Μέχρι τώρα, είχαμε την βουλευτική ασυλία. Αυτή, επιτρέπει να επιτρέψει η βουλή να προχωρήσουν διαδικασίες για την προσφυγή στα δικαστήρια κάθε βουλευτή που κατηγορείται.

Σήμερα, διαβάζω κάτι εξίσου ενδιαφέρον:

«Ζητείται μοναστήρι-φυλακή για τον κ. Παντελεήμονα» γράφει ο τίτλος του Κυριακάτικου Βήματος (13/7/2008), και επισημαίνει οτι υπάρχει νομικό στήριγμα για να μεταφερθεί ο Μητροπολίτης πρώην Αττικής σε… Μοναστήρι, για να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του για την γνωστή ιστορία υπεξέρεσης… δισεκατομμυρίων απο την Μονή Οσίου Εφραίμ Νέας Μάκρης.

Διαβάζω μάλιστα χαρακτηριστικά:

[…] Η επίσκεψη του άλλοτε «ισχυρού αντιπάλου» του Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου πραγματοποιήθηκε ύστερα απο απόφαση της Ιεράς Συνόδου σε μία ένδειξη συμπαράστασης προς τον ιεράρχη και προκειμένου να δείξει, όπως έλεγε ιεράρχης, το φιλανθρωπικό πρόσωπο της Εκκλησίας, η οποία πρέπει να συμπαρίσταται στους ανθρώπους που πάσχουν[…]

Τα σχόλια δικά σας…

Ενδιαφέρον είναι και το ότι το Μητροπολίτης πρώην Αττικής δεν είναι τυχαίο: σύμφωνα με το δημοσίευμα, αν γίνει πρώην Μητροπολίτης, τότε δεν θα μπορεί να τύχει αυτής της ευνοϊκής διάταξης. Είναι στην ευχέρια της Ιεράς Συνόδου να του αφαιρέσει τον τίτλο, κάτι που πιθανολογώ οτι παρά την καταδίκη του θα αποφύγει να κάνει για να μην δυσχεράνει την λύση που η ίδια προωθεί…

Να τονίσουμε βέβαια οτι ο Μητροπολίτης δεν κακοπερνάει (σε σχέση με τους συγκρατούμενούς του) στον Κορυδαλλό καθώς προαυλίζεται μόνος του και «φιλοξενείται» σε κελιά των πρωτεργατών της …δικτατορίας, με σχετικές ανέσεις (όπως τηλεόραση και ψυγείο).

~

Τι σκέψεις μπορεί να μου προκαλέσει όλο αυτό; Πάλι να γίνω εγώ ο κακός; να μιλήσω για ισονομία, να συγκρίνω με τους άλλους συγκρατούμενους του Κορυδαλλού, να μιλήσω για το κόστος που θα χρειαστεί η …ανακαίνιση του Μοναστηριού (με ειδικές πόρτες και ασφάλεια απο το Υπουργείο Δημοσίας Τάξης), τι να πω;

Γιατί να μιλήσω για τα χρήματα που δεν επιστράφησαν ποτέ, γιατί να μιλήσω για την ευνοϊκή μεταχείριση, γιατί να μιλήσω για όλα αυτά;

Γιατί να γίνω εγώ πάλι ο κακός;

Το μόνο που έχω να προσφέρω είναι για άλλη μία φορά η εξής σκέψη: αν είναι άσχημα στον Κορυδαλλό, να είναι για όλους. Αν υπάρχει πρόβλημα, να υπάρχει για όλους. Αν είναι άδικο να φυλλάσονται πέντε, δέκα ή περισσότεροι κρατούμενοι σε ένα κελί, να είναι πρόβλημα για όλους.

Αν δεν θέλουμε (ως κοινωνία) να συμβαίνει, να το διορθώσουμε για όλους.

Γιατί ένας Μητροπολίτης, πρώην ή νυν, να τυγχάνει καλύτερης μεταχείρισης, απο έναν αλβανό;

Αν οι πολιτικοί, οι πνευματικοί ηγέτες και οι έχοντες εξουσία ζούσαν σαν και μας, θα διορθώνονταν τα κακώς κείμενα:

– Θα ανεχόταν να περπατά στα πεζοδρόμια της …Πατησίων;

– Θα ανεχόταν να τον διώχνει ο …σεκιουριτάς στο ΚΑΤ;

– Θα ανεχόταν να λαμβάνει 400 ευρώ σύνταξη;

– Θα ανεχόταν να περιμένει το (καθυστερημένο) λεωφορείο;

– Θα ανεχόταν τις συνθήκες κράτησης στον Κορυδαλλό;

– Θα ανεχόταν την ζωή που κάνουμε εμείς οι …υπόλοιποι;

Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι συνθήκες της ζωής αυτών που ορίζουν τις συνθήκες της ζωής μας, διαφέρουν. Την δύναμη για να διαφέρουν, την έχουμε δώσει, και επιτρέψει, εμείς. Γυρίζει όμως, ολο και περισσότερο ως μπούμερανγκ:

Είναι απλό και εύκολο να πεις τι σύνταξη θα πάρει ο πολίτης, όταν η δική σου σύνταξη είναι πολλαπλάσια. Είναι εύκολο να αγνοήσεις την δωρεάν παιδεία ή την δωρεάν υγεία όταν εσύ δεν θα κοιτάξεις το κόστος προκειμένου να πάρεις το καλύτερο. Είναι εύκολο να μιλήσεις για δύναμη όταν θα πας στο εξωτερικό για να κάνεις την μεταμόσχευσή σου ενώ ο κοινός θνητός – απλώς θα πεθάνει.

Και είναι εύκολο να στείλεις κάποιον στην φυλακή όταν εσύ -αν ω μη γένοιτο φτάσεις εκεί- θα φιλοξενηθείς σε προσωπικά κελιά με τηλεόραση και ψυγείο.

Δεν κακίζω τον Παντελεήμονα για την επιλογή του να υπεξερέσει τα χρήματα αυτά. Είναι τόσο άνθρωπος όσο και εμείς.

Ο ρόλος του, και ο ρόλος της Ιεράς Συνόδου όμως θα έπρεπε να είναι να καλυτερέψει την ζωή και των άλλων, όχι μόνο την δική του.

Αν η Ιερά Σύνοδος δεχόταν οτι οι συνθήκες κράτησης στον Κορυδαλλό είναι απαράδεκτες, θα ήταν τίμιο και άξιο σκοπού έργο να τις καλυτερέψει για όλους, και όχι να αποζητά το νομικό κενό για να σώσει κάποιον δικό της απο την μιζέρια.

Αν είναι δύσκολο να παραμείνει εκεί ο Μητροπολιτης, ειδικά με τα προνόμια που του έχουν παραχωρηθεί, εξίσου -αν όχι πολύ, πολύ περισσότερο – είναι για τον κάθε πολίτη, κάθε εθνικότητας, και κάθε -κυρίως- οικονομικής κατάστασης.

Θα μπορούσε, εστω και τώρα, να κάνει άξιο Θεού έργο.

Αλλιώς, αυτό που επικαλείται, δεν είναι η ανθρωπιά της κοινωνίας προς έναν μετανοημένο ηλικωμένο, αλλά να καλύψουμε, για άλλη μία οδυνηρή φορά, την όποια ελπίδα έχουμε οτι αυτοί που ασκούν εξουσία, θα ζήσουν, έστω και για λίγο, σαν και μας.