Σκηνή. Προτιμήστε τις ιγκλού, στήνονται άμεσα και είναι ασφαλείς.

Πασαλάκια. Προτιμήστε μεταλικά, και αγοράστε 3-4 περισσότερα απο όσα νομίζετε οτι χρειάζεστε.

Καρέκλες. Αν πάρετε πλαστικές ή απο πλαστικό πανί, υπολογιστε οτι θα τις χρησιμοποιήσετε μόνο αν βάλετε μία πετσέτα απο πάνω (για να αποφύγετε την εφίδρωση)

Τραπεζάκι (που να φτάνει σε ύψος φαγητου)

Σχοινιά – ανθεκτικά, γύρω στα δεκα μέτρα. Δύο μεγέθη (χοντρά, λεπτά).

Σφυρί, πλατυκέφαλο.

Στρώμα. Προτιμήστε φουσκωτό και υπολογίστε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο (να χωράει στην σκηνή σας, έτσι;)

Λευκά είδη :), σεντόνια, μαξιλάρια, μαξιλαροθήκες.

Sleeping bag. Υπολογίστε οτι μία ζεστή μέρα, συχνά φέρνει μία κρύα νύχτα. Αναλογα ρουχα για τον ύπνο.

Θερμός για κρύο – ζεστό νερό.

Μαχαίρια, πηρούνια, κουτάλια – απο ένα μεταλλικό, τα υπόλοιπα μπορούν να είναι μίας χρήσεως. Το μαχαίρι να κόβει καλά, μπορεί να το χρειαστείτε και για άλλες χρήσεις.

Πιάτα (τουλάχιστον ένα ανθεκτικό, τα υπόλοιπα μπορούν να είναι μίας χρήσεως)

Γκαζάκι (πάντα προσοχή στην χρήση).

Σπίρτα, αναπτήρες.

Αλάτι και λάδι ελιάς (που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στην σαλάτα, και στο τηγάνισμα)

Φαρμακείο. Οινόπνευμα και βαμβάκι must.

Αεροστεγείς αποθηκευτικούς χώρους (πχ σακούλες) για τρόφιμα, για να αποφύγετε μυρμύγκια και ζώα (πχ γάτες – σκύλους). Αν τις πάρετε μεγαλύτερες απο ότι χρειαστείτε, θα τις χρησιμοποθήσετε και ως σακούλες σκουπιδιών.

Σκεύος που να αντέχει την φωτιά.

Φως (με την μορφή φακών, ή λαμπτήρων). Προτιμήστε αυτούς με μπαταρίες (είναι η πιο διαδεδομένη πηγή ενέργειας, μπορείτε να την βρείτε σε οποιοδήποτε περίπτερο)

Ποτήρια (που να αντέχουν ζεστά, ακόμα και μίας χρήστεως)

Χαρτί τουαλέτας.

Αντικουνουπικά, σε μορφή κρέμας, Fenistyl ή αντίστοιχο για μετά τα τσιμπίματα.

Νερό, κατά προτίμιση σε πλαστικά μπουκάλια που θα χρησιμοποιήσετε μετά για άλλες χρήσεις.

Κεριά ρεσω (με προσοχή). Μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε αν κόψετε ένα πλαστικό μπουκάλι νερού, το γεμίσετε με άμμο (ή χώμα), βάλετε το ρεσώ, και το κλείσετε με το υπόλοιπο μπουκάλι (χωρίς καπάκι εννοείται). Πάντα με νερό κοντά και συνεχή επίβλεψη.

Ωτασπίδες. Μπορείτε να αγοράσετε απο πλαστικό, σιλικόνη ή αφρολέξ. Για την ασφάλειά σας, επιλέξτε να μην απομονώνουν τελείως τον ήχο (αν για παράδειγμα φυσάει, καλό θα είναι να το ακούσετε). Αν χρησιμοποιήσετε αφρολέξ, πιέστε το μέχρι να μαλακώσει και βάλτε το στο αυτί σας. Κρατήστε το για λίγο εκεί – θα πάρει το αρχικό του σχήμα και θα καλύψει τον ακουστικό πόρο.

Σακούλες (για σκουπίδια).

Σαπούνι (κατα προτίμιση σε μπουκάλι με ελεγχόμενη ροή).

Απορρυπαντικό για ρούχα.

Προφυλακτικά.

Χάρτη της περιοχής που θα κατασκηνώσετε. Επ’ ουδενί μην αρκεστείτε στις περιγραφές των κατοίκων.

Κατά τα λοιπά, μην ενοχλείτε τους άλλους 2-5 το μεσημέρι και 11-6 το πρωϊ. Αφήνετε τον χώρο καθαρό (ακόμα και πριν φύγετε), και φυλάτε τα σκουπίδια σε ειδικούς χώρους, όσο το δυνατον πιο μακρυά απο τις άλλες σκηνές.

Καλό camping!

(συμπληρώστε με comment ότι πιστεύετε οτι λείπει)

Γράφθηκα στο AllofMp3.com.

