Σας το λέω μία και καλή:

Πήγα στο θεατρικό του Νικόλα, στην «Αγγελική Παρέμβαση» και πέρασα καταπληκτικά.

Υπέροχη δουλειά, αξίζει τον κόπο.

Είναι ελαφρύ, χαρούμενο και συγκινητικό θεατρικό, με όμορφο σενάριο και πολύ χαριτωμένους ηθοποιούς. Το μεράκι ξεχειλίζει, η όρεξη φαίνεται -καμιά φορά και το αθώο τρακ- η διάθεση σε συνεπαίρνει και σένα. Απο ένα σημείο και μετά, χειροκροτάγαμε σε κάθε μικρή ιστορία, χωρίς καν να καταλαβαίνουμε οτι το κάνουμε στην μέση της παράστασης.

Μπράβο στα παιδιά, για το μεράκι τους κυρίως – αλλά άφωνος με την «Αγγελική Παρέμβαση» που ρωτάγαμε ο ένας τον άλλο μετά την παράσταση: σίγουρα δεν είναι επαγγελματίας ηθοποιός; (όταν το δείτε, θα καταλάβετε τι εννοώ)

Είναι και απλό: Βγήτε στην Πεντέλης, και στρίψτε δεξιά στην Κισσάβου. Στο 11 (σχετικά κοντά στην Πεντέλης) φτάσατε. Χάρτες εδώ ή εδώ.

Δεν χρειάζετε να ξέρετε κανέναν, η είσοδος είναι δωρεάν.

Προλαβαίνετε: δύο παραστάσεις έμειναν, σήμερα Κυριακή, και αύριο Δευτέρα.

Μετά πάπαλα, το χάσατε.

Ξαναλέω: Αξίζει τον κόπο.

Οι λεπτομέρειες για το πως πέρασα, από Τρίτη.

Υ.Γ.: Φιλική συμβουλή: απέναντι από τον χώρο του θεατρικού, λίγο πιο κάτω, στο νούμερο 14 της Κισσάβου, υπάρχει το κατάστημα «Ελιά και λάδι», του Γιάννη Γούτη. Αν πάτε Δευτέρα, σας συμβουλεύω να πάτε λιγο νωρίτερα και να περάσετε απο εκεί, έχει πολύ νόστιμα (και χρήσιμα) πράγματα…

Λοιπόν, εντάξει, ήρθε η ώρα:

Πείτε με κακομοίρη.

Αλλά τούτο το βραχιόλι που είχαν σήμερα τα ΝΕΑ, είναι α-πα-ρά-δε-κτο…

Σχέτο λάστιχο… Αηδία. Δεν με βλέπω να το φοράω. Το πλήρωσα και δεν διαμαρτύρομαι, καθώς τα λεφτά πάνε σε καλό σκοπό, αλλά κρίμα να μην μπορείς να το φορέσεις.. Ελπίζω (και εύχομαι) να μην είναι έτσι τα πρωτότυπα, και αυτά να είναι μόνο ελληνική «πατέντα» μεταξύ ΝΕΩΝ και ActionAid…

Πάλι το λέω: Κρίμα.

Υ.Γ. Εχει κανείς σας ΑΓΟΡΑΣΜΕΝΟ τέτοιο βραχιόλι; Είναι και το επίσημο έτσι;

 ? 

–>

Το αμερικανικό υπουργείο Εμπορίου ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να παραδώσουν σε άλλο οργανισμό τα πρωτότυπα αρχεία στα οποία βασίζεται η βασική δομή του Διαδικτύου. Η ανακοίνωση φαίνεται να αποκλείει την πρόταση του ΟΗΕ για σύσταση ανεξάρτητου διεθνούς οργανισμού.[…]

Αυτό, δεν φαίνεται οτι είναι το «ελεύθερο internet» που είχα στο μυαλό μου…

Σκέφτομαι μεταξύ αστείου και σοβαρού, από αντίδραση, να βάζω τις ip και όχι τα domain names των site που προτείνω…

