Μια κουβέντα που είχα προχθές, με έβαλε σε σκέψεις, σκέψεις που λέω να τις μοιραστώ…

Το θέμα ήταν αν υπάρχουν «όμορφοι/ες και άσχημοι/ες» – και αν υπάρχουν, αν θα γνωρίσουν τον έρωτα και την αγάπη.

Η θέση μου είναι αυτή: Δεν υπάρχουν όμορφοι και άσχημοι, ή καλύτερα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΣΧΗΜΟΙ. Αντικειμενικά, η κάθε εποχή έχει τους δικούς της κανόνες ομορφιάς, το αναγνωρίζω. Ομως δεν αρέσουν όλοι σε όλους, είναι μία καθαρά υποκειμενική διαδικασία. Είναι μεγάλη αδικία να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και να λέμε «τι άσχημος που είμαι, δε θα με αγαπήσει κανείς». Είναι αδικία όχι μόνο σε εμάς, αλλά κυρίως σε αυτούς ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΝΕ.

Sorry, αλλά οι ποιό μεγάλοι έρωτες τις ζωης μου, κοπέλες που αγάπησα με όλη μου την καρδιά, δεν ήταν Κλόντιες Σίφερ. Και θα στεναχωριόμουν έαν μάθαινα οτι στεναχωριόντουσαν για την εμφάνισή τους – γιατί δεν τις αγάπησα γι’αυτό.

Η εμφάνιση είναι η τροφή της χημείας, που με την σειρά της είναι υπεύθυνη για δυσκολίες αναπνοής, τρεμάμενα πόδια, αδυναμία σωστής έκφρασης λόγου (όλα αυτά που με συντομία τα αναφέρουμε ως «έρωτα»). Αλλά για μένα ΔΕΝ ΥΠΟΚΥΠΤΕΙ ΣΕ ΚΑΝΟΝΕΣ.

Δεν ερωτεύτηκα ποτέ την Σάντρα Μπούλοκ για παράδειγμα – ούτε κανείς άλλος, από όσους ξέρω. Η ομορφιά της είναι ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ, υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι που η εμφάνισή της τους εκνευρίζει.

Αυτό που παραδέχομαι(*), είναι η πιθανότητες. Οταν είσαι όμορφος/η έχεις περισσότερες πιθανότητες να γνωρίσεις κόσμο. Αλλά, συγνώμη, αρνούμαι να κάτσω στον καθρέφτη, και να στεναχωρηθώ για τις πιθανότητές μου. Προτιμώ να διαθέσω την ενέργειά μου ωστε οι -ίσως λιγότερες- επιλογές μου να αξίζουν περισσότερο…

(*) Εχω πάντως προσωπικά μιλήσει με υπέροχες κοπέλες, που μου εκμυστηρεύτηκαν οτι τις όμορφες γυναίκες, τις πλησιάζουν ποιό δύσκολα οι άντρες.

Σε μία εβδομάδα έχουμε ευρωεκλογές, το πήρατε χαμπάρι; Πολλοί πιστεύουν οτι το κέντρο αποφάσεων είναι η Ευρώπη, και έχουμε την δυνατότητα να εκλέξουμε τους εκπροσώπους μας. Πρόσεξα όμως, οτι, όσο ποιό μακρυά είναι ο εκπρόσωπός μας, τόσο μειώνεται το ενδιαφέρον μας…. Ή αλλιώς, περισσότερο νοιαζόμαστε για τον Δήμαρχο ή τον Κοινοτάρχη μας, παρά για τον Ευρωβουλευτή μας.

Αλλά, η δύναμη της ψήφου είναι, και στις δύο περιπτώσεις, το ίδιο σημαντική. Γιατί η δύναμή της αφορά όχι τον ρόλο, αλλά αυτή καθεαυτή την δυνατότητα να αποφασίζει ο ψηφοφόρος.

Ασχοληθείτε λίγο – διαβάστε τα βιογραφικά των υποψηφίων, τις θέσεις των κομμάτων που εκπροσωπούν, σχολιάστε, αναμιχθείτε. Το αποτέλεσμα θα είναι να ψηφίσετε ΕΣΕΙΣ, και όχι αυτή η καραμέλα που λέγεται γκάλοπ.

Σκεφθείτε: είναι οι μεγαλύτερες εκλογές στον κόσμο. Αφορούν 450.000.000 πολίτες, την μεγαλύτερη κοινότητα ανθρώπων ποτέ.

Μην τους αφήνετε να ψηφίσουν για σας.

