Δεν πρόλαβα την ομιλία του Νικόλα, αλλά ακόμα προλαβαίνω να σας ανεβάσω το κείμενο που μου έστειλαν. Αρκετά απο αυτά δεν τα είχα σκεφτεί, και τα θεωρώ ουσιώδη.

Για ρίξτε τους μια ματιά..:

Η Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας – Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, ανταποκρινόμενη στο αίτημα της έδρας της UNESCO του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, προχώρησε στην έκδοση αυτού του σύντομου οδηγού στην ελληνική γλώσσα. Περιέχει δεκαοκτώ κανόνες συμπεριφοράς καθημερινής επικοινωνίας με άτομα με αναπηρία.

Το κείμενο αποτελεί μετάφραση από τα αγγλικά της αντίστοιχης έκδοσης της Κροατικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία. Η ορθότητα των όρων που χρησιμοποιούνται έχει ελεγχθεί από την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ).

Kροατία, Ζάγκρεμπ, Μάρτιος 2003 ORIGINAL AND AUTHORS RIGHTS: Croatian Union of Physically Disabled Persons Associations

Αν και ένας στους δέκα ανθρώπους έχει κάποιου είδους αναπηρία, οι άνθρωποι συνήθως νιώθουν αμηχανία όταν συναντούν ένα τέτοιο άτομο. Λόγω της ανεπαρκούς γνώσης των αναγκών τους και των περιορισμών τους, των τρόπων που προσφέρεται και λαμβάνεται βοήθεια και λόγω της προκατάληψης ή του φόβου για το άγνωστο, οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να επικοινωνήσουν και να προσφέρουν βοήθεια σε άτομα με αναπηρία.Σχεδιάσαμε αυτό το βιβλίο κανόνων συμπεριφοράς οδηγούμενοι από την επιθυμία να βελτιωθεί η καθημερινή ζωή των ατόμων με αναπηρία και να εμπνεύσουμε τους ανθρώπους να επικοινωνήσουν μαζί μας χωρίς φόβο. Συνιστούμε επίσης εγκάρδια το παρόν βιβλίο στα άτομα με αναπηρία.

Αν κρίνετε ότι υπάρχει ανάγκη να βοηθήσετε ένα άτομομε αναπηρία, ρωτήστε τον/την ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να το κάνετε.

Μιλήστε απευθείας στο άτομο με αναπηρία παρά μέσω γονέα, συνεργάτη, συνοδού ή διερμηνέα.

Αν μιλάτε για λίγο με άτομο σε αναπηρικό καρότσι προσπαθήστε να χαμηλώσετε στο ύψος του, ώστε να αποκτήσετε οπτική επαφή.

Όταν συστήνεστε σε ένα άτομο με τεχνητό ή ακρωτηριασμένο χέρι, μην αποφεύγετε να του δώσετε το χέρι σας. Δώστε το αριστερό σας χέρι ή αγγίξτε τον/την με μια φιλική χειρονομία.

Μιλήστε φυσιολογικά, χρησιμοποιώντας κοινές εκφράσεις όπως «τα λέμε», «πρέπει να προλάβω», «θα έχεις νέα μου σύντομα» – ανεξάρτητα από την αναπηρία που έχει το άτομο αυτό. Μη φοβάστε να χρησιμοποιήσετε λάθος λέξεις.

Επικεντρώστε την προσοχή σας σε άτομο με προβλήματα ομιλίας. Αν δεν καταλαβαίνετε τι λέει το άτομο αυτό,ζητήστε του/της να το επαναλάβει. Μην προσποιείστε ότι καταλάβατε.

Όταν χαιρετάτε ένα τυφλό άτομο ή άτομο με μειωμένη όραση, πείτε του/ της το όνομά σας. Αν του/της προσφέρετε βοήθεια στο περπάτημα, αφήστε τον/την να ακουμπήσει στο βραχίονά σας.

Μιλάτε αργά και καθαρά σε ένα άτομο με προβλήματα ακοής. Μη φωνάζετε και μη μιλάτε μέσα στο αυτί του/της. Οι εκφράσεις του προσώπου σας και οι κινήσεις των χειλιών σας βοηθάνε το άτομο με προβλήματα ακοής να σας καταλάβει. Αν εξακολουθείτε να μην είστε σίγουροι ότι σας κατάλαβε, σημειώστε ό,τι θέλετε να πείτε.