[…]Στο δικό μου blog συνέβαινε το αντίθετο: έμπαινες υγιείς και έβγαινες άρρωστος. «Λεχρίτης», «κοπρωνυμίτης», «μαλάκες», «κοπροσκυλιάζουν» είναι μόνο μερικές από τις λέξεις που χαρακτήριζαν τον «διάλογο» που έκαναν μεταξύ τους διάφοροι παρατσουκλιοφόροι, οι οποίοι είχαν αποφασίσει στο δικό μου blog να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς μεταξύ τους και, επί τη ευκαιρία, να δώσουν και την χαριστική βολή στο κατεστημένο[…]

Στο μπλόγκ του, ο Γκαζμέντ Καπλάνι βιώνει τον ρατσισμό (και έχει βαρύτερο λόγο να σχολιάζει για «μπλογκοτραμπούκους» από ότι άλλοι…)

Το μπλόγκ, εδώ. Το άρθρο, εδώ.

Βασικά, από τον kukuzeli, κατέληξα στην ψιλικατζού.

Όμορφες ιστορίες, απο αυτές που, όσο να πεις, ξέχασα οτι υπήρχαν.

Να ‘μαστε καλά να διαβάζουμε.

 ? 

–>

Απο 2-4 Ιουλίου, ο Νικόλας συμμετέχει σε θεατρικό.

[αμ, καλά το ‘λεγα εγώ οτι όταν αυτο το παιδί γυρίζει στην ζωή μας, γυρίζει για τα καλά]

Να πάμε.

Οχι, σοβαρά τώρα: Τι είναι σωστό;

Πως το κρίνει ο καθένας; Εγώ (εχω να) το λέω: Το δρόμο που ΔΕΝ περπάτησα, δεν τον αναζητάω.

Για να κάνεις κάτι σωστό, ή κάτι λάθος, πρέπει πρώτα να κάνεις. Αρα ήδη (στο βιβλίο της ζούγκλας) έχεις κάνει κάτι σωστό.

Επίσης, για να ξέρεις αν κάτι είναι σωστό, ή λάθος, πρέπει να το δεις αντικειμενικά. Θα μπορούσα να κάνω αυτό, ή να κάνω εκείνο, και επέλεξα να κάνω το τρίτο, που ήταν και λάθος, παπαριά (με το συμπάθειο) μου ακούγεται:

Που το ξέρεις; Που ξέρεις οτι αν επέλεγες να μην παντρευτείς (ένα παράδειγμα λέω), την επομένη δεν θα σε πάταγε ένα αμάξι (γιατί δεν πήγες στην εκκλησία, κ.λ.π.). Γιατί το βάζεις με την αρχική επιλογή και όχι με την συνέχεια (π.χ. «Αν δεν πήγαινα σε αυτήν την σχολή, δεν θα είχα αποτύχει» – και όχι «Παρότι έκανα κακή επιλογή στην σχολή, έπρεπε να κάνω ότι μπορώ για να μην αποτύχει» );

Προσωπικά, έχω κάνει χιλιάδες λάθη. Ολο μαλακίες είμαι. Παράδειγμά μου, το προτελευταίο σχόλιό μου στο προηγούμενο θέμα όπου είπα μαλακία. Μου την είπανε, και το διόρθωσα.

Αλλά κοιτάω το εδώ. Οι επιλογές μου (όταν είναι επιλογές ΜΟΥ) είναι παιδιά μου. Και μαλακίες να κάνουνε, τις μαλώνω – αλλά τις στηρίζω.

Σχολιάκια πλήζ όχι εδώ, αλλά σε αυτόν που με ενέπνευσε.

Κάπου, κάποια στιγμη γέρασα και δεν το πήρα χαμπάρι. Δεν εξηγείται αλλιώς.

Η διαφημιστική καμπάνια για τα «μαύρα» τσιγάρα με ενόχλησε.

Μπορεί οταν ήμουν νέος να γέλασα – τώρα, για να είμαι ειλικρινής, μάλλον θυμώνω λιγάκι.

Δεν βαριέσαι όμως. Μάλλον εγώ γέρασα…

 ? 

–>

[…]«Τρεις βιασμοί μέσα σε λίγες ημέρες δεν είναι απλώς ένα σήμα κινδύνου, αλλά μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ο κόσμος έχει εξαγριωθεί και θέλουν να αποδώσουν δικαιοσύνη μόνοι τους. Νομίζω ότι ο χειρουργικός ευνουχισμός είναι ο ιδανικότερος, αλλά και ο χημικός είναι απαραίτητος, ώστε αυτά τα τέρατα δεν θα μπορούν να κάνουν κακό στο μέλλον» εξήγησε ο Καλντερόλι.[…]

Όλο το άρθρο από το In.gr.

