Σ΄αυτό το ποστ γράφω για την ταινία Κυνόδοντας, και αποκαλύπτω την ιστορία της – οπότε, αν έχετε σκοπό να την δείτε -και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το κάνετε-, μην προχωρήσετε.
Ας ξεκινήσω με την υπόθεση της ταινίας, για να καταλάβετε όσοι δεν ξέρετε για τι πράγμα μιλάω. Αντιγράφω από τον δικτυακό τόπο:
Ο πατέρας, η μητέρα και τα τρία τους παιδιά ζουν σε μια μονοκατοικία έξω από την πόλη. Γύρω από το σπίτι υπάρχει ένας ψηλός φράχτης. Τα παιδιά δεν έχουν φύγει ποτέ από το σπίτι. Διαπαιδαγωγούνται, ψυχαγωγούνται, βαριούνται και αθλούνται έτσι όπως οι γονείς τους πιστεύουν ότι θα έπρεπε, χωρίς κανένα εξωτερικό ερέθισμα. Τα παιδιά επίσης πιστεύουν ότι τα αεροπλάνα που πετάνε πάνω από το σπίτι είναι παιχνίδια και ότι τα ζόμπι είναι μικρά κίτρινα λουλούδια. Ο μόνος άνθρωπος που μπαίνει μέσα στο σπίτι είναι η Χριστίνα, η οποία δουλέυει σαν φρουρός security στο εργοστάσιο του πατέρα. Ο πατέρας κανονίζει τις επισκέψεις της στο σπίτι με σκοπό να κατευνάζει τις σεξουαλικές ορμές του γιού. Όλη η οικογένεια, και ιδιαίτερα η μεγάλη κόρη, λατρεύει την Χριστίνα. Μια μέρα η Χριστίνα κάνει δώρο στην μεγάλη κόρη μια στέκα για τα μαλλιά ζητώντας της κάτι άλλο σε αντάλλαγμα.
Ακόμα και αφού είχα προετοιμαστεί για τον Κυνόδοντα, δεν θεωρώ εαυτόν προετοιμασμένο. Γιατί είτε είσαι γνώστης της πραγματικότητας που σε περιτριγυρίζει, είτε καλύπτεσαι από ευλογημένη άγνοια, τελικά, ο Λάθιμος το κάνει τόσο σαφές, που θα φύγεις αναρωτώμενος αν έχεις ακόμα τον κυνόδοντά σου στην θέση του. Και, λυπάμαι που στο λέω, η μεγάλη πιθανότητα είναι να είναι ακόμα εκεί. Και οι δύο, δεν έχει σημασία.
Η ταινία σε ξαφνιάζει κατ’ αρχάς με το παίξιμο των δύο κοριτσιών. Σε όλη την διάρκεια της ταινίας μιλάνε αργά -κομμένα και σχεδόν μουδιασμένα. Στην αρχή είσαι σίγουρος ότι πρόκειται για άρπα κόλα επιλογή ηθοποιών – αλλά οι εκφράσεις είναι μελετημένες. Στην πορεία όμως, αφομοιώνεις αδιαμαρτύρητα τον ρόλο τους: έτσι πρέπει να είναι: μουδιασμένες.
Τα τρία παιδιά -δύο κορίτσια και ένα αγόρι- αν δεν κάνω λάθος, δεν έχουν όνομα. Είναι ανώνυμα, γνωστά μόνο από τον ρόλο τους: είναι κόρες, και αδέλφια. Ο πατέρας κάνει ακριβώς αυτό που πιστεύει, σε όλη την διάρκεια της ταινίας: τα προστατεύει. Δεν γίνεται υπέρμετρα σκληρός, ούτε με αυτά, ούτε με την Χριστίνα. Δεν (φαίνεται να) αντλεί σε καμία περίπτωση ούτε μία σταγόνα ηδονής με την δύναμή του. Δεν το απολαμβάνει, δεν γίνεται γι’ αυτό. Στην σκηνή που πρέπει να καλύψουν την φυγή του τέταρτου παιδιού, μοιάζει σχεδόν ανακουφισμένος. Όταν χτυπά την Χριστίνα, δεν το παρακάνει από θυμό: είναι σχεδόν πατρικός, και την συμβουλεύει φεύγοντας.
Ο έλεγχος στην οργή, είναι και απόλυτος έλεγχος στα παιδιά. Τα παιδιά θα μάθουν ότι ‘μουνί’ είναι η λάμπα, και ‘ζόμπι’ ένα κίτρινο λουλούδι. Αποφεύγει ευλαβικά τα ‘μη’ – απλώς αντικαθιστά την αλήθεια. Είναι πιο δύσκολο να ψάξεις την αλήθεια όταν δεν έχεις αντιληφθεί ότι την έχεις χάσει.
Θα κρατηθεί από κάθε ευκαιρία για να τονίσει την αναγκαιότητά του. Τα ψάρια θα ψαρευτούν από τον ίδιο, μόνο αυτός οδηγεί – ούτε καν η συνένοχος γυναίκα του, όλες οι ανάγκες θα καλυφθούν μόνο από τις δικές του, αποκλειστικές εξόδους. Ο ρόλος είναι απόλυτος. Όταν όλα θα πάνε λίγο στραβά, θα μαλώσει την γυναίκα του γιατί δεν χτενίστηκε. Η εξουσία πρέπει να φαίνεται αλάνθαστη και ανεπηρέαστη. Όταν όλα θα πάνε τελείως στραβά, θα πατήσει τους κανόνες μόνο αυτός: Θα περπατήσει έξω από την αυλή, ενώ οι υπόλοιποι, ακόμα και η μάνα, θα γαβγίζουν πειθήνια στην πόρτα.
Οι αλληγορίες τόσο πολλές, που γίνεται σχεδόν εξωφρενικό που ο Λάνθιμος και ο Φιλίππου σε αντιμετωπίζει σαν παιδί. Τόσες πολλές που μπορεί να παραλήψεις άφθονες, και πάλι να έχεις αντιληφθεί απόλυτα την αλήθεια:
Τα παιδιά, που ψάχνουν με καλυμμένα τα μάτια την μητέρα τους, γιατί τη εξουσία της δεν χρειάζεται να την βλέπεις, αρκεί να την ακούς,
Τα παιδιά που γλύφουν, στην κυριολεξία, τον πατέρα τους,
Που εκπαιδεύονται να γαβγίζουν για να φοβίσουν τον τρομερό εχθρό, την γάτα,
Τα όνειρα των παιδιών, που είναι μικρά, γιατί έχουν μικρή φαντασία, μικρή φαντασία γιατί δεν έχουν δει τίποτα περισσότερο από την αυλή τους, και δεν έχουν ονειρευτεί τίποτα περισσότερο από ανούσιες επιθέσεις στην εξουσία,
Ο ρόλος του γιου-ανδρός, που είναι τυπικός: Αν είσαι αγόρι, μπορείς να γαμάς. Μπορεί και να παρακάμψουμε λίγο τους κανόνες. Σε μία σκηνή, ο νεαρός δίνει εντολές γυμναστικής στα κορίτσια, αναλαμβάνοντας πλήρως τον ρόλο του αφεντικού οδηγού,
Τα φτηνά αυτοκόλλητα που χρησιμοποιούνται ως επιβράβευση ενός εσωτερικού διαγωνισμού. Δούλεψε πιο σκληρά, και θα κάνεις εσύ κουμάντο. Θα σε πληρώσουμε με κάτι παντελώς άχρηστο, αλλά που θα σε πείσουμε οτι έχει μεγάλη σημασία,
Η επιβράβευση που είναι μία χιλιοπαιγμένη σκηνή της ίδιας οικογένειας στο βίντεο – τα παιδιά έχουν μάθει τα λόγια απ΄έξω. Δεν έχει σημασία τι θα αποκομίσεις από τον κόπο σου, ακόμα και αν είναι επαναλαμβανόμενο, αρκεί να το έχουμε δημιουργήσει εμείς,
Τα παιδιά που δεν έχουν όνομα, μόνο ρόλους,
Η μετάφραση του τραγουδιού που γίνεται ακριβώς όπως βολεύει την εξουσία – και η έλλειψη γνώσης κάνει απολύτως παραδεκτή αυτήν την ερμηνεία,
Ο χορός των κοριτσιών, που θυμίζει έντονα παρέλαση, σαν αυτήν που κάνουν τα παιδιά, που ούτε ξέρουν γιατί την κάνουν, σε μία γιορτή που δεν την καταλαβαίνουν, και δεν είναι καν δική τους.
Ο τρόμος και ο φόβος για όσα θα συμβούν αν δεν ακολουθηθούν οι κανόνες, -ένα μικρό γατί γίνεται ο λόγος που ο αδελφός τους έχει σκοτωθεί- ακόμα και αν χρειάζεται να τον δημιουργήσουμε, να τον εφεύρουμε, να τον πούμε τρομοκράτη ή ιό-δολοφόνο,
Η θέση αυτών που γνωρίζουν ότι χρησιμοποιούνται: Η Χριστίνα, μια εργαζόμενη ως σεκιουριτάς που γίνεται πουτάνα καθώς πληρώνεται για να κάνει σεξ με τον νεαρό, θα βάλει στην ίδια θέση την μεγαλύτερη κόρη για μία στέκα μαλλιών. Θα την κάνει και αυτήν πουτάνα, για μία στέκα. Για να την κάνει ίδια με αυτήν. Και όταν η κόρη θα την απειλήσει για να πάρει αυτό που θέλει, θα αποκτήσει αυτή εξουσία, ενώ η ‘ασφάλεια’ θα την χάσει,
Ακόμα και το επάγγελμα της Χριστίνας, που είναι μία ψευδής εξουσία, παιχνίδι στα χέρια του οργανωτή της, πληρώνεται για να κάνει έρωτα με τον γιο, αλλά όταν ζητάει αυτή ικανοποίηση του λέει «για σένα τα κάνουμε όλα αυτά». Θα ικανοποιήσεις εμένα, αλλά θα γίνει για το δικό σου καλό.
Τα αεροπλάνα που πετούν πάνω από τον φράκτη, και τα εμφανίζουμε ως παιχνίδια – είναι ένα ανόητο παιχνίδι η ελευθερία, και όσοι δεν την έχουν το κοιτούν και λένε ‘μακάρι να πέσει’ -ανατριχιαστική σκηνή-
Η μεγαλύτερη αποκτά όνομα, ένα δικό της, παιγμένο σε μία ταινία πειρατικής βιντεοκασέτας, λίγο πριν προσπαθήσει να φύγει. «Θα γυρίζω κάθε φορά που με φωνάζεις Μπρους’ λέει στην αδελφή της, και πασχίζει να της το αποδείξει. Δεν ξέρει τι να κάνει με την γνώση που αποκτά. Την μοιράζει απρόσεκτα, και σχεδόν μεθυστικά. Δεν αμφισβητεί ούτε μία στιγμή, ακόμη και τότε τον πατέρα της: Για να βγει από το σπίτι θα αφαιρέσει, οδυνηρά, τον κυνόδοντά της. Δεν θα πατήσει ποτέ έξω – αντιθέτως, θα κλειστεί στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου, που μοιάζει με φέρετρο.