Άτομα με προβλήματα ακοής ή όρασης μπορούν να επικοινωνήσουν επίσης και μέσω της αίσθησης της αφής. Αν συναντήσετε ένα τέτοιο άτομο, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του σχηματίζοντας κεφαλαία γράμματα στην παλάμη του/της.

Αν δεν έχετε οικειότητα με ένα άτομο με αναπηρία αποφύγετε να τον/ την ρωτήσετε για την αναπηρία του/της ή τις αιτίες της.

Μην επαινείτε υπερβολικά ένα άτομο με αναπηρία πουεκτελεί φυσιολογικές καθημερινές εργασίες.

Όταν χρησιμοποιείτε μέσα μαζικής μεταφοράς προσφέρετε τη θέση σας στο άτομο με αναπηρία. Βοηθήστε το να επιβιβαστεί ή να αποβιβαστεί από το λεωφορείο, το τραμ ή το αεροπλάνο, αφού πρώτα ρωτήσετε με ποιόν τρόπο μπορείτε να βοηθήσετε καλύτερα.

Να είστε διακριτικός και υπομονετικός, ένα άτομο με αναπηρία μπορεί να χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να κάνει κάτι.

Ενώ περιμένετε στη γραμμή, παραχωρήστε τη θέση σας σε ένα άτομο με αναπηρία ή μεσολαβήστε ώστε το άτομο αυτό να προχωρήσει μπροστά στη σειρά και μην στέκεστε ακριβώς μπροστά του σε πολύ κοντινή απόσταση.

Μην αγγίζετε τα ορθοπεδικά βοηθήματα (πατερίτσες, μπαστούνι, αναπηρικό καροτσάκι), παρά μόνο αν σας έχει ζητηθεί. Μη στηρίζεστε σε αναπηρικό καρότσι, είναι μέρος του προσωπικού χώρου του ατόμου που το χρησιμοποιεί. Όταν συνοδεύετε άτομο σε αναπηρικό αμαξίδιο, μη κρεμάτε στο αμαξίδιο του/της την τσάντα σας ή σακούλες με ψώνια προκειμένου να ελαφρώσετε τα χέρια σας. Το αναπηρικό αμαξίδιο και τα λοιπά τεχνικά βοηθήματα θεωρούνται ως «προέκταση του σώματος»του ατόμου με αναπηρία και αντικαθιστούν τη λειτουργία των μελών του σώματος που δεν λειτουργούν.

Προσέξτε τους οδηγούς αυτοκινήτων που φέρουν το αναπηρικό σήμα. Όταν βλέπετε ένα αυτοκίνητο που φέρει το αυτοκόλλητο με την αναπηρική καρέκλα στο μπροστινό ή πίσω τζάμι, αυξήστε την απόσταση, χαμηλώστε ταχύτητα και να είστε πιο προσεκτικοί. Θυμηθείτε ότι ένα άτομο με αναπηρία μπορεί να αργεί να εκτελέσει μερικές ενέργειες. Μην παρκάρετε σε μέρη που είναι καθορισμένα με τα σήματα πρόσβασης αναπηρικού καροτσιού και μπροστά σε ράμπες πρόσβασης σε πεζοδρόμια ή σε καταστήματα.

Μη χαϊδεύετε ένα σκύλο-βοηθό ατόμου με αναπηρία ενόσω «εργάζεται». Ζητήστε άδεια από τον ιδιοκτήτη.

Μη δείχνετε οίκτο σε άτομα με αναπηρία. Συμπεριφερθείτε τους σαν ίσους, γιατί αυτό είναι. Όταν συνοδεύετε ένα παιδί που λόγω αθώας περιέργειας ρωτήσει για τον άνθρωπο με αναπηρία που τυγχάνει να είναι δίπλα σας, εξηγείστε του όσο πιο απλά μπορείτε ό,τι γνωρίζετε για το συγκεκριμένο είδος αναπηρίας. Μην αποτρέπετε το παιδί από το να κοιτάζει τον άνθρωπο με αναπηρία ή να σας ρωτήσει σχετικά.