Και εκεί που ετοιμαζόμουν να πω «καλά, τι παπαριές είπε πάλι ο Ιταλός», συζητώντας με 2 κοπέλες, ανακάλυψα οτι τα πράγματα είναι αλλιώς:

-Η μία είναι παθιασμένα υπερ,

-Η άλλη απλώς το σκέφτεται.

Θέση έχω, και αφορά, κυρίως, την λογική μου περί «μη-διορθώσιμης ποινής». Εν γένει πιστεύω ότι, καθώς το σύστημα δικαιοσύνης μας υπόκειται σε λάθη, δεν επιτρέπεται ως κοινωνία να δίνουμε ποινές που δεν είναι αναστρέψιμες. Μέσα σε αυτές, εκτός από την θανατική ποινή, είναι ο ευνουχισμός ή άλλου είδους ακρωτηριασμός.

Αυτό εν γένει. Αλλά το θέμα είναι σοβαρό, και καθώς γυναίκες κυκλοφορούν στα blog, και έχουν και άποψη, με ενδιαφέρει το θέμα:

Τι γνώμη έχετε για την σκέψη του Ρομπέρτο Καλντερόλι;

Ξαναεμφανίστηκαν, στο internet! Ολες οι πίστες, (με DHTML και Javascript, για τους γνωρίζοντες) πιστές στον θρύλο!

Oh, No!

Ενα thanks στον Σταύρακα που με θυμήθηκε.

Γιατί, ποιός σας είπε οτι έφυγε;

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας στιχουργός. Ας πούμε οτι τονε λέγανε Άκη Πάνου (αν και δεν είναι το θέμα μας αυτός).

Αυτός λοιπόν ο στιχουργός, κάθετε σε μία καρέκλα εκπομπής. Ας πούμε οτι είναι το «καλημέρα Ελλάδα» πρωϊ-πρωϊ, με τον Γιώργο Παπαδάκη.

Ας πουμε λοιπόν, οτι την εκπομπή την βλέπει ένα ζώο του δάσους. Ας πούμε οτι δεν ήτανε μπούφος, ας πούμε οτι ήταν ένας αρκούδος.

Λέει λοιπόν ο Ασπούμε Πάνου:

«Δεν μου φταίνε σε τίποτα οι κακοί βουλευτές. Τους καλούς όμως, πρέπει να τους κρεμάσουμε απο την πλατεία Συντάγματος».

Αφωνος ο Ασπούμε Παπαδάκης, άφωνος και ο Ασπούμε Αρκούδος.

«Γιατί τους καλούς;» ρωτάνε Παπαδάκης και Αρκούδος μαζί, με μιά φωνή.

«Γιατί σε κάνουν να τους εμπιστεύεσαι, είναι το όπλο των κακών».

*

Αυτά λένε τα παραμύθια. Τι σχέση όμως έχουνε τα παραμύθια με την πραγματικότητα; Θα σας πω αμέσως (σούμπιτος) τώρα.

Βλέπω σήμερα το πρωϊ τηλεόραση. Πριν πάω για δουλειά, ίσα για να ξυπνήσω. Ο Ζούλας, στην ΝΕΤ αν δεν με απατά το μνημονικό μου (για την ΝΕΤ, για τον Ζούλα είμαι σίγουρος) προλογίζει το θέμα:

Βάλανε κάποιους φυλακή, διότι κοροιδεύανε τον κοσμάκι με μηδέν-ενενήντα τηλεφωνικές γραμμές, και παραμυθιάζανε με δώρα.

Και να ο εκπρόσωπος του ΙΝΚΑ, και να η εκπρόσωπος άλλης οργάνωσης, όλα τα καλά, να μιλάνε για «μικρούς, τοπικούς σταθμούς στην Σαλονίκη», και «πω-πω-πω» και πιάνουν τον κοσμάκι κορόϊδο, και «μπας και έχει ευθύνη ο ΟΤΕς, που τους πουλούσε τις γραμμές» λες και ο ΟΤΕς δεν έχει άλλους μπελάδες να ασχοληθεί επι της παρούσης.

