Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
arkude σε ευχαριστω γεια την αμεση ανταποκριση να εισαι καλα.
Γεια σας φιλοι μου καλο βραδυ ειστε ολοι καλα? εξαφανιστικα λιγο ετρεχα απο γιατρο σε γιατρο ολο αυτο το διαστημα πολυ ψυχωφθορο τελικα σημερα βγηκε η αποφαση μετα απο συμβουλιο πως θα προχωρισουμε. σταματω τις χημειοθεραπειες θα κανω ακτινοβολιες και μετα ενα χειρουργειο στη μεση γιατι ο ογκος που εχω εκει εχει πιασει ολον τον σπονδυλο και κυνδυνευω με καθιζηση του σπονδυλου και μετα θα συνεχισω τησ υπολοιπες χημειοθ.κυφοπλαστικη λεγετε η ενχειριση θα χτισουν το σημειο με κεραμοτσιμεντο για σταθεροτητα του σπονδυλου γιατι δυστυχως δεν μικρινε με τις θερσπειες ξερει κανεις κατι για το χειρουργειο αυτο?διαβασα και εγω βεβαια αλλα μηπως εχει κανεις τετοια εμπειρια, ουτε οι αλλες εστιες που εχω ευτυχωςειναι αμεταβλητεςδεν εχουν μεγαλωσει και δεν εχω καινουριες μεταστασεις.αυτα τα νεα μου.ιοαννα χαιρωμε για τον μπαμπα σου να ελπιζειςπαντα στο καλυτερο και με την βοηθεια του κυριου ολα θα πανε καλα. οι υπολοιποι ειστε καλα?denis προσεχε τον εαυτο σου εισαι ενημερωμενος για τον καρκινο πολυ αυτο μου δινεις να καταλαβω αλλα προσεχε πατριωτακη να ακους και τον γιατρο σου καμια φορα ε????? sunty καλο ειναι να προσεχουμε να μην ξαναεμφανιστη ποτε!!!!!!!!!!!!ολα με μετρο και η δουλεια και ολα μου εδωσε ο arkudosτο email σου και σου εγραψα δεν ξερω αν πηρες το μηνυμα μου. dimi πως πας με τις θεραπειες σου? σου ευχωμε δυναμη!!!!!!!!!!καληνυχτα σε ολους και να εχετε καλο ξημερωμα!!!!!!!!!!!!!!!
Καλημέρα σας,
ΝΑΝΣΥ μου ελπίζω όλα να πάνε κατ’ευχήν.Το ότι εκτός απο το σπόνδυλο οι άλλες εστίες είναι αμέτάβλητες είναι παρα πολύ καλό νέο και χαίρομαι αφάνταστα!
Τα νέα του μπαμπά μου πράγματι είναι πολύ καλά και λίγο καλύτερα απο οτι ήξερα μεχρι χθές. Μου είπε οτι οι γιατροί που τον παρακολουθούν δεν το πίστευαν οτι θα πάει τόσο καλά! Μετα απο 20 μέρες θα κανει αξονικές και σπινθιρογράφημα οστών για να δουν αν έχει πειραχθεί κάποιο άλλο όργανο.
Το μόνο κακό είναι οτι θα κλείσει η 8η κλινική στο Σωτηρία. Βέβαια μας έχουν δώσει τηλέφωνα επικοινωνίας.
Καλημέρα
Γεια σε όλους σας.
Μπορεί να έχω καιρό να γράψω αλλά σας διαβάζω συχνά.
Την άλλη εβδομάδα ο μπαμπάς μου θα κάνει μαγνητική και εγώ γεννάω. Προσπαθώ κάθε βράδυ ασταμάτητα να κάνω κάποιο πλάνο σε κάθε πιθανό σενάριο, καταλήγω κάθε ξημέρωμα μπερδεμένη. Πλέον στις προσευχές μου βάζω σαν «μέσον» τα παιδιά μου για μια θετική εξέλιξη. Αν Υπάρχεις πραγματικά εκεί ψηλά σε παρακαλώ εδώ χρειάζομαι ΒΟΗΘΕΙΑ.
καλημέρα ,
gggg ευχομαι να πάνε όλα καλά για τον μπαμπα σου και για σενα και το μωράκι σου τα καλύτερα.
