Ντροπή σου. Ντροπή σου ρε ξεφτίλα. Να βγαίνεις και να το λες, και να έχεις μούτρα μετά να περπατήσεις στον δρόμο, και να ζητήσεις και την ψήφο, και να δικαιολογείς τα αδικαιολόγητα, και να ξεπουλάς αυτό που σε έκανα – αυτό που σε έκανα ρε ξεφτιλισμένε, και την τιμή που σου έδωσα, και που σε φωνάζω κύριε βουλευτά – δεν σε πατάω στα σκατά καλύτερα- και να σου ανοίγω και την πόρτα γιατί; για να χέσεις πάνω στην ίδια την δημοκρατία που σε τάιζε ρε καθίκι. Να χέσεις και να σκουπιστείς με την ψήφο μου.

Τουλάχιστον ρε, αν ήσουν άντρας, θα έλεγες: αυτοί. Αυτοί μου το είπαν, αυτοί συμφώνησαν αυτοί ψήφισαν. Αυτοί. Ένας, δύο, τρεις δέκα. Δεν θα σε έλεγα τίμιο, αλλά τουλάχιστον ρε ξεφτιλισμένε, μπορεί, μπορεί να σε έλεγα άντρα.

Αλλά, όχι. Ακόμα παίζεις. Με ότι πιστεύω ιερό, εσύ παίζεις. Πήρες την ίδια την δημοκρατία που άλλοι σκοτώθηκαν, και βασανίστηκαν, και την πίστεψαν, και έκλαψαν γι’ αυτή, και την έκανες μια δήλωση εκβιασμού: «Μας υποχρέωσαν να ψηφίσουμε την απαλλαγή τους, για να μην δικαστούν.» Έντεχνα «κάποιοι». Έντεχνα «κάποιους». Όσο χρειάζεται για να θολώσεις, να δείξεις επικίνδυνος αλλά να μην είσαι.

Σκατά στα μούτρα σου. Σκατά σε όσα πρεσβεύεις, σε όσα πιστεύεις και σε όσα είσαι. Την μεγαλύτερη τιμή, κατάφερες να την κάνεις κουρέλι. Μανιπουλάρεις τους μαλάκες που ακόμα σε πιστεύουν, και τους μαλάκες που ακόμα σε φοβούνται – και νομίζεις ότι κάποιος είσαι.

Είσαι κάποιος πράγματι. Είσαι αυτός που καρφώνει το φέρετρο της δημοκρατίας με τόση δύναμη, που δεν θα ξαναανοίξει ποτέ. Για να μην ξαναανοίξει ποτέ. Είσαι χειρότερος από κάθε χούντα, από κάθε φασίστα κάθε πλευράς, από κάθε πρεζόνι της εξουσίας. Γιατί εσύ δεν ντρέπεσαι. Δεν έχεις καταλάβει τι έκανες, ούτε τότε, ούτε τώρα.

Λιγότερος και από άνθρωπος μαλάκα μου. Λιγότερος και από άνθρωπος.

Και εσύ, και αυτοί που σου δίνουν την ψευδαίσθηση ότι υπάρχεις.

Υ.Γ.: Κάποτε έγραφα «σε σένα, και στους ομοίους σου. Όπου και αν ανήκουν». Από ότι φαίνεται, το εννοούσα.