Φύσηξε ένας δυνατός άνεμος – σαν ανεμοστρόβιλος. Η φουσκωτή μπάλα παρασύρθηκε – τα δύο παιδιά που ήταν μέσα, μαζί της. Το ένα γλύτωσε με χτυπήματα. Το άλλο άφησε εκεί, την τελευταία του πνοή. Ήταν αδέλφια, 13 και 9 χρονών. Κάποιος πρέπει να πει στο κοριτσάκι που γλύτωσε, ότι ο αδελφός της πέθανε.

Μου είχαν μεταφέρει οτι ο δήμαρχος Κορτζίδης ήταν ένας μαχητικός δήμαρχος (καλός, κακός δεν ξέρω, δεν είναι δικός μου δήμαρχος) και [ο πατέρας του] εκλέγεται εκεί, αν έχω καταλάβει σωστά, επι 22 συναπτά έτη. Γι’ αυτούς καλός, για άλλους ίσως κακός.

Το λούνα παρκ, δεν είχε άδεια. Δεν το είχε ελέγξει κανείς. Πίστευε, λέει ο δήμαρχος, ότι θα δούλευε για μικρό διάστημα, ήταν απολύτως δαιδαλώδεις η διαδικασία αδειοδότησης, το αμελήσανε, έμεινε χωρίς έλεγχο. Τα παιδιά χτύπησαν σε κάτι σιδεριές, αν κατάλαβα καλά, που ήταν λίγο πιο κάτω, καθώς η πισίνα που ήταν μέσα της η μπάλα δεν είχε επαρκή (αν είχε καθόλου) περίφραξη.

Άνθρωποι που το είχαν επισκεφθεί, μου λέγανε ότι ούτε απ’ έξω δεν ήθελαν να περνάνε – όχι και να πάνε τα παιδιά τους εκεί.

Και το κακό έγινε.

Όλοι έπεσαν πάνω στον Δήμαρχο. Αδιαφορώ πλήρως γιατί: άλλοι γιατί εξοργίστηκαν με την θέα νεκρών παιδιών, άλλοι γιατί θύμωσαν για την αμέλεια του δήμου, άλλοι γιατί βρήκαν ευκαιρία να τον χτυπήσουν και να ξεκουμπιστεί μπας και εκμεταλλευτούν εμπορικά τα σχέδια στα οποία ήταν αντίθετος. Αδιαφορώ παντελώς γιατί, αδιαφορώ αν ο δήμαρχος ήταν καλός, ή κακός, αδιαφορώ αν τον ψήφιζαν για έναν χρόνο, ή για χίλια χρόνια:

Αυτό είναι το νόημα της ευθύνης. Όταν πεθαίνει κάποιος στην βάρδια σου, παραιτείσαι. Είναι κατανοητές οι δικαιολογίες, και θα συνεκτιμηθούν – αρκεί να τελειώσουν με ένα «…αλλά παρόλα αυτά, αντιλαμβάνομαι ότι στην βάρδια μου πέθανε κόσμος, αντιλαμβάνομαι ότι έχω την απόλυτη ευθύνη, θα πρέπει να δηλώσω την παραίτησή μου».

Καμία άλλη τελευταία παράγραφος δεν είναι ανεκτή.

Είναι δε καλό να το κάνουν και άλλοι – όχι μόνο ο Δήμαρχος. Πριν ο ίδιος παραιτηθεί, να πιάσει τον άλφα υπεύθυνο: Γιατί δεν επέμενες να βγει η άδεια; Παρέδωσε το αξίωμά σου. Γιατί δεν πήγες εσύ να ελέγξεις; Παρέδωσε την θέση σου. Γιατί δεν επεσήμανες το πρόβλημα; Παρέδωσε την θέση σου.

Γιατί αν φύγει ο δήμαρχος, και μείνουν οι τρεις-πέντε-δέκα που ήταν άμεσα υπεύθυνοι για τον έλεγχο και την τήρηση των κανόνων ασφαλείας, δεν θα αλλάξουν πολλά: Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό το πρόβλημα που οδήγησε εκεί, να μην επαναληφθεί, να μην ξεχαστεί.

Και επειδή μου θύμωσαν (και) οι αριστεροί φίλοι μου μ’ αυτό το tweet μου, που έλεγα πως ο,τι και να είναι ο δήμαρχος – είναι λάθος εδώ, εξηγούμαι: αυτή η στάση, της ανάληψης ευθύνης, δεν είναι μόνο αριστερή, φίλοι μου. Είναι ανθρώπινη.

Πάει αυτό; Πάει.

~

Σήμερα το πρωϊ, στις τέσσερις τα ξημερώματα, άλλη μία βάρκα ανατράπηκε στο Αιγαίο. Ήδη, μετράμε πτώματα, πνιγμένους, ακόμα και παιδιά.

Για άλλη μία φορά, μία από τις πολλές, τις υπερβολικά πολλές τον τελευταίο καιρό, άνθρωποι πνίγονται στο Αιγαίο, είτε από κακοκαιρία και απαράδεκτα σκάφη, είτε από λάθη στην ρυμούλκηση των σκαφών που εντοπίστηκαν.

Είναι πολλοί οι πνιγμένοι. Είναι πολλά τα παιδιά. Είναι πάρα πολλά τα παιδιά. Και ΕΝΑ θα ήταν πολύ – μα εδώ είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ.