Αν δεν ξέρετε τι είναι αυτό, να σας βάλω μέσα στα πράγματα: πρόκειται, ούτε λίγο ουτε πολύ για το πιο νόμιμα παράνομο site μουσικής.

Έχει έδρα στην Ρωσία, και σου δίνει την δυνατότητα να κατεβάζεις τραγούδια, τα οποία πληρώνεις με την πιστωτική σου (ή στην περίπτωσή μου, με οποιαδήποτε κάρτα Electron Visa).

Αλλά είπαμε, είναι παράνομο(;).

Τα πολλά δεν τα ξέρω, μία αναζήτηση στο Google πιθανόν να σας πει περισσότερα, αλλά το πνεύμα είναι οτι δεν πληρώνουν στην αντίστοιχη ρώσικη ΑΕΠΙ. πληρώνουν, αλλά απλώς λιγότερα από όσα οι Ευρωπαίοι -παύλα- Αμερικάνοι…

Και έτσι, αντί για 15-20 ευρώ που κάνει το κατέβασμα για τον κάθε δίσκο στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, εδώ πληρώνεις 15-20 λεπτά του ευρώ ανα τραγούδι.

Bargain – που θα λέγανε και οι φίλοι μου οι λονδρέζοι.

Αλλά βέβαια, παρότι είναι τελείως νόμιμο στην Ρωσία, το κυνηγάνε ως παράνομο στον υπόλοιπο κόσμο, καθώς τσακίζει τις τιμές.

Απο την άλλη, δεν έχω πρόβλημα να πληρώσω για τα τραγούδια που ακούω, αρκεί α) να μην είμαι υποχρεωμένος να κατεβάσω όλο τον δίσκο και β) να έχουν λογική τιμή.

Αναρωτιέμαι μήπως (μήπως λέω) αντι να σκοτώνουν την μουσική οι μαύροι με τις αντιγραφές, την σκοτώνουν οι άπληστες ΑΕΠΙ και εταιρείες αυτού του ντουνιά…

Προσθήκη: Δείτε αυτό το καρτούν για παιδιά. Τους μαθαίνει(;) να μην αντιγράφουν αρχεία…. Σύντομα θα βγει και η συνέχεια υποθέτω, που θα τους μαθαίνει να βγάζουν απο την μύγα ξύγκι (κορόϊδα που πληρώνουν να υπάρχουν…)

Σε beta (αλλά πλήρως λειτουργική έκδοση) η ελληνική εναλλακτική των ξένων blog προγραμμάτων μοιάζει να είναι ένα επαγγελματικό εργαλείο blog.

Μοιάζω να κάνω διαφήμιση, ε;

Το δοκίμασα – είναι, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ένα WordPress blog, πλήρως ελληνοποιημένο, και με μερικές έξτρα δυνατότητες…

..και φυσικά με ελληνικό κοινό.

Τα σημαντικότερα (κατ’ εμέ) στοιχεία είναι:

– Πλήρη έλεγχο στην εμφάνιση,

– Κατηγοριοποίηση των post σας και στατιστικά, (δύο εξαιρετικοί λόγοι για να μετακομίσετε απο τον blogger)

– και δυνατότητα εισαγωγής του παλιού σας blog (είτε είναι στον blogger, είτε στο wordpress, είτε στο blogs.gr) στο καινούργιο pblogs.

Η μόνη μου επιφύλλαξη είναι η ταχύτητα – το παλιό σύστημα των blog του Pathfinder σερνότανε που και που…

Το καινούργιο πάντως, μοιάζει ικανοποιητικά γρήγορο.

Εν κατακλειδι: αξίζει είτε να ανοίξετε καινούργιο, είτε να μετακομίσετε κατα εκεί; Δοκιμάστε το – εγώ πιστεύω οτι ναι.

Υπόψιν οτι είναι απαραίτητος ένας λογαριασμός στον pathfinder (θα βρείτε αρκετούς καλούς λόγους για να ανοίξετε έναν, σας το εγγυώμαι)

Το να είσαι blogger είναι ευχή ή κατάρα;

Έμαθα απο αυτή την διαδικασία οτι λες πολλά μυστικά – μερικά πολύ (πολύ) προσωπικά.

Δεν είναι όμως ο μόνος τρόπος.

Ο δύσκολος. Στείλτε μία κάρτα, ανακοινώστε το μυστικό που σας τυραννάει.

Ο εύκολος. Γράψτε το, και ζητήστε συγχώρεση.

Ποτέ άλλοτε η τεχνολογία δεν ήταν περισσότερο ανακουφιστική.

Υπέροχο το Σαββατοκύριακο στο Ναύπλιο.

(Τι; δεν το ξέρατε; Α, ξέχασα να σας το πω – πήγαμε Σ/Κ στο Ναύπλιο! :P)

Ταξίδι με λεωφορείο, που εμένα με πειράζουν κάτι τέτοια (μία κόκα-κόλα πάντα βοηθάει, αλλά ξέχασα να πάρω) αλλά οι μοντερνιές -τύπου κλιματισμός στο πρόσωπό μου- έκαναν το ταξίδι ανεκτό.

