Ο PC υπολογιστής μου τον τελευταίο μήνα, απλώς δεν άνοιγε. Τον κοίταγα και με κοίταγε – αλλά απλώς δεν άνοιγε.

Αν δεν είχα το Asus laptop μου, μπορεί και να έτρεχα να τον φτιάξω, αλλά, computer είχα, ο μεγάλος ήταν πια λίγο …γέρος, βρήκα και ένα εξάρτημα για να βάλω τον σκληρό και να δω ότι δεν είχα χάσει αρχεία, όλα καλά.

Όλα καλά, και ας πάμε για καινούργιο.

Ναι, να πάμε, αλλά α) με μία κόρη δεν υπάρχουν λεφτά, β) ποιόν;

Το ποιόν σημαίνει συνήθως, ιστορικά, να αγγαρέψω τον Βασίλη, που ξέρει πέντε πράγματα παραπάνω από μένα (που δεν ξέρω τίποτα). Το με τι λεφτά, σημαίνει «με δόσεις».

Πέρασε ο μήνας, κομπιούτερ είχα – άρα δεν βιαζόμουν, με τον Βασίλη δεν μιλούσα συχνά – άρα δεν είχα εναλλακτικές, οπότε, ο καιρός περνούσε και οι φελλοί έπεφταν μόνοι τους στα βαρέλια περιμένοντας να ωριμάσει ο καιρός.

Στην πραγματικότητα, αυτό που έπρεπε να ωριμάσει ήταν στο μυαλό μου η ιδέα «να πάρω κομπιούτερ», καινούργιο. Δεν είμαι εύκολος σε αλλαγές, δεν είμαι εύκολος σε έξοδα, αν η Ελεάνα δεν με πίεζε δεν θα το έπαιρνα απόφαση.

Πολλά δεν θα έκανα αν η Ελεάνα δεν μου έλεγε «κάντο» από τότε που γνωριστήκαμε.

Τεσπα, πριν από μερικές ημέρες, συνεργάζομαι με τον Γιάννη. Γνωστός Macας, με συνεντεύξεις σε περιοδικά, σε κανάλια, και γνώσεις στα μακ. Δουλεύει μόνο μακ, τα ξέρει, τα πιστεύει. Τα λατρεύει.

Ο Γιάννης καιρό τώρα μου λέει τι σπουδαία που είναι τα μακ. Ναι ρε Γιάννη, να του λέω εγώ, αλλά είναι ακριβά τα γαμημένα. Ναι ρε Γιάννη, να μου λέει αυτός, αλλά είναι καλά. Ναι ρε Γιάννη να του λέω εγώ αλλά είναι ακριβ… το πιάσατε το νόημα.

Το πιο φθηνό, μου έλεγε, κάνει 800 ευρώ – χωρίς οθόνες και πληκτρολόγια, μόνο το κουτί. Το όνομα αυτού; Mac mini.

Οχτακόσια για μηχάνημα δεν τα δίνω, που να πέσει το λόττο στα χέρια μου. Δεν-προβλέπεται.

Ρίχνουμε μία ματιά λοιπόν προχθές, πάλι με την ίδια κουβέντα, μπίρι-μπίρι, τι καλά που είναι, τι ακριβές οι μαλακίες, λέμε κάτσε να δούμε τιμές.

Πεντακόσια εβδομήντα.

Όπα;

Πεντακόσια εβδομήντα δεν είναι τόσα πολλά, με δόσεις κάτι γίνεται, αλλά από μηχάνημα; Κοιτάμε τα χαρακτηριστικά: Όχι σπουδαία, να σου συνταράξουν το μυαλό, αλλά σε συνδιασμό με το OS της Apple, ικανοποιητικό. Την δουλειά που θέλω με δυο λόγια (πολύς προγραμματισμός, αρκετό photoshop, ελάχιστα παιχνίδια), τα κάνει.

Ενδιαφέρον.

Το μηχάνημα, ένα μακ μίνι ενάμισι κιλό βάρος (δυόμισι με την τροφοδοσία), είναι σχεδόν φορητό (αν έχει οθόνη εκεί που το πας) – σε σύγκριση με το tower καμιά δεκαριά + κιλών του παλιού PC μου (ένας λόγος που δεν το πήγαινα για φτιάξιμο: η μέση μου).

Ρίχνω μία ματιά στο Shop21, το έχει, το έχει. Μιλάω στην Ελεάνα, μου λέει τα διαθέτουμε – κανόνισε μόνο τις δόσεις. Κανονίζω δώδεκα *άτοκες*, το οποίον, κουκλί για μένα.

Το ίδιο απόγευμα, το είχα στα χέρια μου. Συνήθως εδώ γράφουν «και τώρα που σας γράφω, από ένα mac σας γράφω» και γω δεν θα αποτέλεσω εξαίρεση:

Και τώρα που σας γράφω, από ένα mac σας γράφω.

Θα ακολουθήσει δεύτερο μέρος, με εντυπώσεις και σχόλια για τον καινούργιο, θαυμαστό κόσμο των μακ.

Υ.Γ.: Αμα μπείτε στον κόπο να αφήσετε σχόλιο σε τόσο ανούσιο ποστ, τουλάχιστον μην τσακωθείτε για το ποια είναι καλύτερα, τα Μακ ή τα Πισι.