Μυστήριο πράγμα η ευθύνη. Προσωπικά, στην ζωή μου, προσπαθώ να δω πάντα που έφταιξα, και όταν φταίω, (θεωρώ ότι) το παραδέχομαι. Αλλά από ότι φαίνεται, είναι δύσκολο για όλους να το κάνουν αυτό.
Όλη μέρα προσπαθώ να το εξηγήσω σήμερα αυτό. Με τους 140 χαρακτήρες του twitter δεν γίνεται, οπότε, πάμε σε άρθρο.
~
Η κυβέρνηση, έχει την ευθύνη να παράξει έργο. Αν έχουμε φτάσει εδώ που έχουμε φτάσει, είναι αποκλειστική ευθύνη της. Ακόμα και αν το υπόλοιπο 49% πχ ήθελε να γίνουν όλα κρατικά, αν είναι κρατικά, είναι ευθύνη της. Γι’ αυτό έχει το 51%, γι’ αυτό έχει την εξουσία, γι’ αυτό έχει την ευθύνη.
Αν δεν παράγεται πειστικός λόγος της αντιπολίτευσης, είναι ευθύνη της. Αν δεν πείθει, ώστε να γίνει κυβέρνηση είναι ευθύνη της. Μειωμένη ίσως, αν τα περισσότερα μέσα που επικοινωνούν την εικόνα της είναι εναντίον της – αλλά, επειδή το λογικό τελικά μεταφέρεται, παρά τα εμπόδια, συνεχίζει να έχει την απόλυτη ευθύνη.
Αν ο ψηφοφόρος ψηφίζει για πλάκα, ή αρνείται να συμμετάσχει, ή ψηφίζει τον πιο προβεβλημένο της τηλεόρασης επειδή ο υποψήφιος ήταν δημοσιογράφος πχ, έχει ευθύνη. Του δόθηκε ένα όπλο, γεμάτο και επικίνδυνο. Έχει κάθε μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί από την κακή χρήση του.
Η ευθύνη είναι κοινή. Το μερίδιό της, όμως, είναι άλλη διαδικασία. Αυτό προσπαθώ, εδώ και καιρό, να εξηγήσω:
Οι ευθύνες δεν αλληλοαναιρούνται.
~
Αν ο ψηφοφόρος ψηφίζει ανόητα, δεν φταίει η Βουλή. Αν ψηφίζει χωρίς κοινοβουλευτικό έλεγχο, χωρίς θέση, χωρίς αντίληψη, δεν μπορεί μετά να δικαιολογηθεί «μα οι πολιτικοί τα παίρνουν».
Ψήφισε αυτούς που δεν τα παίρνουν φίλε. Βρες τον σωστό, ανέδειξέ τον, πίεσέ τον να γίνει καλύτερος, άκου, μίλα – κάνε εσύ σωστά την δουλειά σου.
Αλλιώς, μην γκρινιάζεις όταν σε κρίνω. Και, κυρίως, μην μου δείχνεις τις ευθύνες των άλλων για να αποφύγεις τις δικές σου.
.
Αν η αντιπολίτευση δεν έχει πρόταση, δεν ευθύνεται ο ψηφοφόρος. Το ότι ψηφίζει σωστά, ή στραβά, ή ανάποδα, ή για πλάκα, δεν σημαίνει ότι η αντιπολίτευση μπορεί να κάτσει στα αυγά της, να γκρινιάζει μόνο, να μην έχει θέση – και αν το κάνει, δεν μπορεί μετά να δικαιολογηθεί «μα ο ψηφοφόρος έτσι και αλλιώς ψηφίζει βλαμμένα».
Κατέβασε μία σωστή πρόταση, πλήρη, απάντησε στους επικριτές σου με επιχειρήματα, δώσε τους το δικαίωμα να σε αμφισβητήσουν χωρίς να κρίνεις ούτε το ποιοι είναι, ούτε το αν «ανήκουν» κάπου.
Φτιάξε ένα άλλο πλάνο φίλε. Ένα πραγματικό, ουσιαστικό πλάνο.
Αλλιώς, μη γκρινιάζεις όταν σε κρίνω. Και, κυρίως, μην μου δείχνεις τις ευθύνες των άλλων για να αποφύγεις τις δικές σου.
.
Αν η κυβέρνηση αδικεί τους πολίτες της, δεν ευθύνεται η αντιπολίτευση. Το ότι η πρότασή της είναι ανεφάρμοστη, ή αστεία, ή, έστω, διαφορετική από την δική σου, δεν σημαίνει ότι δικαιούσαι να πληγώνεις τους πολίτες σου, να μην καθαρίζεις τα λερωμένα, δικά σου ή των προηγουμένων, να μην παράγεις κάθε φορά ιδέες, καινούργιες προτάσεις, να μην αμφισβητείς, διαρκώς τον εαυτό σου. Να μην γίνεσαι διαρκώς καλύτερη.
