Οι πενήντα εργαζόμενοι στο πυρηνικό εργοστάσιο της Fukushima, έχουν ήδη γίνει λήμμα στην Wikipedia. Τα κανάλια μιλάνε γι’ αυτούς, οι εφημερίδες αναφέρονται σ’ αυτούς, ενώ, χωρίς αμφιβολία, κάπου περιμένει ένα σενάριο γι’ αυτούς.

Δεν είναι περίεργο. Χρειαζόμαστε, φαίνεται, και κάποιους πενήντα.

Αυτοί οι πενήντα έχουν έναν ιδιαίτερο ρόλο. Είναι το τελευταίο σκαλοπάτι. Όταν όλα πάνε σκατά, όταν τα βαψίματα και οι φωτοσκιάσεις δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα πια, κάποιοι πενήντα θα χρειαστούν για να μην γίνει ο εφιάλτης πραγματικότητα.

Δεν εχει σημασία ούτε ποιοι πενήντα, ούτε ποιος εφιάλτης. Στην Ιαπωνία, για παράδειγμα, ήταν λέει ενημερωμένοι για την κακή ποιότητα των εργοστασίων, και ότι δεν θα άντεχαν στον σεισμό. Αποκρύφτηκε. Κανείς από τους πενήντα δεν ήταν υπεύθυνος για αυτό το μυστικό – πάω στοίχημα, ότι μεταξύ τους, ήξεραν καλά ότι τα πράγματα ήταν σκατά. Αλλά, αυτοί που κρύψανε το πρόβλημα – δεν είναι στους πενήντα. Μπορεί να είναι κάλλιστα όμως σ’ αυτούς που τους ηρωποιούν – αλλά όχι σ’ αυτούς που θα πεθάνουν, σίγουρα, από ραδιενέργεια. Ψάχνουμε βλέπεις για ήρωες, όχι για μαλάκες.

Αλλά δεν έχει σημασία ποιοι είναι οι πενήντα. Οι πενήντα μπορεί να είναι ένας. Εκείνος που, σύμφωνα με τον μύθο, συνάντησε τον πρωθυπουργό σταματώντας τον στον δρόμο και του είπε «να σου δώσω την σύνταξή μου για να σωθεί η ελλάδα». Αναφέρθηκε αυτός από τον πρωθυπουργό. Βέβαια, οι μη-ηρωες που φωνάζουν «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και ληστεύει τον λαό» είναι μάλλον προδότες. Το σημαντικό είναι να μιλάμε για τους ήρωες τώρα. Είναι δύσκολα τα πράγματα λέμε. Συγκεντρώσου.

Ή εκείνους που παλεύουν ακόμα να πληρώσουν εισιτήρια στα διόδια. Μην με παρεξηγήσετε, και γω τέτοιος είμαι, πάω απο κεκτημένη ταχύτητα, *θέλω* να πληρώσω, είναι το πρέπον και το σωστό βρε αδελφε. Ίσα που τσακώνομαι κιόλας. Αλλά παραδέχομαι ότι οι άλλοι, οι προδότες, είναι αυτοί που έκαναν μία ολόκληρη κοινωνία να πει «για κάτσε ρε φίλε, είναι δυνατόν να έχουμε τέτοιους όρους;» είτε πληρώνουν, είτε όχι. Οι πολλοί δεν πληρώνουν, οι λίγοι επιμένουν και πληρώνουν βάζοντας επάνω από όλα τους δύσκολους καιρούς που τραβάμε.

Ή, αν μου επιτρέψετε την σιχαμερή ισοπέδωση, ήρωες μπορεί να είναι (για μένα, τον ας πουμε αριστερό) και οι τριάντα που φρόντιζαν τους τριακόσιους μετανάστες. Για να έχω εγώ, ο μαλάκας, ήσυχη την συνειδησή μου. Πάλεψα και «εγώ» για τους μετανάστες σήμερα. Ή οι εκατό, διακόσιοι, που δεν κοιμούνται τα βράδια και φυλάνε την γειτονιά τους από τα σκουπίδια που θέλουν να τους αφήσω ..εγώ.. Πάλεψα και «εγώ» για να μην περάσει η κυβερνητική χούντα. Ή οι καμιά κατοστή ΔΙΑδες, που περιπολούν τα βράδια ανάμεσα από σφαίρες. Για να κοιμάμαι ήσυχος ότι δεν θα με ληστέψει κανένας μαφιόζος νυχτιάτικα.

Όλοι μπορούμε να ξεχωρίσουμε τους αληθινούς ήρωες, σωστά;

Σωστά. Έχουμε ανάγκη από ήρωες. Από κάποιους να πουν «θα θυσιαστώ εγώ» για να σωθεί «το κοινό καλό». Αν δεν τους έχουμε, πρέπει να τους εφεύρουμε – κάποιος πρέπει πάντα να μας βγάζει από τα σκατά. Από εκείνα που μπήκαμε όταν κάποιος άλλος είπε «όχι μωρέ, καλό είναι το εργοστάσιο», «έλα μωρέ, ας το πάρουμε και αυτό το δάνειο», «σώπα μωρέ, ότι να ‘ναι, αρκεί να γίνει το έργο».

Δεν είμαι υβριστής, δεν παρομοιάζω το «ατύχημα» (σιγά το ατύχημα, προμελετημένο ήτανε) της Fukushima με το «ατύχημα» (μην αρχίσω) της ελληνικής οικονομίας και της κρίσης.

Ούτε τους πενήντα που θα ψηθούνε σαν κεράκια με τους πενήντα που λένε «χαλάλι η σύνταξή μου αρκεί να μην ξεφτιλιστούμε σαν Έλληνες».

Ο καθείς πράττει όπως καταλαβαίνει. Μπράβο στους μεν, (γλυτώνουν το iPad μου και το Laptop μου να μην αναβοσβήνει και σβηστό στο σκοτάδι, και το sushi μου για το bussines meeting μου, να χω κάτι τρέντι να φάω), μπράβο στους δε, σώζουν ό,τι, και όπως νομίζουν αυτοί πρέπον.

Δεν ξέρω όμως αν αξίζω εγώ να σωθώ. Γιατί αν δεν φάω τα σωθικά του κάθε πούστη που είπε «όχι μωρέ, καλό είναι το εργοστάσιο», ή του κάθε κερατά που είπε «έλα μωρέ, ας το πάρουμε και αυτό το δάνειο» οι πενήντα, οι κάθε πενήντα, θα είναι παράταση, όχι λύση.

Και εκεί έγκειται ο προβληματισμός του ποστ. Όχι αν αυτοί είναι ήρωες. Αλλά εγώ αξίζω την θυσία τους.

Δεν κανω κέφι να απαντάω σε επεξηγηματικά σχόλια και τα κλείνω. Ό,τι καταλάβατε, καταλάβατε.