«Δεν υπάρχει ακόμα θεραπεία για το AIDS. Προστάτεψε τον εαυτό σου.»

Πέρα από τα πονηρά χαμογελάκια, και τα χαχανητά, ειδικά οι νέοι και οι νέες καλό θα ήταν να σοβαρευτούν για λίγο: Εμείς οι «μεγάλοι» θα έπρεπε να σας πούμε περισσότερα για το sex απο το να κοκκινίζουμε απλώς. Τι να γίνει όμως, τα μάθατε και έτσι (το ίδιο και εμείς).

Φιλαράκο, είναι απλό: πάρε ένα προφυλακτικό απο το περίπτερο, και την επόμενη φορά που θα πας να κάνεις έρωτα, βάλτο στο πέος σου. Δεν είναι λιγότερη η ηδονή(*), ειδικά αν σκεφτείς οτι αν το κάνεις, θα σου δίνεται η ευκαιρία να το κάνεις συνέχεια.

Η ή Ο συνοδός του; Καλά θα κάνεις να το απαιτήσεις. Κάθε σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλακτικό, δεν είναι παιχνίδι, είναι επικίνδυνη. Όσο σίγουρη/σίγουρος και αν αισθάνεσαι για τον άλλον, ζήτα το – και όχι μόνο την πρώτη φορά.

Ξεχάστε οπτικούς συναγερμούς, ή διακριτά στοιχεία: AIDS μπορεί να έχουν όλοι, χωρίς να το ξέρουν, έως για και πάντα. Ό-λοι. Χωρίς να το ξέρουν.

Ξεχάστε προς στιγμήν όλες τις σκηνές που είδατε με το αχαλίνωτο σεξ μεταξύ των αγαπημένων σας ηθοποιών: ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΠΟΤΕ ΣΕΞ χωρίς προφυλακτικό. Αν έκαναν, ίσως αυτή να είναι και η τελευταία τους ταινία.

Ξεχάστε προς στιγμήν τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, τις άλλες πενήντα τόσες μη-θανατηφόρες ασθένειες, ή οτιδήποτε άλλο: Το μόνο σεξ που σας επιτρέπει να το επαναλάβετε, είναι το ασφαλές.

Ξεχάστε την μόδα: Το να βάζεις προφυλακτικό, δεν είναι σαν να βάζεις το αγαπημένο σου τζιν, είναι σαν να βάζεις ζώνη ασφαλείας μπαίνοντας σε ένα αυτοκίνητο που δεν έχει φρένα, και πρόκειται να βγεί στην εθνική: Αυτονόητο.

Σπασαρχίδικο, το ξέρω, αλλά ο κανόνας είναι: Με προφυλακτικό – ασφαλής, χωρίς προφυλακτικό – …

Το AIDS είναι αληθινό, είναι δίπλα μας και σκοτώνει.

Η ασφαλής ερωτική επαφή, δεν είναι απλώς καλύτερη, είναι αυτονόητη.

(*) και αν νομίζεις οτι είναι, σου περνάει απο το μυαλό τι θα σου κάνει η αμφιβολία αμέσως μετά;

Καλημέρα αναγνώστη(*),

Καλημέρα αναγνώστη,
Γιάννης aka arkoudos.

(*) και αναγνώστρια 🙂

Παλαιότερα ο αραχτός, που γουστάρω πολύ να τον διαβάζω είχε γράψει ένα πόστ για το κυνήγι. Ενα πολύ όμορφο, τρυφερό και απλό ποστ, που σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε.

Το επανέφερε το θέμα πρόσφατα, με δύο (ένα, δύο) καινούργια ποστ – βασισμένος στις απαντήσεις των κυνηγών.

Δηλαδή, αυτών που σκοτώνουν για την καύλα τους. Για σπορ. Πως εμείς βλέπουμε ποδόσφαιρο με μπάλες που φτιάχνουν σε καθεστώς σκλαβιάς πεντάχρονα παιδιά, έτσι αυτοί παίρνουν την καραμπίνα τους και σκοτώνουν.

Θανατόκαυλοι.