Κάνε την δουλειά σου σωστά, φίλε. Άκου τα λάθη σου, διόρθωσέ τα, έχεις πολλαπλάσια ευθύνη γιατί έχεις και την εξουσία, μην είσαι πιο σκληρός με αυτούς που διαφωνούν μαζί σου, επειδή και μόνο επειδή μπορείς.
Αλλιώς, μη γκρινιάζεις όταν σε κρίνω. Και, κυρίως, μην μου δείχνεις τις ευθύνες των άλλων για να αποφύγεις τις δικές σου.
~
Ο καθείς έχει την ευθύνη του, ανεξάρτητα από τις ευθύνες των άλλων που μπορεί να κάνουν λάθος, ή να μην τις χειρίζονται σωστά.
Και ένδειξη ωριμότητας, και κυρίως ένδειξη ότι σωστά έχει αυτήν την ευθύνη, είναι να αντιλαμβάνεται αυτόν τον απλό, μικρό κανόνα.
Αυτή είναι η σκέψη μου, και κρίνομαι γι’ αυτήν.
με ελπίδα και
με μία ιδέα και
σκεπτικός.
(4 ψήφοι, βαθμολογία: 3,50 / 5)
Loading...
Ωραίο άρθρο. Θα προσπαθήσω να βάλω μερικές έξτρα σκέψεις στο τραπέζι:
– Ευθύνη των πολιτικών: η έννοια της ευθύνης έχει νόημα αν στην περίπτωση που έχεις ευθύνη για κάτι υφίστασαι και τις ανάλογες επιπτώσεις. Στο δικό μας πολιτικό σύστημα πρακτικά δεν υπάρχουν επιπτώσεις οπότε ο καθένας λέει ότι θέλει, τα αλλάζει όπως θέλει και στην ουσία το όλο ζήτημα καταντάει επικοινωνιακό (πως φαίνεται κάποιος και όχι πως είναι). Τι νόημα έχει λοιπόν να αναζητήσω την ευθύνη της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης αν δεν μπορώ να τους τιμωρήσω π.χ. που λένε ψέμματα προεκλογικά?
– Ευθύνη του ψηφοφόρου: (αυτό με έχει προβληματίσει πολύ, φαντάζομαι πολλούς άλλους). Η ευθύνη μπορεί να αποδοθεί όταν έχεις «σώας τας φρένας» που λένε. Πάρε έναν ψηφοφόρο στις τελευταίες εκλογές. Τι τον έκανε να βγάλει μια κυβέρνηση που συνεχίζει το έργο της παλιάς? (χάριν συζητήσεως θεωρώ δεδομένο ότι δεν ήθελε να ακολουθηθεί η ίδια πολιτική λολ). Δεν έβλεπε την παγίδα? Τους πολιτικούς τους ήξερε, τόσα χρόνια τους ψηφίζει. Φταίει το μορφωτικό του επίπεδο? Φταίει η προπαγάνδα των μμε? Αν φταίνε όλα αυτά μαζί, γιατί εντάξει βρε αδερφέ ούτε είμαστε όλοι επιστήμονες, ούτε χρησιμοποιούν όλοι ιντερνετ λόγω ηλικίας, ποια είναι η ευθύνη που του αναλογεί? Θεωρητικά είναι ίδια, αφού και η ψήφος μετράει εξ’ ίσου, αλλά στην πράξη δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται όλοι τι γίνεται γύρω τους με την ίδια ταχύτητα ή με τον ίδιο τρόπο (σαν να μην έχουν όλα τα δεδομένα για να κρίνουν)
Όποιος έχει σκέψεις πάνω σε αυτά θα ήθελα να τις ακούσω
ΥΓ. σε ακολουθώ στο τουιτερ και σήμερα έκανα reply σε ένα τουιτ σου εκεί που μιλούσες με την Πιπιλή. Αν δεν σου κάνει κόπο μπορείς να μου πεις αν το πήρες γιατί τώρα προσπαθώ να κάνω τα πρώτα τουιτ μου και δεν ειμαι σίγουρος αν το κάνω σωστά
@Defective Genes Για τις σκέψεις σου: Για τον πολίτη, αλλά τελικά και το κόμμα, έχουμε την εκπροσώπηση που μας αναλογεί. Αν η ψήφος ήταν φοβισμένη, έχουμε εκπροσώπηση τρομοκρατών. Αν έχει υφαρπαχθεί, είναι ψήφος εκμεταλλευτών.