Φιλια σε όλους
ggg δεν ειναι αναγκη να μπερδευεσαι, πρωτη προτεραιοτητα εχεις εσυ και το μωρο που θα φερεις στον κοσμο, ο μπαμπας, πρεπει να ειναι σε δευτερο πλανο, εγω τουλαχιστον αυτο θα ηθελα απο την κορη μου. Πιστευω και ολοι οι μπαμπαδες του κοσμου, δεν καταλαβαινω σε τι χρειαζεσαι βοηθεια, ηρεμησε ολα καλα θα πανε. Εγω σημερα εκανα 4 αξονικες, θα παρω αυριο αποτελεσματα, γιατι δεν πηγα στο δικο μου γιατρο που θα τα επαιρνα αμεσως, δεν με νοιαζει κιολας, δεν εχω καμμια ανυπομονησια, ξερω οτι θα ειναι καλες, αφου νοιωθω θαυμασια.
Τελικα φιλοι μου επεσα εξω. Οι αξονικες εδειξαν νεο ευρημα στον κατω λοβο 4,6 με 4,3 εκατοστα. Πηγα πριν λιγο στο σπιτι φιλου μου θωρακοχειρουργου, τις ειδε και με περιμενει τη δευτερα το πρωι, για περαιτερω ερευνα. Τι να πω; οτι εκανα του κεφαλιου μου και θα το πληρωσω; δε βαριεσαι, οι πνευμονες ειναι δυο αν κοψουμε κανα κομματι δε χαλασε κι ο κοσμος. Τη Δευτερα στο Σωτηρια, μετα εχουμε και διασταυρωση με τον ογκολογο μου στον Αγ. Σαββα, καιποιος τον ακουει, σιγουρα θα μου βαλλει τις φωνες που δεν τον ακουγα και εκανα του κεφαλιου μου, παρ ολα αυτα ομως, οτι και να γινει θα το παλεψω και ξερω οτι στο τελος θα κερδισω.
Denis,
καλή δύναμη κ καλή συνέχεια.
Τώρα πια χειρουργούν κ τις μεταστάσεις αν είναι μεμονωμένες. Δεν νομίζω να σε φωνάξει ο γιατρός σου, δεν έκοψες τελείως την θεραπεία, απλά την έπαιρνες κατά βούληση. Ότι ήταν να γίνει έγινε, μην νιώθεις τύψεις. Καλή δύναμη και πάλι
Φιλιά σε όλους
Υ.Γ. Νάνσυ σου έγραψα, Αρκούδε ευχαριστώ
καλησπέρα ,
DENIS είσαι δυνατός και δυνατα θα το αντιμετωπισεις και αυτό !ΔΕν σε φοβάμαι, απλά να κανεις αυτά που πρέπει σε σχέση με τη θεραπεία σου και όλα καλά θα πάνε ειμαι σίγουρη. Δυνατά τη Δευτέρα!
Φιλια σε όλους
Denis,
υπομονή μέχρι την Δευτέρα
κ να σου βρουν την καλύτερη δυνατή λύση
κ από δω κ πέρα τους ακούμε τους γιατρούς μας…
Μάνια, Ιωάννα να χαίρεστε με τα παιδιά σας, προτεραιότητα έχουν τα παιδιά μας. Να είστε όλοι καλά κ όσοι δεν είστε να γίνετε καλά!
Καλημέρα σας.DENIS οτι εγινε εγινε δεν μπορει τωρα να αλλαξει ακομα και αν ο γιατρος χτυπιεται και φωναζει που δεν ακολουθησες τις συμβουλές του.Εισαι δυνατός ανθρωπος και όλοι πιστευουμε σε εσένα θα τα πας περιφημα και σιγουρα οι γιατροι θα βρουν την λύση ευχομαι μέσα απο την καρδιά μου να το ξεπεράσεις κι αυτό.
SUNDY,ioanna.NANSY και σε όλους τους άλλους καλό μηνα και καλη προσπάθεια στον αγώνα του καθε ενος απο εσάς.
καλημέρα και καλό μήνα σε όλους μας,
DENIS όλα καλα θα πάνε.
