Ωραία…
Είμαστε θυμωμένοι. Θυμωμένοι που μας αγνοούν, θυμωμένοι που μας περνάνε διαρκώς για ηλίθιους, θυμωμένοι που δεν γίνεται το δικό μας, θυμωμένοι που μας λένε ψέμματα, και τους βρίσκουμε απέναντί μας.
Εμείς τους δώσαμε τα όπλα για να μας χτυπήσουν.
Αφού λοιπόν εμείς είμαστε πολιτικά υπεύθυνοι γι’ αυτό το κακό, ας γίνουμε πολιτικά υπεύθυνοι για να το ξεκαθαρίσουμε.
Και αφού αυτό που φοβούνται περισσότερο οι «κακοί πολιτικοί» είναι η συμμετοχή μας, ας κάνουμε τους εφιάλτες τους πραγματικότητα.
Οποιος ενδιαφέρεται απο εσάς, ας μην παρουσιάζει άλλο τα προβλήματα: μπείτε στα σχόλια, και γράψτε μία λύση.
– Γράψτε, για παράδειγμα, οτι θα ήταν λύση να μαζέψουμε (και να απαιτήσουμε όπου δεν υπάρχουν) απο τα κόμματα λύσεις σε συγκεκριμένα προβλήματα.
– Γράψτε, για παράδειγμα, οτι θα ήταν λύση να μην ψηφίσουμε κανένα κόμμα εξουσίας ώστε να επανεκινήσουμε το σύστήμα που τα τροφοδοτεί.
– Γράψτε, για παράδειγμα, οτι θα ήταν λύση, αντί να μας προτείνουν λύσεις, να συμφωνήσουμε εμείς, και να τις απαιτήσουμε απο αυτούς.
Οποιος ενδιαφέρεται απο εμας, ας προτείνει κάτι. Η γκρίνια είναι στοιχείο της Δημοκρατίας μας, αλλά απο μόνη της δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμη. Χρειάζεται και κάτι ακόμα.
Ας βρούμε, όλοι μαζί, τι.
Loading...
Λοιπόν ξεκινάω…
Το τίμημα της ιδιοτέλειας μας πληρώνουμε και τίποτα παραπάνω φίλοι μου.
Όταν βάζουμε το προσωπικό συμφέρον πάνω από το κοινό καλό, δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση οι υπόλοιποι να ακολουθήσουν διαφορετική τακτική.
Είναι ένας σικέ αγώνας, του οποίου οι αντιδράσεις προηγούνται των δράσεων, στον οποίο ο καθένας μας επαναπροσδιορίζει τον ρόλο του μόνο όταν αντιληφθεί το όλο παιχνίδι που παίζεται γύρω του.
Πιο συγκεκριμένα, οι πολιτικοί και η πολιτική και κατ’ επέκταση θεσμοί, αρχές, αξίες, κλπ είναι μέσα που συντηρούνται από την ίδια την κοινωνία, από το σύνολό μας δηλαδή. Πρώτα θα αλλάξει στο σύνολό της η κοινωνία στην βάση της και έπειτα θα πρέπει να περιμένουμε να αλλάξουν επιμέρους τμήματα που πηγάζουν από αυτή.
Για μένα η λέξη κλειδί είναι η ανιδιοτέλεια.
Να αποδείξουμε στην πράξη ότι δεν είμαστε ιδιώτες, ότι είμαστε σε θέση να παραμερίσουμε το ατομικό συμφέρον, που σημαίνει ότι εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε μιμητές που θα πράξουν το ίδιο με μας. Διαφορετικά η πορεία είναι μονόδρομος που οδηγεί σε ανοργάνωτες κοινωνικοπολιτικές δομές, δομές που είναι αποδεκτές μόνο όταν η ίδια η κοινωνία έχει επιλέξει την παύση τους και όχι όταν αυτές οι δομές καταρρέουν από κακή διαχείριση.
Αν ο κομουνισμός κατέρρευσε λόγω του αποκλεισμού της ατομικής πρωτοβουλίας, ο καπιταλισμός καταρρέει λόγω της απληστίας της και του μή ελέγχου της («αφήστε την οικονομία να λειτουργήσει ελεύθερα»).
