Όπως όλοι οι εργαζόμενοι έχουμε υπογράψει μία συνθήκη εργασίας. Θα δουλεύουμε πχ 8 ώρες, τα παραπάνω είναι υπερωρία. Θα πληρώνεσαι τόσο – όσο συμφωνήσαμε. Αν σε απολύσω θα σε αποζημιώσω. Αυτά, είναι συμβάσεις. Συμφωνηθέντα μεταξύ εσού και του αφεντικού σου.
Τώρα, ο υπαλληλος πήγε να πιάσει δουλεια για το κράτος. Για συγκεκριμένους λόγους, η συμβαση ήταν διαφορετική. Είχε περισσότερα προνόμια, περισσότερες απολαβές. Αυτό, ήταν αποδεκτό από όλους. Εσένα (του λαού) που ψήφιζες το αφεντικό του, του αφεντικού του, και του εργαζόμενου. Ήταν μία συμφωνία τιμής.
Όπως όμως και εσύ θα εξαγριωνόσουν αν το ένα μέρος καταπατούσε την συμφωνία, έτσι και αυτοί. Και ο μόνος τρόπος αντίδρασης είναι η απεργία.
Τώρα, τι συμβαίνει πραγματικά. Το αφεντικό (το κράτος) και οι ιδιωτικοί (εμείς) βλέπουμε αυτήν την συμφωνία και εκνευρίζονται Το αφεντικό γιατί ήταν είτε άχρηστο είτε πονηρό, και εκμεταλλεύτηκε αυτήν την συμφωνία με ανταλλάγματα (πχ ψήφους). Εμείς γιατί οι συνθήκες της αγοράς είναι πιο σκληρές, και δεν μπήκαμε (δεν θέλαμε, όπως εγώ, δεν μπορούσαμε όπως άλλοι) στο ίδιο καθεστώς σύμβασης όπως αυτό του Δημοσίου Τομέα.
Δημιουργήθηκε λοιπόν ένα κλίμα εκνευρισμού και ζήλιας: «οι άχρηστοι του δημοσίου». Στην πραγματικότητα, ήταν και είναι ακόμα ένα εξαιρετικό εργαλείο αυτός ο εκνευρισμός για να γίνει μία αθέτηση της συμφωνίας.
Αυτό το εργαλείο στηρίζεται σε ξεκάθαρα προβλήματα του δημοσίου: γραφειοκρατία, μίζες, καθυστερήσεις, κλπ. Στην πραγματικότητα όμως, ο υπάλληλος έχει την μικρότερη (ή σε περιπτώσεις και καμία) ευθύνη για όλα αυτά. Η αδυναμία του δημοσίου να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις πχ, έχει να κάνει κατ’ αρχάς γιατί ο πολιτικός, ο βουλευτής, ο οποιοσδήποτε με εξουσία έβαλε εκεί ένα άχρηστο τομάρι. Δεν είναι όλοι – για κάθε άχρηστο είναι δέκα που δουλεύουν για αυτόν. Αλλά αυτός είναι μέρος του εργαλείου που λέγαμε.
Τώρα λοιπόν, το κράτος (και εμείς, φυσικά) που ήμασταν κακοί διαχειριστές αυτής της εξουσίας, λέει «θέλω να απαλλαγώ από αυτό το κόστος». Δεν λέει όμως ότι αυτό διόρισε τους υπεράριθμους και τους άχρηστους, αυτό υποσχέθηκε σε εκείνη την σύμβαση που λέγαμε πιο πάνω, αυτό διαιώνησε το πρόβλημα αφήνοντας την γραφειοκρατία σε ανίκανους.
Αυτό που λέει είναι «οι άχρηστοι δημόσιοι υπάλληλοι» που «ζημιώνουν όλους μας».
Κάνε το «δημόσιοι υπαλληλοι» σε εργαζόμενοι, και θα δεις ότι είναι εξοργιστικό: αυτός που ευθύνεται, ρίχνει την ευθύνη σ’ αυτούς που δεν φταίνε.
Με την ίδια λογική, αύριο (τι αύριο δηλαδή, εχθές, στην ψήφιση του νομοσχεδίου) κατοχύρωσε την απώλεια βασικών δικαιωμάτων του εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα. Θα απολύεσαι πχ, σε έναν χρόνο – χωρίς αποζημίωση. Ήσουν, λέει, δοκιμαστικός.