Λέω πολύ σοβαρά, ότι δεν φτάνει μία ανάγνωση της ταινίας για να αντιληφθώ όλα τα νοήματά της. Αλλά ταυτόχρονα ανατριχιάζω στην πιθανότητα να είμαι εγώ γιος μίας «οικογένειας» που δεν με σταμάτησε να βγω από τον φράκτη της. Μίας κοινωνίας που δεν με εμπόδισε ποτέ να φύγω. Που δεν μου είπε ποτέ μη. Απλώς, με ξεγέλασε λίγο με τις λέξεις – μου είπε «ασφάλεια» – αλλά της έδωσε άλλη ερμηνεία, «εχθρός» αλλά ήταν κάτι άλλο, «δικαίωμα» αλλά δεν ήταν ακριβώς αυτό, «επιβράβευση» αλλά κάθε άλλο παρά ήταν.
Μία κοινωνία που με γέννησε σε ένα σύστημα που δεν αμφισβητώ – απλώς και μόνο γιατί δεν γνώρισα κανένα άλλο. Μία εξουσία που θεοποίησε όλα όσα ήθελε, και εξοβέλισε στο πυρ το εξώτερο όσα δεν έπρεπε να υπάρχουν. Και που για χάρη της παρελαύνω περήφανος, αλλά χωρίς ακριβώς να γνωρίζω γιατί και πως.
Απλώς, όπως μου είπανε.
Υ.Γ.: Τελείως ειρωνικά, η μία από τις δύο -αν δεν κάνω λάθος- αίθουσες (και η πιο κοντινή) που παιζόταν ο Κυνόδοντας, ήταν ο Μικρόκοσμος, στην Συγγρού. Αν ήμουν σκηνοθέτης, θα πλήρωνα όσο όσο για να ολοκληρωθεί τόσο πετυχημένα και αυτή η αλληγορία.
Μαρθα, εκανα μια μικρη αλλαγη στο κειμενο σου, εσβησα κατι που θεωρω οτι δεν χρειαζοταν να ειπωθει.
Ελπιζω να μην σε πειραζει.
Οσο για το ερωτημα σου, το σκεφτηκα και εγω. Η καλυτερη απαντηση που εχω ειναι οτι ισως το ηξεραν εξαρχης. Ισως απλως να εχουν αναγκη το ψεμα.
Οπως, ισως, το ξερουμε και εμεις (με βαση το αρχικο ποστ μου)
Πράγματι οι καλές ταινείες ενοχλούν. Αν και μερικοί την προσπέρασαν γιατί δεν έμοιαζε με τον Ράμπο ή δε ξέρω και γω τι..
….
Η κοινωνία για να συνεχίσει να υπάρχει στην υφιστάμενη της μορφή, εξ’ ορισμού, προσπαθεί να ελέγξει τον άνθρωπο. Κάποιοι βολεύονται και κάποιοι αντιδρούν. Σε ακραίες μορφές όπως στην δικτατορία (όπως σωστά αναφέρουν κριτικές της ταινίας) η αντίδραση είναι πιο έντονη, μιας και είναι ίση και αντίθετη με την δράση που την προκάλεσε. Για να ασκήσει τον έλεγχό της η κοινωνία χρησιμοποιεί τα ένστικτα του ανθρώπου, που ως τέτοια είνα απαλλαγμένα από κάθε σκοπιμότητα – και του έχουνε μείνει μόνο δύο! Τραβάει τον άνθρωπο από τη μύτη που ακολουθεί προσπαθώντας να ικανοποιήσει τις ορμές του, την επιβίωση και τη σεξουαλικότητα (αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί σε κάθε κοινωνία υπάρχουν αυστηροί κανόνες για το τι επιτρέπεται και τι όχι στο τραπέζι και στο κρεβάτι; όταν η Χριστίνα προτείνει μία διαφορετική στάση στο γιο γίνεται ολόκληρο θέμα).
Στην ταινία προσεγμένες σκηνές δείχνουν τους ήρωες σε στιγμές που ικανοποιούν τις ορμές τους. Βλέπουμε αργά τον γιο να ηδονίζεται καθώς τρώει και στο σεξ. Ο κάθε άνθρωπος είναι σε θέση να βιώσει την ευχαρίστηση, γενιέται με την ικανότητα αυτή. Όμως καθώς αναπτύσσεται το εύρος των συναισθημάτων του διευρύνεται με πιο πολύπλοκες μορφές που μαθαίνονται και ακόμα διδάσκονται. Ένας συναισθηματικά ώριμος άνθρωπος είναι σε θέση να βιώσει μία μεγάλη γκάμα συναισθημάτων αλλά πολύ περισσότερο είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται και τα συναισθήματα των άλλων, έχει ενσυναίσθηση. Τα παιδιά στην ταινία είναι συναισθηματικά ανώριμα και αυτό τονίζεται από το άχρωμο της φωνής τους (δεν έχουν άλλα συναισθήματα από αυτά με τα οποία γεννήθηκαν και είναι ενστικτώδη) και από την αδυναμία του γιου να διακρίνει τον τρόμο στα μάτια της αδερφής του στην «ερωτική» σκηνή (οι ψυχολόγοι μετρούν τη συναισθηματική νοημοσύνη ή αλλίώς ενσυναίσθηση, από την ικανότητα των ανθρώπων να διακρίνουν εκφράσεις προσώπων σε φωτογραφίες).
Τα παιδιά είναι ανώριμα γιατί βιώνουν την απομόνωση. Η ωριμότητα απορρέει από την τριβή μας με άλλους ανθρώπους. Είναι έτσι πιο επιρρεπή στον έλεγχο. Η απομόνωση εμποδίζει την πνευματική ανάπτυξη του ατόμου αλλά και σε συλλογικό επίπεδο (κοινότητες, μειονότητες, κοινωνικές ομάδες που υφίστανται καταπίεση). Πάντα όμως κάποιοι θα ξεφεύγουν και θα φέρνουν την αλλαγή. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα και ο καθένας μπορεί να κάνει τον δικό του συνειρμό βε βάση τις εμπειρίες και τη γνώση του.
Αφού γίνει το έργο είτε συγγραφικό είτε κινηματογραφικό,το ίδιο ξεφεύγει από το δημιουργό και αποκτά αυτονομία. Επομένως, επιχειρήματα του τύπου : ο δημιουργός ήταν χαλαρός στη συνέντευξή του , δεν μου λέει και πολλά γιατί η σχέση μας πια είναι με το κείμενο.
Η αλλαγή εννοιολογικού περιεχομένου των λέξεων είναι μια πολύ καλή προσπάθεια να καταδειχθεί η κυριαρχία της γλώσσας στη διαμόρφωση του υποκειμένου αλλά ο εγκλεισμός του σε ένα πλέγμα σημαινόντων όπου αναζητούνται τα σημαινόμενα.
Η γλώσσα στη ταινία δεν αγγίζεται επιφανειακά αλλά στον κυριαρχικό της χαρακτήρα και στην επιτελεστικότητά της ως δηλ. διαμορφωτής της πραγματικότητας. Η γλώσσα του σπιτιού κατασκευάζει τον ψυχισμό των παιδιών θυμίζοντας την λακανική έννοια της ηδυόγλωσσας.
Αρνητικό σημείο θα έβλεπα ότι η εξουσία είχε σταθερό πρόσωπο: του πατέρα. Μετά, το Φουκώ, η εξουσία διαχέεται είναι σαν αύρα δεν εντοπίζεται αλλά μας αγκαλιάζει. Επομένως, δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε ως ίσος προς ίσον.
Είτε έτσι είτα αλλιώς, η συνέχεια της ταινίας καταδεικνύει την αδυναμία ολοκληρωτικού ελέγχου και με τις επιθυμίες της σεκιουριτούς εισάγεται στον κλειστό κόσμο του σπιτιού μια άλλη οικονομία ώστε το δέσιμο των 2 οικονομιών , του σπιτιού και του έξω κόσμου να δημιουργήσουν απρόβλεπτα πράγματα.Έχουμε δηλ. από 2 οικονομίες μία αν-οικονομία του α-δυνάτου.
Ομοίως, το τέλος της ταινίας δε δίνει τίποτα καθοριστικό όλα είναι ανοιχτά, δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις αλλά κάθε σχέδιο τείνει να ανατραπεί από το Πραγματικό.
Όχι μόνο δεν μπορείς να ελέγξεις τη ζωή αλλά ίσως δε γίνεσαι ούτε καν ο σκηνοθέτης της στα πρώτα της βήματα.
Δυστυχως την ειδα και εγω!!!! Για μενα ο σκηνοθετης εβγαλε τα εσωψυχα του με την ταινια.Οτι δεν μπορεσε να κανει στην πραγματικη του ζωη,το μεταφερε στην ταινια.Υποθετω οτι παντα «γουσταρε» την αδελφη του αν ειχε και αν οχι τοτε σιγουρα την μητερα του! Οσο για τον πατερα του,μαλλον τον εκδικηθηκε σκληρα με το ρολο που του εδωσε.
Η ταινια για πορνοδιαστροφικους 60-ριδες που δεν μπορουν να βρουν extreme πορνοταινιες με παρομοιο θεμα,κορη με μπαμπα,αδελφος με αδελφη και αλλα τετοια!
Κριμα για που πηγα και την ειδα αλλα τι να κανεις,αν δεν παθεις δεν θα μαθεις!!!!
Οσοι ψευτοκουλτουριαρηδες εχουν πει οτι η ταινεια ειναι καλη, η κατι δεν παει καλα με αυτους η με μας…. Δεν εχω δει ποιο οικτρο πραμα. Φτιαχτε καμια ταινεια της προκοπης. ΕΛΕΟΟΟΟΟΣ
@Ενας καημενος
Καημένε…( όνομα και πράμα ? ), πρώτα να μάθεις φίλε μου ορθογραφία… γιατί είναι τουλάχιστον »αστείο» να τολμάς να ασκείς οποιαδήποτε κριτική για κάποια ταινία, χωρίς καν να ξέρεις το πώς γράφεται η ίδια η λέξη. Α.!!! να σας προτείνω και μια μη ψευτοκουλτουριάρικη ταινεία…»έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ» . Ψάλτης , Φίνου, Γαρδέλης…..καλή διασκέδαση.