Tο θέμα είναι εμείς πού θέτουμε τον πήχη του άκρατου καιροσκοπισμού και αν υπάρχουν ηθικοί φραγμοί, πόσο ο καθένας μας τους ξεχειλώνει ώστε να τα έχει καλά με την συνείδησή του αλλά ταυτόχρονα να κάνει και την «δουλειά» του.
Τα παραπάνω αποτελούν προσωπική εξομολόγηση, «κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια».
Με φιλικούς χαιρετισμούς, Δημήτρης. 🙂
Cyberella for president. 🙂
Μάλλον πιο πολύ με τον Δημήτρη θα συμφωνήσω.
Εγώ λέω να φτιάξουμε ένα κόμμα των Bloggers.
Να μην ψηφίσουμε κανένα κόμμα από όσα είναι στη Βουλή.
H Cyberella έκανε εξαιρετική δουλειά.
cghera, digekas: Πριν το κόμμα, προτάσεις; Τι θέλετε, πρακτικά, απο τα κόμματα; 🙂
Δεν θα μπορούσα να μην απαντήσω.
Να επιστρέψουμε στις αξίες μας. Να σταματήσουμε να επιβιώνουμε και να συμβιώνουμε, να μην ζούμε για ένα αμάξι ή για μια τηλεόραση, να ζούμε για εμάς και για τους γύρω μας.
Οι πάνω τρώνε, αλλά και οι κάτω σαν πιάσουν θέση πάλι θα φάνε. Γιατί αλλιώς θα τους φάνε.
Μιλάμε, μιλάμε, μιλάμε και τα 2 κόμματα έχουν το 80% των ψήφων μας. Μάταιο λοιπόν να συζητάμε, αν δεν αλλάξει αυτό τίποτα δεν θα αλλάξει. Ας σταματήσουμε να θυμώνουμε με αυτούς που έχουν καταστρέψει τις ίδιες αξίες που καταστρέφουμε εμείς καθημερινά.
Ας αρχίσουμε από εμάς και μετά πάμε στους άλλους.
Φιλικά Νίκος.
arkoudo, με όσα αναφέρει παραπάνω η φίλτατη Cyberella συμφωνώ και επαυξάνω, το θέμα όμως δεν είναι πλέον τί εφαρμόζεται και από ποιόν, αλλά το γιατί!!!
Έχουμε κατά πολύ ξεπεράσει το όριο εμπιστοσύνης σε ότι αφορά υποσχέσεις σε σημείο όταν δούμε (υποθετικά μιλάω) κάτι σωστό να γίνεται, στο πίσω μέρος του μυαλού μας να έχουμε την εικόνα του -τυριού δόλωμα στην φάκα-.
Ποιο συγκεκριμένα σχετικά με το e-democracy κινήσεις γίνονται με πρώτη και κύρια την δυνατότητα πρόσβασης του κόσμου στο διαδίκτυο και με καθιέρωση της έννοιας του ηλεκτρονικού/διαδικτυακού αναλφαβητισμού.
Αφύπνιση και ενεργοποίηση χρειάζεται και ενδιαφέρον για τα κοινά. Μόνο έτσι θα αρχίσει ο κόσμος να συνειδητοποιεί πόσο βαρύ είναι το δικαίωμα της εκλογής και των επιλογών του.
Νόμοι υπάρχουν αλλά καταπατούνται πρώτα από όλους από τις ίδιες τις αρχές διότι λίγο-λίγο με τον καιρό έχουν καμφθεί οι όποιες ηθικές αναστολές παντού.
Ποιος θα δικάσει ποιον; Τον δικαστή/εισαγγελέα κλπ του παραδικαστικού ποιος θα τον δικάσει; Ο Άριος Πάγος με τους προέδρους που κανονίζουν με τους πρωθυπουργούς τα έξτρα μπόνους για δίκες προηγούμενων πρωθυπουργών;
Καλά και άγια (τρόπος του λέγειν) όσα αναφέρει η Cyberella αλλά όταν αυτά πάνε να γίνουν πράξη, το πως θα εφαρμοστούν και το γιατί εξαρτάται από την ηθική αυτού που θα κλιθεί να πραγματοποιήσει τις όποιες αποφάσεις και ας είναι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας.
