Αν και την είχα προγραμματίσει την δήλωση πηγαίνοντας στο γήπεδο, λαχτάρισα μέχρι να το οριστικοποιήσω:
Ήμουν εκεί στην πρώτη νίκη του Ολυμπιακού στο Champions League.
(απορία, ειλικρινής: Αφού τα πράγματα είναι έτσι, και στο Champions League τα παιχνίδια του Ολυμπιακού είναι της ανατροπής, γιατί δεν βάζαμε ένα αυτογκολ στο 5′; Θα τα κερδίζαμε όλα, και ο δεύτερος γύρος θα ήταν σίγουρος – μην σου πω και ο τίτλος…)
Σε ωραία θύρα κάθεσαι παιχταρά μου.
Εγώ είμαι εξαπέναντιας.
Να ναι καλά οι φίλοι μου, που μοιράζονται μαζί μου τίποτις vip-τσάμπα-χoρηγών εισιτήρια, και είμαι δίπλα στα επίσημα… 🙂
Απο την άλλη, με εσένα πανηγύριζε ο Μπουλουτ το πρώτο γκολ 🙂