Πρόκειται για μια ταινία που έχει πολλές αλληγορίες και κρύβει πολλές αλήθειες. Δεν με σόκαρε τίποτε από όσα είδα, ίσα ίσα που τα θεώρησα αναμενόμενα με βάση τον τρόπο που είχε διαρθρωθρεί η ζωή της συγκεκριμένης οικογένειας, που ζούσε στην κυριολεξία έγκλειστη, αποκομμένη από την κοινωνία, φτιάχνοντας τους δικούς της κανόνες, χτίζοντας τη δική της πραγματικότητα, στο όνομα της ασφάλειας και της προστασίας. Μπορεί να επιλέχθηκε η πιο ακραία περίπτωση, όμως αλήθεια πόσοι από εμάς δεν έχουμε μεγαλώσει σε ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον, όπου σχεδόν ότι μας λένε είναι θέσφατο και δεν μας έχουνε εμφυσήσει το φόβο ότι ο κόσμος εκεί έξω είναι κακός και δόλιος; πόσοι ζουμε σκλαβωμένοι χωρίς καν να το έχουμε συνειδητοποιήσει;
athlia tainia …mhn tolmisete kai thn dite…miamisi ora mion apo thn zvi mou
Παιδιά εγώ νομίζω ότι η ταινία είναι πολύ καλή ( δυστυχώς αυτά γίνονται ακόμα και στις μέρες μας) ΟΜΩΣ πριν τέσσερις μήνες κατα τύχη είδα μια ταινία Μεξικάνικη του 1973!!! το:El castillo de la pureza _Castle of Purity . Θα πάθετε πλάκα!! Ο Κυνόδοντας είναι λοιπόν αντιγραφή μιας μεξικάνικης ταινίας 40 ετών . Αρα τα βραβεία στο μεξικό . Και όποιος αμφιβάλει ας τη νοικιάσει να τη δει !
– Επίσης, να ψάξετε και να παρακολουθήσετε τον αρτιότερο ορισμό της τέχνης: Τζίμης Πανούσης – Της Πατρίδας μου η Σημαία. Εκεί που μιλάει για τον γιο του και το τετράδιο του (ψάξτε το, αξίζει).
– Να μπείτε στην μηχανή του χρόνου και να γυρίσετε στην Α’ Γυμνασίου. Εκεί, να προσεγγίσετε τον μικρό σας εαυτό και να του δώσετε την παρακάτω συμβουλή: «Μην εμπιστεύεσαι τον Πατάκη».
– Να σταματήσετε να ψηφίζετε Σύριζα – ιδίως αν είστε πλούσιοι και μένετε στην Πολιτεία. Επίσης, να σταματήσετε να πηγαίνετε στην Ίο και να πίνεται μαύρο – ιδίως αν έχετε περάσει τα 25.
– Να μην προσπαθείτε να φανείτε ανώτεροι (και πιο προοδευτικοί) από τους θαμώνες του Κιάμου, παριστάνοντας προς βρήκατε νόημα σε ταινίες που δεν καταλάβατε και, ίσως, δεν έχουν και νόημα.
– Να καταλάβετε πως όταν ένας σκηνοθέτης βάζει δύο αδέρφια να πηδιούνται δεν έχει πάντα σκοπό του να κάνει μια τομή στις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά, συνήθως, γουστάρει την αδερφή του.
Παιδιά, είμαστε Έλληνες, η Ελληνική Γραμματεία βρίθει αριστουργημάτων που με άμεσο τρόπο μας μιλάνε για την ζωή, την κοινωνία, το σύμπαν, τον άνθρωπο. Δεν πιστεύω στην βαθιά αλληγορία, μου αρέσει η άμεσα προσβάσιμη αλήθεια.
Δεν είμαι κουλτουριάρης.
Σε όσους άρεσε πολύ η ταινία και βρήκαν σε αυτή νοήματα: Τα πιο πολλά νοήματα που βρήκατε, να είστε σίγουροι, ο σκηνοθέτης δεν τα έχει καν διανοηθεί.
Και κάτι ακόμα, πάλι από Πανούση: η αλήθεια είναι φτηνή, για να πουλιέται και να αγοράζεται εύκολα.
Σας ευχαριστώ,
Δ.Α.Χ.
Τ.Τ.
Καλησπέρα κι από μένα. Επειδή έτυχε να δω κι εγώ το El Castillo de la Pureza πολύ πρόσφατα κατέληξα στο συμπέρασμα ότι λίγη σχέση έχει με τον Κυνόδοντα εκτός από τη πολύ βασική ιδέα που δεν είναι δα και τόσο πρωτότυπη: προβληματική οικογένεια με αποκλεισμένα τα παιδιά στο σπίτι για την προστασία τους. Σενάριο βγαλμένο από την πραγματικότητα (αμέτρητα περιστατικά). Κατά τα άλλα οι όποιες ομοιότητες είναι παρατραβηγμένες. Δεν το λέω γιατί είναι ελληνική ταινία – προσωπικά δεν τρέφω καμία εκτίμηση στο ελληνικό σινεμά – αλλά για να πω την αλήθεια η μεξικάνικη δε με ενθουσίασε και δε βρήκα αντιγραφές. Αν θέλετε μπορώ να το αναπτύξω αναλυτικά αν κάποιος θέλει να παρουσιάζει ομοιότητες που βρίσκει.
Ειδα την ταινια, δε μου αρεσε καθολου.
Ο καθε κοπανος, βγαζει ο,τι του κατεβει, αντιγραφει βιβλια και ταινιες αλλων, πλανα και τροπους σκηνοθεσιας και το κοντινο του κυκλωμα το βαφτιζει «τεχνη» και «μια απο τις καλυτερες Ελληνικες ταινιες» οπως ειπαν καποιοι.
Τεχνικα, εκλεψε ιδεες του Orwell, πλανα Γαλλικου κινηματογραφου του ’70 (και δη απο γνωστους σκηνοθετες) και το βαφτισε καινοτομια. Μετεφερε ιδεα του Orwell σε μορφη οικογενειας, βαζουμε και 2-3 πλανα να σοκαρουμε και αυτο ηταν…
Συν οτι δεν εμπιστευομαι καποιον ο οποιος ηδη διαφημιζει πως στην επομενη του ταινια, οι ερωτικες σκηνες μεταξυ των ηθοποιων, θα ειναι αληθινες, δε θα δειχνει δυεισδυση, αλλα θα υπαρχει.
Και αυτο ειναι τεχνη;
Ειναι αυτο αντιμετωπιση ανθρωπου ο οποιος θελει να κανει τεχνη? Να διαφημιζει εμμεσως το «σοκ» του επομενου του φιλμ;
Καθε βραδυ συνουσιαζονται 7000 ανθρωποι σε καθε πολη η χωριο. Και;
Απλα πιστευω οτι ταινιες τετοιου τυπου, ειναι για τους δηθεν ψευτοκουλτουριαρηδες που διαβαζουν FAQ και Lifo στο μετρο για να μαθουν τι θα κανουν Παρασκευη & Σαββατο βραδυ που θα κλεισει το γραφειο, για τους φραγκατους φοιτητες της Καρυτση που τρωνε τα λεφτα του μπαμπα και μια στο τοσο θυμουνται τον λογο που εγιναν φοιτητες και αρκουνται σε θεωρητικες αναλυσεις περι σινεμα, τεχνης και λοιπα και για ατομα που δεν εχουν κανει κατι στη ζωη τους ωστε να ψαχνουν το «σοκ» μεσω δευτερογενων παραγοντων…
Το αστειο ειναι πως η ταινια αρεσε σε ατομα, γνωστους μου και μαθητες μου, οι οποιοι δεν ηξεραν καν ποιος ειναι ο Bergman, η ο Godard. Δεν τους ειχαν ΚΑΝ ακουστα.
Και μιλαω για φοιτητες του αντικειμενου.
Θελω να πω πως οταν κατι κανει επιτυχια, δεν φταιει ο δημιουργος, συνηθως ο αποδεκτης φταιει, που απο προσωπικη εμπειρια με βαση οσους γνωστους μου την ειδαν (και την ειδαν πολλοι) ειναι απαιδευτος και με τραγικη ελλειψη κριτηριου.
Αν ο καθε «καλλι»τεχνης βγαζει τον εσωτερικο του κοσμο φτιαχνοντας κατι, τοτε ο εν λογω σκηνοθετης πρεπει να λυσει τα Οιδιποδεια του αλλιως.
Αν μη τι αλλο θελω τα λεφτα μου και τις δυο ωρες πισω…
«Το αστειο ειναι πως η ταινια αρεσε σε ατομα, γνωστους μου και μαθητες μου, οι οποιοι δεν ηξεραν καν ποιος ειναι ο Bergman, η ο Godard. Δεν τους ειχαν ΚΑΝ ακουστα.
Και μιλαω για φοιτητες του αντικειμενου.
Θελω να πω πως οταν κατι κανει επιτυχια, δεν φταιει ο δημιουργος, συνηθως ο αποδεκτης φταιει, που απο προσωπικη εμπειρια με βαση οσους γνωστους μου την ειδαν (και την ειδαν πολλοι) ειναι απαιδευτος και με τραγικη ελλειψη κριτηριου.»
Τα βραβεία όμως και τις κριτικές δεν τα έγραψαν αυτοί, έτσι δεν είναι; Γιατί η ταινία δεν είχε θετική αποδοχή μόνο από το κοινό, αλλά και από κινηματογραφικούς φορείς, κριτικούς και μάλιστα όχι μόνο από Ελλάδα. Άρα η «ασχετίλα» δεν είναι κριτήριο.
«Αν ο καθε “καλλι”τεχνης βγαζει τον εσωτερικο του κοσμο φτιαχνοντας κατι, τοτε ο εν λογω σκηνοθετης πρεπει να λυσει τα Οιδιποδεια του αλλιως.»
