Παρακολούθησα στο YouTube, μία πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα της εκπομπής Polliticaly Incorect.
Εκεί, μεταξύ άλλων, έκαναν κουβέντα για το δικαίωμα.
Το δικαίωμα να οδηγείς SUV αυτοκίνητο όταν καίει τόσο πετρέλαιο, το δικαίωμα να έχεις πισίνα, να ξοδεύεις τόσο νερό, και πάει λέγοντας.
Η μία άποψη έλεγε οτι θα έπρεπε η κυβέρνηση να σε οδηγεί να μην κάνεις τέτοια πράγματα.
Η άλλη άποψη έλεγε οτι κανείς δεν πρέπει να μας πει τι να κάνουμε. Έχουμε δικαίωμα να το κάνουμε.
Εγώ έχω μία άλλη άποψη. Που μιλάει για το κόστος – για τα λεφτά.
~
Για μένα το θέμα είναι απλό: έχουμε μεγαλώσει σε μία κοινωνία, που αν έχεις τα λεφτά, μπορείς να τα κάνεις όλα. Και ότι θέλεις, μπορείς να το αγοράσεις.
Μπορείς να σκοτώσεις, αν έχεις αρκετά λεφτά. Με αρκετά λεφτά, μπορείς να σκοτώσεις όποιον θέλεις, νόμιμα.
Η, εν πάσει περιπτώσει, να αποφύγεις να τιμωρηθείς γι’ αυτό.
Μπορείς να κάνεις ότι θέλεις. Με τα λεφτά, αγοράζεις το δικαίωμα.
Η κοινωνία που έχουμε φτιάξει, επιτρέπει να θεωρούμε τα χρήματα ως κάτι σπουδαιότερο απο ότι είναι. Και αυτό τα κάνει σπουδαιότερο απο ότι είναι στην πραγματικότητα.
Τα χρήματα έγιναν μονάδα μέτρησης δυνατοτήτων.
Το άσχημο είναι οτι τα χρήματα έγιναν η μοναδική μονάδα μέτρησης δυνατοτήτων.
Θέλεις αυτοκίνητο; Θα πληρώσεις. Θέλεις σκάφος; θα πληρώσεις. Θέλεις να γίνεις διάσημος; Θα πληρώσεις.
Οτι θέλεις να αποκτήσεις, θα πρέπει να πληρώσεις.
Ναι, αλλά για τα βασικά; Το νερό ας πούμε, το φαγητό, η στέγη – αν τα θέλεις, πρέπει να πληρώσεις.
Θέλεις υγεία; Θα πληρώσεις. Θέλεις παιδεία; Θα πληρώσεις. Θέλεις δικαιοσύνη; Θα πληρώσεις.
Αν θέλεις να χτίσεις, σε κάποιον θα πρέπει να πληρώσεις. Θέλεις ρεύμα, ζέστη ή κρύο; Λυπάμαι, θα πρέπει να πληρώσεις.
Η ζωή μας μεταφέρθηκε απο την εξυπηρέτηση των χρημάτων, στην ανάγκη του χρήματος.
Αν δεν έχεις να πληρώσεις;
Φίλε, αν δεν έχεις να πληρώσεις, την γάμησες.
Ξέρεις τι διαφορά έχουν ο άστεγος στον δρόμο απο σένα; Εσύ, έχεις να πληρώσεις για το σπίτι σου.
Μπορεί να μοιάζει λιγότερος απο άνθρωπο, αλλά με ένα ξύρισμα (λεφτά), κούρεμα (λεφτά) ένα ζεστό μπάνιο (λεφτά) και έναν καλό ύπνο (λεφτά), δεν θα τον ξεχωρίζεις στον δρόμο.
Τα χρήματα είχαν σαν σκοπό να μας κάνουν την ζωή πιο εύκολη, και την έκαναν:
Αν έχεις λεφτά, αξίζεις.
Δεν είναι εύκολο αυτό;
Στην πραγματικότητα χτίσαμε αυτήν την ψευδαίσθηση γιατί ήμασταν ανώριμοι να ζήσουμε όλοι μαζί.
Απο καθαρό φόβο για τον γείτονά μας έπρεπε να βρούμε έναν εύκολο, λειτουργικό, ξεκάθαρο λόγο να τον ξεχωρίζουμε γρήγορα – γιατί είχαν μαζευτεί πάρα πολλοί απο δαύτους.
Όταν απέτυχε το χρώμα του δέρματος (λίγο αφότου απέτυχε το φύλο, και η σωματική δύναμη) έπρεπε να στραφούμε κάπου αλλού: κάπου εύκολα.
Και όταν στραφήκαμε στα χρήματα (στην εξουσία), τότε όλα έγιναν πιο απλά.
