Οπως (ίσως) θα έχετε ακούσει, αύριο οι δημοσιογράφοι απεργούν.

Σκοπός τους είναι να εναντιωθούν (κατ’αρχάς) στην όποια μεταβολή του ασφαλιστικού συστήματος.

Ως εδώ καλά.

Για άλλη μία φορά όμως, την απεργία θα ακολουθήσουν και οι ηλεκτρονικοί συντάκτες. Δηλαδή, ούτε In.gr (που είναι αποκλειστικά δικτυακό), ούτε Flash.gr, ούτε Sportline.

Οι δικτυακοί συντάκτες δεν έχουν ενσωματωθεί (ακόμα!) σε κανένα σύστημα ούτε ασφαλιστικό, ούτε άλλο, δεν νοούνται ως συντάκτες, δεν υποστηρίζονται, ούτε προστατεύονται ως τέτοιοι.

Έχοντας άμεση σχέση με τον χώρο, έχω παρακολουθήσει αρκετές φορές την αγωνία τους: «και τώρα τι κάνουμε εμείς; ακολουθούμε;» γνωρίζοντας καλά πως κάθε φορά θα ακολουθήσουν, θα απεργήσουν για τα δικαιώματα που ΙΣΩΣ μία μέρα γίνουν και δικά τους.

Ίσως.

Στο διάστημα όμως μέχρι να πραγματοποιηθεί αυτό το όνειρό τους, οι ηλεκτρονικοί συντάκτες θα θεωρούνται δεύτερης κατηγορίας, θα δέχονται ισχυρές πιέσεις απο τις εργοδοσίες, θα μένουν απροστάτευτοι.

Και στο μεταξύ, οι -παραδοσιακοί- δημοσιογράφοι θα καμώνονται πως «και αυτήν την φορά, η απεργία πέτυχε».

Και πράγματι, θα έχει πετύχει. Γιατί ο κόσμος θα στερηθεί, για μία ημέρα, την πολύτιμη (δεν το λέω ειρωνικά) ενημέρωσή του.

Αν όμως δεν συμμετάσχουν οι ηλεκτρονικοί; Τότε ο κόσμος θα πληροφορηθεί τις ειδήσεις της ημέρας. Γιατί το internet για την νέα γενιά γίνεται εξίσου σημαντικό με την τηλεόραση . Γιατι ο καιρός που ο ένας στους δέκα έμπαιναν στο διαδίκτυο για την ενημέρωσή του άλλαξε, τώρα είναι πολλοί, πολλοί περισσότεροι.

Και στο μέλλον, θα είναι όλοι.

Ας θυμήσουμε λοιπόν στους -παραδοσιακούς- δημοσιογράφους την δύναμη της ηλεκτρονικής ενημέρωσης. Ας κάνουμε απεργία στην απεργία τους.

(και για να μην πει κανείς οτι προστατεύω το …κεφάλαιο, ας απεργήσουν χωριστά, άλλη ημέρα. Να μην κινείται τίποτα δικτυακά…)

Η θέση μου λοιπόν: Απεργία στην Απεργία. Μέχρι να δικαιωθούν ΟΛΟΙ οι αγώνες ΟΛΩΝ.