Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
Αναστασία, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Ο όγκος στον πνεύμονα είναι πάρα πιολύ μικρός, να φαντασθείς ο ένας από τους δικούς μου στον πνεύμονα είναι τριπλάσιος, επίσης έχω φίλο που έχει μεταστάσεις σχεδόν σε όλα τα οστά και στην σπονδυλική , και στο συκώτι, και ζει 14 χρόνια με αυτούς, πολλές φορές κάνουμε πλάκα γιατί κι αυτός έχει αφαιρέσει νεφρό και επινεφρίδιο όπως κι εγώ, πονάει αρκετές φορές, αλλά συνεχίζει και δικηγορεί, και ζει κανονικά τη ζωή του, με την κανονικότητα την δική μας βέβαια…. Τα πάντα είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας του κάθε ατόμου, όλες οι ασθένειες είναι ψυχοσωματικές, είμαι βέβαιος γι αυτό, το έχω τσεκάρει….
Εύχομαι να πάνε όλα καλύτερα.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.Νόμιζα τόσες μέρες ότι έχει ο δικός μου υπολογιστής πρόβλημα!!!!
Είστε όλοι καλά; Αναστασία και Σοφία πως πάτε;
Καλημέρα σε όλους! Εμείς είμαστε ακόμα στο Σωτηρία, εχει βελτιωθεί η κατάσταση αλλα παραμένουμε ώσπου να βελτιωθεί η αναπνευστική λειτουργία. Όλο αυτό ηταν παρενέργεια του μονοκλωνικου για το οποίο τους είχα προειδοποίησει και με είχαν διαβεβαιώσει πως δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Ελπίζω μέσα στις επόμενες μέρες να βγούμε. Με αφορμή την υπερφόρτωση του server θα ηθελα να βρούμε και έναν αλλο τροπο επικοινωνίας μεταξύ μας ωστε να μην χαθούμε ξαφνικά και απότομα. Σκεφτείτε και πείτε μου. Θα ηθελα πολυ να σας συναντήσω και απο κοντά κάποια στιγμή, έτσι για να ξορκίσουμε το κακό 😉. Ευχομαι σε όλους σας καλή συνέχεια, κουράγιο και να ξέρετε πως σας έχω στο μυαλό μου. Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς!
Εδω ειμαστε ολοι.
Denis τα εχεις περασει ολα τα σταδια χρονια τωρα και γνωριζεις πως ειναι. Ξερεις να το παλευεις και να βγαινεις καθε φορα νικητης. Δεν νομιζω να αλλαξει κατι τωρα.
Καλη εβδομαδα ΜΑΝΙΑ.
Σοφια σου ευχομαι οτι καλυτερο. Συντομα να αποκατασταθει και η αναπνευστική λειτουργία και να πατε σπιτι σας.
Για τα δικά μου τώρα πάνω που πίστευα ότι τελείωσα ο καρκίνος για δεύτερη φορά χτύπησε την πόρτα του οικογενειακού μου περιβάλλοντος.
Ο πατέρας μου διαγνώσθηκε με καρκίνο στον προστάτη. Ο γιατρός μας είπε ότι αν δεν είναι πολύ παλιός δεν θα έχει πρόβλημα καθώς εξελίσσεται αργά και στην ηλικία που είναι δεν θα προλάβει να δώσει μεταστάσεις. Όμως ήδη έχει πόνους στα κόκαλα και περιμένοντας τα αποτελέσματα της βιοψίας προστάτη ξεκινάει και μια σειρά εξετάσεων για να δούμε αν έχει πάει και άλλου.
Σοφία για αυτό που είπες για εφεδρικό τρόπο επικοινωνίας κάνω εγώ την αρχή και γράφω δημόσια το email μου τροποποιημένο όμως ώστε να μη είναι εύκολα αναγνωρίσιμο από μηχανές που ψάχνουν email.