Αν δεν ήσουν ικανός βέβαια, ή κατάλληλος, κανονικά φταίει η επιχείρηση που σε προσέλαβε. Αλλά – guess what – θα την πληρώσεις εσύ.
Αδικο; Μπορεί, αλλά απολύτως νόμιμο, γιατί έχει ψηφιστεί. Αντιστοίχως για τους δημοσίους είναι απολύτως νόμιμο να χάνουν επιδόματα και μέρος των αποδοχών τους σε 13ο – 14ο, αλλά εντελώς άδικο γιατί α) δεν ήταν μέρος της συμφωνίας τους, β) δεν είναι αυτοί υπεύθυνοι.
Θα πήγαινες εσύ πχ σε μία εταιρία που σου δίνει και αυτοκίνητο, κινητό και μπόνους να πεις «οχι, ευχαριστώ, θα ζημιωθεί άδικα η εταιρία»; Είχες την απαίτηση από τον άνθρωπο που πήγαινε να εργαστεί στον δημόσιο τομέα να πει «όχι, εμένα ειδικά μην με μονιμοποιήσετε, μην μου δώσετε επίδομα – νιώθω ότι θα ζημιωθεί το κράτος»;
Και οι δύο, και εσύ, και ο δημ. υπαλληλος θα λέγατε «η ευθύνη είναι σ’ αυτόν που προσλαμβάνει. Σ’ αυτόν που θέτει τους όρους».
Τώρα πως πέφτει η ευθύνη σ’ αυτόν που τους αποδέχθηκε;
Loading...
Καταρχήν ευχαριστώ που συγκέντρωσες όλες τις σκέψεις σε ένα μέρος.
Σαν να λέμε «συμφωνία» αλλά έχω πολύ συγκεκριμένες διαφωνίες με όσα γράφεις:
1. Αθωώνεις πολύ εύκολα τον εργαζόμενο. Φυσικά και φταίει, ειδικά αν έπιασε δουλειά στο Δημόσιο μετά το ’90 (για τους πιο παλιούς ας δείξω μια συμπάθεια). Έχεις έναν εργαζόμενο ο οποίος για διάφορους λόγους [+] επέλεξε το Δημόσιο ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ότι πρόκειται για μια επιχείρηση στα όρια της χρεωκοπίας, που χρωστάει το 100% του ακαθάριστου προϊόντος (ούτε καν των κερδών). Δέχομαι την επιλογή του στο βαθμό που αυτός δέχεται το κόστος της και δεν προσπαθεί να το μεταβιβάσει στον πελάτη και μέτοχο (aka φορολογούμενο, aka me among others).
2. Μια συμφωνία μεταξύ εργοδότη-εργαζόμενου δεν είναι κάτι σαν τις Δέκα Εντολές. Οι συμφωνίες αυτές επανεξετάζονται περιοδικά και μάλιστα υπάρχει συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο που προβλέπει την επανεξέτασή τους και παραβίασή τους. Κατά κανόνα όταν η επιχείρηση πάει καλά τότε μεταξύ άλλων θα προσλάβει κόσμο ή/και θα αυξήσει το μισθό στους υπάρχοντες υπαλλήλους [*]. Όταν δεν πάει καλά τότε μεταξύ άλλων θα απολύσει κόσμο ή/και θα μειώσει τους μισθούς. Όταν έχεις ένα Δημόσιο που σχεδόν βάρεσε κανόνι το να γκρινιάζουν οι υπάλληλοι «μα άλλα συμφωνήσαμε πριν πέντε χρόνια» είναι λίγο πολύ γελοίο. Τόσο ως λογικό όσο και ως νομικό επιχείρημα.
3. Οι εν λόγω συμφωνίες παραδόξως δεν έλαβαν ποτέ υπόψιν τους μετόχους και βασικούς χρηματοδότες (aka φορολογούμενους). Ναι, μπορώ να δεχτώ ότι δεν είναι δουλειά του ΔΥ να πει «όχι ευχαριστώ, θα ζημιωθεί το κράτος». Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι το «καλά έκλεβα το κράτος και κατ’επέκταση τον βλάκα τον φορολογούμενο 10 χρόνια τώρα, να μην τα κάνω 15;» ε όχι, πάει πολύ. Τα’φαγες κε οδηγέ του Μετρό με μισθό 50 χιλιάρικα, τα’φαγες υπάλληλε της Βουλής με 16 μισθούς, μαγκιά σου αν θες να πιστεύεις ότι ήταν μαγκιά και όχι κλοπή. Λεφτά πλέον δεν υπάρχουν, το φαγοπότι τέλος.
