Την γουστάρω πάρα πολύ.
Μιλάμε οτι είναι, με διαφορά, η καλύτερη φίλη που έχω γνωρίσει. Και δεν έχω γνωρίσει πολλές φίλες – αλλά υποθέτω οτι η φιλία (όπως και ο έρωτας) είναι χημική διαδικασία.
Δεν έχω ξαναγνωρίσει τέτοιον άνθρωπο. Είναι απίστευτη:
Η Νάντια αξίζει να την νοιάζεσαι.
Νοιάζομαι συνεχώς για αυτήν. Πότε τα κιλάκια της, αν θα είναι 35 ή 45 (είναι πολύ αδύνατη), πότε με τους έρωτές της, πότε με τις στεναχώριες της… Δεν περνάει εβδομάδα που να μην την σκεφτώ.
Η Νάντια είναι μακριά.
Σε άλλη πόλη – και όχι μόνο. Άλλα πράγματα με εμποδίζουν να φύγω ένα Σάββατο ή μία Κυριακή και να πάω αυθημερόν να πιούμε έναν καφε. Αλλά θα ήθελα να το κάνω, μία φορά, για πάρτη μας.
Η Νάντια έχει απίστευτη πλάκα.
Οχι χιούμορ, με την έννοια οτι ότι λέει είναι αστείο, αλλά με την έννοια οτι σε γεμίζει ευχαριστη διάθεση αυτό το κορίτσι. Οταν γελάει ή όταν χαίρεται φαίνεται, λάμπει. Και είναι απολύτως μεταδοτικό.
Η Νάντια είναι βαθιά συναισθηματική.
Οταν στεναχωριέται, όταν πέφτει – θέλεις να την πάρεις αγκαλιά και να διώξεις κάθε στεναχώρια. Σε εμπνέει να είσαι δίπλα της στις στεναχώριες της, γιατί σου δείχνει με τον τρόπο της οτι θα σε αφήσει να διώξεις τις σκοτούρες.
Η Νάντια είναι απίστευτα ερωτεύσιμη.
Είμαι απόλυτα σίγουρος οτι αυτος που θα μπει στο μυαλό της θα γαντζωθεί για πολύ καιρό. Θα κάνει τα πάντα για αυτόν. Θα περιμένει τα δυνατότερα δυνατά απο αυτόν – και θα τον πείσει να της τα δώσει, χωρίς να το καταλάβει ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος. Και αν εγώ που είμαι φίλος της (και δεν είμαι αρκετά τυχερός για την ερωτευτώ) το βλέπω αυτό, φαντάσου αυτος που θα την αγαπάει..
Η Νάντια είναι γαμώ τα άτομα.
Χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Όποιος την γνωρίζει, το καταλαβαίνει.
Μερικές φορές σκέφτομαι οτι οι δύο γυναίκες που γνώρισα το καλοκαίρι, αποτέλεσαν το απολύτο για μένα.
Το ένα έφυγε. Είμαι τυχερός, έμεινε το άλλο.
Υ.Γ. Θα χαρώ πολύ αν καταλάβετε οτι δεν είμαστε ερωτευμένοι, είμαστε φίλοι.
Η Νάντια είναι πολύ τυχερή που σε έχει φίλο της…
Την τύχη μας την φτιάχνουμε μόνοι μας, έτσι δεν είναι; 🙂
Ή αλλιώς, ότι μας αξίζει, αυτό παίρνουμε.
Αυτο θα ταίριαζε άνετα και στην τελευταία σημείωση του τελευταίου σου Post.
Να, για να μάθεις.
Χμμμ, είσαι σίγουρος (πέρα από το καταφατικό και απόλυτο «ΝΑΙ» που προβλέπω ότι θα απαντήσεις)?
Καταλαβαίνω τι εννοείς.
Πώς είναι να ΄χεις ξεπεράσει τα «όρια» και να νοιάzzzzzεσαι για κάποιον χωρίς να ‘σαι ερωτευμένος/η μαzzzzzί του.
Κι είναι όμορφο αυτό.
Πολύ όμορφο. Ειδικά αν δοκιμάzzzzzεται από το χρόνο και βλέπεις πως αντέχει.
Εύχομαι να κρατήσει και το δικό σας. Έτσι όπως το βιώνετε τώρα. Και κάθε μέρα να δυναμώνει και να γίνεται ακόμα καλύτερο :)))
Κι ένα λινκ – με αφορμή τον Toby -που αποδεικνύει πώς και τα κουνελάκια έχουν χιούμορ, έστω και μαύρο.
