i Love U

Για τους μαζί:

Ετσι αποκτά την πλάκα του το blog. Όταν μπορείς να γυρίσεις έναν χρόνο πίσω, στο ίδιο γεγονός, και να δεις τι έγραφες τότε.

Ενα χρόνο πριν, το διασκέδαζα μονάχος. Φέτος, έχω και παρέα.

~

Δεν έχω πρόβλημα με το να αλλάξω γνώμη. Σήμερα πιστεύω έτσι, αύριο αλλάζουν τα πράγματα, προσαρμόζομαι, πιστεύω αλλιώς. Γι’ αυτό και δεν είμαι ποτέ απόλυτος στις απόψεις μου, γιατί δεν ξέρεις τί σου ξημερώνει αύριο.

Αλλά μ’ αρέσει πολυ να συμφωνώ με το παρελθόν μου. Όπως τότε που έλεγα «καλώς υπάρχει» όταν ήμουν μόνος μου, και λέω τώρα «καλώς υπάρχει» όταν είμαι με την καλή μου.

Και, βέβαια, τα έφερε η μοίρα η γιορτή του Βαλεντίνου να είναι στην περίπτωσή μου διήμερο. Ένας λόγος παραπάνω να έχει έξτρα νόημα αυτή η γιορτή: όταν όλοι οι άλλοι προετοιμάζονται, εμείς ήδη ήμαστε στα πανηγύρια :).


Για τους μόνους:

Απο έναν καμένο πάντως, που πέρασε (όχι λίγες) Βαλεντινοκαταστάσεις μόνος του, αξίζει πιστεύω μία κουβέντα για αυτούς που είναι μόνοι τους:

Ξέρω οτι περιμένετε. Και εγώ περίμενα, γι’ αυτό το ξέρω. Περίμενα κάτι να αξίζει. Όχι οτι τα άλλα δεν αξίζουν, αλλά να ρε γαμώτο, δεν ήθελα ούτε να κοροϊδεύω, ούτε να κοροϊδεύομαι.

Για αυτούς που περιμένουν κάτι να αξίζει, αξίζει να περιμένουν.

Αν υπάρχει κάτι που σε ενδιαφέρει, κυνήγησέ το. Αν όχι, περίμενε.

Δεν σου λέω τι να κάνεις, γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα απο μένα. Αλλά σου λέω οτι αν είσαι τέτοιος άνθρωπος που νιώθεις την ανάγκη να δωθείς, είσαι τέτοιος άνθρωπος. Ούτε καλός ούτε κακός, ούτε εντός ούτε εκτός μόδας, ούτε άχρηστος ούτε Θεός. Αν περιμένεις να αξίζει, αξίζει να περιμένεις.

Εχω μάθει το εξής: ολοι έχουν κάποιον. Έχω α-θλι-ό-τα-τους φίλους που έχουν κάποιον. Άνθρωποι που δεν φαίνεται να το αξίζουν έχουν κάποιον. Και όσοι δεν έχουν, βρίσκουν.

Το ποιο πιθανό είναι και εσύ να βρεις. Οχι «κάποιον» αλλά εκείνον τον άνθρωπο που θα του τα δώσεις όλα. Που θα αξίζει να τα δώσεις όλα. Που ακόμα και αν κάποια στιγμή δεν μοιάζει να αξίζει, πάλι σου έκανε ένα δώρο: σε έπεισε οτι Ξέρεις (Μπορείς, Θέλεις, Γουστάρεις) να τα δώσεις όλα.

Περίμενε. Θα δεις. Εχεις ήδη το ποιο σημαντικό συστατικό (και μην αφήσεις κανέναν να σου πει το αντίθετο): Την ποιότητα στην επιλογή σου.

Αυτή η γιορτή είναι πιο δούναι παρά λαβείν.

10 thoughts on “Για όλους (και μαζί, και μόνους)

  1. Έχεις κατηγορία «Προσωπικά, Συναισθηματικά».
    Τίποτα άλλο δεν λέω (δεν μπορώ, έχω πέσει κάτω από τα γέλια).

    Καλά να περάσετε! 😉

  2. Γιατί ρε ξανθούλα, δεν μπορεί ενας arkoudos να έχει «Προσωπικά» και «Συναισθηματικά» στις κατηγορίες του;

    Πoυ να δεις που θα βάλω κατηγορία «Καταγγελίες!» (αν και λέω να το ονομάσω επι το λαικότερον, «Γκρίνιες») 😛

    Για τον just, μία κουβέντα του Woody Allen:


    Life is full of misery, loneliness, and suffering
    – and it’s all over much too soon.

    Woody Allen

  3. Θυμάσαι τη διαφήμιση «Μόνος ή Μάνος»; Αυτές οι ημέρες, εμπορικές, καλλιτεχνικές ή της μοδός, έχουν και αυτές λόγο ύπαρξης.

    Για κάποιο λόγο αυτές οι γιορτές με κάνουν και εμένα να αναρωτιέμαι που ήμουν πέρισυ και που πάω τώρα.

    Σε ευχαριστώ εκ μέρους των μικρούλιων αυτού του κόσμου. Για τα λόγια πίστης στον και τη νότα ελπίδα που εκπέμπεις!

    Φιλιά!

  4. Ευχαριστο να δαιβαζεις κατι τετοιο και να νοιωθεις πως ειναι αληθινο.
    Να προσεχω να μην πεφτω συχνα στην παγιδα «αντρας-γυναικα»….

  5. Ποστάκια σαν αυτό, με ισορροπημένο το συναίσθημα, με σοφία, παρά το νεαρό της ηλικίας σου, ευφραίνουν καρδία ανθρώπου και δίνουν ελπίδα για την ποιότητα των παιδιών σήμερα.-
    Σε ευχαριστώ που με κάνεις να ελπίζω.

  6. Πολύ όμορφο αυτό που έγραψες.. δεν ξέρω αν ήταν να γίνει έτσι απόψε, ώστε να το διαβάσω, έστω και κάπως αργά. Είμαι μάλλον σε αυτήν την φάση που περιγράφεις και παραδόξως, δίχως να σε ξέρω, νοιώθω πως αυτά που έγραψες αρκούδε, τα εννοείς. Να είσαι καλά και ευτυχισμένος.

  7. Πολύ καλά όλα αυτά, αλλά πόσο μπορείς να περιμένεις? Μέχρι πότε μπορείς να ψάχνεις για το κάτι διαφορετικό, για αυτό που θα σου κάνει το κλικ, που θα νοιώσεις ότι μπορείς τα δώσεις όλα? Είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα συμβεί? Η αλήθεια είναι ότι όσο περνάει ο καιρός νερώνεις το κρασί σου και σιγά σιγά αρχίζεις να συμβιβάζεσαι και να κατεβάζεις το πήχη. Δεν έχω φτάσει ακόμα σ’ αυτό το στάδιο αλλά φοβάμαι ότι πλησιάζω….Όπως και να έχει μ’ άρεσε αυτό που διάβασα, να σαι καλά

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.