Καλό είναι όμως η επικοινωνία να γίνεται αποκλειστικά εδώ καθώς όλα αυτά που γράφονται ίσως βοηθούν και άλλους ανθρώπους που μόνο διαβάζουν αλλά για τους δικούς τους λόγους δεν έγραψαν ποτέ εδώ μέσα.
Τα email ας τα κρατήσουμε για εφεδρεία σε περίπτωση που κάτι συμβεί με αυτό site που μας φιλοξενεί.
vagd66 (papaki) .gmail.com
Καλησπερα σας ,
Μου ελειψε η επικοινωνια μαζι σας . ελπιζω τα καλυτερα για ολους . Θωμαη πως εισαι ?
Βαγγέλη ευχομαι να μην ειναι σοβαρό και να εντοπίζεται μόνο στο προστάτη. Γενικά απο όσα έχω διαβάζει ο προστάτης σε μεγάλες ηλικίες ειναι διαχειρίσιμος χωρις ιδιαίτερα προβλήματα. Αναμένουμε τα νεότερα, μέχρι τοτε σου στέλνουμε υψηλές δόσεις θετικής ενέργειας! Όσον αφορά τα email θα τα εχουμε μόνο για ειδική περίπτωση. Το δικό μου λοιπόν ειναι sofialaiou papi yahoo.com. Ioanna καλησπέρα, εσυ τι κανεις;
Καλημερα σε ολους σας.
Σοφια καλα ειμαστε περιμενω σημερα να κανει ο πατερας μου την αξονικη και αυριο μαλλον θα παρουμε αποτελεσματα. Ευχομαι να πανε ολα καλα. Βαγγελη νομιζω ολα καλα θα πανε. Διονυση τι να πω πλεον ειμαι σιγουρη για σενα δεν θα τα βγαλει περα μαζι σου.
Σοφια οπως και σε ολους ευχομαι τα καλυτερα και πολλη πολλη δυναμη.
Ioanna μου καλησπέρα , υψηλές δόσεις θετικής ενέργειας και σε εσάς. Αν μπορέσεις ενημέρωσε μας για τα αποτελεσματα. Διονύση σε χάσαμε, ελπίζω να παραθεριζεις με την εγγονή.
Ιωάννα μου, τα πράγματα δεν είναι πιά τόσο απλά, ο καρκίνος έχει προχωρήσει αρκετά, θα το παλέψω όμως και όπου βγει.
Σοφία όχι δεν είμαι διακοπές, εξ άλλου εδώ που ζω είμαι σε φυσικό περιβάλλον αν και εντός Αττικής, το κτήμα μου έχει 100 δένδρα, και το Πόρτο ράφτη ένα τσιγάρο δρόμος, νιώθω ότι είμαι σε μόνιμες διακοπές, εξ άλλου δεν εργάζομαι πλέον. Το Βικάκι μου είναι αυτοκόλλητο, την 1η Αυγούστου έκλεισε τα δύο χρονάκια του το μωρό μου, πριν λίγο τρώγαμε μαζί σύκα από την συκιά….
Γιά όποιον θέλει να επικοινωνήσει μαζί μου, και να δει και την φάτσα μου…. στο facebook Διονύσιος Σπαθής.
Διονύση να το θυμάσαι του χρόνου 1 Αυγούστου που η μικρούλα θα κλείσει τα τρία θα είμαστε εδώ όλοι μαζί να τα λέμε.
Για την φάτσα σου….. όπως λες σε είδα και δεν σου κρύβω ότι μου είναι πολύ οικεία. Την περίοδο 1989 έως 1994 βρισκόμουν στο Χαλάνδρι. Μήπως εργαζόσουν εκεί κοντά εκείνη την περίοδο. Εγώ στο Κορωπί ερχόμουν συχνά αλλά πήγαινα μόνο σε ένα κτήμα φίλου.