4. Ναι, οι οριζόντιες περικοπές μισθών είναι άδικες (προσωπικά θα προτιμούσα να απολύσουμε 10% από το να κόψουμε 10% τις αποδοχές όλων). Όταν δε θες απολύσεις και γίνεται downsizing, είναι δυστυχώς μονόδρομος.
Το μόνο σημείο που συμφωνώ με το post είναι αυτό που λέει για μείωση της γραφειοκρατίας, αύξηση της αποτελεσματικότητας κλπ. Δυστυχώς σε αντίθεση με τις περικοπές αυτές θέλουν χρόνο. Όπως λέει και ο hakmem, that is the price to be paid for not trying to be lean when you had the chance.
Υ.Γ. Τα παραπάνω μην εκληφθούν ως αθώωση του κράτους.
[+] Θεμιτοί πιθανότατα, π.χ. μονιμότητα, προβλέψιμα ωράρια, προβλήματα μεγάλης κλίμακας. Δεν είμαι χαζός να πιστεύω ότι όλοι οι ΔΥ είναι απλά αργόσχολα λαμόγια που παίρνουν 50+ χιλιάδες καθαρά το μήνα.
[*] Απλοποιώ κάπως τα πράγματα (π.χ. μια επιχείρηση που πάει καλά μπορεί να ανοίξει ένα εργοστάσιο Βουλγαρία και να κλείσει αυτό στην Ελλάδα για να πάει καλύτερα). Ωστόσο η απλοιποιημένη μου παρουσίαση ισχύει μάλλον για το Ελληνικό Δημόσιο
@Anonymous
Btw, πάνω στη βιασύνη μου ξέχασα να συμπληρώσω τα στοιχεία μου. Cheers 🙂
Επειδή έδωσα τα ρέστα μου πριν και δεν θέλω να γίνω troll να πω ένα +1 για τον φίλτατο mperedim
Εχεις καιρό να πας σε δημόσια υπηρεσία νομίζω 🙂
>> για κάθε άχρηστο είναι δέκα που δουλεύουν για αυτόν
στο σχολείο μου δούλευε ο 1 στους 10 καθηγητές, στην εφορία να μη το συζητήσω (όταν είναι εκεί φυσικά), στον ΟΑΕΕ που χρυσοπληρώνω για μια μικρή πόλη σαν την Σπάρτη υπάρχουν 21 άτομα, ο διευθυντής είναι απόφοιτος Γυμνασίου και έχει βολέψει 2 ανιψιές του.
Στο Μετρό θυμάστε όλοι πώς μπήκαν πολλοί.
Στα νοσοκομεία ας μη το θίξουμε ειδικά τους καλούς μας γιατρούς που να δεχτώ ότι ειναι κακοπληρωμένοι. Και υπάρχει και το «ευρύτερο» δημόσιο όπως οι φαρμακοποιοί.
Να πούμε για τους συνταξιούχους Ολυμπιακής; Μπορούσε άνετα κάποιος το 90 μη κομματικός να μπει στην Ολυμπιακή και τώρα στα 50 να έχει 3500 χιλιάδες σύνταξη;
Ας μην τρελαθούμε, ένα απλό πιστοποιητικό βγάζεις και σε βρίζουν. Προσωπικά έχει σταματήσει το ρολόι της ΕΥΔΑΠ εδώ και 6 μήνες και τους έχω καλέσει 3 φορές να το φτιάξουν και δεν ασχολείται κανείς. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί φιλότιμοι αλλά η αναλογία 1 προς 10 ειναι από άλλη χώρα.
