέρες να πάω να τήν δω, μου λένε ότι έχει μείνει η μισή, έχει χάσει πολύ βάρος, δέν είναι καλά. Κουράγιο.

  23. Eυχαριστω πολυ ντενις για της απαντησεις σου….εγω οποτε προσπαθω νσ της μιλησω λιγο γιαυτο ο θεμα σηκωνεται κ φευγει δεν της εχω πει την αληθεια βεβαια απλα της λεω οτι κ αν ειναι τελικα καλο κακο εγω θα’μαι διπλα σου κ δεν φοβομαστε τιποτα θα τα καταφερουμε αλλα συτη δεν θελει να το συζητησει καν αν δεν μπορει τωρα πως θα μπορεσει τοτε που αναγκαστηκα καποια στιγμη θα πρεπει να μαθει την αληθεια…δεν ξερω πως να φερθω πραγματικα….εσυ πως εισαι?σου ευχομαι ολοψυχα οταν πας να δεις την δικη σου μαμα να την δεις οσο καλυτερα γινεται….

  24. Κικη μου, με το τελευταίο σου post κατάλαβα αυτό που σου είπα απ την αρχή, δλδ η μαμά σου ξέρει τι έχει, είμαι σίγουρος. Είναι πολλοί άνθρωποι που δέν θέλουν ούτε να το συζητήσουν το ότι έχουν καρκίνο, φοβούνται, γι αυτό σεβάσου το αυτό, και όταν θελήσει η μαμά σου θα σου ανοίξει μονη της κουβέντα, απλά δεν είναι έτοιμη τώρα. Εγώ κορίτσι μου, το παλεύω όσο πιό δυνατά γίνεται, αυτή τη στιγμή νοιώθω και είμαι πάρα πολύ καλά, νοιώθω υγιής και είμαι,μετά την τελευταία μετάσταση όμως, είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος,νοιώθω όμως ότι έχω πολύ ζωή ακόμα, έστω και χωρίς ένα νεφρό, ενα επινεφρίδιο, δύο κομμάτια πνεύμονα και ένα κομμάτι διάφραγμα…..Αυτά τα δικά μου….

  25. Γεια σας φιλοι μου δεν γραφω συχνα γιατι κανω χημειοθεραπειες και εχω καποιες επιπλοκες λοιμωξεις περνω αντιβιοτικα επανερχωμε και παλι απο την αρχη αλλες 3 εχω και μετα παλι εξετασεις ελπιζω να τα καταφερω΄.Βεβαια δεν ησυχαζω και καθολου εχω δυναμεις και συνεχιζω την ζωη μου σαν να μην ειμαι ασθενεις δεν μαζευωμε και καθολου σπιτι μου οι δικοι μου με μαλωνουν αλλα εμενα δεν θα με κλειση ο καρκινος στο σπιτι ασχωλουμε με τον εθελοντισμο και διαφορα αλλα χομπι. Σπιτη 3 μερες νοκ αουτ απο την χημειοθεραπια που με διαλυη κυριολεκτικα και μετα ποιος με κραταει!εχω δοκιμασει ολα τα σχηματα χημειοθεραπειων για την περιπτωσει μου και { 4 χειρουργια εχω κανει). αυτο ειναι απο τα πιο δυνατα 3 φιαλες στο νοσοκομειο και ενα δωροχαχαχαχ για το σπιτιτο οποιο κραταει 48 ωρες.συγνωμη αν σας κουρασα φιλοι μου Μανια να σου ζηση το μωρακι σου να εισαι και εσυ καλα να το χαιρεσε!!!!!!denis εισαι θηριο δεν σε φοβαμε θα τον εξωντοσεις τον καρκινο χαιρωμε που εισαι καλα εχεισ αλλα να ασχοληθης τωρα φιλια στο μωρα κι σας. ggg ευχωμε τα καλυτερα για τον μπαμπα σου. ιοanna παντα καλα νεα να εχετε.εχουμε και νεους φιλους στην παρεα. ευχωμε μεσα απο αυτο το μπλοκ να νιωσετε λιγο καλυτερα πολλλες φορες κανουμε καταθεση ψυχης λεμε πραγματα που δεν ζηζηταμε με τουν δικους μας ειτε ειμαστε νοσουντες, ειτε νοσουν δικοι μας αγαπημενοιανθρωποι. σας νιωθω ολους φιλους και θελω να ειστε καλα ολοι και προσευχομε για αυτο, καλο απογευμα σε ολους.