Όσο για το facebook εμένα μπορείτε να με βρείτε στο facebook.com/Vaggelis.Damaskinidis
Χαιρετω την παρέα και ελπίζω να είστε όλοι καλα και δυνατοί…ειχα γραψει στ μπλοκ παλαιοτερα οταν ειχα ξεκινησει τις χημειοθεραπειες..είμαι 22 χρόνων και αντιμετοπιζω λέμφωμα Hodgkin τελείωσα με τις χημειοθεραπείες την προηγούμενη βδομαδα και απο σεπτεμβρη θα κάνω μερικές ακτίνες για να μαστε όσο το γίνεται πιο»σίγουροι»λέει ο γιατρός οτι ξεμπερδεψαμε … έμαθα παρα πολλά από όλο αυτό και συνεχίζω να μαθαίνω κάθε μερα..μην χάνουμε την ελπίδα μας ποτε να βοηθάμε τον εαυτό μας και να δίνουμε δυναμη στους γύρω μας για να μας δώσουν και εκείνοι όταν την χρειαστούμε!έχετε πίστη!σας φιλώ!
Πήραμε τα αποτελέσματα της αξονικης όσον αφορά τον πνεύμονα μάλλον τα ίδια έχει μαζέψει υγρό στην κοιλιά και μάλλον δεν είναι καλά τα πράγματα. Είμαστε στον ερυθρό και περιμένουμε να τον δει γιατρός. Αυτά από μας φίλοι μου.
Να είστε καλά
Διονύση να χαίρεσαι την εγγονούλα σου. Θα ειναι πολυ περήφανη για τον παππού τους όταν μεγαλώσει.
Μαριάνθη ευχομαι η περιπέτεια της υγείας σου να τελειώσει εδώ και στο εξής μόνο χαρές και ξεγνοιασιά όπως αρμόζει άλλωστε στην ηλικία σου.
Ιωάννα ελπίζω να μην ειναι τόσο άσχημα τα νεα και να πάρετε μια καλύτερη απάντηση ή έστω να μπορέσετε να το αντιμετωπίσετε.
Είμαστε εδώ για ότι χρειαστείς.
Sofia μου δεν ξέρω και δεν μπορώ να πω κάτι πριν μας πουν οι γιατροί προς το παρόν περιμένουμε να τον δουν γιατροί.
Ιωάννα ενοείς στο περιτόναιο; πως ακριβώς αναφέρουν την συλλογή υγρού; ασκητική; ελπίζω πως όχι.
Σοφία, ευχαριστώ γιά την μικρούλα μου. Ελπίζω να είσθε ήδη σπίτι.
Ασκήτικη την αναφέρουν.
Γεια σας παιδια! Ελπιζω να ειστε ολοι καλα. Ο πατερας μου ειναι στο πανεπιστημιακο νοσοκονειο κ κανει ακτινοθεραπειες για τους πειραγμενους σπονδυλους. Ειναι μεσα 2 εβδομαδες. Σχετικα καλα παει αλλα εδω στο νοσοκομειο ξεκινησε εντονη υπνολαλια, αλλαγη ομιλιας κ σε μερικες φασεις δεν ξερει τι του γινεται.. Δεν μας γνωριζει , δν ξερει που ημαστε κλπ κλπ. Αυτο βεβαια ειναι προσωρινο γτ μετα απο λιγη ωρα επανερχεται. Σημερα καναμε αξονικη στο κεφαλι για να δουμε αν εγινε καμια μετασταση. Αναμενουμε τα αποτελεσματα. Να ειστε ολοι καλα παιδια. Διονυση ειδαι ο ανθρωπος που καταφερνει να δινει κουταγιο στους αλλους. Να εισαι καλα 🙂
Ιωάννα μου λυπάμαι που στο λέω αλλά αυτό δεν είναι καθόλου καλό. Πολλοί λίγοι επιζούν μετά από ασκητική συλλογή, και ένας εξ αυτών είμαι κι εγώ. Το υγρό το αφαιρούν με βελόνες 15 ποντους, ο πόνος δεν είναι πολύ δυνατός, αλλά αν μετά μαζέψει πάλι, τα πράγματα δυσκολεύουν. Γιατί στον ερυθρό; έπρεπε νομίζω να πάτε κατ ευθείαν σε ογκολογικο νοσοκομείο. Οχι ότι δεν είναι καλός ο ερυθρός, εκεί αφαίρεσα νεφρό και επινεφρίδιο, έχει πολύ καλούς γιατρούς, αλλά δεν ξέρω αν έχει ογκολόγους. Εύχομαι να πάνε όλα καλά.
