«Head Over Feet»
ALANIS MORISSETTE

I had no choice but to hear you
You stated your case time and again
I thought about it

You treat me like I’m a princess
I’m not used to liking that
You ask how my day was

You’ve already won me over in spite of me
And don’t be alarmed if I fall head over feet
Don’t be surprised if I love you for all that you are
I couldn’t help it
It’s all your fault

Your love is thick and it swallowed me whole
You’re so much braver than I gave you credit for
That’s not lip service

You’ve already won me over in spite of me
And don’t be alarmed if I fall head over feet
Don’t be surprised if I love you for all that you are
I couldn’t help it
It’s all your fault

You are the bearer of unconditional things
You held your breath and the door for me
Thanks for your patience

You’re the best listener that I’ve ever met
You’re my best friend
Best friend with benefits
What took me so long

I’ve never felt this healthy before
I’ve never wanted something rational
I am aware now
I am aware now

You’ve already won me over in spite of me
And don’t be alarmed if I fall head over feet
Don’t be surprised if I love you for all that you are
I couldn’t help it
It’s all your fault

Θα ήμουν άξιος, ως άντρας, μόνο αν άκουγα τέτοια λόγια ειπωμένα από όλες τις κοπέλες του παρελθόντος και του μέλλοντός μου.

 ? 

–>

Ο φίλος μου ο Βασίλης, με έβαλε σε σκέψεις για το άρθρο 44, στο οποίο μπήκε η ομάδα του Αρη – και θέλει να μπει και η ομάδα της ΑΕΚ.

Το έθεσε κάπως έτσι:

«Poios kargiolis to skeftike auto to ar8ro ? Se poies akomi kanonikes epixeiriseis exei isxysei ?
Diladi to ar8ro sou dinei ti dinatotita na xreokopiseis, na min pliroseis kanenan, kai tin alli mera na synexiseis tis emporikes drastiriotites sou san na min trexei tipota…»

Συμφωνώ. Φυσικά, έχει και άλλο:

Έξαλλος ο Γιάννης Μαλλούς – Sportime

Ξέσπασε ο Διγκόζης – Contra.gr

Aδικημένοι οι ποδοσφαιριστές – Εφ. Πατρίς

Κυζερίδης, Παπαδόπουλος, Σκέντζος και Κατσιαρός είναι αυτοί που χάνουν περισσότερο από την υπαγωγή του Αρη στο άρθρο 44 – Pathfinder από ΕΤ3.

Ο Άρης, από την άλλη, δεν φαίνεται να δυσκολεύεται:

Oι θετικές εξελίξεις άνοιγαν τη μεταγραφική όρεξη των ιθυνόντων της ΠAE. Yπάρχει ενδιαφέρον για τον Γιώργο Kόλτζο της Kέρκυρας, ο οποίος θεωρείται μία καλή λύση για την αριστερή πλευρά της άμυνας. Bεβαίως ο παίκτης έχει συμβόλαιο με την Kέρκυρα, αλλά θέλει να αποδεσμευθεί. Eπίσης ακούγεται και τ’ όνομα του Παρασκευά Aντζα και των Mακρή, Xρήστου του Aιγάλεω. (Καθημερινή)

Δεν μπορώ να καταλάβω, πως μία εταιρία δικαιούται να μην πληρώνει παίκτες, και επειδή μπαίνει σε ένα άρθρο να κάνει μεταγραφές. Δεν μπορώ να καταλάβω ούτε εγώ ποιοί αλήτες επιτρέψαν τέτοιο πράγμα. Προσοχή – Δεν μιλάω για ΑΕΚ, ΑΡΗ και λοιπά: μιλάω για επιχειρήσεις.