Δεν ξέρω, πρέπει να αφήνει μία ηδονή όλο αυτό. Ένα αρχέγονο, σαν του παλαιολιθικού κυνηγού, μια αρχέτυπη γραμμένη στο dna εντολή.

Προσωπικά, τους θεωρώ κτηνοβάτες – και ως τέτοιους τους αναφέρω.

Το γιατί, δεν θα μπορούσα να το περιγράψω καλύτερα, απο ένα άρθρο που γράφτηκε το 2006, απο τους ίδιους τους κυνηγούς:

Η Μπεκάτσα

Απέναντι στο ανιχνευτικό σκυλί, η μπεκάτσα επιδεικνύει εκπληκτικές κατεργαρίες, που είναι αδύνατο να τις παρακολουθήσεις.

Το αντανακλαστικό της ακινησίας: ξέροντας ότι είναι το πέταγμα που την εκθέτει σε πιο πολύ κίνδυνο, το πρώτο της ανακλαστικό μόλις αισθανθεί την απειλή, είναι η ακινησία. Έχοντας εμπιστοσύνη στο μιμητικό του περίεργου φτερώματος της , μπορεί έτσι να μείνει για ατέλειωτα λεπτά, μπροστά στο φερμάρισμα του σκύλου.

Η φυγή με τα πόδια: τα αρσενικά κυρίως δείχνουν αυτή την ταση, κι αρχίζουν να βαδίζουν πολύ γρήγορα μπροστά στο σκυλί, μπερδεύοντας την πορεία τους μέσα στην πυκνή βλάστηση, καμιά φορά για 20μ πριν πετάξουν.

Το πήδημα του βατράχου: πρόκειται για μια πονηριά που παρατηρείται συχνά στην μπεκάτσα για να ξεγελάσει το ανιχνευτικό σκυλί. Μέτα από ένα σωρό ελιγμούς που κάνει με τα πόδια, αρχίζει να πηδά προς το πλάι σε ύψος περίπου 1.50μ κι ένα μήκος 2 με 3 μ περίπου πριν μείνει ολοκληρωτικά ακίνητη.

Το πέταγμα: το πέταγμα της μπεκάτσας θεωρείται αργό αφού δεν ξεπερνά τα 60χλμ την ώρα. Κάτω από δάση όμως, είναι ικανή να πραγματωποιήσει ξαφνικές πτήσεις κάθετες στον ουρανό και πολύ γρήγορες, με ένα ώς δύο κεραυνοβόλους ελιγμούς ανάμεσα στα φυλλώματα πριν εξαφανιστεί από τα μάτια του κυνηγού. Η μπεκάτσα περιμένει συχνά την ύστατη στιγμή πριν ξεκινήσει το πέταγμά της, όταν νιώθει να ενοχλείται πολύ. Σε περιοχές όπου συχνάζουν τακτικά κυνηγοί, εγκαταλείπει την εστία της μόλις ακούσει κίολας το κουδούνι του σκύλου, πρώτα με τα πόδια και μετά με μια αθόρυβη πτήση που σπάνια γίνεται αντιληπτή.

Το κολύμπι: πληγωμένη η μπεκάτσα ξέρει τέλεια να τα βγάζει πέρα, κολυμπώντας με την βοήθεια των ποδιών και των φτερών της.

Η αναχαίτηση της μυρωδιάς: δεν πρόκειται για κάτι που γίνεται θεληματικά από το πουλί. Παύει να απλούστατα να βγάζει μυρωδιές, που εξασθενίζουν κάτω από το φυσιολογικό όριο, όταν εξαντλήσει όλες τις δυνάμεις της,ή έχει τρομάξει.

Κάθισμα στα κλαδιά: κι αυτό είναι ένα φαινόμενο σπάνιο, μια που η διάπλαση του πουλιού δεν του το επιτρέπει, μα που παρατηρείται πολλές φορές όταν η μπεκάτσα θέλει να ξεφύγει από τον κυνηγό.

