Είχα σκοπό να γράψω κάτι σήμερα. Λεγόταν «Οχι Εδώ Που Είμαι».

Το γράφω, παρότι λίγο ανεπίκαιρο.

Στα κάτω μου:
Τις τελευταίες μέρες νοιώθω λίγο περίεργα – δεν έχω ξανανιώσει έτσι:

Δεν θέλω να είμαι εκεί που είμαι. Όταν είμαι στο γραφείο, θέλω να είμαι σπίτι. Όταν είμαι σπίτι, θέλω να είμαι έξω. Όταν είμαι έξω, θέλω να επιστρέψω.

Δεν είναι οτι με πιάνει άγχος, το αντίθετο. Έχω μάλλον μία αίσθηση οτι δεν ταιριάζω εκεί που είμαι. Οτι δεν αποδίδω. Οτι δεν είμαι εγώ. Είναι μία μυστήρια, μελαγχολική αίσθηση.

Στα πάνω μου:

  • Κοπέλα που δουλεύει ως ασφάλεια και την συναντώ καθημερινά, με σταμάτησε εχθές: «Διάβασα τον αρκούδο» μου είπε. «Τα γράφεις πολύ ωραία». Ξαφνιάστηκα: ελάχιστοι στο γραφείο ξέρουν για τον αρκούδο. Δεν το κρύβω ούτε το διαδίδω. Θα κοιτάξω να την ‘ψαρέψω’ να μου πει πως το έμαθε… 🙂 Η κοπέλα που μου το ανέφερε είναι ένας αξιόλογος άνθρωπος, που η ευγένειά της είχε γίνει αντικείμενο σχολιασμού από όλο το γραφείο τις πρώτες ημέρες που ήρθαμε εδώ. Καλοσυνάτη και πρόσχαρη (παρότι η δουλειά της έχει άλλες απαιτήσεις). Καλώς ήρθες καινούργια αναγνώστρια!
  • Η φίλη μου η Γιώτα διάβασε επίσης το blog μου. Πήρα το μήνυμά της στο κινητό μου: «Α ρε Γιάννη! Αυτή τη στιγμή διαβάζω Αρκούδο. Τι ωραία που τα λες. Είσαι ταλέντο!». Καμάρωνα σαν γύφτικο σκερπάνι. Η Γιώτα είναι η κοπέλα του φίλου μου του Βασίλη – και ένας δεσμός που ζηλεύω και που δεν θα με πείραζε καθόλου να έχω και εγώ έναν ίδιο. Τρέφω και για τους δύο τα καλύτερα των αισθημάτων: ότι καλό τους συμβαίνει, τους αξίζει απόλυτα. Καλώς ήρθες καινούργια αναγνώστρια!
  • Η φίλη μου η ‘homofructus’ ππου εμφανίστηκε από το παρελθόν (γιατί χάθηκες βρε;) είπε οτι θα το διαβάσει – ανυπομονούσε κιόλας. Περιμένω σχόλια της. (Είναι βέβαια ένας άνθρωπος που διασκεδάζει με τα happy tree friends αλλά τι να κάνεις, δεν μπορείς να τα έχεις όλα σ’ αυτή την ζωή.)
  • Ανεπίκαιρο γιατί; Σήμερα πήρα ένα γράμμα. Προσέξτε, όχι email, όχι μήνυμα στο κινητό: Γράμμα.

    Και πάνε και τα κάτω μου, και πάνε και τα πάνω μου..

    Εν ολίγοις, το είχα προκαλέσει να γραφτεί, (αλλά όχι να σταλεί). Μου άρεσαν αυτά που έγραφε, με έβαλε σε σκέψεις, έμαθα πράγματα που δεν ήξερα (σήκωνα το κεφάλι μου στην μέση της πλατείας και έλεγα: «Ρε μπαγάσα… ωραίο timing!»)… Είχε μουτζούρες, ήταν γραμμένο σε διαφορετικές στιγμές, με άλλες γραφές, ανορθόγραφο. Όπως πρέπει να είναι ένα γράμμα.

    Με δυο λόγια, ήταν υπέροχο.

    Ανοίγεις την καρδιά σου στέλνοντας ένα γράμμα. Εγώ, μέχρι πρόσφατα, τα έγραφα μόνο. Αν χρειαζόταν τα διάβαζα. Αλλά δεν τα έστελνα.

    Θέλει κουράγιο, θέλει καθαρή ψυχή, θέλει καρδιά.

    Γηράσκω αει διδασκόμενος.

    6 thoughts on “Βρε πως τα φέρνει η ζωή…

    1. Πληγώνει λίγο η υπόθεση αυτής της φωτογραφίας, γι αυτό και (παρότι συνήθως είμαι τυπικός σ’ αυτά) δεν αναφέρω την πηγή της:

      Δεν ξέρω απο ποιόν τραβήχθηκε για να είμαι ειλικρινής.