Εγώ δε συμπαθώ. Πόλεμος των γεννέων φίλοι μου, η γενειά μας πρέπει να αρνηθεί να πληρώσει τις συντάξεις των πολλών χιλιάδων ευρών των τίμιων δικαστικών, στρατιωτικών, βουλευτών, ολυμπιακών και ΔΕΗτζήδων
@mperderim Φαίνεται η ασχετοσύνη σου με την πολιτική. Η Αττικο ΜΕΤΡΟ είναι ιδιωτική ΑΕ που υπάρχει έλεγχος αλλά είναι ΙΔΙΩΤΙΚΗ γαλογερμανικών συμφερόντων. Αλλά όταν εμείς που τώρα δείχνουμε «αλληλεγγύη» κάναμε πορείες κατά των ολυμπιακών, κατά των αναθέσεων σε ιδιωτικές εταιρίες κτλ κάποιοι απλώς δέχονταν τις καταστάσεις. Όταν επίσης το ΜΕΤΡΟ θα δινόταν σε Ιάπωνες με καλύτερο σχέδιο επίσης κάποιοι σιώπησαν. Και κάποιοι ψήφιζαν και άφηναν τους «πολιτικούς» να κάνουν τη δουλειά τους (@javapapo) Σόρρι αλλά βλέπω συνυπεύθυνους σε αυτή την κατάσταση. Και όχι τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι ακόμα και οι διοικητικοί αν αύριο τους πεις ή κρατάς το μισθό σου ή δουλεύεις οδηγός μια χαρά θα δουλέψουν.
Καλά τα περί συμφωνίας, αλλά:
– Το κράτος δεν μπορεί να είναι καλό μόνο όταν διορίζει, αλλά όχι όταν πάει να βάλει τάξη
– Το κράτος δεν έχει απύθμενες τσέπες, παρά τους περί αντιθέτου ισχυρισμούς διαφόρων «προοδευτικών»
– Όταν προσλαμβάνεσαι σε μία χρεωκοπημένη επιχείρηση, all bets are off
– Όλοι αυτοί που κόπτονται για τα χαμένα προνόμια, ξεχνούν:
α. Η εναλλακτική είναι να χρεοκοπήσουμε όλοι και αυτοί να χάσουν τελείως τη δουλειά τους
β. Για κάθε 1 θέση που διατηρείται, έστω με περικοπές, στο δημόσιο και τις ΔΕΚΟ, χάνονται 2 θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, που, επί της ουσίας, πληρώνει τη μισθοδοσία και τα χρέη τους…
– Αντιγράφω από το facebook: «Γιατί η απόλυση ενός ιδιωτικού υπαλλήλου είναι λυπηρή, αλλά ενός δημοσίου αδιανόητη;»
Λυπάμαι αλλά δυσκολεύουμαι να τους συμπονέσω ή να αισθανθώ κατανόηση ή αλληλεγγύη…
@karpidis
Ποια ασχετοσύνη μου και πράσινα γαλλογερμανικά γιαπωνέζικα άλογα ρε Αντρέα που μας το παίζεις και «έξυπνος σχετικός»; «Το αφεντικό (το κράτος)» λέει ο arkoudos, «δημόσιοι υπάλληλοι» γράφει ο @arkoudos, για τους ΔΥ μιλάω κι εγώ σε περίπου 400 λέξεις. Αν θες να πιαστείς από μια λανθασμένη αποστροφή του λόγου μου για να πουλήσεις πνεύμα και εξυπνάδα κάντο, αν θες να μιλήσουμε σοβαρά όπου «οδηγός μετρό» βάλε «οδηγός λεωφορείων» και είτε πάνε πούλα εξυπνάδα σε καμιά νεολαία της ΚΝΕ και του ΣΥΡΙΖΑ είτε κάτσε και απάντα επί της ουσίας στις υπόλοιπες 399 λέξεις.
Υ.Γ. Όχι ότι έχω καμιά τρελή συμπάθεια για τους εργαζόμενους στα ιδιωτικών συμφερόντων ΜΜΜ. Αλλά αυτό είναι αλλλουνού παπά ευαγγέλιο (άμα θες γράψε κάτι, κάντο μου mention και τα ξαναλέμε).
Καλά τα λέει ο mperedim παραπάνω και συμπληρώνω. Αν νομίζει κάποιος ΔΥ ότι με τη μείωση 10% του μισθού του η εργασία του αμοίβεται λιγότερο από «τιμές αγοράς» τότε θα παραιτηθεί και θα πάει να δουλέψει αλλού. Αλλά φυσικά δεν θα το κάνει γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι το άθροισμα αμοιβής, εργασιακής ασφάλειας κτλ σαν πακέτο ξεπερνάει τα επίπεδα που θα βρει στην αγορά.