Η μπεκάτσα χειρούργος: πλήθος παρατηρήσεις αποδεικνύουν οτι η μπεκάτσα μπορεί να γιατρέψει από μόνη της μια θλάση κοκάλου ή μια πληγή σε κάποιο μυ της, βάζοντας πάνω καποιο έμπλαστρο από μείγμα λάσπης, ξερών χόρτων και φτερών. Το πιο εκπληκτικό είναι ότι το σημείο κάποιων τέτοιων εμπλάστρων αποκλείει την πιθανότητα να τα τοποθέτησε το ίδιο το πουλί, από μόνο του (όπως η περίπτωση μιας θλάσης στο ράμφος, από σκάγι και που θεραπεύτηκε με έμπλαστρο). Θα πρέπει από όλα αυτά να συμπεράνουμε ότι τα μυστηριώδη τούτα πουλιά αλληλοβοηθιούνται.

Πηγή: Το τέλειο βιβλίο του κυνηγού. Η μπεκάτσα των δασών.

Απο εδώ.

Θα πω την γνώμη μου, και ας γίνει όσος χαμός θέλει:

Δεν μπορώ να βρω λόγια για να περιγράψω τον θυμό που νιώθω όταν ένας δειλός και γελοίος μικροτσούτσουνος θανατόκαυλος, για να νιώσει λίγη καύλα, σηκώνει ανώδυνα το όπλο του, και σκοτώνει αυτό το υπέροχο πλάσμα.

Δεν μιλάμε για κυνηγούς, μιλάμε για κτηνοβάτες.

Photo απο το http://www.dpgr.gr

Λεφτά! Υπερδιπλασιασμός Κερδών! Διαφημίσεις! Πελάτες! Έσοδα! Γουάου! Γιές!

«Υπερδιπλασιάστηκαν τα συνολικά έσοδα του ομίλου Ηellas Οnline στο εννεάμηνο Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου.

Συγκεκριμένα, ενισχύθηκαν κατά 119,3% φτάνοντας τα 74 εκατ. ευρώ το εννεάμηνο, από 33,7 εκατ. ευρώ, καθώς αυξήθηκαν σημαντικά τα έσοδα από υπηρεσίες LLU και από υπηρεσίες προς εταιρικούς πελάτες.»

Απο το in.gr

Ελα όμως που εγώ ξέρω οτι έχουν απολύσει ένα σωρό άτομα απο τον όμιλο (και απο την εταιρεία του οποίου είναι η HOL, και απο την ίδια την HOL, και απο θυγατρικές);

Να το ξεκαθαρίσουμε λίγο;

Απολύσεις (σημαίνει κατ’ αρχάς) ένα μόνο πράγμα:

Ανικανότητα διαχείρισης προσωπικού.

Ανικανότητα διαχείρισης.

Και αυτό, είναι το καλό σενάριο:

Γιατί εχοντας δουλέψει για μεγάλες εταιρίες, σας ενημερώνω οτι υπάρχουν περιπτώσεις που η αρθρόα αύξηση προσωπικού γινόταν εν γνώσει των εταιριών οτι δεν χρειάζονταν, αλλά που δημιουργούν ένα κύμα αισιοδοξίας στην αγορά, που μεταφράζεται σε θετική εικόνα της εταιρίας.

Ητοι, «η εταιρία πρέπει να πηγαίνει καλά, γιατί παίρνει κόσμο»

Όταν δεν τους χρειαστούμε μετά, τους διώχνουμε.

Οπότε, δύο είναι τα σενάρια για μία οποιαδήποτε εταιρία που απολύει: Είτε έχει άχρηστους, που δεν ξέρουν πότε και γιατί προσλαμβάνουν, και δεν ξέρουν πότε και γιατί απολύουν, (οπότε ποιος λογικός άνθρωπος θα εμπιστευτεί μία εταιρία με άχρηστους σε διευθυντικές θέσεις) είτε έχει σκληρούς επιχειρηματίες που αδιαφορούν για τον κόσμο τους.

Και όπως έχω πει πολλές φορές, όταν μια εταιρία αδιαφορεί για τους ίδιους της τους ανθρώπους, φαντάζεστε πως βλέπει πελάτες και μετόχους: σαν κοτόπουλα.

Όταν όμως μια εταιρία απολύει (αρκετούς) ανθρώπους, και μετά ανακοινώνει υπερδιπλασιασμό των κερδών – πως ονομάζεται;

(*) Το τρίτο πρόσωπο, είναι όπως πάντα και το πιο άτυχο: άνθρωποι που έχουν απολυθεί, και που δεν έχουν πλέον την δυνατότητα να αγοράσουν ουτε καν τις υπηρεσίες που πουλάει η (κατά τα άλλα) πετυχημένη εταιρία τους….

