Σκέφτομαι, εκείνο το παλιό άρθρο που είχα γράψει, ότι η Δημοκρατία δεν είναι δωρεάν, κοστίζει (να το διαβάσεις, ωραίο άρθρο, χαίρομαι που το ‘γραψα). Διαβάζω και την σημερινή είδηση, ότι σκέφτονται (πολύ σοβαρά) να επιτρέψουν την πώληση ληγμένων τροφίμων και προϊόντων, σε χαμηλότερη τιμή.
Έχουν πρόσβαση οι φτωχοί στην Δημοκρατία;
Αμφιβάλλω. Αν όλη την ημέρα πασχίζεις να βγάλεις τα προς το ζειν ζην, είναι δυνατόν, ταυτόχρονα, να είσαι πλήρως ενημερωμένος, να ανταλλάξεις απόψεις, να αποκτήσεις γνώμη – για να μην μανιπουλαριστείς από γνώμες άλλων, και να γίνει η απαραίτητη ζύμωση για να μπορέσεις, όταν ερωτηθείς, να καταθέσεις μία σοβαρή και εμπεριστατωμένη θέση για το μέλλον, το δικό σου και τις χώρας σου;
Αμφιβάλλω.
Ακόμα και αν προσπαθήσεις, ειλικρινά, με όποιον τρόπο μπορείς, να το κάνεις, ακόμα και αν κλέβεις ματιές στο τουήτερ, ή αγοράζεις ριζοσπάστη ξέρω γω για να πας στην δουλειά σου, η ενημέρωση θέλει χρόνο, καθαρό μυαλό και συγκέντρωση, που δεν χωράνε σε ένα διάλειμμα. Πόσο δε μάλλον, αν είσαι άνεργος, και το καθαρό μυαλό το έχει καταβάλλει ο φόβος.
Οπότε; Έχουν οι φτωχοί δημοκρατία;
Στην πραγματικότητα, το ερώτημα είναι λάθος. Αντίθετα με το φαγητό, που ο γείτονάς σου (ή εσύ αύριο, μην απατάσαι) θα αγοράζει 60% φθηνότερα φαγητό γιατί θα είναι -επισήμως- ληγμένο, η δημοκρατία δεν είναι ατομική υπόθεση.
Δεν νοείται να έχει δημοκρατία μόνο ένας, και όχι όλοι οι υπόλοιποι. Ούτε να έχουν όλοι οι άλλοι, και να μην έχει μόνο ένας.
Είναι τόσο μυστήριο πράγμα η Δημοκρατία.
Αν δεν διασφαλίσουμε, με οποιονδήποτε τρόπο, το ελάχιστο διαβίωσης σε όλους τους πολίτες αυτής της χώρας, (πράγμα που, σε κάθε ευνομούμενη χώρα, και επιπλέον δημοκρατική, θα έπρεπε να είναι ήδη αυτονόητο) δεν θα έχει δημοκρατία κανείς.
Αντίθετα με το φαγητό των φτωχών, που πλασάρεται με εύπεπτη ονομασία και που υποθέτεις ότι δεν σε αφορά, δημοκρατία (ή μη) των φτωχών, δεν υπάρχει.
‘Η όλοι θα έχουμε, ή κανείς.
Σκέψου το.
Βάζω στοίχημα ότι, αν βάζαμε κοριούς στα υψηλά σαλόνια, θα ακούγαμε να λένε ψιθυριστά «Μα τι στο καλό τη θέλουμε τη δημοκρατία? Μόνο για άλλοθι?»
η ενημέρωση θέλει χρόνο, καθαρό μυαλό και συγκέντρωση, που δεν χωράνε σε ένα διάλειμμα.
εξαρτάται όμως για ποια ενημέρωση μιλάς; για το αν θα έχουν αύριο απεργία τα μμμ είναι 1 λεπτού υπόθεση να μάθεις. ρωτάς και τον διπλανό σου να σου πει. προφανώς εννοείς ενημέρωση σε βάθος για ένα θέμα ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος το οποίο έχει πολλές προεκτάσεις και για το οποίο μπορεί να υπάρχουν πολλές απόψεις, σωστά; πάντως ας δούμε και τα θετικά της ανεργίας, ο άνεργος έχει χρόνο να ενημερωθεί για πολλά και διαφορετικά πράγματα από πολλές πηγές, να ανταλλάξει απόψεις, να το ψάξει καλύτερο λόγω του διαθέσιμου χρόνου. ενώ ο εργαζόμενος που δουλεύει όλη μέρα γυρνάει σπίτι, βλέπει ειδήσεις στο μέγκα και νομίζει ότι ενημερώθηκε.
Στο σπίτι δε μαγειρέψατε ποτέ μακαρόνι ληγμένο δυο ημερών; Δε φάγατε γιαούρτι που έληξε χτες; Αν όχι, τότε προφανώς και σας φαίνεται περίεργο.
Τα ληγμένα τρόφιμα διοχετεύονται σε οργανισμούς, ενορίες και βιομηχανίες εδώ και πολλά χρόνια, επειδή μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Ανεπίσημα, αλλά διοχετεύονται.
Η ημερομηνία λήξης περιλαμβάνει μια ασφαλή περίοδο λίγων ημερών ή ωρών, ανάλογα το τρόφιμο. Αν μια οργάνωση θελήσει να μαγειρέψει τρόφιμα ληγμένα σήμερα ή χτες, πρακτικά δεν κάνει κάτι κακό, αφού το τρόφιμο έχει ακόμα λίγο περιθώριο ζωής (δε μιλάω για λαχανικά, αυγά, κρέατα ή για κάτι κονσέρβες της κακιάς ώρας!)
Αυτό που υποτίθεται ότι θα κερδηθεί τώρα, θα είναι κάποιος με τα μισά χρήματα να τρώει ληγμένο από το ράφι και όχι αλλοιωμένο από το δρόμο. Επίσης, αν μαγειρευτεί σήμερα ένα μακαρόνι που έληξε χτες (σε σωστή συντήρηση, χωρίς κάμπιες) το μαγειρεμένο κρατάει λίγες μέρες ακόμα. Νομίζω πως είναι καλύτερο από το να πεθάνει κάποιος από ασιτία επειδή δεν είχε να πάρει φρέσκο.
Φυσικά πιστεύω ότι θα γίνει το πανηγύρι του μαυραγορίτη και ότι το υγειονομικό θα πάρει τρελές μίζες και ότι κάτι γηροκομεία, φυλακές, άσυλα κλπ θα σερβιρουν σκουλήκια, αλλά αυτό δεν είναι λάθος του πνεύματος του νόμου.