Ήταν 1998 και στα 16 μου χρόνια οι γονείς μου αποφάσισαν να μας χαρίσουν, εμένα και της αδελφής μου, ένα μικρότερο αδελφό. Ένα ξανθό άγγελο(Άγγελος και το όνομα του) που ήταν ότι πιο γλυκό είχα δει ποτέ μου. Ήσυχος, κοινωνικός και απίστευτα παιχνιδιάρης. Δεν αρρώσταινε ποτέ (ούτε καν τις ιώσεις που πέρναγαν όλα τα μωρά).Ήταν καλοκαίρι του 2001 και ενώ είχα γυρίσει από το μέρος που σπούδαζα για καλοκαίρι και ήμουν μέσα στην καλή χαρά που θα πέρναγα χρόνο με τον αδελφούλη μου, άρχισε ξαφνικά να συμβαίνει κάτι περίεργο. Ο Άγγελος ξύπναγε κι έκλαιγε στον ύπνο του (κάτι που δεν έκανε ούτε καν σαν βρέφος). Μιας και τον είχα στο δωμάτιο μου τότε, τον έπαιρνα στο κρεβάτι μου γιατί η αφελής νόμιζα ότι κάποιο κακό όνειρο είχε δει. Ηρεμούσε γρήγορα και ξανακοιμόταν. Αλλά συνέχισε αυτό για κάποιες μέρες. Λέγαμε κακόμαθε που τον σηκώνουμε από το κρεβάτι και το κάνει επίτηδες. Που να παει το μυαλό … Λίγες μέρες αργότερα η μαμά πρόσεξε πως ο Άγγελος δεν έκανε πολλά τσίσα. Είχαμε κόψει και το παμπερ αλλά χωρίς παιχνίδια την ώρα που έπρεπε να κάνει τσίσα του ο Άγγελος δεν κατουρούσε και όταν το έκανε ψιλογκρίνιαζε κι έκλαιγε. Αποφάσισαν να τον πάνε στην παιδίατρο. Μιας και ήταν καλοκαίρι η πρώτη σκέψη ήταν ότι ίσως έχει μπει άμμος στην ουρήθρα του από τις παραλίες κάτι καθόλου σπάνιο και το αντιμετωπίσαμε αρχικά έτσι. Τράβηξαν το πετσάκι το καθάρισαν καλά αλλά το πρόβλημα δεν υποχωρούσε. Συνέχεια είχε η υπόθεση της ουρολοίμωξης αλλά κι αυτό βγήκε αρνητικό. Κι όταν πια αποφάσισαν να αφήσουν τα μικρά νοσοκομεία της Κρήτης και να ανέβουν στην Αθήνα για την υπόνοια πέτρας στα νεφρά (που μας φαινόταν αβάσταχτο τότε) είχε πάει ήδη Σεπτέμβρης. Με το υπερηχογράφημα των νεφρών βρήκαν τον όγκο στην ουροδόχο κύστη. Δεύτερη φορά παγκοσμίως που εμφανιζόταν σε παιδί μας έλεγαν. Πρώτη εγχείρηση σχετικά άμεσα μετά την διάγνωση, αλλά δεν μπόρεσαν να αφαιρέσουν ολόκληρο τον όγκο. Βλέπετε τα κύτταρα της ουροδόχου κύστης έχουν νευρολογική δομή. Κοινώς δεν αναπαράγονται άμα καταστραφούν. Οπότε δεν μπορούσαν να αγγίξουν τα τοιχώματα της κύστης όπου βρισκόταν ο όγκος. Οι γιατροί το πάλεψαν με όσες γνώσεις είχαν, αλλά με υψηλό βαθμό επιθετικότητας σε λιγότερο από 3 μήνες είχε κάνει μετάσταση στο νεφρό. Η δεύτερη εγχείρηση αφαίρεσε το νεφρό και οι χημειοθεραπείες ασταμάτητες. Όταν άρχισε να καταλαβαίνει ότι πέφτουν τα μαλλιά του ήταν δύσκολο να του εξηγήσουμε τι συνέβαινε. Αλλά το ξεπέρασε γρήγορα. Κάπου στα Χριστούγεννα είχαμε μια αισθητή βελτίωση και όταν πια ρωτούσε ο Άγγελος πότε θα πάμε σπίτι του λέγαμε με αισιοδοξία την Άνοιξη. Μας ρώταγε τι είναι η Άνοιξη και του εξηγούσαμε πως είναι όταν βγάζουν φύλλα τα δέντρα και βγαίνουν λουλούδια στους κήπους. Από τότε μετακομίσαμε σε παράθυρο με θέα στον κήπο για να βλέπει ο Άγγελος τα δέντρα. Αλλά η άνοιξη ήρθε και η κατάσταση κάθε άλλο παρά βελτιωμένη ήταν. Μια νέα μετάσταση στην πύελο άρχισε