Σε κάθε περίπτωση, κανένα πρόβλημα δεν έχω με την ψήφο του άλλου – όσο, τουλάχιστον, δεν έχει αυτός. Οι (ας πούμε) 200-300.000 του Συντάγματος την Τετάρτη που μας πέρασε όμως, που έχουν πρόβλημα, αν ψήφισαν ελαφρά την καρδία, τότε θα πρέπει να ανατρέξουν στις ευθύνες τους. Αυτοί που βρίζουν την κυβέρνηση, ή τους άθλιους πολιτικούς, το ίδιο.
Από μας ξεκινάει. Δεν είναι απαραιτήτως κακό, ούτε υποστηρίζω ότι αυτοί που ψήφισαν πχ το μνημόνιο είναι είτε πουλημένοι, είτε κλέφτες. Τουναντίον. Αλλά αυτός που το υποστηρίζει, πρέπει να είναι έτοιμος, πρώτα, να πει αν ο ίδιος έκανε καλά την δουλειά του.
Αυτό είναι το πνεύμα του άρθρου.
Για τις επιπτώσεις, έχεις δίκιο. Όμως, ξεκινάει πάλι από εμάς: Υπάρχουν (υπάρχουν!) πέντε δέκα άγνωστοι τρελοί που λένε πχ απλή αναλογική, ή, στην περίπτωσή μας, σαφής κοινοβουλευτικός έλεγχος. Εμείς, τους προωθήσαμε στην βουλή; Ή μείναμε σ’ αυτούς που φοράνε γραβάτες και κοστούμια, αλλά ξεχνούν βολικά την απόδοση ευθυνών;
Αν το κάναμε, κάναμε καλά την δουλειά μας. Αν όχι, ας γκρινιάξουμε, αλλά όταν έρθει η ώρα ας είμαστε σωστοί.
(Για το υστερόγραφο: Ναι, μια χαρά το πήρα, δεν απάντησα γιατί υπέθεσα πως ήταν ρητορικό το ερώτημα 🙂 )
@arkoudos Σωστά όλα αυτά που λες και καταλαβαίνω το πνεύμα του άρθρου (αυτά που γράφεις τα θεωρώ λίγο-πολύ αυτονόητα αλλά ίσως να μην είναι για όλους).
Ας πούμε, για να μιλήσουμε λίγο πιο συγκεκριμένα, ότι από αυτούς που κατέβηκαν στο σύνταγμα κάποιοι δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους. Το καταλαβαίνουν και μετανοούν. Στις επόμενες εκλογές θα το σκεφτούν πολύ και θα ψηφίσουν κάτι άλλο. Ε και? Τώρα δεν μπορούν να αναιρέσουν την ψήφο τους. Τώρα έχει ξύλο με τα ΜΑΤ (διακινδυνεύοντας ίσως και τη ζωή σου ακόμη ή τίποτα βασανιστήρια στη γαδα 🙂 ) μπας και καταφέρεις να ρίξεις την κυβέρνηση.
Και ας πούμε ότι το καταφέρνεις. Το άλλο που θα ψηφίσεις στις εκλογές δεν υπάρχει κάτι να σου εξασφαλίζει ότι θα κάνει αυτά που λέει όταν εκλεγεί και δεν θα το γυρίσει μετά. Έχει συμβεί 🙂 Και μετά πάλι ξύλο με τα ΜΑΤ? Αυτήν την δουλειά θα κάνουμε ? 🙂
Απλά όταν σκέφτομαι περί πολιτικής καταλήγω πάντα στο ότι είναι στραβό το πλαίσιο που έχουμε και αν φτάσεις σε αυτό το συμπέρασμα είναι δύσκολο να αποδώσεις ευθύνες στον οποιονδήποτε. Καλή η ευθύνη. Να την αποδώσουμε. Είναι σίγουρα το πρώτο βήμα. Αλλά νομίζω πως δεν φτάνει αυτό και πρέπει να πάμε και λίγο παρακάτω. Εγώ θα ήθελα π.χ. αυτόν που ψήφισα να μπορώ να τον ανακαλέσω τώρα όχι σε 4 χρόνια (αν μου κάνει νερά). Ή να μπορώ σαν λαός να προκαλέσω δημοψήφισμα και να ακυρώσω νόμο της κυβέρνησης αν χρειαστεί. Στο κάτω-κάτω δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να κάνεις κάποιον υπεύθυνο από το να τον βάλεις να αποφασίζει ο ίδιος 🙂
Ελπίζω να μην σε κούρασα με τα σεντόνια.
ΥΓ ευχαριστώ για την επιβεβαίωση του τουιτ. Επιτέλους τιτιβίζω (λολ λολ)