|
Είναι μέρες στη ζωή μας που ψάχνουμε από κάπου να πιαστούμε, κάπου να ακουμπήσουμε για λίγο να ανασάνουμε για να μπορέσουμε δυνατότεροι, καλύτεροι, αναζωογονημένοι να προχωρήσουμε. είναι φορές που πάλι το να μιλήσουμε απλά σε ένα και μόνο άνθρωπο μας κάνει να πετάξουμε και πάλι από χαρά αγάπη ικανοποίηση.
Όταν βρεθείς μόνη σε μια ξένη χώρα, με ξένους ανθρώπους γύρω σου τότε καταλαβαίνεις τα πράγματα διαφορετικά. είναι μέρες που νιώθω μουδιασμένη, ανίκανη, ανήμπορη. σαν ψάρι έξω από το νερό. βλέπω τις υπέροχες αφίσες στους δρόμους να διαφημίζουν καλλυντικά, ταινίες, τηλέφωνα νέα προϊόντα και μένω αδιάφορη. βλέπω τα εστιατόρια, τις ευκαιρίες για ταξίδια, τα ζευγαράκια στους δρόμους και δεν ζηλεύω. Μένω νεκρή, ψυχρή τίποτα δεν με αγγίζει. |
Αυτό ερμηνεύεται σαν μια μορφή κατάθλιψης.
Όταν αρνείσαι να ζήσεις να χαρείς να αγαπήσεις τότε είσαι νεκρός, έχεις μια ψυχή μίζερη. Η πλάκα όλη της υπόθεσης είναι να καταλαβαίνεις ότι είσαι σ’ αυτή την κατάσταση, αλλά να μην μπορείς να βγεις. Να καταλαβαίνεις ότι κάτι μέσα σου δεν πάει καλά, να λες, δεν νιώθω καλά, αλλά κανείς από τους γύρω σου να μην καταλαβαίνει και να μην να κάνει τίποτα. Λες θα πάρω τη ζωή στα χέρια μου, θα τους πετάξω δυο βρισιές στα μούτρα, να δούμε αν μπορέσουν τότε να καταλάβουν. Δεν μπορούν αυτοί στο κάτω -κάτω να ξέρουν τι είναι καλύτερο για μένα. |
Πόσο εγωιστή μπορούν να σε κάνουν αυτές οι καταστάσεις; Είναι απίστευτο. Δεν βλέπεις παρακάτω από τη μύτη σου.
Είναι μια κατάσταση σαν να περπατάς με ένα καθρέφτη κολλημένο στα μούτρα σου και δεν παρακολουθείς παρά τις αλλαγές και αλλοιώσεις του δικού σου και μόνο προσώπου. Πού να ακουμπήσω λοιπόν; Πουθενά. Θα σπάσω τον καθρέφτη, θα ανοίξω τα φτερά μου που είχα διπλωμένα τόσους μήνες και να πετάξω μακριά, εκεί που μόνο εγώ θέλω. |
Loading...
Τι πικραμενα λογια.. Κρατα γερα γιατι το ταξιδι ειναι εκτος απο μεγαλο και ενδιαφερον στο υποσχομαι
ανυπομονω να διαβασω το μπλογκ σου
ρε συ αρκουδε τι τεστ και ιστορίες..πες της κοπέλας να ανοιξει ενα blog! Τι ειναι το τεστ δεν το κατάλαβα! Μηπως πχ δεν μας αρεσει η εχει 10000 αναγνώστες…δεν υπάρχει κανένας υπερ κριτης πουθενά ..ο καθενας γραφει οταν γουστάρει ότι γουστάρει..χωρίς φόβο και πάθος….δεν υπάρχουν τεστ στην μπλογκοσφαιρα..ελπιζω να καταλαβαινεις τι θελω να σου πω!
Φωτογραφία εκ των έσω
Ίσως άσχετο το σχόλιο, αλλά αναρωτήθηκα αν ο τίτλος μπήκε τυχαία ή είναι λογοπαίγνιο με τον τίτλο του υπέροχου πίνακα του Wyeth;
(Δεν είμαι connoiseur της ζωγραφικής, από ένα κόμικ έμαθα για τον συγκεκριμένο πίνακα…)
Καλως την! Έχεις δυνατότητες! Μεταμορφώνεις την οργή και συναισθήματα σε ρευστό λόγο.-
Oneiros – ο τίτλος μπήκε τυχαία, αλλά ο πίνακας ταιριάζει (απο ότι διάβασα και εγώ) με το κείμενο, και -ελπίζω να έχω την άδειά της- έντυσα το άρθρο της με αυτόν..