να ξεκαθαρίζει πως δεν υπήρχαν πλέον ελπίδες. Με ένα τρίτο χειρουργείο, βγάλαμε σωληνάκια από ο παχύ και το λεπτό έντερο στην κοιλίτσα του Άγγελου, μιας και από την πίεση στην πύελο πλέον τα έντερα του δεν λειτουργούσαν όπως έπρεπε. Αλλά οι ακτινοβολίες που έκανε όλο το διάστημα είχαν κάνει το εσωτερικό της κοιλίτσας του μια άμορφη μάζα κατά τα λεγάμενα των γιατρών. Δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν τι ήταν όργανο, τι ιστός και τι μύες. Οπότε η τελευταία ελπίδα που είχαμε για ολική αφαίρεση της κύστης πέταξε από το παράθυρο. Όταν πια οι ηλεκτρολύτες του Άγγελου έδειχναν πως η καρδούλα του δεν θα αντέξει για πολλές μέρες ακόμα τον πήραμε πίσω στα Χανιά, στο σπίτι του. Αλλά δεν άφησε τον αγώνα του. Έζησε 7 ολόκληρες μέρες πριν φύγει ήσυχα από τον κόσμο τον Μάιο του 2002. Ένα βράδυ απλά έκλεισε τα ματάκια του και δεν τα ξανάνοιξε ποτέ.
Μπορεί να απορείτε γιατί τα είπα όλα αυτά, αλλά πρέπει να ξέρετε πόσο πούστικη αρρώστια είναι. Και συγγνώμη για την λέξη αλλά δεν ταιριάζει τίποτα λιγότερο στον καρκίνο. Για αυτό τα μάτια σας 400. Ποτέ δεν ξέρετε (ειδικά στα μικρά παιδιά που δεν μπορούν να εκφράσουν τι νιώθουν) τι μπορεί να συμβαίνει. Ο Άγγελος έζησε το Γολγοθά του για 9 μήνες πριν φύγει από τη ζωή αλλά μπορεί το δικό του ταξίδι να βοηθήσει κάποιους άλλους να αποφύγουν το δικό τους.
Στελλα μου δεν σου κρυβω οτι με πηραν τα κλαματα. Δεν μπορω ακομα να διανοηθω αν και εχουν δει πολλα τα ματια μου, οτι καποιοι μικροι αγγελοι βασανιζονται ετσι και φευγουν, πριν καν γνωρισουν αυτη την τοσο ομορφη παληοζωη. Και υστερα σου λεει υπαρχει θεος, αδυνατω να το πιστεψω, τι αλλο δεν ξερω τινα πω. Εγω φιλοι μου, ημουν το μεσημερι στον ογκολογο μου, ο οποιος δεν πιστευει οτι αυτη η μαζα ειναι καρκινος, πιστευει οτι ειναι καταλοιπο απο τα πολλα υγρα που ειχαν μαζευτει στον πνευμονα μου, περυσι το Γεναρη, και εχουν απομεινει λιγα και εχουν πυκνωσει, κατι σαν κυστη ας πουμε, ο Θανος στο Σωτηρια δεν ειναι σιγουρος για τιποτα, ο φιλος μου ο θωρακοχειρουργος, σημερα μου ειπε οτι δεν πιστευει οτι ειναι καρκινος τελικα, αλλα τηνεπομενη Τριτη θα κανω βιοψια επανω στον αξονικο και ολα θα ξεκαθαρισουν. Αν θελετε πιστεψτε το, δεν με πειραζει καθολου, το εχω κι ολας ξεπερασει , ακομα και καρκινος να ειναι, εγω θα τον καθαρισω. Με τον Αρδαβανη τον ογκολογο μου , σημερα καναμε πλακα, για μια γυναικαρα αντιπροσωπο που τον ειχε επισκευθει, του λεω εγω αν ημουν στην θεση σου οτι μου ελεγε αυτη θα τα εγραφα, δεν θα εγραφα φαρμακα απο αλλη εταιρια, και γελουσε, λεει κοιτα τον δεν τον νοιαζει τιποτα, και πραγματικα ετσι ειναι, ο εαυτος μου δεν με νοιαζει καθολου, δεν συμβαινει το ιδιο ομως αν συμβει κατι στη γυναικα μου και στα παιδια μου. Κι ετσι θα περιμενω αρκετες μερες για να δουμε τι θα γινει. Οσο για το φαρμακο, τωρα το πινω κανονικα ολοκληρη τη δοση, ο Αρδαβανης μου εκανε πλακα, αμα θες λεει μην το πινεις.