Αν δεν είναι ο κ. Ζαχόπουλος, θα είναι ένας γραμματέας του, αν δεν είναι ο γραμματέας του, μπορεί να είναι ο υπάλληλος στο πρωτόκολλο και πάει λέγοντας.
Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι αλλά η σήψη προχωράει και πιάνει όλο το σώμα, οπότε από ένα σημείο και μετά ο αποκεφαλισμός δεν θα γλιτώσει το υπόλοιπο σώμα και το σώμα είναι η κοινωνία μας, η βάση της πυραμίδας πάνω στην οποία στηρίζονται όλα.
Ό, τι και αν προσπαθήσουμε να οικοδομήσουμε σε μια σαθρή βάση, είναι καταδικασμένο εξαρχής να καταρρεύσει, γι’ αυτό πρέπει πρώτα να κοιτάξουμε τον συνδετικό ιστό της κοινωνίας μας.
Αυτό που επείγει άμεσα να γίνει είναι ο έλεγχος της αγοράς, με περιορισμό του ποσοστού κέρδους των μεσαζόντων ώστε να πέσουν οι τιμές αγοράς από τους καταναλωτές και να αυξηθούν οι τιμές αγοράς από τους παραγωγούς.
Αν υπάρξει σημαντική μείωση στον τουρισμό μας αυτή δεν θα οφείλεται στις τιμές των ξενοδοχείων/δωματίων αλλά στο αυξημένο κόστος διαβίωσης.
Η αγορά για να κινηθεί χρειάζεται χρήμα, το οποίο όμως με το που πέφτει στην αγορά δεσμεύεται και δεν ανατροφοδοτείται η αγορά με αποτέλεσμα λόγω ακριβώς αυτής της έλλειψης χρήματος να ρευστοποιούνται υλικά αγαθά σε εξευτελιστικές τιμές.
Το παιχνίδι το έχουμε ξαναδεί, είναι το ίδιο με το κραχ του ’29. Δεν υπάρχει ο παραμικρός ηθικός φραγμός και έχουν απόλυτο έλεγχο του χρήματος οι τραπεζίτες, οπότε και μόνο μια ανακοίνωση δημιουργίας νέου μή σκληρού νομίσματος το οποίο θα συνυπάρξει με το ευρώ, να είναι αρκετή, αν και πλέον η διαπλοκή έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που τέτοιες πολιτικές αποφάσεις έχουν μεγάλο οικονομικό κόστος… για τις τσέπες τους.
Συγχαρητήρια για το bog και τα γραφόμενά του. Από την πλευρά μου θα ήθελα να συμβάλω στην συζήτηση με λίγες σκέψεις.
Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε, είναι να αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε ενεργά για το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου. Να μην αρκούμαστε σε σχολιασμό του καναπέ, αλλά να σκεφτεί ο καθένας από εμάς, πως μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο τον εαυτό του, το άμεσο περιβάλλον του, την κοινωνία. Να μην φοβηθούμε να πούμε την γνώμη μας και τις ιδέες μας,και κυρίως να μην φοβηθούμε να κάνουμε πράξη τις ιδέες μας, τα ονειρά μας. ο τόπος αυτός είναι δικός μας, και δεν τον χαρίζουμε σε κανέναν.
Μια καλή αρχή είναι να σταματήσουμε τους επαγγελματίες πολιτικούς. Όχι πολιτική θητεία μεγαλύτερη των 8 ετών (δύο φορές). Ουδείς αναντικατάστατος, καθώς και συμμετοχή από περισσότερους ανθρώπους. Όχι στην βουλευτική/δημαρχιακή σύνταξη, επειδή υπηρέτησα την πατρίδα μου. Πιστεύω πως με το παραπάνω, θα μπορέσουμε να κάνουμε μια αρχή για διώξουμε τους απατεώνες που μας κυβερνούν δεκαετίες τώρα.
Να μην προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τον τροχό ξανά. Η διεθνής πραγματικότητα βρίθει επιτυχημένων πρακτικών για πολλά από τα προβλήματα που έχουμε. Αυτό, η κοινή λογική, και η σκέψη πως έχουμε δανειστεί τον κόσμο από τα παιδιά μας, αρκούν για προχωρήσουμε μπροστά.