Εύκολα πράγματα.
Εύκολα, αλλά όχι σωστά.
Και αυτό διότι η μέτρηση που κάνουμε εμείς, δεν είναι σωστή: στην πραγματικότητα, με αυτό το κριτήριο, η μόνη μέτρηση που είναι σωστή, είναι του πλουσιότερου απο εμάς.
Εμείς νομίζουμε οτι είμαστε ανώτεροι απο κάποιον άλλο γιατί είμαστε πλουσιότεροι- αλλά guess what? κάποιος άλλος είναι ανώτερος απο εμάς γιατί είναι πλουσιότερος!
Και έτσι, όσα δικαιώματα απαιτούμε (για τα χρήματα που έχουμε), τα απαιτεί και ο ανώτερός μας. Κάθε απαίτησή μας γίνεται αυτόματα απαίτηση και του ανώτερου απο εμάς – προς τα εμάς.
Θέλουμε να οδηγούμε ένα αυτοκινητάκι; Θέλει να οδηγεί ένα SUV. Θέλουμε να κάνουμε μπάνιο στο ντους; Θέλει πισίνα.
Και βασίζεται στα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που έχουμε και εμείς:
Στο δικαίωμα.
~
Αυτό το σύστημα οδηγείται στην αυτοκαταστροφή του.
Είναι ανεπαρκές γιατι προσπαθεί να ορίσει την αξία του ανθρώπου, κάτι που είναι εκ’ φύσεως αδύνατο να οριστεί.
Ετσι, σύντομα θα πάρει την θέση του απο κάτι άλλο. Να εύχεστε, όλοι αυτοί που αδικούμε καθημερινά με την συμπεριφορά μας, να μην ανέβουν στην ζυγαριά της νέας αξίας:
Μιλάμε για πολλά χρόνια αδικίας που περιμένουν ξεχρέωση.
Loading...
Προφανώς όλοι λείπουν ή δεν θέλουν να ασχοληθούν καλοκαιριάτικα. Καλό τόπικ, καλό ποστ. Στο μυαλό μου παίζει κάτι παρόμοιο.
Πάντως, θα έλεγα στην τελευταία παράγραφο σου, πως καλό θα ήταν να μην προσπαθούμε ατόμικά να αδικούμε τον «από κάτω» μας και να έχουμε στο μυαλό μας αυτό που λές απ’ έξω κάποια στιγμή:
Την συναίσθηση ότι ΣΥΓΚΥΡΙΑΚΑ και μόνο είναι από κάτω και είμαστε από πάνω. Και βέβαια έχουμε και αρκετούς από πάνω μας.
ksefuges polu apo to topic ths kouventas einai h alh8eia,alla siga.
to genikeuses toso vasika,pou den nomizw pws uparxei xwros gia kouventa.apo kapoio shmeio kai meta file mou otidhpote dn einai ka8eto.
kathgoreis ta xrhmata,omws ola ta pragmata xreiazontai metra kai sta8ma. dn eimaste an8rwpoi tou xwriou pou 8a evaze o ka8enas apo ligo pswmi,turi,ntomata,kreas,to fourno ktl kai na fame.
o ka8e enas zei monos tou.
xreiazomaste ena metro,ta xrhmata de mporoun na apofeux8oun.
provlhma den einai oute ti kaneis me auta.einai sta oria ths eleu8erias,ths apoluths omws,oxi ths koinwnikhs,to ti 8a ta kanw.
an 8elw na ta xrhsimopoihsw gia na zhsw,an 8elw na vgalw ki alla,an 8elw na skotwsw ola ta skiourakia h an 8elw na ta kapsw einai diko mou 8ema.
kapoios pou den endiaferetai gia ta lefta (o opoios kata pasa pi8anothta exei osa xreiazetai) 8a dexotan mia koinwnia xwris auta h 8a dexotan na ta moirastei me allous.
kapoios omws me polla,8a to 8ewrouse adiko kai 8a eixe kai dikio.
polu genikeumenh kouventa gia na vgei porisma arkoude!
antidrasisex, ισχύει. Απλώς, καμιά φορά, επιλέγουμε να το ξεχάσουμε…
elfako, δεν κατάλαβα απο το comment σου που διαφωνείς. Αντιλαμβάνομαι σωστά οτι πιστεύεις οτι τα χρήματα είναι αναγκαίο κακό, ή όχι;
Πάντως, το ξαναδιάβασα: δεν αισθάνομαι ούτε εκτός θέματος (ποιο ήταν το θέμα για σένα?) ούτε άστοχος.
Ίσως όμως απλώς δεν κατάλαβα το σχόλιό σου.. 🙂
Όλοι μας τον τάφο μας σκάβουμε.