Στεφανια εισαι καλα;
Στελλα με πονεσε η ιστορία σας.πραγματικα δεν ξερω τι να πω.
Έχοντας μαλλιστα κ 1 αγορακι 4 χρόνων μου ειναι αδυνατον να πιστεψω κατι τετοιο.
Denis, εγώ πραγματικά πιστευω πως δεν είναι όγκος κ χαίρομαι απίστευτα πολυ για σένα. Τον εχεις βάλει σε δευτερη μοιρα.οι υπολοιποι πως είστε?
Καληνυχτα σας
Στέλλα πραγματικά αυτα ειναι τα αδικα της ζωής να φεύγουν άγγελοι τόσο γρήγορα απο κοντά μας.Κι αν έχουμε όλοι εναν φυλακα άγγελο δίπλα μας εσυ εχεις τον αδερφούλη σου εναν άγγελο και στην ψυχη και στο όνομα.
DENIS πραγματικα πιστευω στην εσωτερικη σου δύναμη οτι οτι κι αν ειναι θα το παλέψεις και θα το ξεπερασεις,όμως αυτο που λές πως δεν σε ενδιαφέρει για εσένα παρα μόνο για τα παιδια και την γυναικα σου νομίζω και αν μου επιτρέπεις οτι εδώ κάνεις ένα λάθος.Πως σε ενδιαφέρει για τους άλλους όταν δεν «προσέχεις» τον ίδιο σου τον εαυτο.Γιατι αν πάθεις κάποια στιγμή κάτι αυτοί θα μείνουν εδω να πονάνε αυτοι θα στεναχωριούνται και η κόρη σου με ένα μωρό στην αγκαλια δεν θα μπορεί να χαμογελάσει με την καρδιά της για το θαυμα που της χάρησε ο Θεός.Συγνώμη ξέρω οτι η αγωνια για την βιοψια ειναι πολυ ψυχοφθόρα και το τελευταιο πραγμα που θα ήθελες ηταν κάποιον να σου κανει κηρυγμα, ομως μετα τον χαμό του πατέρα μου μπορω να καταλάβω πως ειναι να χανεις καποιον που αγαπας τόσο και ποσο ποναει αυτο.
Καλημέρα σε όλους.
ggg πως είστε όλοι, το μωράκι, ο μπαμπάς σου κ εσυ? Ολα καλά να πάνε
Γεια σας,
Στέλλα έχω μείνει άφωνη. Θεωρώ αφύσικο και δυσβάσταχτο ο γονιός να χάνει παιδί, πόσο μάλλον έναν πραγματικό άγγελο. Δεν μπορούν να υπάρξουν λόγια.
Ioanna ο μπαμπάκας μου είναι «σταθερός» μετά τα αποτελέσματα της μαγνητικής. Το ότι δεν υπάρχουν κακά νέα για μας είναι «καλά» νέα. Όταν το έμαθα χθες ρώταγα ξανά κ ξανά εάν είναι αλήθεια. Ο άντρας μου είπε πως είχε τουλάχιστον 3μήνες να με δει να χαμογελάω. Έτσι ελάφρυνε λίγο η καρδιά μου και πάω χαμογελαστή την Τρίτη να γεννήσω.
Θέλω να ευχαριστήσω όσους με συμπεριλάβανε στην σκέψη και την προσευχή τους και δεν υπάρχει κακή εξέλιξη.
Σας φιλώ όλους.