Ήταν ίσως το πιο αγχωτικό πράγμα της εβδομάδας που είχα να κάνω – αυτή η μάζωξη της Παρασκευής. 🙂

Πως υποδέχεσαι όλους αυτούς τους ανθρώπους των οποίων τα βάσανα τα παρακολουθείς εδώ και τόσο καιρό σε ένα chat? Εδώ δεν έχει «θα το σκεφτώ, και θα απαντήσω αργότερα», ούτε «θα το διορθώσω κάποια άλλη στιγμή»: εδώ πρέπει να λύσεις τα τεχνικά προβλήματα και να είσαι εκεί αν σε χρειαστούν, full time.

Η κουβέντα ήταν υπέροχη, για άλλη μία φορά οι συμμετέχοντες απέδειξαν οτι εκτός απο τα δικά τους κουβαλούν μία απίστευτη ενέργεια – και την χαρίζουν απλόχερα σε όσους, κάποια στιγμή, λυγίζουν.

Η παρέα απέδειξε οτι το να μιλάς δυνατά ρε! για τον καρκίνο είναι εκτός απο εφικτό, και απίστευτα λυτρωτικό – και για σένα, και για τους γύρω σου.

Οι περισσότερες συμμετοχές ήταν το πρωΐ και αργά το βράδυ, με τους χρήστες να μπαίνουν απο το γραφείο (την έχεις ακόμα την δουλειά σου gaman?) και το νοσοκομείο με την απίστευτη Ελένη (με τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς απο την νοσηλεύτρια Ηρώ) το πρωΐ, και απο το σπίτι αρκετοί το βράδυ. Η υπηρεσία της Chatroll που μας φιλοξένησε παρουσίασε κάποια μικρά προβληματάκια, αλλά γενικά έλυσε περισσότερα προβλήματα απο όσα δημιούργησε. Είμαι πάντα σε αναζήτηση καλύτερης υπηρεσίας, αλλά προς το παρόν, αυτή ήταν αρκετά αξιόπιστη. Στο αρχείο της κουβέντας γράφθηκαν περίπου 1700 γραμμές – όγκος σε σχόλια που θα υπολόγιζα ότι ισοδυναμεί περίπου με το ένα έκτο απο όσο έχει ήδη γραφτεί στο ποστ του καρκίνου μέχρι τώρα μέσα σε ενάμισι χρόνο, γράφτηκε σε λίγες ώρες.

Αυτό που ήθελα να λύσω, το πρόβλημα της απόστασης, μάλλον λύθηκε καθώς συμμετείχαν απο την Αθήνα αλλά και απο την Ορεστιάδα, την Μυτιλήνη, την Λάρισα – απόδειξη οτι το δίκτυο έφερε πολύ πιο κοντά το πρόβλημα του…χωροχρόνου. 🙂

Συνολικά μου ζήτησαν και έστειλα 25 προσκλήσεις, και παρά τις απώλειες απο ανθρώπους που δεν μπόρεσαν να παραστούν, σας διαβεβαίω οτι ακόμα και πέντε ταυτόχρονοι, το μπούγιο το κάνουν 🙂 Θα ήθελα πάντως την επόμενη φορά να υπάρξει περισσότερος χρόνος, περισσότερες συμμετοχές, και περισσότεροι κερδισμένοι: εσείς.

Θέλω απο καρδιάς να ευχαριστήσω για την ποιότητά τους όλους όσους συμμετείχαν και για το ενδιαφέρον τους όλους όσους ζήτησαν συμμετοχή.

«ΝΤΡΟΠΗ για τέσσερα σχολεία» γράφει η Απογευματινή, και αναφέρεται στην άμεση παρέμβαση του υπουργού Παιδείας για τέσσερα σχολεία (τρία ιδιωτικά – ένα δημόσιο νηπιαγωγείο) που αρνήθηκαν να δεχθούν μαθητές με διαβήτη.