Ακόμα κι αυτό δεν παύει να είναι πλευρά του καλλιτέχνη όμως. Σίγουρα ο καθένας ψάχνει για νοήματα εκεί που συχνά δεν υπάρχουν – είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Η καλλιτεχνική δημιουργία όμως που προκαλεί αυτή την αναζήτηση έχει πετύχει το σκοπό της.
h tainia ta spaei…as xefugoume ligo apo tis klassikes amerikanies pou mas plasaroun k asdoume k kati allo…mia diaforetikh apopsh…ontws h tainia elega sthn arxh einai pseftokoultoure…alla pernaei polla mhnumata…o kathenas ta antilamvanetai diaforetika….isws mono pou suzhtietai..einai kati!mhn to katadikazoume epeidh dn exei to happy end..pou s olous mas tairiazei………..
mhpws ontws na anarwththoume an ontws k emeis zoume san skulia…megalwnoume me diaforetika erethismata gia uto k toses diaforetikes gnwmes k xarakthres…alllwste xwris thn diafwnia dn tha uphrxe exelixh…isws prepei na ponesoume gia na plhsiasoume thn alhtheia …omws to thema einai pws an dn gnwrizoume ton tropo k kaneis dn ton gnwrizei …opws h brous sthn prokeimenh einia duskolo na xefygeis apo to psema…to shmantiko omws einai na ginei h arxh k as meinei kleismenos o prwtos gia panta mes sto autokinhto….isws o deuteros na dokimasei diaforetika..isws k o prwtos na mhn meinei entelei mesa…kaneis dn xerei…an dn dokimasei!
Έχω βαρεθεί πραγματικά να βλέπω οποιαδήποτε ανώμαλη ταινία να θεωρείται αριστούργημα. Ότι αρρωστημένο και ανώμαλο κρύβει κάθε σκηνοθέτης και σεναριογράφος στο κεφάλι του, πρέπει εγώ να το θεωρώ τέχνη, γιατί και καλά κρύβει νοήματα και αλήθειες;;
Αν αυτές οι ταινίες θεωρούνται υψηλή τέχνη τότε τα ψυχιατρεία θα έπρεπε να θεωρούνται γκαλερί και όχι θεραπευτήρια.
h epilogh auths ts tragikh kai trisa8lias tainias…pou an borw na tn onomasw kai tainia htan epilogh ts ka8usterhmenhs ts aderfhs mou xristinas!!!!!!!!Htan oti xeirotero borousa n dw mesa s mia mish wra………kalutera n eblepa diafhmiseis………sullhphthria stn skhno8eth…prepei n parei t antigrafa olwn tn video club kai n t balei ekei p 3erei gt isws n bre8ei kai st dikasthria m autes ts hli8iothtes p protrepoun tn kosmaki n plhrwsei g n dei!!!!!!!!OUST……..
apla kataplhktikh!!! latreyw tis tainies pou me vazoun se skepseis apo to prwto ws to teleutaio lepto..
Τα OSCAR έρχονται και είναι η επίσημη επιλογή της Ελλάδας.Ίδωμεν…
καμια φορα η φουντα ειναι τοσο συρμα που σε κανει και λαλεισ
πρεζοφουντεσ τισ λενε
εκτοσ και αν ειναι απο καπου αλου
@αντρεας
simfnoume apolita…ipame iparxun kai travigmenes istories sth pragmatikothta ala to paraxesaneee..
Η ΤΑΙΝΙΑ ΕΧΕΙ 2 ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΛΑΘΗ
1)ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ: ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΗΝ ΠΙΣΙΝΑ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΨΑΡΟΝΤΟΥΦΕΚΟ
2)ΣΕΝΑΡΙΑΚΟ: ΑΦΟΥ ΩΣ ΕΝΕΙΑ «ΤΗΛΕΦΩΝΟ» ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΛΑΤΙΕΡΑ, ΠΙΟ ΜΕΤΑ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ Η ΛΕΞΗ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΑΠΟΤΟΜΟ ΤΕΛΟΣ….
Σημασία έχει να περνάς καλά. Εκανα εμετό με το I love karditsa, πέρασα καλά με το kings of mykonos. δύο κωμωδίες, όχι ποιότητας, ίσως για πολλούς χάλια, αλλά με τη μία πέρασα καλά. Γούστα είναι αυτά. Στο θέμα μας, πέρασα καλά με τον Κυνόδοντα, η ταινία μού έμεινε, και αυτό είναι στα συν του σκηνοθέτη και των συνεργατών του. Οι ερμηνείες μου αρέσουν, σε κάνουν να αναρωτιέσαι «πώς είναι αυτοί οι ηθοποιοί στην πραγματική τους ζωή, καθυστερημένοι;». Μάλλον όχι, είναι ηθοποιοί που απέδωσαν σωστά τους ρόλους τους. Επιπλέον, έχει μια αγωνία. Τι θα γίνει; Επανάσταση; Θα σφαχτούν; Θα δραπετεύσουν; Θα τους καταλάβει ο κόσμος; Τελικά το αφήνει φλου, το αφήνει σε εμάς, με ενοχλεί στην αρχή, μου αρέσει τώρα, μία μέρα μετά.
Ο καθένας έχει μία άποψη, όπως και μια κ…τρυπίδα
Μολις την ειδα και ειναι αναμικτα τα συναισθηματα.μμμμ…ωραιες ερμηνειες απο τους ηθοποιους και ωραια η ατμοσφαιρα της ταινιες.μου αρεσε που πολλες σκηνες στο σπιτι και κυριως στον κηπο,απο το φως και μονο σου μετεδιδαν μια αγνοτητα και καθαροτητα ενω η οικογενεια ειχε ενα βαθυ,αρρωστημενο και πολυ βρομικο μυστικο.επισης η κυριαρχια του λευκου στο σπιτι,η επιλογη στα ρουχα εβγαζε μια παιδικοτητα.βαθια νοηματα δεν ψαχνω διοτι ηταν σαφες το μηνυμα.ειχα αγωνια για το τι θα γινει,νομιζα οντως πως θα εβλεπα μια δραματικη εξελιξη.περιμενα ενα χερι να απλωθει και να πιασει το αεροπλανακι που πεταξε η αδερφη εξω απο την πορτα.εντυπωση μου εκανε που καταλαβα μονο προς το τελος πως το μονο ονομα που ειχε αναφερθει σε ολη την ταινια-εκτος του συναδελφου στο εργοστασιο-ηταν μονο της χριστινας.και το μπρους φυσικα.αναρωτιεμαι με ποιο κριτηριο διαλεξαν να ειναι αυτες οι δυο ταινιες που θα εδινε η χριστινα στη μεγαλη αδερφη.μα τα σαγονια του καρχαρια και το ροκι μπαλμποα??καλο.παω να γεννησω τωρα διδυμα και επιπλεον ενα σκυλο!!
Την είδα χθες…τι να πώ, τι μαρτύριο κι αυτό Τρίτη βράδυ! Επειδή σίγουρα είμαι χαζός, ποιό είναι το νόημα της ταινίας και γιατί έπρεπε να διαλέξει αυτόν τον ανώμαλο όπως ανέφεραν και άλλοι τρόπο για να μας πεί ότι ήθελε ο σεναριογράφος; Δε μπορώ καθόλου στη ζωή μου το ‘αργό’..και αυτή ήταν σίγουρα μια αργή ταινία! Τελικά, βεβαίως, δεν καταλαβαίνει κανείς τι γίνεται, όλοι ζούμε σε μια παράνοια για τις επόμενες 24 ώρες, αφού η ταινία μας έχει κάνει να μην ξέρουμε τι είναι τι και ποιος είναι τι. Ορίστε, η κοπέλα απο πάνω (ροζα) ετοιμάζεται να γεννήσει σκύλο και εγώ αναρωτιέμαι γιατί όταν βρήκε ο γιος δυό ‘ζόμπι’ το έκανε θέμα και έψαχνε να τα δείξει στην μάνα του, πρώτη φορά τα είδε; Επίσης, κάποιος παραπάνω ανέφερε για επιτελείο του σεναριογράφου. Για ποιό επιτελείο μιλάμε; Είχε 5 ηθοποιούς, συν τη Χριστίνα και τον Προιστάμενο της εταιρίας. Κουστούμια, σκηνικά, διαλόγοι, μακιγιάζ, χορογραφία κλπ δε νομίζω να χρειάστηκαν επιπλέον άτομα για εργασία, δεν υπήρχε τίποτα. Ακόμα και η κάμερα, βάζω στοίχημα πως κάπου την έστηναν και τραβούσε μόνη της! Στο μόνο που παραδέχομαι τον σεναριογράφο είναι οτι οι 2 φίλοι μου έβλεπαν τη νύχτα εφιάλτες και ακόμα σήμερα συζητούσαμε για τις 2 ώρες που χάσαμε χθες. Επίσης, παραδέχομαι τον ηθοποιό γιο, έπρεπε να ξέρει κιθάρα, πιάνο, να γ@#$%ει και να κερδίζει όλα τα παιχνίδια/αθλήματα μες το σπίτι… Ήμαρτον πιά!
Ανωμαλία. Σκέτη ψυχασθένεια…. Έλεος με τον κάθε ανώμαλο που κυκολφορεί ελέυθερος και κάνει και τανίες.
h tainia mou arese, o tropos pou parousiaze tis skhnes pou polloi xaraktirisan aisxres den htan prostixos htan sklhros. den pisteyo oti kapoios tha dei h eide thn tainia gia na perasei miamish analafrh diaskedastikh wra. den exo gnoseis pano ston kinimatografo alla kata tin diarkeia tis tainias stenaxorethika, apelpistika, problimatistika, gelasa thimosa kai pisteyo pos ayto einai kati .
@Ενας καημενος
Μάθε πρώτα ορθογραφία και μετά κάνε το κριτικό κινηματογράφου. Μπούφο.
Λοιπόν ας τα πάρουμε από την αρχή.Πρώτον η ημιμάθεια που λάβατε από το σχολείο δεν σας δίνει απολύτως κανένα δικαίωμα να κρίνετε την ορθογραφία των άλλων σχολιαστών διότι με αυτόν τον τρόπο αφαιρείτε το δικαίωμα από αυτούς να έχουν την απόλυτη ελευθερία λόγου-ακριβώς ότι κάνει και ο πατέρας στα παιδιά του.Δεύτερον, η ταινία είναι μία αλληγορική μαλακία που τα νοήματά της είναι κοινότοπα και πολυφορεμένα.
Τρίτον το να παρομοιάζεις μία οικογένεια με απολυταρχικό ακραίο καθεστώς είναι βλακώδες εκτός και αν δεν έχεις διαβάσει ποτέ σου ιστορία.
Τέταρτον, η ταινία είναι διαστροφική και δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να χάσω μία ώρα και τριάντα εφτά λεπτά από τη ζωή μου για να δω μία low badget μαλακία.
Και τέλος σε όλους όσους άρεσε είστε είτε αμόρφωτοι,είτε βλάκες,είτε ημιμαθείς και εύλογο είναι κάθε ψευτό-κουλτουριάρικη ταινία που σας δίνουν στο πιάτο να την θεωρείτε αριστούργημα.Όταν το 80% και βάλε των Ελλήνων δεν έχουν ιδέα από πραγματική τέχνη τότε πως είναι δυνατόν κάθε μοντέρνα μπούρδα να τους φαίνεται αριστούργημα ?ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ !ΑΠΛΑ ΕΧΕΤΕ ΠΛΗΡΗ ΑΓΝΟΙΑ.