Φτάσαμε, χωρίς να έχουμε κλείσει τίποτα. Σκοπός ήταν να βρουμε κάτι εκεί – η Ελεάνα είχε κάνει μία απίστευτη αναζήτηση, με λίστα απο ξενοδοχεία, πανσίον και δωμάτια – που μας φάνηκε πολύ χρήσιμη, αναζητώντας εκεί κατάλλυμα.

Κάτι που έγινε μέσα σε μισή με μία περίπου ώρα, ύστερα απο αρκετές αναποδιές: Αλλού δεν είχε, αλλού είχε – αλλά με 120€, αλλού μόλις βγαίνανε απο την πανσιόν εξαγριωμένοι πελάτες. Στο τέλος, ακολουθούσαμε τις ταμπέλες στους τοίχους, όπου έγραφε Pansion ρωτάγαμε.

Πανσιον Ελένη. Την κοιτάω, ζητάω δωμάτιο, καθυστερεί να μου απαντήσει όσο χρειάζεται για να μου δημιουργηθούν υποψίες.

«Εχω ένα…. να σας το δείξω…. και αν σας αρέσει…»

Ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια (πολλά σκαλοπάτια αυτό το Σ/Κ βρε παιδί μου) έκανα με το δάχτυλο πίσω μου στην Ελεάνα «όχι».

Μόλις το είδα, αλλαξα γνώμη. Γενικά, η υπόθεση δωμάτιο είχε μία περιπέτεια του τύπου «να πάμε, αλλά να μείνουμε κάπου όμορφα».

Ε, το δωμάτιο ήταν συμπαθητικότατο. Γνωρίζαμε και τις τιμές, ρωτάω πόσο έχει, μου λέει η κυρά-Ελένη 60€. Όσο είχαμε υπολογίσει και εμείς.

Αφήνουμε τα πράγματα, βόλτα στην Παλιά Πόλη, μας μπαίνει ιδέα: να πάρουμε ποδήλατο;

Να πάρουμε, γιατί όχι. Τέσσερα Έξι ευρώ το άτομο, για την μέρα. Μας πιάστηκε ο πισινός βέβαια (αμάθητοι βλέπεις) αλλά είχε την πλάκα του. Ήταν και επικίνδυνο, καθώς τα λάστιχα ήταν χάλια, και δεν πιάνανε καλά τα φρένα!

Ταξίδι – με το καραβάκι- στο Μπούρτζι. Υπέροχο, έκανα εικόνες με το μυαλό μου απο τις ιστορίες για φυλακές, εκτελέσεις και φρούριο. Κάποια στιγμή έγινε και ξενοδοχείο, αλλά τίποτα μόνιμο – το πήρε ο Δήμος του Ναυπλίου τώρα (μετά απο μεγάλη προσπάθεια), οπότε άγνωστη η μοίρα του.

Βόλτα στην Ακροναυπλιά, με τα ποδήλατα. Πρόκειται για έναν παραλιακό πεζόδρομο, σε γκρεμό, που κάνει τον γύρο του Παλαμηδίου. Εντυπωσιακό σε θέα – και ας το κάναμε με ποδήλατο.

Ξεκούραση, φαγητο στα σοκάκια. Όχι πολύ ακριβά, με σχεδόν ίδιες τιμές σε όλες τις ταβέρνες (και υπάρχουν αρκετές) και σχετικά καλό φαγητό.

Κοιμηθήκαμε σαν πουλάκια, και ξυπνήσαμε σαν βασιλιάδες. Μαζέψαμε, καθώς ο μόνος στόχος μας ήταν να παραδώσουμε τα ποδήλατα, να πάμε στο Παλαμήδι και να φύγουμε μέχρι τις 4.

Βόλτα στο Παλαμήδι. Κάστρο που βρίσκεται στην κορυφη του Ναυπλίου, αν πάς με τα πόδια έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε μία μεγάλη διαδρομή, και σε 999 (τόσα λέει ο μύθος, λιγότερα λέει η πράξη) σκαλοπάτια.

Επιλέξαμε ταξί για ανέβασμα, σκαλοπάτια για κατέβασμα. Να ξέρετε -αν πάτε- δύο ενδιαφέροντα πράγματα: πρώτον, το εισιτήριο είναι το ίδιο, και δεύτερον το κατέβασμα με τα σκαλοπάτια δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Μία ώρα μετά, ακόμα τρέμανε τα πόδια μου 🙂

Ως θέα πάντως, αξίζει. Ρωτήστε στο γκισέ που πληρώνουν αυτοί που ανεβαίνουν απο τα σκαλοπάτια, που είναι η πραγματική φυλακή του Κολοκοτρώνη – υπάρχει ένας μύθος/ψέμα όσο αναφορά αυτήν που παρουσιάζεται.

Επιστροφή στην Αθήνα, όπου και κατεβήκαμε πλατεία Καραϊσκάκη, για να πάρουμε το μετρό.

Επιστροφή, σε σας. 🙂

Σύντομα και άλλες φωτό και έξτρα σημειώσεις….

Υ.Γ. Περισσότερα στοιχεία για το Ναύπλιο, εδώ!