Και τέτοια καλά.

Και κάθομαι εγώ, που κορόιδο δεν είμαι, και σκέφτομαι «βρε σεις…»

Βρε σεις, τι μικροί τοπικοί σταθμοί και αηδίες; Οταν ο Antenna παίζει το ποιός είναι αυτός ο ποδοσφαιριστής, και δείχνει τον Μαραντόνα, και πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα στον Ντόναλτ Ντάκ, τον Πάπα και τον Μαραντόνα, δεν κοροϊδεύουνε;

Μικροί, τοπικοί σταθμοί;

Είναι ο ίδιος που θα πάρεις αύριο μεταγραφή ρε συ, και θα τα ξεχάσεις αυτά, και άσε τα κορόϊδα να παίρνουν στο SUPER Game, γιατί το ξέρουνε, δεν είναι χαζοί, πως ο Πάπας δεν είναι, και αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στον Ντόναλτ και τον Ντιέγο, γιατί κάτι τους θυμίζει…

Είναι ο ίδιος που θα πάρεις μεταγραφή αύριο, και θα σου πει ψήφησε για να μείνει ο Βασίλης, ή ο Περικλής, και ένα ευρώ θα δώσεις, είναι ο άλλος που θα σου πει «βρεις τον καλύτερο παίκτη του αγώνα και θα σου δώκουμε ένα αυτοκίνητο, γιατί δεν είμαστε μεγάλο κανάλι, μάντρα είμαστε, απλώς έχουμε και κάμερες», ή ο παράλλος που θα σου πει πάρε ρε ζντούρνο τον Γεωργίου να πεις την μαλακία σου αν είναι καλός ο Σούμ ή ο Μπάγιεβιτς…

Και θα πάρεις μεταγραφή γιατί τα είπες αυτά και σε συμπάθησε ο κόσμος και πιστεύει οτι είσαι «δικός τους άνθρωπος» και τους προστατεύεις…

Θα τα λες αύριο αυτά μωρε;

Αλλά το ερωτημα δεν έμεινε για πολύ αναπάντητο και ρητορικό:

Οταν έκλεισαν την εκπομπη, προσέφεραν μία ταινία του Γούντι Άλλεν δώρο στους τηλεθεατές τους, αρκεί να στείλουν ένα μήνυμα στο σαραντακάτιπενηντακάτι – οι δέκα πρώτοι κερδίζουν.

Οι άλλοι θα πάρουν τ’ αρχίδια μου (με το συμπάθειο).

Ακόμα και αν (γιατί έτσι νομίζω, διορθώστε με) η ΝΕΤ ΔΕΝ έχει 1 ευρώ χρέωση, ο άλλος θα πετάξει το μήνυμά του τσάμπα…

..και θα μπει στο τριπάκι μετά, να παίξει για την Μερσεντές του Σούπερ Γκέιμ.

Κρέμασμα ρε!

..μ’ αρέσει που αναρωτιέσαι κιόλας. Αυτό μπορώ να στο πω και εγώ:

Με ψέμματα γίνονται γάμοι;

Είχα πολύ καιρό να μπω, αλλά για τις απεργίες και τις κακοπληρωμές ήμουν ενήμερος…

Σήμερα, κάνω να δώ τον (εξαιρετικό τους) χάρτη Αθηνών – και πέφτω πάνω σ’ αυτό…

Αναβαθμίζονται; Ή να πάει το μυαλό μου στο πονηρό;

Ε, αναγνωστάρες μου; Ξέρετε τίποτα εσείς;

Υ.Γ. (23/6/2005): Και εσείς κάτι ξέρετε, και η εφημερίδα Ποντίκι. Αναφέρω σημερινό άρθρο που λέει:

[…] Η πραγματικότητα όμως είναι ότι απο την περασμένη Παρασκευή ο provider έπαψε να παρέχει τις υπηρεσίες του, καθώς έχει πολύ καιρό να δει το χρώμα του χρήματος.

Δυστυχώς, το ίδιο χρώμα έχουν να δουν εδώ και τρεις μήνες και οι εργαζόμενοι στο Flash.gr.

Με τις υγείες μας…

Η ταινία τελείωσε – και οι ηθοποιοί τι θα κάνουνε; Ζητιάνοι θα γίνουνε;