@ALX
από ορθογραφία ξέρεις ,ότι η κλητική τελειώνει σε -ε δεν το έμαθες όμως μπούφε!
ΠΑΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΕΞΥΠΝΟΥΣ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΕΤΕ ΠΙΟ ΒΛΑΚΕΣ.ΗΜΑΡΤΟΝ!
τελος παντων,απλα αστειευομαι,δεν παιρνω το μερος κανενος.Πριν 2 ωρες περιπου τελειωσα την παρακολουθηση της ταινιας και εχω παρα μα παρα πολυ αναμεικτα συναισθηματα.Η πρωτη μου εντυπωση ηταν οτι ειναι μια επικως ανωμαλη ταινια με ενα μονο νοημα,το οποιο θα μπορουσε να προβληθει με καλυτερες μεθοδους.Δεν με σοκαρε καθολου η ωμοτητα της ταινιας,αν και σε μερικα σημεια την βρισκω παρατραβηγμενη (την ωμοτητα).Δεν μπορω να διαχωρισω στο μυαλο μου αν ειναι μια πολυ αρρωστη ταινια η κρυβει οντως πολλα κρυφα μηνυματα.Αυτο που με κανει να αναρωτιεμαι ομως ειναι μηπως ο καθενας προσπαθει να βγαλει δικα του κρυφα μηνυματα που ο σεναριογραφος δεν τα σκεφτηκε καν και απλα τυχαινουν ορισμενες συμπτωσεις.Μην ξεχναμε οτι ο τροπος αντιληψης του ιδιου πραγματος απο διαφορετικα ατομα μπορει να διαφερει κατα πολυ,καθως και το γεγονος οτι ακομα κι απο την χειροτερη ταινια θα μπορουσαν να βγουν «κρυφα μηνυματα»…
@Jacob
Jacob και εσύ χρησιμοποιείς ατονικό σύστημα το οποίο δεν υπάρχει! Σαφώς αστειεύομαι με τη σειρά μου!!!
Όσον αφορά αυτό που προείπες σχετικά με τα υποσυνειδησιακά μηνύματα έχεις δίκιο διότι κάθε »έργο τέχνης» είτε είναι ταινία ,είτε πίνακας κλπ επιτρέπει πολλές ερμηνείες,διαφορετικές για τον καθένα σύμφωνα με τα βιώματά του και τις εμπειρίες του καθώς βέβαια και τις γνώσεις του.Το θέμα είναι απλά ότι η εν λόγω ταινία όλα τα μηνύματα που αφήνει είναι κοινότοπα και πολυφορεμένα.Είναι μία ταινία χωρίς νόημα διότι η πλοκή της είναι βαρετή και η δράση εξελίσσεται υπερβολικά αργά.Δεν έχει λόγο ύπαρξης επειδή μία ταινία ακόμη και να έχει κάποιο ηθικό δίδαγμα κλπ πρέπει αυτό να συνυπάρχει αρμονικά με ωραία πλοκή,δράση,έξυπνους διαλόγους και καλό καστ.Η ταινία μας δεν έχει τίποτα από τα προαναφερθέντα και δυστυχώς το μόνο που σε κάνει να την δεις είναι η περιέργεια για τό πόσο ωμή είναι..Και κατα τη γνώμη μου είναι επιτηδευμένα ωμή ώστε να προκαλέσει.Μου θυμίζει το salo του Παζολίνι μία ακόμη ανούσια βίαιη ταινία.
Νομίζω ότι πρωτίστως ο άνθρωπος πρέπει να εμπλουτίσει τη γνώση του στην κλασσική τέχνη και ύστερα να αφιερωθεί σε τέτοιες σαχλαμάρες.Η έβδομη τέχνη είναι αμφιλεγόμενη αλλά έχει να επιδείξει αριστουργήματα.
Ε λοιπόν αυτή η πρόχειρη μ****** δεν είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα κινηματογράφου.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ για πιο λόγο εξάπτεστε φίλοι μου.Η άποψη για κάθε ταινία,όπως και κάθε μορφή τέχνης,εμπεριέχει και το στοιχείο του γούστου.Απλά σε άλλους αρέσει και σε άλλους δεν αρέσει.Έτσι απλά!Πραγματικά για κάποιον ο Κυνόδοντας θα μπορούσε να είναι χάσιμο χρόνου και για κάποιον άλλον όχι.
Εγώ προσωπικά δεν πιστεύω ότι έχασα τον χρόνο μου γιατί δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω εκείνη την στιγμή.Γέλασα,έφριξα,νευρίασα,απόρησα.Δεν πετάω τον λίθο έτσι εύκολα.Ο Λάνθιμος για να κριθεί,θα πρέπει να γυρήσει πολλές ταινίες.
Ενδιαφέρον σε όλες τις κριτικές που αναρτούμε εδώ,θα ήταν να ξέραμε και τις αγαπημένες ταινίες του καθενός που αναρτά την κριτική του.Εμένα παράδειγμα αγαπημένες μου ταινίες είναι οι «American History X»,»Bully»,»Wall-E»,»Cashback»,»Fargo»,»Leon» και άλλες.
Ότι πιο απαράδεκτο έχω δει στη ζωή μου. Πραγματικά προβληματίζομαι για τα κριτήρια με τα οποία το ελληνικό κέντρο κινηματογράφου χρηματοδοτεί «δημιουργούς» για να μας επιδεικνύουν τις άρρωστες ιδέες τους, ενδεδυμένες φυσικά με ένα μανδύα «ποιότητας» και «κουλτούρας». Η πιο πεταμένη 1,5 ώρα από την ζωή μου. Αίσχος.
Υ.Γ. Το …”έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ”, δεν προσπάθησε ποτέ να κρύψει τον χαρακτήρα του, ούτε προωθήθηκε σαν κάτι το οποίο δεν είναι, ούτε το επιδότησε κανένα κέντρο κινηματογράφου. Ανδιαμφισβήτητα εκφράζει το πνεύμα μιας εποχής που οι περίσσότεροι απο εμάς θυμούνται (μην το παίζουμε όλοι εμπειρία και ποιότητα βρε παιδια!). Είναι τουλάχιστον πιο ΤΙΜΙΟ από τις ψευτοκουλτουριές!
(100 ψήφοι, βαθμολογία: 4,26 / 5)
Loading...
Μαρθα, εκανα μια μικρη αλλαγη στο κειμενο σου, εσβησα κατι που θεωρω οτι δεν χρειαζοταν να ειπωθει.
Ελπιζω να μην σε πειραζει.
Οσο για το ερωτημα σου, το σκεφτηκα και εγω. Η καλυτερη απαντηση που εχω ειναι οτι ισως το ηξεραν εξαρχης. Ισως απλως να εχουν αναγκη το ψεμα.
Οπως, ισως, το ξερουμε και εμεις (με βαση το αρχικο ποστ μου)
Πράγματι οι καλές ταινείες ενοχλούν. Αν και μερικοί την προσπέρασαν γιατί δεν έμοιαζε με τον Ράμπο ή δε ξέρω και γω τι..
….
Η κοινωνία για να συνεχίσει να υπάρχει στην υφιστάμενη της μορφή, εξ’ ορισμού, προσπαθεί να ελέγξει τον άνθρωπο. Κάποιοι βολεύονται και κάποιοι αντιδρούν. Σε ακραίες μορφές όπως στην δικτατορία (όπως σωστά αναφέρουν κριτικές της ταινίας) η αντίδραση είναι πιο έντονη, μιας και είναι ίση και αντίθετη με την δράση που την προκάλεσε. Για να ασκήσει τον έλεγχό της η κοινωνία χρησιμοποιεί τα ένστικτα του ανθρώπου, που ως τέτοια είνα απαλλαγμένα από κάθε σκοπιμότητα – και του έχουνε μείνει μόνο δύο! Τραβάει τον άνθρωπο από τη μύτη που ακολουθεί προσπαθώντας να ικανοποιήσει τις ορμές του, την επιβίωση και τη σεξουαλικότητα (αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί σε κάθε κοινωνία υπάρχουν αυστηροί κανόνες για το τι επιτρέπεται και τι όχι στο τραπέζι και στο κρεβάτι; όταν η Χριστίνα προτείνει μία διαφορετική στάση στο γιο γίνεται ολόκληρο θέμα).
Στην ταινία προσεγμένες σκηνές δείχνουν τους ήρωες σε στιγμές που ικανοποιούν τις ορμές τους. Βλέπουμε αργά τον γιο να ηδονίζεται καθώς τρώει και στο σεξ. Ο κάθε άνθρωπος είναι σε θέση να βιώσει την ευχαρίστηση, γενιέται με την ικανότητα αυτή. Όμως καθώς αναπτύσσεται το εύρος των συναισθημάτων του διευρύνεται με πιο πολύπλοκες μορφές που μαθαίνονται και ακόμα διδάσκονται. Ένας συναισθηματικά ώριμος άνθρωπος είναι σε θέση να βιώσει μία μεγάλη γκάμα συναισθημάτων αλλά πολύ περισσότερο είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται και τα συναισθήματα των άλλων, έχει ενσυναίσθηση. Τα παιδιά στην ταινία είναι συναισθηματικά ανώριμα και αυτό τονίζεται από το άχρωμο της φωνής τους (δεν έχουν άλλα συναισθήματα από αυτά με τα οποία γεννήθηκαν και είναι ενστικτώδη) και από την αδυναμία του γιου να διακρίνει τον τρόμο στα μάτια της αδερφής του στην «ερωτική» σκηνή (οι ψυχολόγοι μετρούν τη συναισθηματική νοημοσύνη ή αλλίώς ενσυναίσθηση, από την ικανότητα των ανθρώπων να διακρίνουν εκφράσεις προσώπων σε φωτογραφίες).
Τα παιδιά είναι ανώριμα γιατί βιώνουν την απομόνωση. Η ωριμότητα απορρέει από την τριβή μας με άλλους ανθρώπους. Είναι έτσι πιο επιρρεπή στον έλεγχο. Η απομόνωση εμποδίζει την πνευματική ανάπτυξη του ατόμου αλλά και σε συλλογικό επίπεδο (κοινότητες, μειονότητες, κοινωνικές ομάδες που υφίστανται καταπίεση). Πάντα όμως κάποιοι θα ξεφεύγουν και θα φέρνουν την αλλαγή. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα και ο καθένας μπορεί να κάνει τον δικό του συνειρμό βε βάση τις εμπειρίες και τη γνώση του.