      Δεν είμαι καν σίγουρος οτι θέλω να μάθω.

      Δεν έχω κανένα δικαίωμα σ’ αυτή την φωτογραφία.

      Επίσης, αυτά που βλέπετε (όπως και στην ζωή άλλωστε) είναι πολύ λιγότερα από αυτά που δεν βλέπετε. [Το έμαθα πρόσφατα αυτό. Χωρίς να το ξέρω, σε κάποιον πολύ κοντινό μου άνθρωπο, όλα ανατράπηκαν με ένα μήνυμα. Εγω δεν ήξερα τίποτα. Ούτε κατάλαβα το παραμικρό – έχει και αυτό την σημασία του. Ας είναι.]

      Τέλος, μου θυμίζει μία ιστορία που δεν άκουσα ποτέ, δεν διάβασα ποτέ, και δεν μου διηγήθηκαν ποτέ.

      Ξέρω πότε είναι τραβηγμένη, αλλά δεν σας λέω. Ξέρω τι δείχνει, αλλά δεν σας λέω. Ξέρω, τέλος, τι εννοεί, αλλά δεν σας λέω.

      Αλλωστε, για τον καθένα από μας, αυτή η φωτό δειχνει κάτι άλλο. Δικαιωμά μας.

      Την αγαπώ πολύ αυτή την φωτό – ακόμα και εκτός θέματος, είναι πολύ όμορφη.

    2. Μερικές φορές είναι καλύτερα να μην γνωρίζεις κάποια πράγματα. Όχι να ζεις στην άγνοια, αλλά να μην μαθαίνεις ή να μου σου λένε. Μπορεί λοιπόν να είναι λιγότερα αυτά που βλέπεις, από αυτά που δεν βλέπεις, έστω και αν σε αφορούν, αλλά για δικό σου καλό. Αυτοί που μας αγαπούν συνήθως μας προστατεύουν με αυτόν τον τρόπο…

    3. Βρε, και μένα μ’αρέσουν τα htf – αλλά φροντίζω, κάθε επεισόδιο που βλέπω να ενημέρωνω τον γιατρό που με κουράρει – που ξέρεις, μπορεί αυτή η πληροφορία να φανεί χρήσιμη όταν θα χρειαστεί να βγει στο γυαλί για να δικαιολογήσει τις αποτρόπαιες πράξεις μου… 😛

      Na,na,na-na-na… Yupi! Hehe!

      [Thanks για το link από το blog σου. Εν γνώση μου δεν έχω φτιάξει κάτι παρόμοιο, για κανέναν από εσάς, τους κολλητούς μου. Είμαι εγωϊστής μάλλον, γι αυτό. Μην σε πτοούν όμως οι εγωϊστές αυτού του κόσμου γκρινιάρη-diafane. Έχουν και αυτοί καλά σημεία: βλέπουν htf ακόμα και αν δεν το παραδέχονται μεγαλοφώνως]

    4. Κριε, το είπα και μόνος μου – δεν είμαι καν σίγουρος οτι θέλω να μάθω.

      Έχω αποδεχτεί -εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που ήμουν 127 χρονών- οτι δεν είναι ανάγκη να τα ξέρω όλα.

      Δεν είναι ανάγκη να μου ανήκουν όλα.

      Δεν είναι ανάγκη να τα ελέγχω όλα.

      Είναι όμως ανάγκη να τα σέβομαι όλα, να τα αναγνωρίζω όλα, να τα γεύομαι όλα.

      Γενικά (και οχι ειδικά για αυτή την φωτό): Εγώ δεν θέλω να με προστατέψει κανείς. Δεν θέλω κανείς να μου κρύψει κάτι, γιατί ΝΟΜΙΖΕΙ οτι θα με πληγώσει. Αν κάποια πράγματα είναι να με πληγώσουν, so be it.Και αν, παραδόξως, ζητήσω βοήθεια για να γιατρέψω τις πληγές μου, τότε είστε όλοι καλοδεχούμενοι. Αλλά τις αγαπάω τις πληγές μου.

      Μετρώντας τις πληγές μου θυμάμαι το ταξίδι μου.

    5. Πρέπει να ομολογήσω ότι η φωτογραφία σου είναι πολύ καλή, όπως και τα κείμενά σου αρκούδε. Άλλα δεν μας ανέφερες ποια τοποθεσία είναι και πότε τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία .Δεν πιστεύω να είναι κλεμμένα τα δικαιώματά της ; Δεν θέλω να πιστεύω ότι είσαι ένας μικρός απατεώνας…αλλιώς σε είχα φανταστεί.

      Έστω και έτσι όμως από σήμερα έχεις ακόμη μια θαυμάστρια στο club σου …

    Αφήστε μια απάντηση

    Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.