Κάνοντας βόλτα στο δίκτυο βρήκα ένα site με το οποίο φτιάχνεις την δική σου ταινία, σε flash. Υστερα, το στέλνεις στους φίλους σου.

ΟΚ.

Μετά από 5 λεπτά απραξίας, τρομοκρατημένος απομακρύνθηκα βλέποντας οτι δεν είχα τίποτα σπουδαίο να πω.

Καλά, αυτό δεν είναι ακριβώς αλήθεια. Απλώς δεν είχα κάτι ΣΠΟΥΔΑΙΟ να πω. Δεν βαριέσαι, μπορεί εσείς να τα πάτε καλύτερα – απλώς στειλτε μου ότι φτιαξατε. Για να ζηλέψω, ή να πάρω καμία ιδέα.

Συνάντησα αυτή την υπέροχη ιδέα και την μοιράζομαι μαζί σας:

Στην διεύθυνση www.thehungersite.com θα βρεθείτε σε μία ιστοσελίδα οπου για κάθε διαφήμιση που βλέπετε, ο διαφημιζόμενος είναι υποχρεωμένος να δώσει ένα ποσό σε μη-κερδοσκοπική οργάνωση.

Μπορείτε να το επισκεφθείτε μία φορά την ημέρα, και θα δίνετε με τις επισκέψεις και τα κλικ σας, ένα ποσό για διάφορους φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Είναι οι ποιό ευχάριστες διαφημίσεις που έπεσα ποτέ – επισκεφθείτε το καθημερινα.

Για τρεις μέρες ήμουν στον παράδεισο. Πήλειο, Βόλος, Χάνια, Μυλοπόταμος…

Ξεφεύγεις, καθαρίζεις το μυαλό, και επιστρέφοντας με μόνες αποσκευές τις αναμνήσεις σου. Η συμβουλή μου προς τους …νεότερους;

Όταν σου πουν «πάμε να φύγουμε», να πηγαίνεις.

Η φωτό είναι από την παραλία του Βόλου

Don’t Let Me Get Me
Pink

Never win first place, I don’t support the team
I can’t take direction, and my socks are never
clean
Teachers dated me, my parents hated me
I was always in a fight cuz I can’t do nothin’
right

Everyday I fight a war against the mirror
I can’t take the person starin’ back at me
I’m a hazard to myself

Don’t let me get me
I’m my own worst enemy
Its bad when you annoy yourself
So irritating
Don’t wanna be my friend no more
I wanna be somebody else

I wanna be somebody else, yeah

LA told me, «You’ll be a pop star,
All you have to change is everything you are.»
Tired of being compared to damn Britney Spears
She’s so pretty, that just ain’t me

Doctor, doctor won’t you please prescribe
somethin
A day in the life of someone else?
Cuz I’m a hazard to myself

Don’t let me get me
I’m my own worst enemy
Its bad when you annoy yourself
So irritating
Don’t wanna be my friend no more
I wanna be somebody else

Don’t let me get me
I’m my own worst enemy
Its bad when you annoy yourself
So irritating
Don’t wanna be my friend no more
I wanna be somebody else

Doctor, doctor won’t you please prescribe
somethin
A day in the life of someone else?
Don’t let me get me

Don’t let me get me
I’m my own worst enemy
Its bad when you annoy yourself
So irritating
Don’t wanna be my friend no more
I wanna be somebody else

Είδα στο Star την ταινία Εκτός ελέγχου, με την Τζένιφερ Λόπεζ και τον Τζορτζ Κλούνεϊ. Δεν ξέρω γιατί μου αρέσει τόσο: ο τρόπος που παρουσιάζεται αυτή η ιστορία, το βλέμμα της Λόπεζ που μοιάζει να μην το πιστεύει οτι είναι τόσο απλή η σχέση της με τον Κλούνεϊ…

Δεν είναι απλό λοιπόν. Τίποτα σε αυτή την ταινία δεν είναι «απλό».

Ποιό πολύ μ’αρέσει πάντως, γιατι ο ρόλος του Κλούνεϊ κάνει τόσες μαλακίες. Μ’ αρέσει όταν ο κεντρικός ήρωας κάνει μαλακίες – ταυτίζομαι ποιό εύκολα.

Ναι ρε, παίζουμε 🙂

Πήγα και σήμερα – πάλι Πέμπτη, καθώς η Τρίτη ήταν κωλομέρα λόγω καιρού.
(Πλάκα-πλάκα αυτός ο χειμώνας ήταν συννεφιασμένος. Από πολλές απόψεις.)