Μαριάνθη καλώς ήρθες και πάλι στην παρέα. Ελπίζω να είναι όπως τα λέει ο γιατρός σου (και γιατί να μην είναι) και να ξεμπερδέψεις οριστικά με αυτό.
Αναστασία τα ίδια περίπου συμπτώματα ( αλλαγή ομιλίας και συμπεριφοράς ή ακόμα και παραισθήσεις ) είχε και αδερφός μου και από ότι μου εξήγησε τα είχε και ο Διονύσης πριν αρκετό καιρό. Και εμείς είχαμε φοβηθεί για μετάσταση στον εγκέφαλο αλλά τελικά δεν ήταν. Όπως μου εξήγησαν και οι γιατροί μπορεί να οφείλεται σε ένα παροδικό ισχαιμικό από μικρά έμβολα που φράζουν μικρές αρτηρίες ( προσωρινά όμως ) ή από τις τοξίνες που παράγει ο ίδιος ο όγκος ιδίως στην φάση καταστροφής του λόγω χημειοθεραπείας ή ακτινοβολίας. Τελικά ήταν προσωρινά. Ελπίζω γρήγορα να συνέρθει.
Ιωάννα να βλέπεις και θετικά της υπόθεσης. Όπως λες δεν υπάρχει επιδείνωση από τον πνεύμονα. Και επειδή μέχρι να γράψω είδα ότι ήδη απάντησε ο Διονύσης, όσον αφορά την συλλογή υγρού ελπίζω να το ξεπεράσει όπως άλλωστε και το ξεπέρασε και ο Διονύσης. Κουράγιο.
Αναστασία ποτέ δεν σταμάτησα να δίνω κουράγιο στους άλλους, δεν το κάνω πρώτη φορά. Είμαι σε τελικό στάδιο, αλλά ποτέ δεν έχασα το θάρρος μου, ούτε είναι λόγια αυτά που γράφω, ότι λέω το πιστεύω.
Αυτό που συμβαίνει στον πατέρα σου με τις παραισθήσεις, μπορεί να προέλθει από πολλές αιτίες, και όχι από μετάσταση στον εγκέφαλο.
Αν γυρίσεις αρκετά πίσω θα δεις ότι ήμουν γιά πολλές μέρες με παραισθήσεις και χωρίς να έχω καθόλου αναλαμπές, και το ωραίο είναι όταν επανήλθα, θυμόμουν τα πάντα, όπως σκουλήκια σε όλο το δωμάτιο, ττρόλευ να περνούν επάνω από τον τέταρτο που νοσηλευόμουν , όπερα να παίζει στο παράθυρο, τραντζίστορ που δήθεν είχαν ξεχάσει στην κοιλιά μου μετά το χειρουργείο, και πολλά άλλα ευτράπελα….Δεν είναι βαριά ο πατέρας σου, θα συνέλθει.
Από τη στιγμή που του αφαίρεσαν το υγρό είναι σαν να μην συμβαίνει τίποτα σαν τον Διονύση. Το καλό δεν ξέρω είναι ότι δεν έχει ούτε καν δέκατα ούτε μπήκε με δέκατα στο νοσοκομείο. Η πίεση καλή. Θα δούμε.
Σας σκέφτομαι όλους πάρα πολύ να είστε καλά
Ειχε πολύ υγρό; γιατί αν ήταν λίγο δεν πειράζει νομίζω. Εγώ είχα πάρα πολύ υγρό, μου έβγαλαν την πρώτη φορά πάνω από 5 λίτρα, και μετά 2 μέρες ξαναμάζεψε. Τι να πω Ιωάννα μου, εύχομαι να περάσει ανώδυνα αυτό, γιατί αν έχουν πάει καρκινικά κύτταρα στο περιτόναιο, είναι ασχημη εξέλιξη. Εγώ σήμερα έκανα την δεύτερη ανδοφλέβια θεραπεία, και μίλησα με τον γιατρό μου, που μου είπε ότι σκοπός μας είναι να συρικνώσουμε τον μεγάλο όγκο και να τον βγάλουμε, εν τω μεταξύ έχουν αρχίσει πόνοι αλλά με παυσίπονα γίνονται λιγότερο οδυνηροί.