Το θέμα της τύχης και του τι μας αξίzzzzzει…. μπορεί να γίνει μπλογκ από μόνο του… νομίzzzzzω 😉
Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!!!
πολύ χαιρόμαστε για τη Νάντια, πολύ χαιρόμαστε και για σένα!Για μας πάλι, και αν υποθέσουμε πως αυτό που παίρνουμε είναι αυτό που μας αξίζει, ε, τότε μάλλον πρέπει να αναθεωρήσω την στάση μου,oh my life story!Blessed be!
Μια πολύ δυνατή φιλία μπορεί να οδηγηθεί σε έρωτα, ειδικά όταν νιώσεις ότι το άλλο άτομο σε καλύπτει σε βαθμό που δε σε κάλυπτε κανένα άλλο από όσα είχες (ερωτική) σχέση στο παρελθόν.
Την τύχη μας δεν τη φτιάχνουμε πάντα μόνοι μας. Οι συγκυρίες καθορίζουν πολύ συχνά τα πράγματα. Υπάρχουν τέλοιοι άνθρωποι γύρω μας που μπορεί ποτέ να μην τους γνωρίσουμε ακόμη κι αν ζούμε στο διπλανό σπίτι. Δεν παίρνουμε πάντα αυτό που αξίζουμε, δυστυχώς… και η θεία δίκη είναι κάτι που συνήθως δεν λειτουργεί εκεί που πρέπει… Για το λόγο αυτό καλό είναι αν βρούμε πραγματικά ένα άτομο που μας ταιριάζει και νιώθουμε υπέροχα δίπλα του να μη διστάσουμε να κάνουμε αυτή την υπέρβαση… 🙂
Μια πολύ δυνατή φιλία ανάμεσα σε άτομα διαφορετικού φύλου μπορεί να οδηγήσει και σε ερωτική έλξη. Συνήθως οι σχέσεις αυτές είναι και οι καλύτερες γιατί υπάρχει και το προηγούμενο της γνώσης του άλλου ατόμου και της αποδοχής του.
γιατι αυτα που θυμιζουν εμενα? αρκουδε πραγματικα με εκφραζεις με αυτα π εγραψες
πόσες τέτοιες Νάντιες υπάρχουμε? τώρα που βρίσκετε η συγκεκριμένη?
ναντια μ, μακαρι να εισασταν πολλες…αλλα αυτα που αξιζουν δεν γινεται να ειναι πολλα γιατι τοτε θα χανανε την αξια τους
ξεχασα να βαλω και ονομα απανω 🙂
εγώ πάλι πιστεύω ότι υπάρχουν άπειρες «Νάντιες», αρκεί κάποιος να τις ανακαλύψει και να νιώσει ότι ένιωσε ο Αρκούδος…
θα ήθελα πολύ όμως να μάθω περισσότερα γι’ αυτή την κοπέλα που θα μπορούσε σε κάποια άλλη διάσταση να είμαι εγώ…
με την ναντια που γνωρισα υπαρχουν φορες που με κανει να χανω την εμπιστοσυνη που της δειχνω, ενω ο αρκουδος μας δεν ειπε κατι τετοιο, ισως αυτη να ειναι η διαφορα σας :)….δεν ξερω αν για αυτο φταιει κ το οτι εγω εχω γινει πια τοσο καχυποπτος σε ολα…βεβαια οκ, κατι θα κανει παλι, κατι θα πει κ ο,τι κ αν σκεφτομουν θα θελω παλι να ειμαι διπλα της να την βοηθησω ή εστω να νιωσει πως εχει καποιον κοντα της να την στηριξει
δεν είμαι η Νάντια του Αρκούδου….
δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο… αλλά σε όποιον γνωστό μου έδειξα το blog, μου είπαν ότι είναι σαν να περιγράφει εμένα…
και τώρα μου βγαίνει και άλλος ένας που γνωρίζει μια παρόμοια Νάντια?
assasin γνωριζόμαστε?
δεν νομιζω να γνωριζομαστε…εγω τυχαια το βρηκα και το διαβασα…γτ μου 8υμιζε την αλλη ναντια:)
δηλαδή μέχρι στιγμής είμαστε 3 Νάντιες… καλά πάμε…
😛
Μακάρι να είμαι άξια να έχω αυτό το όνομα! Ευχαριστούμε Αρκούδε!