Αφού γίνει το έργο είτε συγγραφικό είτε κινηματογραφικό,το ίδιο ξεφεύγει από το δημιουργό και αποκτά αυτονομία. Επομένως, επιχειρήματα του τύπου : ο δημιουργός ήταν χαλαρός στη συνέντευξή του , δεν μου λέει και πολλά γιατί η σχέση μας πια είναι με το κείμενο.
Η αλλαγή εννοιολογικού περιεχομένου των λέξεων είναι μια πολύ καλή προσπάθεια να καταδειχθεί η κυριαρχία της γλώσσας στη διαμόρφωση του υποκειμένου αλλά ο εγκλεισμός του σε ένα πλέγμα σημαινόντων όπου αναζητούνται τα σημαινόμενα.
Η γλώσσα στη ταινία δεν αγγίζεται επιφανειακά αλλά στον κυριαρχικό της χαρακτήρα και στην επιτελεστικότητά της ως δηλ. διαμορφωτής της πραγματικότητας. Η γλώσσα του σπιτιού κατασκευάζει τον ψυχισμό των παιδιών θυμίζοντας την λακανική έννοια της ηδυόγλωσσας.
Αρνητικό σημείο θα έβλεπα ότι η εξουσία είχε σταθερό πρόσωπο: του πατέρα. Μετά, το Φουκώ, η εξουσία διαχέεται είναι σαν αύρα δεν εντοπίζεται αλλά μας αγκαλιάζει. Επομένως, δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε ως ίσος προς ίσον.
Είτε έτσι είτα αλλιώς, η συνέχεια της ταινίας καταδεικνύει την αδυναμία ολοκληρωτικού ελέγχου και με τις επιθυμίες της σεκιουριτούς εισάγεται στον κλειστό κόσμο του σπιτιού μια άλλη οικονομία ώστε το δέσιμο των 2 οικονομιών , του σπιτιού και του έξω κόσμου να δημιουργήσουν απρόβλεπτα πράγματα.Έχουμε δηλ. από 2 οικονομίες μία αν-οικονομία του α-δυνάτου.
Ομοίως, το τέλος της ταινίας δε δίνει τίποτα καθοριστικό όλα είναι ανοιχτά, δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις αλλά κάθε σχέδιο τείνει να ανατραπεί από το Πραγματικό.
Όχι μόνο δεν μπορείς να ελέγξεις τη ζωή αλλά ίσως δε γίνεσαι ούτε καν ο σκηνοθέτης της στα πρώτα της βήματα.
Δυστυχως την ειδα και εγω!!!! Για μενα ο σκηνοθετης εβγαλε τα εσωψυχα του με την ταινια.Οτι δεν μπορεσε να κανει στην πραγματικη του ζωη,το μεταφερε στην ταινια.Υποθετω οτι παντα «γουσταρε» την αδελφη του αν ειχε και αν οχι τοτε σιγουρα την μητερα του! Οσο για τον πατερα του,μαλλον τον εκδικηθηκε σκληρα με το ρολο που του εδωσε.
Η ταινια για πορνοδιαστροφικους 60-ριδες που δεν μπορουν να βρουν extreme πορνοταινιες με παρομοιο θεμα,κορη με μπαμπα,αδελφος με αδελφη και αλλα τετοια!
Κριμα για που πηγα και την ειδα αλλα τι να κανεις,αν δεν παθεις δεν θα μαθεις!!!!
Οσοι ψευτοκουλτουριαρηδες εχουν πει οτι η ταινεια ειναι καλη, η κατι δεν παει καλα με αυτους η με μας…. Δεν εχω δει ποιο οικτρο πραμα. Φτιαχτε καμια ταινεια της προκοπης. ΕΛΕΟΟΟΟΟΣ
@Ενας καημενος
Καημένε…( όνομα και πράμα ? ), πρώτα να μάθεις φίλε μου ορθογραφία… γιατί είναι τουλάχιστον »αστείο» να τολμάς να ασκείς οποιαδήποτε κριτική για κάποια ταινία, χωρίς καν να ξέρεις το πώς γράφεται η ίδια η λέξη. Α.!!! να σας προτείνω και μια μη ψευτοκουλτουριάρικη ταινεία…»έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ» . Ψάλτης , Φίνου, Γαρδέλης…..καλή διασκέδαση.
Πρόκειται για μια ταινία που έχει πολλές αλληγορίες και κρύβει πολλές αλήθειες. Δεν με σόκαρε τίποτε από όσα είδα, ίσα ίσα που τα θεώρησα αναμενόμενα με βάση τον τρόπο που είχε διαρθρωθρεί η ζωή της συγκεκριμένης οικογένειας, που ζούσε στην κυριολεξία έγκλειστη, αποκομμένη από την κοινωνία, φτιάχνοντας τους δικούς της κανόνες, χτίζοντας τη δική της πραγματικότητα, στο όνομα της ασφάλειας και της προστασίας. Μπορεί να επιλέχθηκε η πιο ακραία περίπτωση, όμως αλήθεια πόσοι από εμάς δεν έχουμε μεγαλώσει σε ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον, όπου σχεδόν ότι μας λένε είναι θέσφατο και δεν μας έχουνε εμφυσήσει το φόβο ότι ο κόσμος εκεί έξω είναι κακός και δόλιος; πόσοι ζουμε σκλαβωμένοι χωρίς καν να το έχουμε συνειδητοποιήσει;
athlia tainia …mhn tolmisete kai thn dite…miamisi ora mion apo thn zvi mou
Παιδιά εγώ νομίζω ότι η ταινία είναι πολύ καλή ( δυστυχώς αυτά γίνονται ακόμα και στις μέρες μας) ΟΜΩΣ πριν τέσσερις μήνες κατα τύχη είδα μια ταινία Μεξικάνικη του 1973!!! το:El castillo de la pureza _Castle of Purity . Θα πάθετε πλάκα!! Ο Κυνόδοντας είναι λοιπόν αντιγραφή μιας μεξικάνικης ταινίας 40 ετών . Αρα τα βραβεία στο μεξικό . Και όποιος αμφιβάλει ας τη νοικιάσει να τη δει !
Παιδιά, έχω να προτείνω τα εξής:
– Να δείτε επειγόντως το παρακάτω: http://www.southparkstudios.com/episodes/267108. Απαντάει σε πολλά που αφορούν στην κριτική που γίνεται στην συγκεκριμένη ταινία.
– Επίσης, να ψάξετε και να παρακολουθήσετε τον αρτιότερο ορισμό της τέχνης: Τζίμης Πανούσης – Της Πατρίδας μου η Σημαία. Εκεί που μιλάει για τον γιο του και το τετράδιο του (ψάξτε το, αξίζει).
– Να μπείτε στην μηχανή του χρόνου και να γυρίσετε στην Α’ Γυμνασίου. Εκεί, να προσεγγίσετε τον μικρό σας εαυτό και να του δώσετε την παρακάτω συμβουλή: «Μην εμπιστεύεσαι τον Πατάκη».
– Να σταματήσετε να ψηφίζετε Σύριζα – ιδίως αν είστε πλούσιοι και μένετε στην Πολιτεία. Επίσης, να σταματήσετε να πηγαίνετε στην Ίο και να πίνεται μαύρο – ιδίως αν έχετε περάσει τα 25.
– Να μην προσπαθείτε να φανείτε ανώτεροι (και πιο προοδευτικοί) από τους θαμώνες του Κιάμου, παριστάνοντας προς βρήκατε νόημα σε ταινίες που δεν καταλάβατε και, ίσως, δεν έχουν και νόημα.
– Να καταλάβετε πως όταν ένας σκηνοθέτης βάζει δύο αδέρφια να πηδιούνται δεν έχει πάντα σκοπό του να κάνει μια τομή στις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά, συνήθως, γουστάρει την αδερφή του.
Παιδιά, είμαστε Έλληνες, η Ελληνική Γραμματεία βρίθει αριστουργημάτων που με άμεσο τρόπο μας μιλάνε για την ζωή, την κοινωνία, το σύμπαν, τον άνθρωπο. Δεν πιστεύω στην βαθιά αλληγορία, μου αρέσει η άμεσα προσβάσιμη αλήθεια.
Δεν είμαι κουλτουριάρης.
Σε όσους άρεσε πολύ η ταινία και βρήκαν σε αυτή νοήματα: Τα πιο πολλά νοήματα που βρήκατε, να είστε σίγουροι, ο σκηνοθέτης δεν τα έχει καν διανοηθεί.
Και κάτι ακόμα, πάλι από Πανούση: η αλήθεια είναι φτηνή, για να πουλιέται και να αγοράζεται εύκολα.
Σας ευχαριστώ,
Δ.Α.Χ.
Τ.Τ.
Καλησπέρα κι από μένα. Επειδή έτυχε να δω κι εγώ το El Castillo de la Pureza πολύ πρόσφατα κατέληξα στο συμπέρασμα ότι λίγη σχέση έχει με τον Κυνόδοντα εκτός από τη πολύ βασική ιδέα που δεν είναι δα και τόσο πρωτότυπη: προβληματική οικογένεια με αποκλεισμένα τα παιδιά στο σπίτι για την προστασία τους. Σενάριο βγαλμένο από την πραγματικότητα (αμέτρητα περιστατικά). Κατά τα άλλα οι όποιες ομοιότητες είναι παρατραβηγμένες. Δεν το λέω γιατί είναι ελληνική ταινία – προσωπικά δεν τρέφω καμία εκτίμηση στο ελληνικό σινεμά – αλλά για να πω την αλήθεια η μεξικάνικη δε με ενθουσίασε και δε βρήκα αντιγραφές. Αν θέλετε μπορώ να το αναπτύξω αναλυτικά αν κάποιος θέλει να παρουσιάζει ομοιότητες που βρίσκει.
Ειδα την ταινια, δε μου αρεσε καθολου.
Ο καθε κοπανος, βγαζει ο,τι του κατεβει, αντιγραφει βιβλια και ταινιες αλλων, πλανα και τροπους σκηνοθεσιας και το κοντινο του κυκλωμα το βαφτιζει «τεχνη» και «μια απο τις καλυτερες Ελληνικες ταινιες» οπως ειπαν καποιοι.
Τεχνικα, εκλεψε ιδεες του Orwell, πλανα Γαλλικου κινηματογραφου του ’70 (και δη απο γνωστους σκηνοθετες) και το βαφτισε καινοτομια. Μετεφερε ιδεα του Orwell σε μορφη οικογενειας, βαζουμε και 2-3 πλανα να σοκαρουμε και αυτο ηταν…
Συν οτι δεν εμπιστευομαι καποιον ο οποιος ηδη διαφημιζει πως στην επομενη του ταινια, οι ερωτικες σκηνες μεταξυ των ηθοποιων, θα ειναι αληθινες, δε θα δειχνει δυεισδυση, αλλα θα υπαρχει.