καλήσπέρα σας,
ggg, μπραβο πολύ καλά νεα για όλους σας! Την Τρίτη θα έχετε ακόμα ένα καλύτερο λόγο να χαίρεστε όλοι σας. Να είστε καλά
GGG σου ευχομαι με ενα πονο να κανεις ενα γερο μωρο, χαρηκα πολυ με την εξελιξη του μπαμπα.
Καλημερα σε όλους,
Sundy γιορταζεις? Κ να μην γιορταζεις να εισαι καλά κ να σε χαίρονται οσοι σε αγαπούν
Κυριακη χρονια σου πολλα , και καλα.
Παιδιά γεια σας,
βρηκα υπολογιστη κ άνοιξα την σελιδα.
Ευχαριστω για τις ευχες.
Ειμαι Πατμο, πηγα στο μοναστηρι που ειναι φοβερο, οπως φοβερο ειναι κ ολο το νησι
Άναψα κερακι για ολους σας, συλλογο καρκινοπαθων κλπ…
Το νησι με ηρεμησε πολυ, ευχομαι ολα τα καλα για ολους
φιλιαααααααααααααα
Καλημερα και καλη εβδομαδα σε όλους.ggg με το καλο και ευχομαι μονο χαρες πια στην οικογενειά σου.Πήγα το Σαββατο για μια εξεταση στο μαιευτηριο και μαθαμε οτι το μωρακι ειναι αγοράκι,κάποια πράγματα φίλοι μου δεν είναι τυχαία έφυγε ο μπαμπάς μου και έρχεται ο 2ος γιός μου,ενας φευγει ένας έρχεται,εύχομαι μαζι με το όνομα του να πάρει και τις χάρες του. DENIS πως είσαι;
καλημέρα σας,
ΜΑΝΙΑ μου με το καλο για το αγοράκι σου να είστε καλά και οι 2 σας.
Μανια ειμαι και νοιωθω μια χαρα, αυριο πρωι θα κανω τη βιοψια στον πνευμονα, ελπιζω ολα να πανε καλα, γιατι διαβαζω την υπευθυνη δηλωση που πρεπει να υπογραψω, οτι εχει μεχρι και θανατο.
Καλησπέρα ,
DENIS αν θυμάμαι καλά η επεμβαση που πρέπει να σου κάνουν για να σου πάρουν δείγμα για βιοψία λέγεται θωρακοσκοπική χειρούργική και κάνεις 3 τομές στο σημείο που υπάρχει το εύρημα (σε σένα είμαι απόλυτα σίγουρή πως δεν υπάρχει , όπως σου είπε και ο ογκολόγος σου).Είχε κάνει και ο μπαμπας μου και μάλιστα μας είπαν πως είναι καλύτερα να δώσουμε το δείγμα ‘εξω να το εξετάσουν και για πιο γρήγορα και για πιο σίγουρα. Εφόσον έχεις γνωστούς γιατρούς στο Σωτηρία αυτοί θα σου πούν και θα κάνεις το σωστό! Εμένα ο πατέρας μου δεν ταλαιπωρήθηκε πολύ νομίζω έμεινε 2 μέρες στη χειρουργική και με τα τον μετέφεραν στην 8η. Όλα πήγαν καλά. Επειδή έμεινα ένα βράδυ εγώ μαζί του απο όσο είδα οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό ήταν αψογοι (δεν θυμάμαι πόσες ωρες έμεινε γιατι ήμουν κάπως και όλα μου φαίνονταν σαν αιώνας). ΔΕν θα πάει τιποτα μα τίποτα απολύτως στραβά! Εξάλλου σίγουρα δεν θα είναι κάτι οι γιατροί αυτά τα βλεπουν απο την αρχή. Σου ευχομαι γρήγορη αναρρωση για να μπαίνεις στη σελίδα και να μας συμβουλέυεις και να μας δίνεις κουράγιο και αισιοδοξία. Τα καλύτερα σου εύχομαι
Denis και εγω απο την μεριά μου σου εύχομαι ολα να πανε καλά και να περνεις δυναμη απο το εγγονακι σου που ερχεται.Την ιδια εγχειρηση ειχε κανει η μητερα μου πριν κάποια χρόνια με την βεβαιοτητα τότε οτι η βιοψία θα έβγενε θετική όμως ευτυχώς όλα ήταν καλά.Στην Σωτηρία ήταν κι εκείνη και μειναμε πολυ ικανοποιημένοι απο τους γιατρούς.Το μόνο που μόλις την εβγαλάν απο το χειρουργείο ηταν κατασπρη και πραγματικα έπαθα σοκ .Μετα όμως επανηλθε το χρώμα της και όλα πηγαν καλά.Μην μας κρατήσεις πολυ καιρό σε αγωνία με την πρώτη ευκαιρία άρπαξε τον υπολογιστή απο κάποιον εκει και γράψε μας.
ioanna σε ευχαριστω πολυ και χαιρομαι πολυ για τον μπαμπά σου και τα καλά νέα που μας γράφεις.