Έτσι, ο Ντέμης σχολιάζει:

[…] Το 44 δεν θα είναι χαριστικό για εμάς, έχουν περάσει σε αυτό γύρω στις 300 εταιρείες. […]

Και ρωτώ μαζί με τον Βασίλη: ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΑΛΛΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ;

Όσοι γνωρίζετε, η συμβολή σας θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Υστερόγραφο με ενδιαφέρον. Στο forum της ADSL(!) έχουν ασχοληθεί με το θέμα. Χρήστης με το όνομα ggeorgan, δείχνει να ξέρει για τι πράγμα μιλάμε:

Αν μια εταιρεία χρωστάει και δεν μπορεί να πληρώσει, κανονικά θα κήρυττε πτώχευση, θα διοριζόταν από δικαστήριο σύνδικος πτωχεύσεως, ο οποίος θα πούλαγε ο, τι περιουσιακό στοιχείο είχε η εταιρεία ώστε να πάρουν όσοι της χρωστούσαν μέρος (συνήθως μικρό) αυτών που τους χρωστούσε η εταιρεία. Φυσικά, ο σύνδικος πτωχεύσεως απέλυε και το προσωπικό. Στον κατάλογο των πιστωτών πρώτος πληρώνεται ο σύνδικος πτωχεύσεως (συνήθως καλά), αν μείνουν χρήματα παίρνουν οι εργαζόμενοι, αν μείνουν χρήματα οι ασφαλισμένοι πιστωτές (αυτοί με υποθήκες), μετά οι ανασφάλιστοι πιστωτές και τέλος οι μέτοχοι (που συνήθως και δικαίως δεν παίρνουν μία).

Αν, αντί για πτώχευση, η εταιρεία υπαγάγει εαυτήν στο άρθρο 44, αντί για την ως άνω άκαμπτη διαδικασία, έρχεται σε συμφωνία με τους πιστωτές της (αυτούς στους οποίους χρωστά χρήματα) και υποβάλλει στο δικαστήριο σχέδιο αναδιαρθρώσεώς της. Ο νόμος δέχεται ότι αν συμφωνήσει ποσοστό 60% ή περισσότερο των πιστωτών, στους οποίους η εταιρεία χρωστά 60% ή περισσότερο των χρεών της στο σχέδιο αναδιαρθρώσεως, τότε οι υπόλοιποι είναι υποχρεωμένοι να δεχθούν τις ρυθμίσεις του σχεδίου.

Δηλαδή, αν οι υπόλοιποι πιστωτές της ΑΕΚ (π.χ. οι παίκτες) δεχθούν να πάρουν τα μισά απ’ όσα τους χρωστά η ΑΕΚ ένας άλλος πιστωτής δεν το δέχεται, τελικά είναι αναγκασμένςο να το δεχθεί. Το ζουμί στις υποθέσεις αυτές είναι τα χρέη προς το δημόσιο και προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Επειδή το Δημόσιο ξέρει ότι αν διαλυθεί ή υποβιβασθεί η ΑΕΚ δεν έχει ελπίδα να πάρει ποτέ ούτε λεπτό από τα οφειλόμενα, θα συμβιβασθεί μαζί της για να πάρει στα σίγουρα πολύ λιγότερα.

Ενώ ο χρήστης konspir2 προσθέτει:

Όταν το 60% των ΠΙΣΤΩΤΩΝ και το 50% των ΜΕΤΟΧΩΝ μιας εταιρείας, συμφωνούν για μείωση των χρεών της, τότε και οι υπόλοιποι πιστωτές ΟΦΕΙΛΟΥΝ να συνηγορήσουν στη μείωση αυτή…

Αυτά.

Υ.Γ.2: Και μιά (σωστή) παρατήρηση: Σύμφωνα με το σχόλιο του konspir2, όταν το κράτος έχει τουλάχιστον το 60% (και στις ποδοσφαιρικές ομάδες, πολύ συχνά αυτό ισχύει) των οφειλών, κρατάει το μαχαίρι, κρατάει και το καρπούζι… Για τις δε επιχειρήσεις, υπάρχει και το εξής σχόλιο: μπορούν να «δημιουργήσουν» ψεύτικες υποχρεώσεις σε φιλική τους εταιρεία, σε ποσοστό ίσο ή ανώτερο του εν λόγω 60%, ωστε να αναγκάσουν τους υπόλοιπους να υποχρεωθούν να συνηγορήσουν στην υπαγωγή στο άρθρο…

Όμορφος κόσμος, αγγελικά πλασμένος…

 ? 

