Άγιε μου Βαλεντίνε, τα χουμε πει, έχουμε ξαναμιλήσει, γνωριζόμαστε. Το ξέρεις πια πως την βρήκα, την αγαπάω, το ξέρω και γω – μα τώρα σε θέλω κάτι άλλο, πιο σημαντικό.

Όχι, όχι τα λουλούδια, ή τα σοκολατάκια, τους αρκούδους με μια καρδιά αγκαλιά ή τα πρόστυχα εσώρουχα που σ’ εκνευρίζουν, κάτι σοβαρό, θέλω να μιλήσουμε για κάτι σοβαρό.

Κοίτα, σήμερα είναι η μέρα σου. Μην καθυστερείς, έναν χρόνο θα κάνουμε να τα ξαναπούμε. Πρόσεξέ με λίγο, χρειάζομαι την βοήθειά σου:

Κάτι πήγε στραβά, και ο κόσμος μισεί.

Μη κοιτάς τις διαφημίσεις, ή τις πωλήσεις από κόκκινα τριαντάφυλλα (που ξέρουμε και οι δύο πως κρυφοκοιτάζεις), έχει κάτι αλλάξει, κάτι έχει μολυνθεί. Μπορεί να λατρεύει την γυναίκα του, ή το αγόρι της, δεν λέω – αλλά μισεί ο,τι είναι διαφορετικό, μισεί ο,τι ξεχωρίζει στο πλήθος, μισεί γλώσσες που δεν ξέρει τι λένε, χρώματα που διαφέρουν από το δικό του, μισεί ανθρώπους γύρω του, γυναίκες, παιδιά, ξένους, κάτι πήγε στραβά, πολύ στραβά, δεν καταλαβαίνω τι, και ο κόσμος μισεί τον διπλανό του.

Άκου, σε χρειάζομαι, αυτό πρέπει να αλλάξει. Απόψε για παράδειγμα, χιλιάδες, χιλιάδες άνθρωποι στην Δρέσδη θα ξημερώσουν με τα πόδια τους γεμάτα χιόνι, παγωμένα, και την καρδιά τους ζεστή, γιατί αγαπάνε περισσότερο απ’ όσο μισούνε. Δεν σηκώνουν χέρι – το δίνουν, στον διπλανό τους, ο,τι χρώμα και να έχει, ότι διάλεκτο και να μιλάει, κάνουν μία ανθρώπινη αλυσίδα, κατά του μίσους.

Μπορείς να το φέρεις και δω; Κάτι τους έχεις κάνει – δεν μπορεί. Είναι σαφώς μία κίνηση αγάπης, και ως τέτοια εσύ μόνο μπορείς να είσαι μεσάζοντας – μπορείς να το φέρεις και δω; Σε όλους; Είναι παιδικό το γράμμα που σου γράφω, σαν τον Άγιο Βασίλη σου φέρομαι, lame, το ξέρω, δεν θα το έκανα αυτό, αλλά απόψε δεν θέλω να με λατρέψει μία γυναίκα – δεν είναι αυτή η ανάγκη μου, δεν είναι αυτό το αίτημά μου.

Μπορείς να κάνεις τον κόσμο να αγαπήσει;

Είναι σοβαρό. Σα χάρη στο ζητάω.

Επειδή βλέπω γύρω μου μίσος, από ανθρώπους που θα πάρουν δώρο στην καλή ή τον καλό τους, μπορείς να τους θυμίσεις ότι δεν αρκεί να αγαπάς έναν όταν σιχαίνεσαι τόσους πολλούς; Μπορείς να τους θυμίσεις να μη σηκώνουν χέρι, αλλά να το δίνουν στον διπλανό τους; Να μην ανέχονται να βλέπουν έναν πεσμένο κάτω του, αλλά να τον σηκώνουν δίπλα τους, εκεί που αξίζει;

Ξέρω γω, αυτός είναι ο τομέας σου, η αγάπη, ο έρωτας. Δεν ξέρω που αλλού να απευθυνθώ. Κάνε ο,τι μπορείς, μία μέρα έχεις μόνο. Μην μείνουμε μόνο στην μέρα, στα σοκολατάκια, να καταλάβουμε το νόημά της.

Στο κάτω-κάτω, δεν σου ζητάω κάτι διαφορετικό:

Να τους πεις να αγαπάνε θέλω. Να αγαπάνε.

Σ’ ευχαριστώ θερμά,
ο πιστός σου φίλος,
Αρκούδος

One thought on “Valentine’s day

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.