καλή δουλειά!
Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες e-συνδαιτημόνες. Αυτό που έχω να προσθέσω είναι οτι ίσως ένας τρόπος για να σπάσει -έστω λίγο- το ολέθριο για τον τόπο σύστημα «ανακυκλωμενης εξουσίας» δηλάδή το αδιαφανές εκείνο σύστημα της ανταλλαγής «εξυπηρετήσεων» μεταξύ ημετέρων που καταστρέφει τη διαφάνεια, την αξιοκρατία και υποβαθμίζει τελικά όλους τους θεσμούς, είναι να χάσει τη δύναμή του ο δικομματισμός. Σε ένα πραγματικά πλουραλιστικό δημοκρατικό σύστημα, αφού ακόμα είμαστε μακριά από το να φύγουμε από το σύστημα των αντιπροσώπων, θα βοηθούσε την εξουσία να ασκούν περισσότερα από 1 κόμματα. Η νοοτροπία «Θα ψηφίσω τον τάδε για να μη βγει ο δείνα» είναι λάθος. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί από εμάς επιλέγουμε με αυτόν τον τρόπο βοηθώντας έτσι τον δικομματισμό ο οποίος παράγει αυτοδύναμες κυβερνήσεις οι οποίες τελικά καταλήγουν σε αντιδημοκρατκές πρακτικές. Ας δημιουργήσουμε λοιπόν ένα λουρί για το άλογο, ας ψηφίσουμε κάποιον μικρό, έστω κι αν δεν πιστεύουμε οτι θα βγει κυβέρνηση.
Λύσεις παιδιά, λύσεις – όχι προβλήματα. Δείτε την Cyberella – ζητά πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Θέλει ένα, δύο, τρία, και τα ζητάει ξεκάθαρα.
Εσείς, ενώ τα λέτε πολύ σωστά, δεν (συ)ζητάτε πρακτικά, αλλά θεωρητικά. Απολύτως δεκτόν, αλλά δεν ζητάω αυτό:
Προς το παρόν, ας συμφωνήσουμε τι θέλουμε.
Μετά θα δούμε απο ποιον θα τα ζητήσουμε, και πως θα ζητήσουμε να γίνουν.
Κάθε προηγούμενη κυβέρνηση μετά το πέρας της εξουσίας της να κάθεται και να δικάζεται. Αν το συνολικό κακό που έχει κάνει ξεπερνά το καλό να μπαίνει στη φυλακή και αν τους στεραούνται τα δικαιώματα του εκλέγεσθε προσωρινά.
Χρειαζόμαστε έναν διορατικό πολιτικό, όχι απογόνους διορατικών πολιτικών.
http://www.gopetition.com/online/24109.html
έχουμε φτιάξει μια αίτηση.θα την στείλουμε στον πρόεδρο της δημοκρατίας, τη βουλή και σε όλα τα κόμματα. ζητάμε συμμετοχική δημοκρατία, μόνιμα πολυκομματικες κυβερνήσεις και άμεση ενεργή συμμετοχή του πολίτη στη διακυβέρνηση με θεσμοθέτηση δημοψηφισμάτων για όλα τα σοβαρά θέματα.
δείτε την, υπογράψτε την αλλά κυρίως προωθήστε την.
την συντάξαμε ακριβώς γιατί όλοι πρέπει να γίνουμε ενεργοί να δρούμε αντί να διαμαρτυρόμαστε παθητικά, να μιλάμε και να προτείνουμε αντί να γκρινιάζουμε, να κάνουμε κάτι επιτέλους. αν δεν αναλάβουμε οι απλοί πολίτες δράση δεν θα αναλάβει κανείς.
1. Άρση της βοθλευτικής ασυλίας
2. Χωρισμός εκκλησίας- κράτους
3. Φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας
4. Διαχωρισμός των εξουσιών- ασυμβίβαστο υπουργών – βουλευτών.
5. Δραστικός περιορισμός των διοριζόμενων από την πολιτική ηγεσία θέσεων.
6. Προσωπική ευθύνη ΟΛΩΝ ΜΑΣ. Άρνηση οποιασδήποτε »διευκόλυνσης» – προνομιακής μεταχείρισης από πολιτικούς ή κάθε είδους »γνωστούς».