–>

Μα αφού έπαιξε, και κέρδισε. Αλλά…

[…] Ωστόσο, σύμφωνα με τον εσωτερικό κανονισμό το ανώτερο ποσό που μπορεί να κερδίσει κάποιος είναι 733.675,72 ευρώ, ακόμα κι αν ο ίδιος παίκτης έχει προβλέψει σωστά όλα τα αποτελέσματα για τους ίδιους αγώνες συμπληρώνοντας διαφορετικά δελτία […]

Το ελληνικό στοίχημα έχει ακούσει πολλά για την κατάσταση μονοπωλίου στην οποία αρέσκεται (καθώς απαγορεύεται να τζογάρετε σε εταιρείες άλλης χώρας). Άλλες φορές δίκαια, άλλες άδικα. Αλλά αυτό με τον «εσωτερικό κανονισμό» που αφορά τους πελάτες είναι κάπως …ύποπτο.

Φυσικά, εξίσου ύποπτο είναι να παίξεις …έξι φορές το ίδιο δελτίο. Αλλά δεν με αφορά, εκτός και αν υποπτεύονται τον παίκτη για παρανομία – τότε με αφορά, καθώς το παιχνίδι είναι διαβλητό.

Ο γράφων ούτε παίζει στοίχημα (δεν έχει πλάκα) ούτε κέρδισε ποτέ, ούτε ασχολείται με μπουκ και λοιπές παρανομίες. Κυρίως δεν έχει, δεν είχε, ούτε πιστεύει οτι πρόκειται ποτέ να μετρήσει μέχρι το 4.402.054,32 (ευρώ). Αλλά, αφού ο παίκτης έπαιξε, ο παίκτης πρέπει να πλερωθεί. Λάθος;

Υ.Γ.: Σκιούζ μι, να συμπληρώσω κάτι;

[…] Στο νομικό σκέλος της αγωγής του κάνει λόγο για παραβίαση των «αρχών καλής πίστης, της διαφάνειας και των χρηστών ηθών», καθώς, όπως αναφέρει, το ποσό που αρνείται να του καταβάλει ο ΟΠΑΠ δεν το μεταφέρει σε άλλη κλήρωση, όπως συμβαίνει στο ΠΡΟ-ΠΟ, αλλά τα καρπούται ο ίδιος. […]

Απο την εφημερίδα ΑΠΟΦΑΣΗ… What?

 ? 

–>

…τι να φάω; τα κόκκινα, τα πορτοκαλί ή τα πράσινα;

Δεν το έχω σκεφτεί ακόμα, αν είναι κακή ή καλή ιδέα (καλή μου φαίνεται σε πρώτη ανάγνωση).

Γενικά όμως εμπιστεύομαι την πρώτη μου εντύπωση, και εδώ είμαι ελαφρώς κουμπωμένος… Τι δεν μου κάθεται καλά άραγε;

Για πείτε και εσείς καμιά γνώμη…

 ? 

–>

Ξαφνικά, εκεί που δεν το περιμένεις. Στην αρχή, νομίζεις οτι μιλάει για τον εαυτό της. Και μετά, σιγά σιγά, αποκαλύπτεται.

Άλλη μία μικρή όαση.

 ? 

–>

Μια καθημερινόπιτα την ημέρα.

Για του λόγου το αληθές, διαβάστε εδώ.

Εγώ πάντως, την βρήκα εξαιρετικά του γούστου μου.

 ? 

–>

Ρέαλυ, ρέαλυ σόρυ.

Arkoudos: αφκόρσε γιου άρ.

 ? 

–>

Αν είμαστε μαζί στα καλά, είμαστε και στα δύσκολα.

