(με μεγάλη δυσκολία μεταφέρω τις σκέψεις μου σ’ αυτό το άρθρο. Ο βασικός λόγος που είμαι διστακτικός, είναι ότι πιάνω ένα θέμα που δεν το γνωρίζω, και είναι πιθανό αυτά που σκέφτομαι να πέφτουν σε κενά άγνοιας. Συνυπολόγισέ το αν έχεις την καλοσύνη όταν θα το διαβάσεις)

Πρώτα, η είδηση:

Δημοσιοποίηση ονομάτων, μετά τις εξηγήσεις
Λίστα όσων έβγαλαν χρήματα το 2011 παραδίδει το υπ.Οικονομικών στη Βουλή

Το υπουργείο Οικονομικών θα παραδώσει εντός της ημέρας στον πρόεδρο της Βουλής και στον πρόεδρο της Επιτροπής Ελέγχου Πόθεν Έσχες της Βουλής κατάλογο με τα ονόματα πολιτικών και συγγενών τους που έβγαλαν στο εξωτερικό χρήματα εντός του 2011, προκειμένου σε επόμενο στάδιο να δημοσιοποιηθούν τα ονόματά τους, όπως ανακοίνωσε από το βήμα της Βουλής ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ευ.Βενιζέλος.

Όπως είπε ο κ. Βενιζέλος, πριν τα ονόματα δημοσιοποιηθούν, τα πολιτικά αυτά πρόσωπα θα πρέπει να έχουν περάσει από ακρόαση στην Επιτροπή, για να δώσουν εξηγήσεις. Στην περίπτωση που οι εξηγήσεις δεν κριθούν ικανοποιητικές, τα ονόματα των πολιτικών θα ανακοινωθούν.[…]

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης επισήμανε ότι υπάρχουν πολιτικά πρόσωπα και συγγενείς τους που έχουν εμβάσματα προς το εξωτερικό μεγαλύτερα από τα 100.000 ευρώ εντός του 2011 και θα πρέπει να ελεγχθούν, καθώς -όπως είπε- ακόμη κι αν οι διαδικασίες είναι νόμιμες, υπάρχει θέμα δεοντολογίας. […]

Όλο το άρθρο από το in.gr Λίστα όσων έβγαλαν χρήματα το 2011 παραδίδει το υπ.Οικονομικών στη Βουλή

Οι σκέψεις μου:

Κάποιοι πολιτικοί (και οι συγγενείς τους) βγάζουν λεφτά έξω. Ίσως το κάνουν για χρόνια, ίσως ξέρουν πως, αυτό που θα ψηφίσουν πέντε λεπτά μετά θα μειώσει την αξία των δικών τους χρημάτων (εκτός από των ψηφοφόρων τους), δεν ξέρω γιατί, πάντως το κάνουν.

Ύστερα, μαθαίνουμε ότι ένας πολιτικός έχει βγάλει ένα εκατομμύριο ευρώ. Στην Ελλάδα του κατώτατου των 400 (και αν) ευρώ, αυτά είναι πολλά λεφτά. Ο κόσμος εξαγριώνεται.

Η κυβέρνηση, πριν ακόμα μαθευτεί στο κοινό αν ο πολιτικός είναι κυβερνητικός, ή ακόμα και αν έχει ψηφίσει το μνημόνιο, κάνει μία γενική σούμα όλων όσων έβγαλαν πάνω από 100.000 (ακόμα και συγγενείς τους!) και, δεν τα δημοσιοποιεί, αλλά αντιθέτως, τα περνάει από μία Επιτροπή, που θα κρίνει και θα δημοσιοποιήσει μόνο αυτά που βρίσκει με τους δικούς της όρους, «μη-ικανοποιητικές».

Γνωρίζοντας βέβαια ότι α) Δεν ήταν παράνομο να τα βγάλουν, και β) είναι παράνομο (και αν όχι παράνομο δεν ξέρω αν είναι ηθικό) να δημοσιοποιήσουν προσωπικά στοιχεία όχι μόνο των βουλευτών, αλλά και των …συγγενών τους.

Κοίταξε να δεις πως το σκέφτομαι.

Από την μία, υπάρχει το αίσθημα δικαίου. Δεν μπορείς ρε φίλε να νομοθετείς ότι το δικό μου το ευρώ στην τράπεζα θα μείνει μισό, και ταυτόχρονα να βγάζεις το δικό σου για να μείνει ολόκληρο έξω. Δεν μπορείς να φορολογείς το δικό μου, και να στέλνεις το δικό σου στα duty free.

Είσαι καθίκι αν το κάνεις αυτό. Ή, στην λιγότερη, ελέγχεσαι.

Από την άλλη, όμως, η κυβέρνηση (που καλή έξωθεν μαρτυρία ΔΕΝ ΕΧΕΙ, την έχει απολέσει ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ) μαζεύει τα ονόματα ΟΛΩΝ πάνω από 100.000, και των συγγενών που μπορεί να έχουν, μπορεί και να μην έχουν σχέση, λίγες ώρες αφότου εμφανίστηκε ότι υπάρχει ένας, (για να τον κρύψει; για να τον σώσει στον σωρό; γιατί είπε «γιατί εμένα και όχι τον δίπλα;»;), θα τα στείλει σε μία Επιτροπή που θα καλύψει όποιον θέλει αυτή, χωρίς έλεγχο, χωρίς δική μας κρίση, με όποια μέλη έχει ορίσει η ίδια, ακόμα και τους φίλους ή πολιτικούς εχθρούς των εγκαλούμενων, σώζοντας μερικούς, με τα δικά της κριτήρια, και ρίχνοντας τους άλλους στην βορά του διψασμένου για αίμα λαού, (ή εκβιάζοντάς τους ότι θα το κάνει, για να έχει πειθήνιους στρατιώτες) παρότι γνωρίζει πως πρόκειται για προσωπικά στοιχεία, δημιουργώντας ταυτόχρονα μία «λογική» βάση, για να επαναλάβει στο μέλλον παράνομα, αλλά «ηθικές» ενέργειες ΚΑΙ στους υπόλοιπους πολίτες αυτής της χώρας, με την δικαιολογία ότι αφού το κάναμε στους βουλευτές μας, μπορούμε να το κάνουμε οπουδήποτε, οποτεδήποτε, για οτιδήποτε θέλουμε.

Εγώ ως πολίτης, δεν έχω πρόχειρη άλλη εναλλακτική, – αλλά μ’ αυτό το σύστημα δεν νιώθω ούτε δικαιοσύνη, ούτε ασφάλεια ότι αύριο δεν θα το κάνει με το ίδιο θράσος και σε μένα, τον πολίτη.

«Παράνομα», αλλά ηθικά.

Αδικία, και ανασφάλεια.

Και γω δεν νιώθω καθόλου καλά τελευταία.

Υ.Γ.: «Γνωρίζω» πως δεν (ίσως να μην) είναι παράνομο να δημοσιοποιούνται προσωπικά στοιχεία βουλευτών ή πολιτών. Ίσως να μην είναι παράνομο ούτε και η δημοσίευση φωτογραφιών πολιτών χωρίς να έχουν καταδικαστεί για την πράξη μιας παρανομίας, ακόμα και αν μετά αθωωθούν. Γι’ αυτό και ο αρχικός δισταγμός μου στην αρχή του post. Δεν ξέρω αν είναι ηθικό, όμως…