«Τρίτον, σοκάρεσαι όταν ανακαλύπτεις ότι μέλη αυτής της συμμορίας δεν είναι οι απόκληροι της κοινωνίας, αλλά παιδιά αστικών, ίσως και μεγαλοαστικών, οικογενειών που είχαν εκλεκτή μόρφωση (ιδιωτικά σχολεία, μουσικό λύκειο κλπ.)»

Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, για το protagon.gr

Μα είναι δυνατόν παιδί μου; Είναι δυνατόν; Είχες τα σχολεία σου, την καλύτερη εκπαίδευση, ήσουν αστός, μεγαλοαστός για όνομα του θεού, ένας από μας, ένας εκλεκτός, πως ασπάστηκες την βία; Να ήσουν παιδί από το Πέραμα, το καταλαβαίνω, από τα Πατήσια, από τα Λιόσια ξέρω γω, ναι, είναι κατανοητό, αυτή είναι η ροπή τους, στην βία, στην αντίδραση, πεινάνε, ξεσπάνε, είναι μέσα στις μεταβλητές. Αναμενόμενο, σχεδόν ανεκτό, αλλά σίγουρα αναμενόμενο. Φταίει ο μπαμπάς του, η μαμά του, ο δάσκαλός του, η ανομία, το πεζοδρόμιο, η κάστα του – αλλά εσύ; Εσύ ανατράφηκες ως αρχηγός, ως καλύτερος, σε ετοίμασαν γι’ αυτό, δες τον Σαμαρά και τον Παπανδρέου, δες τι έγιναν αυτοί, που έφτασαν, δες εμάς, δες τους βουλευτές μας, τους γιατρούς και δικηγόρους, αυτούς που έμαθαν την αξία τους, που ανατράφηκαν ως ηγέτες.

Για τ’ όνομα του θεού, αφού δεν είσαι απόκληρος, πως φέρθηκες έτσι;

Σοκάρομαι, ειλικρινά σοκάρομαι. Οι απόκληροι είναι ζώα, ικανοί για το χειρότερο, αδύνατο να σκεφτούν πέρα από το απλό, την βία για να λύσουν τα προβλήματά τους, εσύ διδάχθηκες τους αρχαίους, εσύ κατάλαβες την τάξη, την έζησες την τάξη. Εσύ ΕΙΣΑΙ η τάξη.

Τι προσπαθείς να πετύχεις;

Ειλικρινά, αδυνατώ να το πιστέψω.

Σοκάρομαι.