Τα λέμε.
Μόλις βγήκε πήρε εξιτήριο περιμένουμε τις κυτταρολογικες την επόμενη βδομάδα να δουν σε τι οφείλεται. Εύχομαι να σταματήσει ο πόνος
Ιωάννα μου, ξέρεις ποιό είναι το άσχημο; συνήθως οι κυτταρολογικές βγαίνουν αρνητικές, ενώ ύπάρχουν τα κύτταρα. Εχω περίπου 15 κυτταρολογικές αρνητικές, ενώ αργότερα βγήκε ο όγκος, δεν είναι αξιόπιστες και δεν ξέρω γιατί. Ελεγαν τότε στη γυναίκα μου, ότι ξέρουμε ότι υπάρχουν καρκινικά κύτταρα, αλλά βγαίνουν αρνητικές. Αν δεν υπήρχαν δεν θα γινόταν ασκητική συλλογή. Εύχομαι να σας πάνε όλα καλά.
Ιωάννα πως είναι ο μπαμπάς σου;
Καλημέρα σε όλη την παρέα εδώ.
Σοφία, Ιωάννα, Αναστασία όλα καλά ?
Έχουμε μέρες να ακούσουμε νέα σας και ελπίζω να ισχύει το «no news good news»
Διονύση για εσένα δεν ρωτάω. Είμαι σίγουρος ότι είσαι καλά.
Εγώ στο facebook
Γεια σας παιδια! Βγηκε το αποτελεσμα της αξονικης κ ευτυχως δεν εγινε μετασταση. Πιθανον απο την κορτιζονη μας ειπαν που παιρνει ως την ολοκληρωση της θεραπειας ή καποιο ψυχοσυνδρομο που πιθανον δημιουργηθηκε επειδη ηταν κ ειναι στο κρεβατι για μεγαλο διαστημα. Ψυχοφαρμακο δεν τον δινουν για να μην τον ριξουν κ αλλο. Ειχαμε που ειχαμς την ασθενεια του που τον ταλαιπωρει, να εχουμε κ ψυχικες διαταρραχες.. Ελεος..
Καλημέρα σε όλους σας.Πως είστε όλες αυτές τις μέρες διαβάζω τα νέα σας.Ιωάννα πως είναι ο Μπαμπάς σου.Αναστασία χαίρομαιι για τα «καλά» νέα.Βαγγέλη denis Σοφία εύχομαι να είστε καλά όπως και όλοι όσοι επισκέπτεστε την σελίδα.DENIS έχω ξεχάσει να σου πώ πως έρχομαι στο μέρος που ζείς καθημερινά γιατι εκει είναι η δουλειά μου τα τελευταία 12 χρόνια.Πολύ αμάξι σε αυτή την πλατεία!!!!!
Μάνια νόμιζα ότι ζεις Θεσσαλονικη. Ερχεσαι Κορωπί; πολύ θα ήθελα κάποια στιγμή να τα πούμε από κοντά. Εγώ μένω εκτός κέντρου, εδώ είναι εξοχή. Θέλω να σας πω ότι ο άνδρας της Σοφίας είναι πολύ ασχημα, τον περιμένουν….κρίμα τόσο νέος άνθρωπος.
Εγώ το παλεύω με αρκετούς πόνους τελευταία, αλλά δεν βαριέσαι, μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια…Ελπίδα μου ένας εξειδικευμένος γιατρός που θα δω αρχές Σεπτέμβρη μήπως και με χειρουργήσει.
Αναστασία σου το είπα , ο πατέρας σου έχει ζωή ακόμα.
