Τέλεψε, που λέτε, και η αδειοδότηση των καναλιών. Δηλαδή, δεν τέλεψε τελείως, θα πέσουν κάτι ενστάσεις, θα γίνουν κάτι έλεγχοι, αλλά τα πολύ δύσκολα πέρασαν. Συγκεντρώθηκαν, μέχρι στιγμής, διακόσια σαράντα πέντε εκατομμύρια ευρώ, το γράφω ολογράφως γιατί τα λεφτά είναι πολλά, και δεν αντικατοπτρίζεται σωστά η αξία τους άμα γράψω μόνο εννιά νούμερα.

Για τα επόμενα δέκα χρόνια λοιπόν, Αλαφούζος, Μαρινάκης, Καλογρίτσας, και Κυριακού.

Κερδίσαμε τίποτα; Για να το δούμε.

Το βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης Τσίπρα για τα -μόλις- τέσσερα κανάλια, είναι πως η διαφημιστική πίτα των ~200εκ ευρώ ετησίως φτάνει για τέσσερα – όχι για παραπάνω. Τι την νοιάζει; Την νοιάζει, διότι λέει αν γίνουν περισσότερα, θα πληρώνονται είτε από δάνεια (βλέπε Μέγκα καταρχάς – αλλά όλα είναι υπερδανεισμένα ήδη), είτε από την τσέπη κάποιου και αυτό θα τα κάνει κομμάτι υποκειμενικά – ήτοι, θα λαμογιέψουν.

ΜΜΜμνννναι.

Προσωπική μου σκέψη, τα τέσσερα κανάλια είναι λίγα. Το λέω από την πρώτη μέρα, δεν θέλω τέσσερις άδειες, θέλω τριάντα, ογδόντα, εκατονπενηντατόσες ρε αδελφέ άδειες, να πάρει και το παραμικρό κανάλι. Γιατί; Γιατί, όσο λιγότερα τα κανάλια, με δεδομένο ότι η δημοσιογραφία είναι η πρώτη, και όχι η τέταρτη εξουσία όπως λένε, όσο πιο μαζεμένη η δύναμη, τόσο περισσότερα θα κάνουν οι ισχυρότεροι να την αποκτήσουν.

Καμία αξία δεν θα είχε να πολεμήσουν για πενήντα πχ άδειες – απλώς, θα έπαιρναν μία από τις διαθέσιμες. Μα σε μόνο τέσσερις, οι μεγαλύτεροι παίκτες, με τα μεγαλύτερα συμφέροντα, θα σφαχτούν για να αποκτήσουν ένα πολυπόθητο μερίδιο.

…Όπερ και εγένετο.

Πριν που είχαμε οκτώ, ήταν καλύτερα; Παρότι η πρώτη αντίδραση θα ήταν ‘τσου’, θα θυμηθώ κάποιες εκλάμψεις -πχ την αντίδραση του Alter, κυρίως όταν έκλεισε, και του πάλαι ποτέ 902 (που μετέδιδε, αν θυμάστε, ΕΡΤ από το σήμα του ThePressProject, και η Digea τον έκλεινε κάθε 30″) και θα πω ναι, μάλλον θα αποδειχθεί ότι ήταν καλύτερα. Ίσως όχι τώρα, μα σύντομα θα είναι φανερό, πιστεύω.

Τι κερδίσαμε ακριβώς όμως με τα τέσσερα; Πιο υγιές τοπίο. ΕΕεεε …όχι, δεν νομίζω.

Διότι, η λογική της κυβέρνησης, θεωρεί σημαντικό τα κανάλια να είναι λίγα, να μπορούν να επιβιώσουν οικονομικά ώστε να μην *αναγκαστούν* (αν το κάνουν από επιλογή είναι άλλο θέμα, να μην αναγκαστούν όμως) να ξεπουλήσουν τις ειδήσεις στον πιο ισχυρό για να παραμείνουν στον αέρα. Αυτό, το είδαμε αρκετές φορές ως τα τώρα, όπου υπερασπίστηκαν κόμματα που τα κράτησαν χωρίς άδεια να συνεχίζουν, «ξέχασαν» κακές ειδήσεις (ακόμα και ανταγωνιστών) και επιχειρήσεων όπως οι τράπεζες, αλλοίωσαν, εν γνώση τους και με πρόγραμμα την πραγματικότητα καταπως βόλευε αυτούς και τους φίλους τους.