  26. Νανσυ μου, με ca παγκρεατος δεν ξερω αλλον να ζει τοσα χρονια, εισαι περιπτωση, να εχεις τον πιο φονικο καρκινο και να χαμογελας….Μπραβο σου σου βγαζω το καπελο. Κανε υπομονη, θα φας και αυτο το γυρο των χμθ και μετα θα νοιωσεις καλυτερα. Εξ αλλου μπορει η κορουλα σου να σου κανει και κανενα μωρακι, και τοτε αυτο θα σου δωσει ακομα μια δεκαετια, δεν μπορεις να φαντασθεις τι συναισθημα ειναι αυτο…Οσο για τον εθελοντισμο, συγχαρητηρια, να εισαι τοσο βαρια ασθενης, και να προσπαθεις να βοηθησεις αλλους, τι να πω; σε θαυμαζω.

  27. Denis μπραβο σου μεσα απο τα λογια σου βλεπω το κουραγιο σου την δυναμη σου την ψυχραιμια σου κ την αγαπη σου για την ζωη…χαιρομαι που γνωριζω τοσο δυ νατους ανθρωπους με τοση ανθρωπια μεσα τους..αξιζεις πολλα κ εχεις πολλα ακομη να δωσεις…σε ευχαριστω επισης που συμβουλευεις κ εμενα…Νανσυ μπραβο σου κ σε εσενα εισαι θηριο κ αξιοθαυμαστη γυναικα ευχομαι να πανε ολα καλα σε εσας σε εμας κ σε ολο τον κοσμο….καληνυχτα…

  28. καλημέρα σας,

    Νανσυ, πολύ χαίρομαι όταν διαβάζω τα μηνυματα σου μου δίνεις δύναμη αισιοδοξία. Κουράγιο σε ότι και αν κάνεις και να συνεχίζεις να ζείς γεμάτη ζωή και να μην μαζεύεσαι σπίτι.Denis , να σκέφτεσαι οτι τώρα είσαι καλά γιατί και συ έχεις περάσει παρα πολλά και έχεις αγωνιστεί , αλλά πάνω απο όλα όπως και η Νανσυ δίνετε δύναμη και κουράγιο σε όλους έμας. Ευχαριστώ.
    Εμείς για τώρα παμε καλά και συνεχίζουμε έτσι.Φοβάμαι να πω οτι είμαι αισιοδοξη και νιώθω καλά αλλά η αλήθεια είναι πως έτσι νιώθω.
    Καλήμέρα σε όλους σας

  29. Γνώρισα κοντά του την ανθρώπινη υπέρδύναμη, σωματική αλλά κυρίως ψυχική. Πως μπορεί??? Από που αντλεί τόση δύναμη???
    Είμαι η πιο περήφανη κόρη όλου του κόσμου. ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ με το κεφάλι ψηλά και με πείσμα στα μάτια. ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ.
    Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους μας σκέφτηκαν, που ίσως έκαναν μια θετική σκέψη ή κάποια προσευχή. Δεν σας ξεχνάω ποτέ. Ευχαριστώ.

  30. ioanna, έχει καλύτερη κίνηση με το πόδι του, μπορεί με βοήθεια και περπατάει, είναι καλύτερα και ψυχολογικά. Η εικόνα του οιδήματος και του όγκου παραμένει ίδια και θα κάνουμε μία αλλαγή με την θεραπεία μας. Αρκεί που μου χαμογελάει γεμίζει την καρδιά μου. Εύχομαι τα καλύτερα στον μπαμπάκα σου,

    Φιλά σε όλους.

  31. ggg,

    Εχεις τις καλυτερες ευχες μου μέσα απο την καρδιά μου.
    Πολυ με συγκίνησε , αλλά και με έκανε να χαρώ, το χθεσινό post σου

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.