Έναν χρόνο μετά, έναν χρόνο με 57 νεκρούς, με δύο τρένα τσαλακωμένα, με μία μυστήρια υπόθεση για χημικά που δεν ξέρω τι στέκει και τι όχι, με χυδαίες, ασσύληπτα χυδαίες δηλώσεις υπευθύνων, έναν χρόνο με τους τραυματίες που έχουμε ξεχάσει να προσμετρήσουμε στους αδικημένους, έναν χρόνο που ακούμε για “τοπική τηλεδιοίκηση(!)”, έναν χρόνο αδιανόητης απόπειρας κυβερνητικής συγκάλυψης, έναν χρόνο με εξεταστικές-κοροϊδία, έναν χρόνο μετά που δεν έχει διορθωθεί κανένα απολύτως από τα προβλήματα που οδήγησαν σ’ αυτήν την σύγκρουση, που βρίσκουμε σωματικό υλικό (τι ανόητα συγκαλυμμένος τρόπος να αναφέρεσαι σ’ αυτό) έναν χρόνο που κοιταζόμαστε, εμείς οι υπόλοιποι, εμείς που γλιτώσαμε, και λέμε “δεν είναι δυνατόν ρε φίλε να μην έχουμε προχωρήσει μ’ αυτό το θέμα”, που οι συγγενείς κατηγορούνται χυδαία ότι εργαλειοποιούν τον πόνο τους για να πάρουν ένα βουλευτικό αντίτιμο – έχει περάσει ένας χρόνος.

Έναν χρόνο μετά και δεν είμαστε ούτε μισό βήμα πιο κοντά στην λύτρωση.

Εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων, έναν χρόνο μετά, θα βρεθούν στο Σύνταγμα να διαδηλώσουν (και) γι’ αυτό. Άκουσαν τους συγγενείς, άκουσαν και τις δικαιολογίες των υπευθύνων, πήραν θέση, αντιδρούν.

Είναι σαφές σε όλους πως, όταν γίνεται κάτι τέτοιο, ή διορθώνεται, ή ξαναγίνεται. Ή τιμωρούνται οι παραλείψεις, ή το μάθημα είναι πως δεν έγινε και τίποτα. Ή παραιτούνται οι υπεύθυνοι, ή συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια λάθη. Η τύχη μόνο βοήθησε να μην γίνει εκατοντάδες φορές πιο πριν – η τύχη μόνο βοηθά να μην έχει ξαναγίνει έκτοτε.

Δεν είναι όμως ζητούμενο η τιμωρία μόνο για το λάθος που έγινε μέχρι πέντε λεπτά πριν. Είναι, πολύ περισσότερο από αυτό κατ’ εμέ, η τιμωρία για την δειλία που άρχισε πέντε λεπτά μετά. Για το κούνημα του δακτύλου, για την επίμονη προσπάθεια να μας βγάλουν ΟΛΟΥΣ τρελούς, για την χυδαία αποφυγή κάθε πιθανής ευθύνης.

Η ζωή μας δεν είναι σε λάθος ράγες για όσα έγιναν το πριν το δυστύχημα: Αυτό ήταν ένα λάθος, όχι απλώς ανθρώπινο βέβαια, αλλά κυρίως ήταν ένα λάθος πολιτικής.

Η ζωή μας είναι σε λάθος γραμμή για το μετά. Για τον τρόπο που επιλέχθηκε από τους ανθρώπους που ορίζουν τις ζωές μας να προστατευτούν από την δικαιοσύνη. Για τον μηχανισμό που δημιουργήθηκε για να μην τύχουν καμίας τιμωρίας.

Ένας μηχανισμός που δεν δημιουργήθηκε μόνο γι’ αυτό, μα τον είδαμε να λειτουργεί από την Novartis και τον ξυλοδαρμό στην Νέα Σμύρνη, μέχρι τις επιθέσεις στην δημοσιογραφία, τις ΜΕΘ και τις παρακολουθήσεις ΕΥΠ και Predator. Είναι πιθανόν πολύ καλοί σ’ αυτό που κάνουν, αλλά όλη τους η ενέργεια ξοδεύεται εναντίον μας. Εμάς πολεμούν. Είναι απέναντί μας.

Δεν είναι άξιοι να μας κυβερνούν. Δεν είναι άξιοι να ορίζουν την διαδρομή μας. Είναι επικίνδυνοι.

Ας πάρουμε τον έλεγχο της ζωής μας, ας αλλάξουμε άμεσα ράγες, ας επανακαθορίσουμε την πολιτική ηθική μας, τον πολιτικό πολιτισμό μας, την πολιτική αξιοπρέπειά μας – ας διορθώσουμε την διαδρομή μας όσο πιο νωρίς μπορούμε, και όσο πιο καθαρά γίνεται.

Είμαστε όλοι σε λάθος γραμμή. Είναι επείγον. Ας αλλάξουμε ράγες.

One thought on “Ας αλλαξουμε ράγες. Είμαστε όλοι στην λάθος γραμμή.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.