Αυτο διάβασα το πρωϊ στα εξώφυλλα των εφημερίδων – και στην πρώτη ευκαιρία άνοιξα και την εφημερίδα, για να διαβάσω οτι πρόκειται για καταγγελίες που γίνονται με αφορμή την αυριανή ημέρα διαβήτη – χωρίς να μάθω περισσότερα (ούτε τα ονόματα των σχολείων, ούτε το χρονικό των περιστατικών, ούτε την άποψη των σχολείων)

Ξέρετε τι μου έκανε εντύπωση;

Οτι με το που το διάβασα το εξώφυλλο – κάτι δεν μου πήγαινε καλά.

Δηλαδή, η πρώτη μου αντίδραση ήταν ΝΤΡΟΠΗ! – αλλα αμέσως μετά, αναρωτήθηκα «γιατί;»

Γιατί τα σχολεία αρνήθηκαν να αναλάβουν τους μαθητές;

– Μήπως γιατί τα σχολεία δεν είναι έτοιμα (απο πλευράς προσωπικού) να αντιμετωπίσουν ένα παιδί με διαβήτη και τις ανάγκες του;

– Μήπως γιατί ενώ θα ήταν απολύτως λογικό να υπάρχει γιατρός σε σχολεία άνω των Χ παιδιών – δεν υπάρχει, ούτε γιατρός, ούτε πρόβλεψη για κάτι τέτοιο;

– Μήπως απο το να δεχθούν (εύκολα) να αναλάβουν τα παιδιά – τα σχολεία προτίμησαν (δύσκολα) να αρνηθούν για να μην αντιμετωπίσουν ευθύνες που δεν τους αναλογούν;

Μου φάνηκαν πολύ λογικές αυτές οι σκέψεις, και γι’ αυτό τις μοιράζομαι μαζί σας. Επειδή δεν έχω εμπειρία με τον διαβήτη, θα ακούσω τις απόψεις σας με προσοχή.

Σας θυμίζω οτι αφού η εφημερίδα δεν αναφέρει τα σχολεία δεν υπάρχει αντίλογος στο εξώφυλλό της – ούτε καν η δυνατότητα να απαντήσουν τα σχολεία και οι διευθυντές τους. Χωρίς να θέλω να γίνω κακός, φαίνεται πως ήταν πιο εύκολο να μπει πρωτοσέλιδο η «άμεση παρέμβαση του υπουργού», παρά να γίνει ρεπορτάζ σε βάθος…

Όσο ελπίζω να μην αναλωθούμε σε «ΝΤΡΟΠΕΣ!» και να αναρωτηθούμε γιατί συνέβει κάτι τέτοιο – άλλο τόσο ελπίζω ο υπουργός Παιδείας να μην αναλωθεί σε ευχές «να εφαρμοστεί ο νόμος» αλλά να σηκώσει τα μανίκια του, μαζί με τον υπουργό Υγείας, και να φροντίσουν α) να υπάρχουν γιατροί στα σχολεία και β) όπου χρειάζεται να ενημερωθούν καθηγητές και γονείς…

Γιατί είναι πολύ πιο εύκολο φαίνεται να πούμε ΝΤΡΟΠΗ (και να καθαρίσουμε), παρά να λύσουμε ένα πρόβλημα που φαίνεται να υπάρχει, και μάλιστα να είναι έντονο.

Σας θυμίζω άλλωστε, την περίπτωση της Αμαλίας….

Λύσεις – όχι εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα!

Έχουμε και λέμε,

Στο παρελθόν. Κάποιος, άγνωστος, κρυφός και δολοπλόκος, αφήνει ένα σχόλιο ως comment σε γνωστό blog. Αυτός στον οποίο απευθύνεται το σχόλιο, κάνει μήνυση στον ιδιοκτήτη του blog, ο οποίος συλλαμβάνεται, χάνει την δουλειά του, και τα λοιπά – και τα λοιπά (αθωώνεται βέβαια αργότερα, αλλά όχι πριν καταστραφεί, και ως γνωστόν, αυτά είναι ψιλά γράμματα).