Δεν λέω ότι το Λιμενικό τους πνίγει. Οι ίδιοι το λένε, με ενδελεχείς περιγραφές. Τους πιστεύω – αλλά δεν έχει σημασία γιατί δεν ήμουν εκεί, και δεν ξέρω τελικά τι έγινε. Μπορεί να είναι λάθος, να το δεχθώ. Μέχρι εκεί μπορώ να δεχθώ – ότι είναι λάθος.

Δεν μπορώ φυσικά να αγνοήσω ότι έχουμε πνιγμένους. Είναι ακόμα μπρούμυτα στο νερό, και επιπλέουν – ακόμα και μικρά παιδιά. Δεν μπορείς να αγνοήσεις ότι κάτι είναι ΤΡΑΓΙΚΑ λάθος σ’ αυτήν την εικόνα.

Αλλά ας πούμε (όλοι μαζί έχουμε την ίδια επαφή με τα πράγματα) ότι δεν έγινε τίποτα με δόλο. Όσοι πνίγηκαν, στις «διασώσεις» του λιμενικού δεν είχαν σωσίβια – αυτό, είναι πια αυταπόδεικτο, συνεπώς τουλάχιστον λάθος, έγινε.

Όπως ακριβώς, δεν λέω ότι ο Κορτζίδης πήρε την μπάλα, και την πέταξε να σκοτωθούν παιδιά – έτσι δεν λέω ότι ο Βαρβιτσιώτης είπε στους λιμενικούς «πνίξτε τους. Αφήστε τους να βουλιάξουν. Και να έχετε σωσίβια μην τους τα δώσετε».

Οτι ακολουθήθηκε η ξεκάθαρη γραμμή Θάνου Πλεύρη, για να είμαι απολύτως κατανοητός.

Αλλά ευθύνη για τους νεκρούς, δεν υπάρχει; Ως δημότης Ελληνικού – Αργυρούπολης θα ήμουν έξαλλος αν ο δήμαρχός μου, παρότι του έδωσα εντολή να είναι σοβαρός και αυστηρός για θέματα ασφαλείας, έλεγε «για λίγο το είχανε». Ως πολίτης αυτής της χώρας, δεν θα είμαι έξαλλος αν ούτε ένα πνιγμένο κορμί στις ρυμουλκήσεις δεν έχει βρεθεί με σωσίβιο; Δεν θα έπρεπε να απαιτήσω από αυτήν την χώρα, αντί να παρακολουθεί αμέριμνη να πλέουν πνιγμένα παιδιά, χωρίς να έχει αλλάξει το παραμικρό, να εξηγήσει όχι μόνο το γιατί, αλλά να παρουσιάσει ένα πλάνο ενεργειών για να μην ξαναγίνει κάτι τέτοιο; Οσοι έρχονται τελικά μέχρι εδώ, να αντιμετωπίζονται σαν άνθρωποι, και να τους διαχειρίζονται με τον πιο ασφαλή τρόπο;

Και, αντ’ αυτού, να διαμαρτύρεται το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας ότι παρότι συνέλεξε 100.000(!) υπογραφές διαμαρτυρίας, Υπουργός… να μην παραλαμβάνει;

94.196 υπογραφές ενάντια στις απωθήσεις & ο @NikosDendias αρνείται να μας συναντήσει. Σας χρειαζόμαστε http://t.co/earoZL6d65 #SOSEurope

— AmnestyGreece (@AmnestyGreece) April 28, 2014

~

Αρκεί ένα τραυματισμένο παιδί και ένα νεκρό για να γίνουν έξαλλα (και δικαίως!) τα ΜΜΕ, αλλά τόσοι πνιγμένοι άνθρωποι να παρουσιάζονται εν πολλοίς ως «ατυχία» και, επιμόνως, να μην ζητούνται ευθύνες από κανέναν σε κανέναν;

Δεν είναι άνθρωποι αυτοί; Δεν είναι παιδιά;

Αυτό είναι το νόημα της ευθύνης. Όταν πεθαίνει κάποιος στην βάρδια σου, παραιτείσαι. Είναι κατανοητές οι δικαιολογίες, και θα συνεκτιμηθούν – αρκεί να τελειώσουν με ένα «…αλλά παρόλα αυτά, αντιλαμβάνομαι ότι στην βάρδια μου πέθανε κόσμος, αντιλαμβάνομαι ότι έχω την απόλυτη ευθύνη, θα πρέπει να δηλώσω την παραίτησή μου».

Και πριν το πει αυτό ο πρωθυπουργός, να πιάσει τους υπεύθυνους. «Γιατί δεν φρόντισες να μην ξαναγίνει; Παρέδωσε το αξίωμά σου. Γιατί δεν τιμώρησες τους υπεύθυνους κάτω από εσένα; Παρέδωσε την θέση σου. Γιατί δεν επεσήμανες το πρόβλημα; Παρέδωσε την θέση σου.»

Και επειδή μπορεί να μου θυμώσουν (και) οι δεξιοί φίλοι μου μ’ αυτό το post μου, εξηγούμαι: αυτή η στάση, της ανάληψης ευθύνης, δεν είναι μόνο των δεξιών, φίλοι μου.

Είναι ανθρώπινη.

Αλλιώς, θα έχουν ελεγμένες άδειες στα Λούνα Παρκ μας, αλλά θα συνεχίζουν στο Αιγαίο να πλέουν, μπρούμυτα, πνιγμένα παιδιά.

Γιατί αν δεν ζητήσουμε εμείς να αλλάξει κάτι από αυτούς που έχουν την ευθύνη, δεν θα αλλάξει τίποτα απολύτως.