Την βρήκα τυχαία » δεν ξέρω καν το όνομά της » το blog της μου άρεσε » να το διαβάσετε και σεις » με έχει και link » να ‘ναι καλά η κοπέλα.

Και ξαφνιάστικα – ωπ! Τι θέλω εγώ; Δεν το είχα σκεφτεί.

Αλήθεια, σκεφτόμουν συνέχεια να βάλω τους άλλους να πουν τι θέλουν, αλλά ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να πω τι θέλω εγώ.

Άνοιξα τον κειμενογράφο. Πριν ξεκινήσω, έτυχε να θυμηθώ δύο πράγματα:

Το ποιήμα του araxtou.

Το μήνυμα του Θέμη.

Ήταν αρκετά για να καταλάβω ότι, σήμερα θα έπρεπε να φωνάξω τι θέλω.

Σήμερα ήταν η μέρα.

Προσπάθησα να το γράψω με λίγες λέξεις. Είπα «όσο πιο λίγες, τόσο πιο καλά». Προσπάθησα να καθαρίσω το μυαλό μου.

Και ξεκίνησα.

Σταμάτησα να γράφω 20 λεπτά αργότερα, έχοντας γράψει 88 ‘Θέλω’ σε 750 λέξεις. Όλα με κεφαλαίο θήτα. Ήμουν σε ντελίριο. Δεν καταλάβαινα τι γινόταν γύρω μου. Επι 20 λεπτά έγραφα, μανιωδώς.

Είπα τι Θέλω.

Αυτά που Θέλω Εγώ.

Ο araxtos το είπε περίφημα:

 ? 

–>

 ? 

–>

Η Krios αναρωτιέται για την αληθινή αγάπη, και τί φοβίζει τον κόσμο από το να πει αυτό που αισθάνεται (τι άραγε…)…

*

O Θέμης, αναρωτιέται γιατί δεν δείχνουμε περισσότερο σεβασμό (και αφοσίωση) σε αυτά που αγαπάμε, και μας βάζει σε ένα test…

*

Η Vanesssa (ναι, βρε περίεργοι, με τρία s) σε παλαιότερο post της, αναρωτιόταν γιατί φταίνε ΚΑΙ οι άντρες για τις (κακές, γενικά) μεταξύ τους σχέσεις…

*

Η Mandy αναρωτιέται που πάνε οι φιλίες, και γιατί δεν είναι τόσο δυνατές (τόσο αληθινές) όπως παλιά…

*

Ο kukuzelis ρωτά, σχεδόν αφοπλιστικά: «Γιατί όσα δεν έκανα είναι σημαντικότερα απ’ όσα κατάφερα;»

*

Ο κόσμος έχει απορίες.

Γιατί το να ρωτάς, να αναρωτιέσαι, είναι σημάδι αυτογνωσίας και ταπεινότητας.

Ας καταθέσουμε όλοι -σαν φόρο τιμής, από σεβασμό- μία γνώμη στις απορίες τους…

Ας συμμετέχουμε στην διαδρομή.

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πέρασαν να πουν ένα γειά.

Δύο κοπέλες, που συμμετέχουν στην διαδικασία του blogging λίγο ποιό μακρυά από μας (δεν είμαστε δα και το κέντρο του κόσμου).

Διάβασα και τα δύο, ενδελεχώς – και… όχι, τα σχόλια, θα τα κρατήσω για κείνες.

Εσεις, να μπείτε, να διαβάσετε, και να κάνετε τα δικά σας.

Χαιρετώ λοιπόν, την Mandy, και την Vanesssa (και τους φίλους της Vanesssa’s : Stefanos και wisdom).

Καλωσήρθατε στην παρέα μας κυρίες μου.

(*) Οχι, πείτε, δεν είναι πολύ ωραίος τίτλος; Ποιά ποίηση και αηδίες, εδώ φαίνεται ο μάγκας ο αρκούδος…

–>

Doh!