Και αυτο ειναι τεχνη;
Ειναι αυτο αντιμετωπιση ανθρωπου ο οποιος θελει να κανει τεχνη? Να διαφημιζει εμμεσως το «σοκ» του επομενου του φιλμ;
Καθε βραδυ συνουσιαζονται 7000 ανθρωποι σε καθε πολη η χωριο. Και;
Απλα πιστευω οτι ταινιες τετοιου τυπου, ειναι για τους δηθεν ψευτοκουλτουριαρηδες που διαβαζουν FAQ και Lifo στο μετρο για να μαθουν τι θα κανουν Παρασκευη & Σαββατο βραδυ που θα κλεισει το γραφειο, για τους φραγκατους φοιτητες της Καρυτση που τρωνε τα λεφτα του μπαμπα και μια στο τοσο θυμουνται τον λογο που εγιναν φοιτητες και αρκουνται σε θεωρητικες αναλυσεις περι σινεμα, τεχνης και λοιπα και για ατομα που δεν εχουν κανει κατι στη ζωη τους ωστε να ψαχνουν το «σοκ» μεσω δευτερογενων παραγοντων…
Το αστειο ειναι πως η ταινια αρεσε σε ατομα, γνωστους μου και μαθητες μου, οι οποιοι δεν ηξεραν καν ποιος ειναι ο Bergman, η ο Godard. Δεν τους ειχαν ΚΑΝ ακουστα.
Και μιλαω για φοιτητες του αντικειμενου.
Θελω να πω πως οταν κατι κανει επιτυχια, δεν φταιει ο δημιουργος, συνηθως ο αποδεκτης φταιει, που απο προσωπικη εμπειρια με βαση οσους γνωστους μου την ειδαν (και την ειδαν πολλοι) ειναι απαιδευτος και με τραγικη ελλειψη κριτηριου.
Αν ο καθε «καλλι»τεχνης βγαζει τον εσωτερικο του κοσμο φτιαχνοντας κατι, τοτε ο εν λογω σκηνοθετης πρεπει να λυσει τα Οιδιποδεια του αλλιως.
Αν μη τι αλλο θελω τα λεφτα μου και τις δυο ωρες πισω…
«Το αστειο ειναι πως η ταινια αρεσε σε ατομα, γνωστους μου και μαθητες μου, οι οποιοι δεν ηξεραν καν ποιος ειναι ο Bergman, η ο Godard. Δεν τους ειχαν ΚΑΝ ακουστα.
Και μιλαω για φοιτητες του αντικειμενου.
Θελω να πω πως οταν κατι κανει επιτυχια, δεν φταιει ο δημιουργος, συνηθως ο αποδεκτης φταιει, που απο προσωπικη εμπειρια με βαση οσους γνωστους μου την ειδαν (και την ειδαν πολλοι) ειναι απαιδευτος και με τραγικη ελλειψη κριτηριου.»
Τα βραβεία όμως και τις κριτικές δεν τα έγραψαν αυτοί, έτσι δεν είναι; Γιατί η ταινία δεν είχε θετική αποδοχή μόνο από το κοινό, αλλά και από κινηματογραφικούς φορείς, κριτικούς και μάλιστα όχι μόνο από Ελλάδα. Άρα η «ασχετίλα» δεν είναι κριτήριο.
«Αν ο καθε “καλλι”τεχνης βγαζει τον εσωτερικο του κοσμο φτιαχνοντας κατι, τοτε ο εν λογω σκηνοθετης πρεπει να λυσει τα Οιδιποδεια του αλλιως.»
Ακόμα κι αυτό δεν παύει να είναι πλευρά του καλλιτέχνη όμως. Σίγουρα ο καθένας ψάχνει για νοήματα εκεί που συχνά δεν υπάρχουν – είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Η καλλιτεχνική δημιουργία όμως που προκαλεί αυτή την αναζήτηση έχει πετύχει το σκοπό της.
h tainia ta spaei…as xefugoume ligo apo tis klassikes amerikanies pou mas plasaroun k asdoume k kati allo…mia diaforetikh apopsh…ontws h tainia elega sthn arxh einai pseftokoultoure…alla pernaei polla mhnumata…o kathenas ta antilamvanetai diaforetika….isws mono pou suzhtietai..einai kati!mhn to katadikazoume epeidh dn exei to happy end..pou s olous mas tairiazei………..
mhpws ontws na anarwththoume an ontws k emeis zoume san skulia…megalwnoume me diaforetika erethismata gia uto k toses diaforetikes gnwmes k xarakthres…alllwste xwris thn diafwnia dn tha uphrxe exelixh…isws prepei na ponesoume gia na plhsiasoume thn alhtheia …omws to thema einai pws an dn gnwrizoume ton tropo k kaneis dn ton gnwrizei …opws h brous sthn prokeimenh einia duskolo na xefygeis apo to psema…to shmantiko omws einai na ginei h arxh k as meinei kleismenos o prwtos gia panta mes sto autokinhto….isws o deuteros na dokimasei diaforetika..isws k o prwtos na mhn meinei entelei mesa…kaneis dn xerei…an dn dokimasei!
Έχω βαρεθεί πραγματικά να βλέπω οποιαδήποτε ανώμαλη ταινία να θεωρείται αριστούργημα. Ότι αρρωστημένο και ανώμαλο κρύβει κάθε σκηνοθέτης και σεναριογράφος στο κεφάλι του, πρέπει εγώ να το θεωρώ τέχνη, γιατί και καλά κρύβει νοήματα και αλήθειες;;
Αν αυτές οι ταινίες θεωρούνται υψηλή τέχνη τότε τα ψυχιατρεία θα έπρεπε να θεωρούνται γκαλερί και όχι θεραπευτήρια.
h epilogh auths ts tragikh kai trisa8lias tainias…pou an borw na tn onomasw kai tainia htan epilogh ts ka8usterhmenhs ts aderfhs mou xristinas!!!!!!!!Htan oti xeirotero borousa n dw mesa s mia mish wra………kalutera n eblepa diafhmiseis………sullhphthria stn skhno8eth…prepei n parei t antigrafa olwn tn video club kai n t balei ekei p 3erei gt isws n bre8ei kai st dikasthria m autes ts hli8iothtes p protrepoun tn kosmaki n plhrwsei g n dei!!!!!!!!OUST……..
apla kataplhktikh!!! latreyw tis tainies pou me vazoun se skepseis apo to prwto ws to teleutaio lepto..
Τα OSCAR έρχονται και είναι η επίσημη επιλογή της Ελλάδας.Ίδωμεν…
καμια φορα η φουντα ειναι τοσο συρμα που σε κανει και λαλεισ
πρεζοφουντεσ τισ λενε
εκτοσ και αν ειναι απο καπου αλου
@αντρεας
simfnoume apolita…ipame iparxun kai travigmenes istories sth pragmatikothta ala to paraxesaneee..
Η ΤΑΙΝΙΑ ΕΧΕΙ 2 ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΛΑΘΗ
1)ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ: ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΗΝ ΠΙΣΙΝΑ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΨΑΡΟΝΤΟΥΦΕΚΟ
2)ΣΕΝΑΡΙΑΚΟ: ΑΦΟΥ ΩΣ ΕΝΕΙΑ «ΤΗΛΕΦΩΝΟ» ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΛΑΤΙΕΡΑ, ΠΙΟ ΜΕΤΑ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ Η ΛΕΞΗ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΑΠΟΤΟΜΟ ΤΕΛΟΣ….
Σημασία έχει να περνάς καλά. Εκανα εμετό με το I love karditsa, πέρασα καλά με το kings of mykonos. δύο κωμωδίες, όχι ποιότητας, ίσως για πολλούς χάλια, αλλά με τη μία πέρασα καλά. Γούστα είναι αυτά. Στο θέμα μας, πέρασα καλά με τον Κυνόδοντα, η ταινία μού έμεινε, και αυτό είναι στα συν του σκηνοθέτη και των συνεργατών του. Οι ερμηνείες μου αρέσουν, σε κάνουν να αναρωτιέσαι «πώς είναι αυτοί οι ηθοποιοί στην πραγματική τους ζωή, καθυστερημένοι;». Μάλλον όχι, είναι ηθοποιοί που απέδωσαν σωστά τους ρόλους τους. Επιπλέον, έχει μια αγωνία. Τι θα γίνει; Επανάσταση; Θα σφαχτούν; Θα δραπετεύσουν; Θα τους καταλάβει ο κόσμος; Τελικά το αφήνει φλου, το αφήνει σε εμάς, με ενοχλεί στην αρχή, μου αρέσει τώρα, μία μέρα μετά.
Ο καθένας έχει μία άποψη, όπως και μια κ…τρυπίδα
Μολις την ειδα και ειναι αναμικτα τα συναισθηματα.μμμμ…ωραιες ερμηνειες απο τους ηθοποιους και ωραια η ατμοσφαιρα της ταινιες.μου αρεσε που πολλες σκηνες στο σπιτι και κυριως στον κηπο,απο το φως και μονο σου μετεδιδαν μια αγνοτητα και καθαροτητα ενω η οικογενεια ειχε ενα βαθυ,αρρωστημενο και πολυ βρομικο μυστικο.επισης η κυριαρχια του λευκου στο σπιτι,η επιλογη στα ρουχα εβγαζε μια παιδικοτητα.βαθια νοηματα δεν ψαχνω διοτι ηταν σαφες το μηνυμα.ειχα αγωνια για το τι θα γινει,νομιζα οντως πως θα εβλεπα μια δραματικη εξελιξη.περιμενα ενα χερι να απλωθει και να πιασει το αεροπλανακι που πεταξε η αδερφη εξω απο την πορτα.εντυπωση μου εκανε που καταλαβα μονο προς το τελος πως το μονο ονομα που ειχε αναφερθει σε ολη την ταινια-εκτος του συναδελφου στο εργοστασιο-ηταν μονο της χριστινας.και το μπρους φυσικα.αναρωτιεμαι με ποιο κριτηριο διαλεξαν να ειναι αυτες οι δυο ταινιες που θα εδινε η χριστινα στη μεγαλη αδερφη.μα τα σαγονια του καρχαρια και το ροκι μπαλμποα??καλο.παω να γεννησω τωρα διδυμα και επιπλεον ενα σκυλο!!
