Επέστρεψα – μην καιγεστε, θα ξαναφύγω πάλι σε 2 εβδομάδες.
(Οι διακοπές μου brw ήταν οι καλύτερες τις ζωής μου, θα τα πούμε μια άλλη φορά.)
Στο θέμα μας: τι ακριβώς είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες:
Εχω τρεις εικόνες που μου έχουν μείνει:
Στις διακοπές μου, γνώρισα το «το Ωραίο, το Μεγάλο και το Αληθινό». Όπως και σε όλα τα άλλα δεν φτάνει να το γνωρίσεις: χρειάζεται να έχεις καθαρή καρδιά για να το ζήσεις…
Loading...
Καλώς όρισες Αρκούδε Ιωάννη. Και καλές διακοπές. Ξανασκέψου την περίπτωση Σακοράφα, αναλογιζόμενος το ενδεχόμενο να μας έστελναν οι Αμερικάνοι τον Ρέιγκαν να τρέξει συμβολικά στον Μαραθώνιο. Μπρρρ…
Γεια σου φίλε kukuzeli.
Σ’ αγαπάω, σ’ εκτιμάω, αλλά για την Σοφία δεν ακούω τίποτα. Είμαι βα-θυ-τα-τα προκατειλημένος για αυτή την περίπτωση: απο τότε που το ανακοίνωσε περίμενα να την δώ να κρατάει την σημαια της Παλαιστίνης στην τελετή έναρξης. Ηταν μία κίνηση ειρήνης, η μόνη λογική κίνηση σε μία παράλογη (και απο τις δύο πλευρές) υπόθεση. Ηταν η κίνηση μίας αθλήτριας, που παίρνει ένα φοβερό ρίσκο, κατεβαίνει άπό την σκάλα που κατάφερε να ανέβει όλα αυτά τα χρόνια (χωρίς, εξ’όσων γνωρίζω, συμβιβασμούς) και φτιάχνει μία καινουργια σκάλα, ξεκινώντας από την αρχή.
Θέτω των εαυτό μου προ των ευθυνών μου: δεν είμαι αντι-. Δεν είμαι αντι-εβραίος, αντι-παλαιστίνιος, αντι-μουσουλμάνος ή αντι-χριστιανός. (Δεν είναι γιατι είμαι καλό παιδί btw, είναι γιατι είμαι αγράμματος). Αλλά θεωρώ αυτή την απόφαση ΑΙΣΧΡΑ πολιτική, ΑΙΧΡΑ κίνηση πανικού, ΑΙΣΧΡΑ προσχεδιασμένη. Ήταν μία κίνηση ντροπής, από ξεδιαντροπους ανθρώπους. Η Σοφία, το μόνο που ήθελε, ήταν να ρίξει σ’αυτούς τους Ολυμπιακούς. Στο πλευρό κάποιων που είχαν ανάγκη να ρίξει κάποιος για αυτούς.
Φίλε koukouzeli, δεν έχω ανάγκη να συμφωνήσεις μαζί μου. Έχω ανάγκη, μέσα από αυτή την απάντηση, να διαβάσεις τον θυμό μου. Την πίκρια μου. Και την απογοήτευσή μου.
Θυμός και πικρία ανεγνώσθησαν. Αγάπη και εκτίμηση ανταποδίδονται.
You have mentioned very interesting details! ps nice site.
I like this blog very much, Its a rattling nice situation to read and find info.