Γιατί λοιπόν εμείς να πληρώνουμε ώστε αυτοί να απολαμβάνουν προνόμια πάνω από την αγορά;
Διαφωνω με τις βασικες σου θεσεις Αρκουδε και λιγο πολυ με καλυπτουν οι επισημανσεις του mperedim. Να τονισω απλως καποια πραγματα απο την μερια μου. Ναι, αυτοι που παιρναν τις αποφασεις για την οργανωση και διοικηση των δημοσιων οργανισμων (δλδ οι πολιτικοι και οι κομματικοι διεθυντες των οργανισμων) φερουν την μεγαλυτερη ευθυνη! Αλλα δεν μας ηρθαν ουρανοκατεβατοι. Ψηφηστικαν! Η συναλλαγη ειναι γνωστη σε ολους νομιζω: «να ψηφησουμε τον Ταδε για να βαλει το Μαρακι μας στο Δημοσιο μπας και βολευτει το καημενο». Στην περιπτωση μας λοιπον εχουμε ενα περιεργο εναγκαλισμο/συσχετιση/εξαρτηση μεταξυ διευθυντων και εργαζομενων. Αλλα ακομα και αν απλοποιησουμε το ζητημα και δουμε το δημοσιο σαν μια ιδιωτικη επιχειρηση (οπου οι ιδιοκτητες/διεθυντες δεν επηρεαζονται απο τους εργαζομενους) και παλι ο εργαζομενος δεν ειναι αμοιρος ευθυνων. Οταν καποιος παει σε μια επιχειρηση οπου βλεπει το «παρτυ» που γινεται, λεει στον ευατο του: «κατσε εδω, παρε οτι μπορεις (τι να δωσεις αλλωστε) και οσο αντεξει». Απλα πραγματα. Δεν θα κατσει αυτος να εξυγιανει την επιχειρηση οπως λες και εσυ, ουτε να το παιξει ηθικο στοιχειο. Αυτο που κανει βεβαια ειναι καθαρα ανηθικο, αλλα ανθρωπινο και αναμενομενο σε μεγαλο βαθμο. Και οταν η επιχειρηση βαρεσει κανονι (ή θελει να του κοψει το 30% του μισθου του) τοτε αν ηταν εξυπνος θα εχει ηδη την επομενη δουλεια στα σκαρια, ή τουλαχιστον θα εχει φροντισει να αναπτυξει τις ικανοτητες του ωστε να μπει με καλους ορους στην αγορα εργασιας. Μπορει βεβαια να διαμαρτυρηθει διαρρηγνυοντας τα ιματια του, να απαγγειλει συμφωνιες, να απεθυνθει στην ελεημοσυνη και φιλεσπλαχνια μας γιατι μια οικογενεια εχει και αυτος να θρεψει. Αυτο και αν ειναι ανηθικο… εφοσον γνωριζει τι συνεβαινε. Η ηλιθιοτητα, η εθελοτυφλια, βεβαια και υπαρχει (ειμαι σιγουρος οτι σε πολλους τους ηρθε ο ουρανος σφοντυλι και πραγματικα αισθανονται αδικιμενοι/κλεμμενοι). Αυτο ομως δεν δινει ηθικη δικαιωση στον διαμαρτυρομενο. Το «λεπτο» ερωτημα βεβαια ειναι: «Τι συνιστα ατομικη ηλιθιοτητα;» Μεγαλοι οργανισμοι εχουν παντα ενα ποσοστο αναποτελεσματικοτητας, η κατευθυνση τους δεν ειναι παντα καθαρη, ουτε και η «υγεια» τους. Αλλα στην περιπτωση του Ελληνικου Δημοσιου μου ειναι πολυ δυσκολο να υπερασπιστω καποιον που λεει οτι απλως δεν εβλεπε/δεν ηξερε.
Το πραγματικα αδικο, οπως ειπαν και αλλοι, ειναι οι οριζοντιες και αδιακριτες περικοπες. Πχ οι εκπαιδευτικοι παιρνουν πολυ λιγοτερα χρηματα απο τις περισσοτερες κατηγοριες υπαλληλων, και παρολες τις ελλειψεις τους χρειαζονται. Απλα σκυβουν το κεφαλι οπως και πολλοι αλλοι, και λενε «εδω που φτασαμε τι να κανουμε τωρα».
