Καλημέρα Ελλάδα
Goin’Through

Καλημέρα Ελλάδα,
Σου μιλάει ο Νίβο
όλα σου τα λέω τίποτα δεν κρύβω
πολύ με υποτίμησες, εγώ μονάχα λίγο
Σκέφτηκα Ελλάδα να σ’αφήσω, να φύγω
Δεν το ‘βαλα κάτω και προσπάθησα κι άλλο
ν’ ανεβάσω σαν κι εσένα πιο πολύ το καβάλο
Να πετάξω καπέλα και το rap ντύσιμό μου
Και ν’αλλάξω τη ζωή και το φέρσιμό μου

Καλημέρα Ελλάδα
Να μου ζήσεις για πάντα
Να τιμάς με παρελάσεις το έπος του 40
Να κρατάς το κεφάλι ψηλά στον αγώνα
Και να βγάζεις για κυβέρνηση το ίδιο κόμμα

Να μου ζήσεις Ελλάδα και όλοι οι βουλευτές σου
Με τ’ αυθαίρετά τους όλοι στις ακρογιαλιές σου
Με τους Χριστιανούς σου που κάνουν νηστεία
και ό,τι περισεύει στέλνουν στην Ελβετία

Ελλάδα συγγνώμη αν θες ν’ αλλάξω γνώμη πρέπει και συ να μάθεις ν’ αγαπάς
Πάψε να με παιδεύεις και να με κοροιδεύεις
Και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς

Καλημέρα Ελλάδα,
Νίβο στο μικρόφωνο
Στα λεω μέσα στους δίσκους
Στα λεω και στο ραδιόφωνο
Στα ‘πα απ’την καλή
Στα λεω και απ’ την ανάποδη
Σου ‘χω μαζέψει άπλυτα απο δω μέχρι τη Νάπολι

Κύριοι υπουργοί, κύριοι βουλευταί
Πριν πάτε στο γραφείο, σας κάνω εγώ σεφτέ
Διαλέγω ένα τραγούδι αντί να στέλνω γράμματα
Δε ψάχνω για μαλάκες, δεν περιμένω θαύματα
Παράτα και γραφείο και χαρτοφυλάκιο
Ελάτε μια βόλτα μέχρι τη Βαρβάκειο
Κατέβα στο λιμάνι, μίλα στους εργάτες σου
Πάρε την ευθύνη μιά φορά πάνω στις πλάτες σου

Ποια δημοκρατία, μου μιλάτε, ποια προγράμματα;
Ποια πανεπιστήμια, ποια Ευρώπη, και ποια γράμματα;
Πού είναι η παιδεία, πού είναι η υγεία σας;
Κύριε υπουργέ γαμώ τα υπουργεία σας

Ελλάδα συγγνώμη αν θες ν’ αλλάξω γνώμη
πρέπει και’συ να μάθεις ν’ αγαπάς
Πάψε να με παιδεύεις και να με κοροιδεύεις
Και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς

Κύριε Πρόεδρε,
Παίρνω το θάρρος σήμερα
Αφού όλα τα προβλήματα είναι θέματα εφήμερα
Προκαταβολικά συγγνώμη μα έχω όνειρα
Σαν αυτά που κάποιοι ονομάζανε ανώνυμα
Εγώ τους δίνω όνομα και δεν κάθομαι φρόνημα
Γιατί εγώ κι εσύ διαφέρουμε στο φρόνημα
Ζητάω τα προβλεπόμενα, δεν τα ζητιανεύω
Σ’αντίθεση με σας έχω μάθει να δουλεύω

Ελλάδα σε βιάζουν και’συ φτιάχνεις τα νύχια σου
Όχι να με δεις‘αμυνθείς
Όχι για να βρεις τα δίκια σου
Αυτοί σε ξεπουλάνε όση ώρα καλοπίζεσαι
Είστε μια παρέα και μονάχη ξεφτιλίζεσαι

Καληνύχτα Ελλάδα,
Σ’αφήνω παω για ύπνο
Όσο εσύ μ’ αυτούς ετοιμάζεσαι για δείπνο
Εγώ θα κάνω στίχους, κάθε σκέψη στο τετράδιο
Και θα στ’ αφιερώσω απ’ το ράδιο μάλλον αύριο

Ελλάδα συγγνώμη αν θες ν’ αλλάξω γνώμη
πρέπει κι εσύ να μάθεις ν’ αγαπάς
Πάψε να με παιδεύεις και να με κοροιδεύεις
Και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς

Περνώντας απο Active Member και lowbap, σταματώντας για λίγο σε txc και στην πλάκα των ημισκουμπρίων, γελώντας και μιλώντας σοβαρά με stoixima – άγγιξα ακουστικά και τους Going Through.

Στην πραγματικότητα τα ακούσματά μου στην ελληνική hip-hop σκηνή είναι λίγο αθώα και αφελή – και καθώς δεν είμαι νιάτο πια, εύκολα παρασύρομαι (εθελοντικά) σε ποιο light ακούσματα τύπου Eros.

Παρόλα αυτά, κάπου κάπου, μικρο επαναστάσεις (άλλοτε ελεγχόμενες, όπως το «Καλημέρα Ελλάδα» και άλλοτε ανεξέλεγκτες όπως των Stoixima) με ενθουσιάζουν – μέχρι είτε να με κουράσουν, είτε να με απογοητεύσουν, είτε να βρεθεί κάτι άλλο.

Στον ενθουσιασμό (με προσμονή κούρασης) είμαι τώρα με τούτο εδώ.

Αλλά η ψευτοεπανάσταση της μουσικής πιστεύω ότι (ή μήπως ελπίζω ότι) θα οδηγήσει σε κάτι μεγαλύτερο, μία ενόχληση, μία απορία, μία ένσταση.

Γνωρίζοντας βέβαια ότι αν γίνει αυτό, μάλλον θα είμαι με τους κακούς τους βολεμένους, και δεν θα με σώζουν τα ακούσματα μου :).