Υστερα, έντονες συζητήσεις γίνονται για να αποκτήσουν προκαταβολικά ονοματεπώνυμο τα sites, ώστε να μην ψάχνουμε δεξιά και αριστερά σε ποιον ανήκει τι, και να μην ασχολούμαστε να βρούμε ποιος άφησε το κακόβουλο σχόλιο – απλώς που το άφησε να μας αρκεί. Αν ο ιδιοκτήτης δεν μπορεί να πιστοποιήσει ποιος αφήνει μήνυμα στο site του, θα οδηγείται αυτός ως υπεύθυνος που δεν κατέβασε το σχόλιο – και μάλιστα με πλήρη ευθύνη. Αν δεν θέλει να συμμορφωθεί σε όλα αυτά ο ιδιοκτήτης, υπάρχει μία σίγουρη λύση: απλώς να κατεβάσει το blog του.

Παράλογο; δεν ακούω τίποτα.

Άρα, λογικό.

~

Πάμε τώρα λιγάκι στο παρόν.

Διαψεύδει ο Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών ΟΑΣΑ την πληροφορία για δήθεν δωρεάν μετακίνηση με τις αστικές συγκοινωνίες.

Ο Οργανισμός αναγκάστηκε να προχωρήσει στη διάψευση αυτή, με αφορμή αφίσες που αναρτήθηκαν από αγνώστους σε διάφορα σημεία της Αθήνας, οι οποίες αναφέρουν ότι η μετακίνηση με τις αστικές συγκοινωνίες προσφέρεται δωρεάν από 05:00- 09:00 και για χρονικό διάστημα από 10-11-08 έως 10-01-09.

Αναφορά στο zougla.gr – υπάρχει και στο news247.gr – δεν βρήκα επίσημη ανακοίνωση στο oasa.gr.

Κάποιος/οι αφήνουν αφίσες που μιλάνε για δήθεν δωρεάν μετακίνηση. Τις τυπώνουν, και τις κολλάνε σε τοίχους και στύλους. Οι αφίσες λένε ψέμματα, και παρακινούν αυτούς που μετακινούνται να μην πληρώσουν εισιτήριο. Άρα, εξόφθαλμα, οδηγεί τον κόσμο στην παρανομία.

Ρωτάω εγώ: Πως θα βρούμε ποιος φταίει;

Την απάντηση μας την δίνει το παρελθόν: θα κάνουμε μήνυση στον ιδιοκτήτη του τοίχου, και στον ιδιοκτήτη του στύλου. Σε όλους τους ιδιοκτήτες, όλων των τοίχων.

Ακόμα καλύτερα, κάθε τοίχος θα πρέπει να έχει αναρτημένο το ονοματεπώνυμο και το τηλέφωνο του ιδιοκτήτη, να μην το ψάχνουμε κάθε φορά. Για οτιδήποτε αναρτάται εκεί, ο ιδιοκτήτης είναι υπεύθυνος, και υπόλογος απέναντι στον νόμο. Πρέπει να το ελέγχει, να πιστοποιεί την αλήθεια του, και να ενημερώνει τον άνθρωπο ή οργανισμό στον οποίο γίνεται αναφορά, για λαμβάνει χαρτί έγκρισης, οτι ο αναφερόμενος συμφωνεί. Αλλιώς, έχει υποχρέωση να το κατεβάζει ή να ζητάει την ταυτότητα οποιουδήποτε αναρτά οτιδήποτε στον τοίχο του, καλού-κακού. Έχει επίσης υποχρέωση να βάλει κάμερες, παρότι απαγορεύονται, σε όλους τους εξωτερικούς τοίχους, για να πιστοποιείται η ταυτότητα του ανθρώπου που αναρτά την αφίσα. Αν δεν θέλει να συμμορφωθεί σε όλα αυτά ο ιδιοκτήτης, υπάρχει μία σίγουρη λύση: απλώς αρκεί να κατεδαφίσει τον τοίχο.

Αν κάποιος άγνωστος, κρυφός και δολοπλόκος, αφήσει ένα χαρτί, μία αφίσα, ανώνυμη, που με δυσφημεί, και δεν το κατεβάσει, αν ισχύει η πιο πάνω εξίσωση προτίθεμαι να κάνω μήνυση στον ιδιοκτήτη του τοίχου που αναρτήθηκε, για τρελά λεφτά.

Παράλογο; δεν ακούω τίποτα.

Άρα, λογικό.