Το χέρι μου με πονάει διαβολεμένα. Σίγουρα από το τένις – ίσως και να το κουράζω όλη την ημέρα στο γραφείο με το mouse [έϊ – και το γράψιμο δεν βοηθάει ξέρεις!].

Πάντως έχω και φωτό που αποδεικνύει οτι παίζω. Άλλωστε, μία φωτό χίλιες λέξεις.

Κάποια μέρα μπορεί να δημοσιεύσω και μία που χτυπάω την μπάλα…
_oldies

Δεν είναι οτι το χρήμα ρέει, αλλά το είχα καιρό στο μάτι. Ε, λοιπον, το μάτι μου το αλλήθωρο…

Είχα σκοπό να πάρω μία μικρή μηχανή, γύρω στα €50-€60. Χωρίς σπουδαίες δυνατότητες, αρκεί να:

– τραβάει φωτογραφίες
– να είναι μικρή
– να μην με νοιάζει αν την χάσω.

Πήγα και έσκασα €120, για μία φωτογραφική που, εντάξει, δεν θα τα βάψω μαύρα αν την χάσω, εντάξει, δεν τραβάει ΤΙΣ καταπληκτικές φωτό αλλά είναι πολύ βολική.

Η μαλακία μου; θα δώσω άλλα €70 για 256άρα μνήμη – και ξαφνικά αν την χάσω θα με τσούξει ελαφρώς… 🙂

Blog.. για ποιόν;

Για ποιόν (πρέπει να) γράφεται ένα Blog; Αποκλειστικά για τον συγγραφέα. Δεν είναι εφημερίδα εδώ. Για τον συγγραφέα πρωτίστως, αλλά παίζουν ρόλο και οι αναγνώστες. Για κανέναν συγκεκριμένα. Είναι θέμα διάθεσης. Για τους αναγνώστες πρωτίστως. Ο συγγραφέας έπεται. Αποκλειστικά για τους αναγνώστες. Αν ήθελε να γράψει για πάρτη του, ας το έγραφε σε χαρτί. Δεν δέχομαι την διαδικασία των blog. Είναι πρόστυχο να κρυφοκοιτάς την ζωή του άλλου. Δεν έχω ιδέα. Ρωτήστε κανέναν άλλο. Τι είναι blog; Current Results

Οταν ψηφίσετε, κάντε Back για να επιστρέψετε…

test

ο τύπος λέγεται Michael Moore, είναι δημοσιογράφος (με την έννοια της λέξης που είχαμε καιρό να δούμε). Τον ξέρετε, το είδατε στα oscar να τα χώνει στον Bush, ισως είδατε και το καλοφτιαγμένο και βραβευμένο ντοκυμαντέρ του.

Διαβάζω το βιβλίο του «Ηλίθιοι Λευκοί» – ένα απολαυστικό βιβλίο, και αναρωτιέμαι: αυτοι οι αμερικανοί θα αλλάξουν μέχρι τις εκλογές;

Αγοράστε το (κάνει γύρω στα €18) και δεν θα το μετανιώσετε: Είτε θυμώσετε, είτε το πάρετε σοβαρά, είτε γελάσετε, θα βρείτε οτι τουλάχιστον ο τύπος έχει άποψη.

Το καινούργιο του ντοκυμαντέρ (Fahrenheit 9/11) είναι έτοιμο, παρότι η Disney αρνείται να το προωθήσει στην Αμερική – ενώ έχει ήδη ένα χρυσό φοίνικα

Εδώ φυλάω όλα τα post που αξίζαν περισσότερο απο το να χαθούν σε μία απλή archive σελίδα:

30/8/2004>Τι κάνω ο $$^%^%$ για να σώσω τον κόσμο…

27/8/2004>Βρε πως τα φέρνει η ζωή…

25/8/2004 «Σοβαρά; Με θυμάστε; Δώσατε νόημα στη ζωή μου»

23/8/2004 Η δύναμη της αγάπης

23/8/2004 Τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι;

16/8/2004 Τι είναι για μένα οι Ολυμπιακοί Αγώνες

22/7/2004 Συγνώμη, Μπορώ να έχω ένα εισιτήριο;

15/7/2004 Μια φωτό, εξ αιτίας μιας άλλης φωτό…

7/7/2004 Τι κοιτάς ρε;

8/6/2004 Αντισταθείτε!

7/6/2004 Περι ομορφιάς…

27/5/2004 «Παίζουμε και τέννις Γιαννάκη;»

Ανοίγουν σε καινούργιες σελίδες, κάντε κλικ ελεύθερα.