Γιατί είναι δύσκολο.
Δύσκολο να καταλάβει ο μαλάκας ο άνθρωπος ότι ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΓΗ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΝΗΚΕΙ. Τίποτα δεν είναι δικό του. Ούτε η ΓΗ, ούτε το ΝΕΡΟ, ούτε τα ΔΕΝΤΡΑ. ΤΙΠΟΤΑ.
Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ο άνθρωπος έρχεται, ζει, ψοφάει. THE END.
Απλά κοιτάει ΟΣΟ ΖΕΙ να ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ και φυσικά ΝΑ ΖΕΙ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΓΙΝΕΤΕ.
Δεν καταλαβαίνεις τι λέω;
ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΟΥ ΧΑΛΑΣ, ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΕΤΑΣ, ΤΑ ΚΑΥΣΑΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΣΟΥ, ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΟΥ ΚΑΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΧΤΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ «ΑΝΘΡΩΠΟΙ» ΣΗΜΕΡΑ, ΤΑ ΛΟΥΖΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ. ΖΕΙΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥΣ.
Εσύ ζεις «τσίλικα» για να πεθαίνουν αυτοί.
Νομίζεις πως ένα ξύρισμα, ένα κούρεμα, ένα κουστούμι κι ένα αυτοκίνητο σε κάνουν ΑΝΘΡΩΠΟ;
Δηλαδή χωρίς αυτά τι είσαι; Ζωό;
Δεν γράφω άλλα ρε αρκούδε γιατί θα πάει μακριά η βαλίτσα.
Καταπληκτικό το κείμενο σου.
xixi,se paw,gt me eknevrizoun oi tupoi pou dn katalavainoun kai apantane kanonika ki apo panw!!
de diafwnw pou8ena,apla genikeuses to 8ema twn dikaiomatwn (an kai to 8ema ths kouventas pou evales htan h oikonomia sta resourses) para polu.
Δεν το προσεγγιζεις σωστα. Τα χρηματα ειναι απλως ενα εργαλειο. Η διαφορα μεταξυ εσενα και του αστεγου στον δρομο δεν ειναι το χρημα ειναι οτι εσυ δουλευεις. Το θεωρεις αδικο. Καπελο σου. Αυτο που κανεις ομως ειναι να φωναζεις στο συμπαν «γιατι εισαι αδικο, γιατι δεν ειναι δυνατον να εχουμε ολοι λεφτα χωρις να δουλευουμε?». Οσο και να φωναξεις το συμπαν δεν θα αλλαξει. Απλως θα σε κοιταει ειρωνικα.
Παναγιώτη, δεν έχεις αντιληφθεί την ουσία του post: δεν αναρωτιέται στο σύμπαν «γιατί είσαι άδικο» – αναρωτιέται αν έχει αντιληφθεί ο άνθρωπος οτι το χρήμα είναι μόνο μέσο συναλλαγής – και τίποτα άλλο.
Η διαφορά μεταξύ εμένα και του αστέγου στον δρόμο δεν είναι αν δουλεύει ή όχι – υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει ούτε μία μέρα στην ζωή τους και έχουν περισσότερα λεφτά απο μένα, εσένα, και όλους τους άλλους που έχουν επισκεφτεί το blog, μαζί. Ούτε η δουλειά είναι μονάδα μέτρησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, λοιπόν.
Η διαφορά του αστέγου με εμένα είναι οτι εμένα με αντιμετωπίζουν σαν άνθρωπο, και αυτόν λιγότερο. Και αυτό γιατι έχω περισσότερα λεφτά απο αυτόν. Αρα, τα λεφτά παύουν να λειτουργούν σαν μονάδα συναλλαγής, και γίνονται μονάδα αξίας.
Και φυσικά, πουθενά στο ποστ δεν έγινε λόγος για «να έχουμε όλοι λεφτά». Σε άλλα ποστ, μπορεί: σε αυτό, όχι. Το πνεύμα του ήταν να αναρωτηθεί κάποιος (εγω και ο αναγνώστης) αν είναι λογικό αυτός που έχει χρήματα να ορίζει και το μέλλον αυτών που δεν έχουν.
Εχω την αίσθηση οτι δεν διαφωνούμε επι της ουσίας (εκτός αν έχω αντιληφθεί λάθος το σχόλιό σου) καθώς λέμε περιπου τα ίδια πράγματα, αλλά εντοπίζω μόνο μία μικρή διαφωνία:
Το «σύμπαν» είμαστε στην πραγματικότητα εμείς. Αν φωνάξει κάποιος αρκετά δυνατά, δεν θα μπορέσει να αγνοήσει την φωνή. Πόσο δε μάλλον να κοιτάξει ειρωνικά.