Η εντυπωση μου γενικα ειναι οτι οι διαμαρτυριες/διαδηλωσεις που εγιναν/γινονται ειναι πολυ μικροτερες αναλογικα με τα μετρα που περαστικαν. Εχετε και οι υπολοιποι την ιδια εντυπωση; Αν ναι, γιατι νομιζετε οτι συμβαινει; Τι μιγμα των ακολουθων αισθηματων ειναι: α) «εε βλεπαμε τι συμβαινει, ειχαμε λερωμενη τη φωλια μας, μην ειμαστε και τελειως ξεδιαντροποι», β) αγνοια: «δεν ξερω πως να αντιδρασω», γ) παραιτηση:»οτι και να κανω η κατασταση δεν θα φτιαξει, ας το υποστω», δ) κατι αλλο ισως;
Αα και κατι τελευταιο. Οπως λεει και ο Πανος, η αναποτελεσματικοτητα στο Δημοσιο ξεπερναει πολυ το «ενας αχρηστος στους 10 εργατικους». Οχι μονο αυτο, αλλα η ποσοτικοποιηση ειναι σε λαθος βαση. Οι περισσοτεροι στο δημοσιο δεν κανουν δουλεια, οχι γιατι ειναι εγγενως τεμπεληδες ή παντελως αχρηστοι, αλλα γιατι υπαρχουν σε ενα συστημα που δεν τους αφηνει να δουλεψου. «Προσαρμοζονται» σε αυτο ωστε να κανουν τη ζωη τους ευκολη (σαν καθε λογικος ανθρωπος). Στο τελος αυτο πνιγει καθε διαθεση για αναπτυξη ή προσφορα. Το προβλημα δεν ειναι λοιπον απλως να διωξουμε τους χ% αχρηστους, ή τους ψ% υπεραριθμους, αλλα να αλλαξουμε το Δημοσιο ωστε να δουλευει! Αυτο και αν ειναι δυσκολο, και αναγκαστικα γινεται μονο απο τα ψηλα.
Βασικα εαν κατσω να αναλυσω το θεμα τωρα θα γραφω 100 αιωνες και τελειωμο δεν θα εχει.Θα πω κατι απλο και κατανοητο:πλεον πρεπει ολοι να καταλαβουμε οτι ζουμε στην ΕΛΛΑΔΑ οπου το συμφερον του ισχυροτερου ειναι και η επικρατεστερη αποψη.Που ειναι οι εργατοπατερες τωρα που ειναι ολοι αυτοι που διερηγνειαν τα ιματια τους;Η απαντηση ειναι απλη:Ετοιμαζονται να γινουν οι μελλοντικοι βουλευτες μας και κλεινουν τις συμφωνιες κατω απο το τραπεζι.
Και κατι ακομα που θα μπορουσε να ειπωθει αν και ψιλοασχετο:εαν οι προγονοι μας που αγωνισθηκαν για την ελευθερια μας εκαναν τον αγωνα τους τωρα να ειστε σιγουροι οτι θα ηταν χαρακτηρισμενοι ως τρομοκρατες και συγγενεις φιλοι γνωστοι θα κουβαλουσαν την σταμπα του φιλου του τρομοκρατη με οτι συνεπαγετε αυτο.
Τωρα μια συμβουλη για αυτους που εχουν παραπονα απο τους δημοσιους υππαληλους:δεν εκανε την δουλεια του σωστα;ΜΥΝΗΣΗ και σε αυτον και στην υπηρεσια και καπακι ΑΓΩΓΗ και σε αυτον και στην υπηρεσια.Ειναι βασικο να εμπλακουν και οι 2 (υπαλληλος υπηρεσια) διοτι αλλο να κυνηγας μια υπηρεσια αυλη ανωνυμη και αλλο να αναγκαζεις να βαλει το χερακι στην τσεπη και ο πονηρος υπαλληλος.
Τωρα θα μου πεις αυτο θελει λεφτα ρε φιλε και χρονο.Για τον χρονο συμφωνο για τα λεφτα υπαρχουν αλλοι τροποι να μειωσεις αυτο το εξοδο(νομικη προστασια) και να τους κανεις να βελαξουν κανονικα.