Εγω νομιζω απ οτι εχω διαβασει οτι θα μου παρουν με μεγαλη βελονα υγρο και ιστο χωρις να με ανοιξουν, εμενα δεν ειναι στο κεντρο, ειναι στον κατω αριστερο λοβο, εφαπτεται με το διαφραγμα. Δεν με απασχολει καθολου αυτο, οταν περυσι το Γεναρη ειχα παρα πολυ υγρο στο περιτοναιο, και με περιμεναν οτι θα πεθανω, τοσο ασχημα ημουν, με μεγαλες βελονες μου επαιρναν υγρο, και με τρυπουσαν 3 και 4 φορες καθε μερα μεχρι να το βρουν, και δεν μ ενοιαζε καθολου, εχω μαθει να τιθασευω τον σωματικο πονο, δεν τρεχει τπτ. Εγω θα ζητησω να βγω την ιδια μερα, το πρωι θα γινει εισαγωγη, αν δεν μ αφησουν φευγω και μονος μου , το εχω ξανακανει.
Denis , οτι πρεπει να κανεις να το κανεις.εξάλλου δεν θα είναι κάτι για το οποιο θα πρέπει να ανησυχεις.
Καλημέρα σας.Denis καποιες φορες μου θυμιζεις τον πατερα μου επειδη δεν του αρεσε να του επιβαλουν τι θα κανει έκανε διαφορα τρελά όπως εσυ καλή ωρα που λες οτι θα φύγεις.Κάποια στιγμή είχε σπάσει το πόδι του και του έβαλαν γύψο,ήταν όμως απιστευτα ενεργητικός άνθρωπος και η ιδεα και μόνο οτι δεν μπορούσε να καβαλήσει το φορτηγό του τον τρέλανε,το βράδυ λοιπον όπως κοιμόμασταν ακούσαμε εναν περιεργο ήχο ξυπναμε και τι να δούμε είχε πάρει ένα πριόνι και εκοβε τον γύψο γιατι δεν τον άντεχε,πολυ αστεια εικόνα.Τελικα τον έβγαλε και μετα απο λίγες μέρες γύρισε στην δουλειά του σαν να μην είχε τίποτα και πηδαγε σαν κατσίκι. Denis τα λέμε σύντομα μαζι με τα καλά σου νέα.
Εφυγα πριν 2 ωρες απο το νοσοκομειο χωρις εξιτηριο, θα παω αυριο να παρω εξιτηριο. Ολα πηγαν καλα, δεν καταλαβα σχεδον τιποτα, τωρα θα περιμενω τα πρωτα μηχανολογικα αποτελεσματα τη Δευτερα, ετσι μου ειπε ο γιατρος, και τα ολοκληρωτικα δεν ξερω, θα μου πει, θα τον παρω τη Δευτερα τλφ, κατα τ αλλα ειμαι και νοιωθω απολυτως καλα.
Denis,
Παντα καλα! Πολυ χαιρομαι για σενα. Εμένα απο δευτέρα ο πατέρας μου θα κανει αιματολογικές και μετα αξονικη κ σπινθιρογραφημα οστών. Η αγωνία έχει χτυπήσει κόκκινο αν κ αισθανομαι οτι γενικα θα παμε καλά. Τον βλεπω οτι ειναι αρκετά καλα κ συνέρχεται σιγά σιγα απο τις χμθ. Βγαινει εξω για ψωνια για δουλειές κτλ.
Οι υπολοιποι πως ειστε? Να ειστε καλα
Καλά αποτελέσματα και στους δύο σας και να ειστε έτσι πάντα αισιόδοξοι.
Καλημέρα σε όλους.