Καλησπερα σε ολη την παρεα.
Αναστασια το οτι δεν υπαρχουν μεταστασεις ειναι πολυ καλο νεο.
Σου ευχομαι και γρηγορα στο σπιτι σας.
Διονυση και σε εσενα ευχομαι οτι καλυτερο. Σιγουρα ο πονος ειναι πολυ ασχημο συμπτωμα αλλα εσυ εισαι «παλιοσειρα» και ξερεις πως πρεπει να το αντιμετωπισεις.
Σοφια μαθαμε τα νεα σου απο τον Διονυση. Κουραγιο. Η σκεψη ολων μας ειναι μαζι σου. Περασα παρομοια κατασταση και ξερω οτι ειναι δυσκολο. Πρεπει να μεινεις δυνατη για τα παιδια σου.
O Δημήτρης μου ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι ξημερώματα της Παναγίας ώρα 2:05. ‘Οταν πήγα σπίτι φόρεσα την μπλούζα του, την ίδια που φορούσε τις τελευταίες 6 ώρες που πάλευε. ‘Ηταν βρεγμένη από τον αγώνα του. Νόμιζα πως η αγάπη μου για εκείνον είχε πιάσει ταβάνι. 20 μέρες μέσα στο »Σωτήρια» μου έδειξαν πως είχα άλλη τόση. Ο Δημήτρης μου τους τελευταίους 4 μήνες έζησε πολύ πόνο. Ποτέ δεν παραπονέθηκε, ποτέ δεν είπε γιατί, ποτέ δεν είπε φοβάμαι. ‘Εφυγε έχοντας σημάδια σε όλο του το κορμί, απο χμθ, ακτινοβολίες, παρενέργειες φαρμάκων. Τα τρυπήματα ήταν τόσα πολλά που στο τέλος είχε σημάδια στις παλάμες και στα πέλματα σαν να τον είχαν σταυρώσει. Εδώ και καιρό παραπονιόταν πως πονούσαν οι ωμοπλάτες του, οι αξονικές δεν έδειχναν βλάβες. Όταν έφυγε κατάλαβα γιατί. Φύτρωναν τα φτερά του…
Καλό του ταξίδι.
Ας είναι καλά εκεί που βρίσκεται τώρα. Χωρίς πόνο, χωρίς αγωνία.
Σοφία να είστε γεροί να τον θυμάστε. Όσο θυμόμαστε τους δικούς μας ανθρώπους τους κρατάμε ζωντανούς ανάμεσα μας.
Καλό ταξίδι άγνωστε φίλε Δημήτρη, συνονόματε του αδερφού μου που έφυγε πριν από εσένα το ίδιο άδικα, το ίδιο ξαφνικά.
Σοφία μου, τι να πω; άλλη μιά φορά κουράγιο; εύκολο να το λές, το παληκάρι σου έφυγε. Τουλάχιστον ησύχασε από τους πόνους και τα βάσανα μέσα στα νοσοκομεία, το ίδιο κι εσείς που καταλαβαίνω τι περάσατε όλο αυτό το διάστημα. Κάπως έτσι είναι και η δική μου ζωή τον τελευταίο καιρό, πριν λίγο σηκώθηκα από το κρεβάτι από πόνο στην ωμοπλάτη, δεν με πανει το παυσίπονο, οι νύχτες μου άρχισαν να γίνονται μαρτυρικές από τους πόνους. ΔΑΓΚΏΝΩ ΤΟ ΜΑΞΙΛΆΡΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΥΠΟΜΟΝΗ. Δεν θέλω να μπω από τώρα σε μορφίνη, και άλλα βαριά παυσίπονα…Θέλω να παλαίψω γιά να ζήσω, έρχονται στιγμές που θέλω να τα παρατήσω να ησυχάσω, αλλά έχω τη μικρούλα μου που τα γελάκια της δεν με αφήνουν να σκέπτομαι γιά πολύ έτσι, και σφίγγοντας τα δόντια συνεχίζω….
Γειά σας.