Όμως, η δημοπράτηση των αδειών που κυριολεκτικά τίναξε τα ταμεία τους στον αέρα πριν ακόμα ξεκινήσουν, μπορεί (μπορεί!) να είναι χρήσιμη οικονομικά για την κυβέρνηση (ή τους δανειστές μας), μα κατέστησε σαφές ότι α-πο-κλεί-ε-ται να επιβιώσουν πια αποκλειστικά με την καθαρή διαφημιστική πίτα: κόστος λειτουργίας, συν 1/10 της άδειας ετησίως, θα φέρνουν, διαρκώς, αρνητικό πρόσημο στα βιβλία με την διαφημιστική αγορά όπως είναι τώρα. Ή, θα γεμίσει με …πρόθυμους χρηματοδότες, που απλώς θα ζητήσουν, κάποια στιγμή, έλα μωρέ – ένα άρθρο να παίξει, ή ένα άλλο να μην παίξει. Ξανά στα ίδια δηλαδή – και χειρότερα, γιατί τώρα θα είναι πιο ελέγξιμα, επί τέσσερα, όχι επί οκτω (ή περισσότερα)

Πως θα ήταν καλύτερα; Ίσως με μία φιξ τιμή, που να ανταποκρίνεται στην επιβίωσή τους, επί όσα κανάλια θέλουν να συμμετάσχουν. Δέκα εκατομμύρια – δηλαδή ένα τον χρόνο; Αν αυτό τα κάνει βιώσιμα οικονομικά, περίφημα. Και ας είναι λιγότερα, ας ήταν 10-15 όλα, να μαζεύαμε 150εκ. Και ας άνοιγαν και άλλα, αύριο. Φιξ τιμές, και να κριθούν από την αξιοπιστία τους, από την τηλεθέασή τους, και ας έκλειναν, από το κοινό, τα μισά. Θα μου φαινόταν, προσωπικά, πιο δίκαιο.

Μαύρα λοιπόν τα μαντάτα για το αύριό μας; Ναι – και όχι.

Το ναι το αναλύω (και δεν κάνω καν αναφορά σε δολοφονημένους μάρτυρες σε δίκες με βαπόρια, λαθρεμπόρια, αποδεδειγμένα από το παρελθόν τους ψεύτες και μανιπουλαριστές καναλάρχες, ή μαύρα ταμεία, διώξεις για πόθεν έσχες και τιμολόγια). Το αναλύω επί μία δεκαετία στο μπλογκ μου, τονίζοντας κάθε φορά την αξία της δημοσιογραφίας, το ότι είναι -ήδη- διαλυμένη, και το χειρότερα που διαγράφεται είναι πολύ, πολύ άσχημο – και θα ασχοληθώ, αν χρειαστεί, με το ποινικό μητρώο του νέου τοπίου πιο αναλυτικά, μα εδώ συζητάμε άλλο πράγμα.

Το όχι όμως, έχει πολύ ενδιαφέρον:

Οι άδειες θα κρατήσουν δέκα χρόνια. Ξέρετε τι θα αλλάξει σε δέκα χρόνια; Το διαδίκτυο θα θα αλλάξει. Θα πάει σε πιο πολλά σπίτια. Το Youtube (και τα αντίστοιχα) θα γίνουν ακόμα πιο φθηνά, ακόμα πιο διαδεδομένα, ακόμα πιο πλούσια. Οι καταναλωτές που θα θυμούνται την ΥΕΝΕΔ θα γίνουν ακόμα λιγότεροι – αυτοί που δεν ξέρουν τι παει να πει ζωή χωρίς σύνδεση ακόμα περισσότεροι. Οι τηλεοράσεις θα γίνουν πιο έξυπνες (ίσως ενοχλητικά πιο έξυπνες, μα αυτό είναι θέμα για άλλο άρθρο) και οι άδειες τεσσάρων καναλιών θα είναι το αστείο που θα το θυμόμαστε με μία νοσταλγία υπολογίζω μετά από μόλις πέντε-έξι χρόνια.

Μακάρι και το μπλογκ να είναι ανοικτό μέχρι τότε, να το βλέπουμε να γελάμε μαζί 🙂

~

Πριν κλείσω το άρθρο, να μοιραστώ μία σκέψη που βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα:

– Το ThePressProject, παλεύει να επιβιώσει ζητώντας την δική μας συνδρομή, ακόμα και την ελάχιστη των πέντε ευρώ, γιατί (δεν θέλει να) έχει άλλους χρηματοδότες – με ο,τι αυτό συνεπάγεται.

– Οι καναλάρχες πλήρωσαν, μετρητοίς, διακόσια σαράντα πέντε εκατομμύρια ευρώ για να αγοράσουν το δικαίωμα να βλέπουμε αποκλειστικά εκείνους.

Μου φαίνεται πως βλέπω το πιο ξεκάθαρο μήνυμα, τόσο σαφές, που παρόλα αυτά αδυνατώ να το εξηγήσω σε μία πρόταση ώστε να το μοιραστώ με όσους περισσότερους δυνατόν.

Η μία δημοσιογραφία ζητά να αγοράσουμε εμείς το περιεχόμενό της, για να μην το κάνουν άλλοι. Η άλλη, αγοράζει μάλλον …εμάς.

Χαριτωμένο – ή τρομακτικό, ανάλογα πως θα το δει ο καθένας.

Υ.Γ.: Εδώ, ασχολούνται με τους καναλάρχες που θα μας ενημερώνουν πιο …εντατικά.