Την είδα χθες…τι να πώ, τι μαρτύριο κι αυτό Τρίτη βράδυ! Επειδή σίγουρα είμαι χαζός, ποιό είναι το νόημα της ταινίας και γιατί έπρεπε να διαλέξει αυτόν τον ανώμαλο όπως ανέφεραν και άλλοι τρόπο για να μας πεί ότι ήθελε ο σεναριογράφος; Δε μπορώ καθόλου στη ζωή μου το ‘αργό’..και αυτή ήταν σίγουρα μια αργή ταινία! Τελικά, βεβαίως, δεν καταλαβαίνει κανείς τι γίνεται, όλοι ζούμε σε μια παράνοια για τις επόμενες 24 ώρες, αφού η ταινία μας έχει κάνει να μην ξέρουμε τι είναι τι και ποιος είναι τι. Ορίστε, η κοπέλα απο πάνω (ροζα) ετοιμάζεται να γεννήσει σκύλο και εγώ αναρωτιέμαι γιατί όταν βρήκε ο γιος δυό ‘ζόμπι’ το έκανε θέμα και έψαχνε να τα δείξει στην μάνα του, πρώτη φορά τα είδε; Επίσης, κάποιος παραπάνω ανέφερε για επιτελείο του σεναριογράφου. Για ποιό επιτελείο μιλάμε; Είχε 5 ηθοποιούς, συν τη Χριστίνα και τον Προιστάμενο της εταιρίας. Κουστούμια, σκηνικά, διαλόγοι, μακιγιάζ, χορογραφία κλπ δε νομίζω να χρειάστηκαν επιπλέον άτομα για εργασία, δεν υπήρχε τίποτα. Ακόμα και η κάμερα, βάζω στοίχημα πως κάπου την έστηναν και τραβούσε μόνη της! Στο μόνο που παραδέχομαι τον σεναριογράφο είναι οτι οι 2 φίλοι μου έβλεπαν τη νύχτα εφιάλτες και ακόμα σήμερα συζητούσαμε για τις 2 ώρες που χάσαμε χθες. Επίσης, παραδέχομαι τον ηθοποιό γιο, έπρεπε να ξέρει κιθάρα, πιάνο, να γ@#$%ει και να κερδίζει όλα τα παιχνίδια/αθλήματα μες το σπίτι… Ήμαρτον πιά!
Ανωμαλία. Σκέτη ψυχασθένεια…. Έλεος με τον κάθε ανώμαλο που κυκολφορεί ελέυθερος και κάνει και τανίες.
h tainia mou arese, o tropos pou parousiaze tis skhnes pou polloi xaraktirisan aisxres den htan prostixos htan sklhros. den pisteyo oti kapoios tha dei h eide thn tainia gia na perasei miamish analafrh diaskedastikh wra. den exo gnoseis pano ston kinimatografo alla kata tin diarkeia tis tainias stenaxorethika, apelpistika, problimatistika, gelasa thimosa kai pisteyo pos ayto einai kati .
@Ενας καημενος
Μάθε πρώτα ορθογραφία και μετά κάνε το κριτικό κινηματογράφου. Μπούφο.
Λοιπόν ας τα πάρουμε από την αρχή.Πρώτον η ημιμάθεια που λάβατε από το σχολείο δεν σας δίνει απολύτως κανένα δικαίωμα να κρίνετε την ορθογραφία των άλλων σχολιαστών διότι με αυτόν τον τρόπο αφαιρείτε το δικαίωμα από αυτούς να έχουν την απόλυτη ελευθερία λόγου-ακριβώς ότι κάνει και ο πατέρας στα παιδιά του.Δεύτερον, η ταινία είναι μία αλληγορική μαλακία που τα νοήματά της είναι κοινότοπα και πολυφορεμένα.
Τρίτον το να παρομοιάζεις μία οικογένεια με απολυταρχικό ακραίο καθεστώς είναι βλακώδες εκτός και αν δεν έχεις διαβάσει ποτέ σου ιστορία.
Τέταρτον, η ταινία είναι διαστροφική και δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να χάσω μία ώρα και τριάντα εφτά λεπτά από τη ζωή μου για να δω μία low badget μαλακία.
Και τέλος σε όλους όσους άρεσε είστε είτε αμόρφωτοι,είτε βλάκες,είτε ημιμαθείς και εύλογο είναι κάθε ψευτό-κουλτουριάρικη ταινία που σας δίνουν στο πιάτο να την θεωρείτε αριστούργημα.Όταν το 80% και βάλε των Ελλήνων δεν έχουν ιδέα από πραγματική τέχνη τότε πως είναι δυνατόν κάθε μοντέρνα μπούρδα να τους φαίνεται αριστούργημα ?ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ !ΑΠΛΑ ΕΧΕΤΕ ΠΛΗΡΗ ΑΓΝΟΙΑ.
@ALX
από ορθογραφία ξέρεις ,ότι η κλητική τελειώνει σε -ε δεν το έμαθες όμως μπούφε!
ΠΑΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΕΞΥΠΝΟΥΣ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΕΤΕ ΠΙΟ ΒΛΑΚΕΣ.ΗΜΑΡΤΟΝ!
@no use for a name
μονο που αυτο υπαγεται στην γραμματικη xD
τελος παντων,απλα αστειευομαι,δεν παιρνω το μερος κανενος.Πριν 2 ωρες περιπου τελειωσα την παρακολουθηση της ταινιας και εχω παρα μα παρα πολυ αναμεικτα συναισθηματα.Η πρωτη μου εντυπωση ηταν οτι ειναι μια επικως ανωμαλη ταινια με ενα μονο νοημα,το οποιο θα μπορουσε να προβληθει με καλυτερες μεθοδους.Δεν με σοκαρε καθολου η ωμοτητα της ταινιας,αν και σε μερικα σημεια την βρισκω παρατραβηγμενη (την ωμοτητα).Δεν μπορω να διαχωρισω στο μυαλο μου αν ειναι μια πολυ αρρωστη ταινια η κρυβει οντως πολλα κρυφα μηνυματα.Αυτο που με κανει να αναρωτιεμαι ομως ειναι μηπως ο καθενας προσπαθει να βγαλει δικα του κρυφα μηνυματα που ο σεναριογραφος δεν τα σκεφτηκε καν και απλα τυχαινουν ορισμενες συμπτωσεις.Μην ξεχναμε οτι ο τροπος αντιληψης του ιδιου πραγματος απο διαφορετικα ατομα μπορει να διαφερει κατα πολυ,καθως και το γεγονος οτι ακομα κι απο την χειροτερη ταινια θα μπορουσαν να βγουν «κρυφα μηνυματα»…
@Jacob
Jacob και εσύ χρησιμοποιείς ατονικό σύστημα το οποίο δεν υπάρχει! Σαφώς αστειεύομαι με τη σειρά μου!!!
Όσον αφορά αυτό που προείπες σχετικά με τα υποσυνειδησιακά μηνύματα έχεις δίκιο διότι κάθε »έργο τέχνης» είτε είναι ταινία ,είτε πίνακας κλπ επιτρέπει πολλές ερμηνείες,διαφορετικές για τον καθένα σύμφωνα με τα βιώματά του και τις εμπειρίες του καθώς βέβαια και τις γνώσεις του.Το θέμα είναι απλά ότι η εν λόγω ταινία όλα τα μηνύματα που αφήνει είναι κοινότοπα και πολυφορεμένα.Είναι μία ταινία χωρίς νόημα διότι η πλοκή της είναι βαρετή και η δράση εξελίσσεται υπερβολικά αργά.Δεν έχει λόγο ύπαρξης επειδή μία ταινία ακόμη και να έχει κάποιο ηθικό δίδαγμα κλπ πρέπει αυτό να συνυπάρχει αρμονικά με ωραία πλοκή,δράση,έξυπνους διαλόγους και καλό καστ.Η ταινία μας δεν έχει τίποτα από τα προαναφερθέντα και δυστυχώς το μόνο που σε κάνει να την δεις είναι η περιέργεια για τό πόσο ωμή είναι..Και κατα τη γνώμη μου είναι επιτηδευμένα ωμή ώστε να προκαλέσει.Μου θυμίζει το salo του Παζολίνι μία ακόμη ανούσια βίαιη ταινία.
Νομίζω ότι πρωτίστως ο άνθρωπος πρέπει να εμπλουτίσει τη γνώση του στην κλασσική τέχνη και ύστερα να αφιερωθεί σε τέτοιες σαχλαμάρες.Η έβδομη τέχνη είναι αμφιλεγόμενη αλλά έχει να επιδείξει αριστουργήματα.
Ε λοιπόν αυτή η πρόχειρη μ****** δεν είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα κινηματογράφου.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ για πιο λόγο εξάπτεστε φίλοι μου.Η άποψη για κάθε ταινία,όπως και κάθε μορφή τέχνης,εμπεριέχει και το στοιχείο του γούστου.Απλά σε άλλους αρέσει και σε άλλους δεν αρέσει.Έτσι απλά!Πραγματικά για κάποιον ο Κυνόδοντας θα μπορούσε να είναι χάσιμο χρόνου και για κάποιον άλλον όχι.
Εγώ προσωπικά δεν πιστεύω ότι έχασα τον χρόνο μου γιατί δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω εκείνη την στιγμή.Γέλασα,έφριξα,νευρίασα,απόρησα.Δεν πετάω τον λίθο έτσι εύκολα.Ο Λάνθιμος για να κριθεί,θα πρέπει να γυρήσει πολλές ταινίες.
Ενδιαφέρον σε όλες τις κριτικές που αναρτούμε εδώ,θα ήταν να ξέραμε και τις αγαπημένες ταινίες του καθενός που αναρτά την κριτική του.Εμένα παράδειγμα αγαπημένες μου ταινίες είναι οι «American History X»,»Bully»,»Wall-E»,»Cashback»,»Fargo»,»Leon» και άλλες.
Ότι πιο απαράδεκτο έχω δει στη ζωή μου. Πραγματικά προβληματίζομαι για τα κριτήρια με τα οποία το ελληνικό κέντρο κινηματογράφου χρηματοδοτεί «δημιουργούς» για να μας επιδεικνύουν τις άρρωστες ιδέες τους, ενδεδυμένες φυσικά με ένα μανδύα «ποιότητας» και «κουλτούρας». Η πιο πεταμένη 1,5 ώρα από την ζωή μου. Αίσχος.
Υ.Γ. Το …”έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ”, δεν προσπάθησε ποτέ να κρύψει τον χαρακτήρα του, ούτε προωθήθηκε σαν κάτι το οποίο δεν είναι, ούτε το επιδότησε κανένα κέντρο κινηματογράφου. Ανδιαμφισβήτητα εκφράζει το πνεύμα μιας εποχής που οι περίσσότεροι απο εμάς θυμούνται (μην το παίζουμε όλοι εμπειρία και ποιότητα βρε παιδια!). Είναι τουλάχιστον πιο ΤΙΜΙΟ από τις ψευτοκουλτουριές!
τραγικη!!!!!