θαυμασιος ο πινακας, πολυ ωραιο το ντυσιμο του κειμενου απο τον αρκουδο – σαν βιβλιο εγινε…
μηπως αντι για μπλογκ πρεπει να γραψει βιβλιο;
παντως, εγω που ειδα το κειμενο απο την αρχη ειναι πολυ πιο ομορφο τωρα
euxaristw paidakia euxaristw gia ta logia kai ta sxolia
arkoudo eisai leventis 🙂 o pinakas einai yperoxos kai tairiazei apolyta den fantazesai poso
Ωραίος ο πίνακας, αλλά η τρίστηλη εμφάνιση πολύ κουραστική.
Το περιεχόμενο…..κάπως κοινότοπο.
καλως ηρθες Χριστινακι,ανυπομονω να δω το blog σου..προς το παρον χαιρομαι που βλεπω χαμογελο στο σχολιο σου..
Βαστα γερα,χερια να πιαστεις υπαρχουν…
Ευτυχής η σύμπτωση, λοιπόν, όντως Αρκούδε έδεσε με το κείμενο ο πίνακας. Το κείμενο μιλάει για μιά κατάσταση που βιώνουμε πολλοί, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι κοινότοπο (και προσωπικά μου άρεσε η τρίστηλη εμφάνιση).
Χριστίνα, εύχομαι ν’ ανοίξεις blog, πιστεύω θα βρεις πολλούς που θα θελήσουν να διαβάσουν τα κείμενά σου. Όσο για το ερώτημά σου: κάποιοι παίρνουν δύναμη από το να δίνουν (όχι απαραίτητα σε οικεία πρόσωπα), κάποιοι από την ύπαρξη άλλων ανθρώπων (όσο μακριά κι αν βρίσκονται), και κάποιοι απλά απ’ το πείσμα για να ξεπεράσουν την ανάγκη τους. Whatever works, I guess…
πολύ ωραίο κείμενο, και πολύ αληθινά λόγια, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν είναι αυτό το ζητούμενο. για να έχεις μπλογκ δεν χρειάζεται καν να γράφεις κάτι ωραίο. αρκεί να γράφεις την αλήθεια, αυτό που σκέφτεσαι, που σου συμβαίνει κτλ. γιατί αυτό έχει ουσία, και ίσως να βοηθήσει. το να δημιουργήσεις απο το μηδέν μια άλλη Χριστίνα, πιο cool, πιο μελαγχολική, πιο αστεία, πιο έξυπνη, πιο οτιδήποτε, που τελικά δεν είσαι εσύ, τελικά δεν νομίζω ότι είναι ωφέλιμο.
σίγουρα θα θέλεις ένα κοινό, αλλιώς θα έγραφες στο τετράδιό σου. αλλά σκέψου τι κοινό θέλεις, και γενικώς τι θέλεις να κερδίσεις από ένα μπλογκ.
όχι οτι εγώ ξέρω τι μου γίνεται, αλλά τα θέτω προς προβληματισμό αυτά.
δεν προσπαθώ να δημιουργήσω μιαν άλλη Χριστίνα απλά ψάχνω αυτή τη Χριστίνα που είχα και έχασα.
τελος πάντων εγώ δεν έχω ιδέα τι είναι τα μπλογκ ή τι εξυπηρετούν απλά το βρήκα μια νύχτα εντελώς τυχαία και μου άρεσε σαν τρόπος επικοινωνίας.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τα σχόλια όλα καλοδεχούμενα και ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και τον αρκούδο που με φιλοξένησε.
Τη Χριστίνα δεν την έχασες, τη σκέπασες. Μόλις τραβήξεις το πέπλο της κατάθλιψης θα τη δεις από πίσω να σου χαμογελάει.
Eγω δεν ξέρω από blogs , ξερω μόνο να τα διαβάζω! Και όπως και σε άλλα και στο δικό σου post βρισκω κομματακια της ψυχής μου, so keep trying it works!
Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή…