Μια φορά και έναν καιρό, είχα έναν σκληρό δίσκο στο μηχάνημά μου. Ε, πριν κανα δυό μήνες αυτός, πάπαλα, καταστράφηκε ολοσχερώς.

Το ίδιο έχει συμβεί (κατά πάσα πιθανότητα επειδή ούτε defrag, ούτε format κάνω ποτέ), άλλες δύο φορές, στο σπίτι.

Η εσωτερική μου αναζήτηση ξεκινάει με την απορία «δεν με ενοχλεί που χάνω τόσα πράγματα;»

Ε, λοιπόν, δεν με ενοχλεί ιδιαιτέρως.

Flashback.

Είμαι άνθρωπος που -κυριολεκτικά- δεν πετάει τίποτα. Χθες που καθάριζα το σπίτι, καταχωρούσα αποδείξεις της ΔΕΗ απο το 2003. Απο το 2003! Γιατί; Δεν γνωρίζω, δεν απαντώ.

Πήρα απο την μάνα μου. Αυτή, με την μανία της να μην πετάει τίποτα, έκανε το χόμπι της επάγγελμα, και έφτιαξε το «Μοναστηράκι» της Πάρου. Ήταν ένα μαγαζί που την κράτησε οικονομικά στο νησί για αρκετά χρόνια. Το μόνο που έκανε ήταν να πηγαίνει στο Μοναστηράκι (των Αθηνών) στην αρχή της σαιζόν, να διαλέγει διάφορα πράγματα (μεταξύ των οποίων γραμματόσημα και βιβλία) και να τα πουλάει στους τουρίστες.

Το σπίτι μου στο νησί, ήταν ένα κανονικό βιβλιοπωλείο. Άπειροι τόμοι απο βιβλία BELL και Κόμικς – ένας τοίχος γεμάτος Spiderman και Μπλεκ (όταν ήταν μαζεμένα. Αλλιώς, ήταν στο πάτωμα).

Όλα αυτά χαθήκανε. Η πλάκα είναι οτι αν μου το λεγες τότε, θα πάθαινα σοκ και θα χτυπιόμουν στο πάτωμα – τώρα δεν με πειράζει (πολύ).

Τι άλλαξε; Δεν είμαι σίγουρος. Πάντως, απο ένα σημείο και μετά, χάνεται ο δίσκος μου, που περιέχει άφθονα και πολύτιμα προσωπικά αρχεία, και μου προκαλεί σχεδόν αδιαφορία.

Αλλάζω κινητό (ο λόγος για τον οποίο γράφω τούτο το ποστ), φυλάω το παλιό μήπως και μου χρειαστούν όλα αυτά που έχω μέσα… και σχεδόν τα ξεχνάω.

Μήπως αλλάζει η αντιμετώπισή μου προς τα υλικά πράγματα; Μήπως το κέντρο συγκίνησής μου μετακινήθηκε;

Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Πάντως, σας βεβαιώ, τούτη η αδιαφορία προς το υλικό παρελθόν μου, με έχει βάλει σε σκέψεις…

Ο φίλος μου ο Βασίλης, μου έστειλε ένα υπέροχο mail.

Το είδα και εγώ αυτό που αναφέρει, και συμφωνώ 100%. Το παραθέτω ως έχει:

«Το Σαββατο, το βράδυ, επαιξε στις ειδήσεις του Alpha, ένα «σοκαριστικό» θέμα για ένα προϊόν που πουλάει ένα site του internet.

Μαλίστα, μετά το ρεπορτάζ είχαν και σχολιασμό του θέματος.

Δεν έκατσα να ακούσω τον σχολιασμό (οπότε δεν ξέρω τα σχόλια), είδα μόνο το ρεπορτάζ (οπου τα σχόλια για την σοκαριστική αποκάλυψη πήγαιναν σύννεφο) και μετά πήγα να βρώ πληροφορίες στο google (καθώς η υπόθεση μου φαινόταν πολύ παραμύθι).

Το site λοιπόν είναι το εξής: http://babycage.net/index.php

Μπες και ρίξε μια ματιά…

Κανει μπαμ, ότι δεν ειναι τίποτα παραπάνω από ένα hoax ή ένα (κακό ?) αστείο…
(εμένα τουλάχιστον αυτή είναι η γνώμη μου)

Βέβαια, στο site του ο τύπος δεν αναφέρει τίποτα για hoax ή joke.

Τα παρουσιάζει όλα πολύ σοβαρά (κι αυτό βέβαια είναι υπό συζήτηση, π.χ. πουλάει φύλλα εφημερίδας για όσους έχουν «ακράτεια» προς 5 δολάρια το φύλλο).

Πάντως, με μια μικρή βόλτα που έκανα στο google, βρήκα αρκετές αναφορές από αλλα sites για αυτό το site,
και όλοι το χαρακτηρίζουν ως hoax ή το πολύ bad joke….

http://www.i-am-bored.com/forums.asp?page_num=1&action=read&q_id=13230&ct=10

http://www.museumofhoaxes.com/hoax/weblog/comments/3598/

Επίσης, στο google στα comments του link του site γράφει:
«Products for infant confinement. [Contains fictitious information]»

Από το Pathfinder Lexicon:

fictitious: φανταστικός, πλασματικός, ανύπαρκτος, ανυπόστατος

Αλλα βέβαια, τα «αστέρια» του ρεπορτάζ της τηλεόρασης δεν μπήκαν στον κόπο να το ψάξουν λίγο παραπάνω…

Η μήπως μπήκαν στον κόπο, αλλά δεν τους συνέφερε το αποτέλεσμα…

Οι εκδοχές είναι για μένα οι εξής:

α) ο ρεπόρτερ είναι ηλίθιος και δεν κατάλαβε το σατιρικό ύφος του site

β) ο ρεπόρτερ είναι ευκολόπιστος, δεν είδε και καμιά ξεκάθαρη αναφορά για σατιρικό περιεχόμενο, πίστεψε τα γραφόμενα στο site

γ) ο ρεπόρτερ ειναι κακός δημοσιογράφος και δεν εψαξε για παραπάνω πληροφορίες για το λαβράκι που ανακάλυψε

δ) ο ρεπόρτερ είναι τεμπέλης δημοσιογράφος, βρήκε μια μαλάκια, την εκανε ρεπορτάζ, την παρέδωσε, δούλεψε και σήμερα, και πήγε για καφέ

ε) ο ρεπόρτερ είναι ατσίδας και κοπρίτης ταυτόχρονα, κατάλαβε αμέσως ότι το site είναι hoax, βρήκε και τις πληροφορίες που επιβεβαίωναν την απατεωνιά, παρ’ ολα αυτά επέλεξε να το «κάνει θέμα» ώστε και το μεροκάματο να βγάλει, αλλά και να δείξει για άλλη μια φορά τι γίνεται στον επικίνδυνο κόσμο του Internet, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τον αγγελικά πλασμένο κόσμο της τηλεόρασης…

Internet, φτου κακά, φτου εξακοσια εξηντα εξι, φτου, φτου…

Υ.Γ. Ακόμα θέλω να έχω την ελπίδα, ότι στον «σχολιασμό του θέματος» που δεν παρακολούθησα θα αναφέρανε τουλάχιστον π.χ. «ίσως να είναι και ένα αστείο»

Πάντως, στο ρεπορτάζ δεν αναφέρανε καθόλου τις λέξεις απάτη ή αστείο.

Αραγε, το είδε κανείς άλλος, για να μάθουμε πως το σχολιάσαν το θέμα…»

Δεν θα μπορούσα να το γράψω καλύτερα….

Το είδε κανείς σας; Εξήγησαν στον σχολιασμό του ρεπορτάζ οτι υπάρχει η πιθανότητα να πρόκειται για πλακα;

Κάπως έτσι ξεκίνησα το post…

Δεν πάθατε αχρωματοψία, παίζω λίγο με την εμφάνιση του blog (γιατί κατάφερα να σακατέψω τον κώδικα στο μπλε που είχατε συνηθίσει).

Να με συμπαθάτε. Θα το διορθώσω.

Το χρώμα δεν κάνει τον παπά…

Και αυτό γιατί σακάτεψα (και λιγα λέω) το WordPress, αλλάζοντας λίιιιιιιγο την εμφάνιση που είχα. E, η #$%^&* σταμάτησε να παίζει. Τελείως.

Κάτι μυστήρια έσκασαν, δεν κατάλαβα – δεν έπαιζε.

Πάλεψα, έψαξα, έχω και έναν τρομακτικό πονοκέφαλο, τελικά ξαναβρήκα την παλιά εμφάνιση (με εκείνο το τεράστιο μπλε στην κορυφή)….

…αλλά ως προσωρινό, μ’ αρέσει περισσότερο τουτο δώ.

Τι γνώμη έχετε και σεις;

Πάντως, επειδή δοκιμάζω διάφορα (πριν καταλήξω στο δικό μου, χο-χο-χο) κάντε υπομονή:

Είτε είναι μπλε, είτε κόκκινο, είτε άσπρο, είτε με βούλες, μην τρομάξετε, πάλι στον αρκούδο είσαστε.

Ξηγημένα πράγματα.

Η Γαλέρα, αν δεν το πήρατε χαμπάρι, επανήλθε στο θέμα «The Mall» – που αποδυκνείεται η πιο καυτή πατάτα της δεκαετίας, μαζί με την υποκλοπή της Vodafone. Είχαμε μιλήσει απο τούτο το blog και παλιότερα, αν θυμάστε…

Η Rodia κάνει την (λογική) επανάσταση:

Καλά, τα βάζουµε µε το κράτος, την κυβέρνηση, το δήµαρχο, τον εργολάβο, την εξουσία γενικά. Ο κόσµος όµως που κριτικάρει και επισκέπτεται ταυτόχρονα το ΜΑLL µένει αλώβητος, στο απυρόβλητο. Το µακρύ τους και το κοντό τους – αλλά και τα ψώνια τους από εκεί.

Απο την θέση μου σημειώνω:

Ένα ευχαριστώ στην Γαλέρα για την αναφορά στο blog μου. Δείχνει έναν γενικό επαγγελματισμό, όταν αναφέρει (δεν μιλάω για μένα, προφανώς – αφού εγώ απλώς αναδημοσίευσα το κείμενό της) τις άλλες αναφορές όπως το Ποντίκι, τον Ριζοσπάστη ή τον Ελευθερο Τύπο. Μ’ αρέσει, είναι όαση στο δημοσιογραφικό καθεστώς που ζούμε.

Ένα ευχαριστώ στην Ξανθή που με θυμήθηκε και μου το έστειλε 🙂

Ενα σχόλιο απο την πλευρά μου: ότι καλώς ή κακώς, τέτοια καταστήματα θα υπάρξουν (και πιθανόν θα προσφέρουν και λύσεις στους πελάτες τους). Το πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη, το πρόβλημα είναι η αυθαιρεσία (και, αν μου επιτρέπετε, η κοροϊδία). Το αν είναι καλό ή κακό, θα μελετηθεί από άλλους, αργότερα. Ας είναι νόμιμο, και μετά βλέπουμε.

Ένα γεγονός: ο ΟΕΚ μεταβίβασε στην Lamda το ακίνητο. Το ρεπορτάζ απο το in.gr (που παρόλα αυτά δεν αναφέρει πώληση – αλλά μεταβίβαση. Πρόεδρος στον ΟΕΚ υπήρχε όταν έγινε αυτό;) Δεν έχει νόημα να πάτε στο άρθρο – είναι μία παράγραφος η αναφορά της μεταβίβασης του ΟΕΚ, και τέσσερις διαφήμιση της Lamda και του καινούργιου της οικόπεδου… Πραγματικό …διαμάντι η περιγραφή – αλλά τουλάχιστον αναφέρουν την Ερώτηση στην Βουλή απο βουλευτή του Συνασπισμού.

Περισσότερα (και πιο χρήσιμα) θα βρείτε στην Ελευθεροτυπία, που μιλαει για πώληση και λέει το κόστος. Δεν σας το λέω, μπείτε να γελάσετε.

Αν περιμένετε άλλες αντιδράσεις (πολιτικές και μη) μάλλον γελιέστε. Αντιγράφω απο την Γαλέρα:

Στις 4/2/2003 ο σηµερινός πρωθυπουργός Κ. Καραµανλής αναφερόµενος στο θέµα του Χωριού Τύπου από το βήµα της Βουλής και επιτιθέµενος τότε στο διαπλεκόµενο ΠΑΣΟΚ, είπε: «κατά τη συζήτηση του νοµοσχεδίου για τα υδατορέµατα το Μάρτιο του 2002 µε τροπολογία της τελευταίας ώρας της υπουργού (σ.σ. Βάσω Παπανδρέου), δόθηκε δώρο µία υπεραξία της τάξεως των 145 δισεκατοµµυρίων περίπου στον ανάδοχο του έργου του Ολυµπιακού Χωριού στο Μαρούσι. Το θυµόσαστε; Όλοι εδώ το θυµόµαστε…». Από τα πρακτικά της Βουλής προκύπτει µάλιστα ότι χειροκρότησαν τον αρχηγό τους οι βουλευτές της Νέας Δηµοκρατίας. Το πρόβληµα του πρωθυπουργού βέβαια είναι αν θυµάται σήµερα ο ίδιος τι έγινε το 2002.

Μην ξεχνάμε (η Γαλέρα δεν το ξεχνά) ότι το «έργο» ξεκίνησε απο την …Βάσω Παπανδρέου, τον Κώστα Λαλιώτη και τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Εγώ απο την μεριά μου δεν ξεχνάω οτι η κόντρα της Σοφίας Σακοράφα για τα πεπραγμένα Λάτση, οδήγησε σε βέτο της Βάσως Παπανδρέου (τουλάχιστον) ώστε να μην αξιοποιηθεί η πρώτη (ούτε στον δήμο, ούτε αργότερα). Προς τιμήν της, η Σακοράφα όχι μόνο δεν πήρε πίσω τις κινήσεις της, αλλά συνέχισε δυναμικά…

Ενα επίσης ενδιαφέρον κείμενο εδώ απο την Συσπειρωση Αριστερων Μηχανικων

Τέλος, επειδή δεν μ’αρέσει να αναφέρομαι σε απρόσωπα περιοδικά: την ευθύνη (και την μάχη) της έρευνας για το περιοδικό Γαλέρα έχουν αναλάβει Οι Νικόλας Λεοντόπουλος και Χ.Ε. Πολυχρονιάδης…

…να δεις καλό, ξεκίναγε το e-mail.

Μία απλή επιχείρηση που πουλάει ντουλάπες, στην Θεσσαλονίκη.

Έχει και καλό domain: Dulapes.gr

Αλλά, αν πας στην σελίδα Φωτογραφίες, η ειλικρίνεια του εμπόρου, σπάει κόκκαλα.

Θανκς στον Βασίλη γιατι μου έφτιαξε την ‘μέρα.

17/2: O Χρήστος, αναγνώστης του blog, με (μας) σκέφτηκε, και έστειλε ένα printscreen… Το ανεβάζω, αλλά σας προειδοποιώ οτι θα μείνει για λίγο – ύστερα θα το κατεβάσω, γιατι η λήθη είναι και αυτή μία αρετή…. (κοινώς, μια μαλακία έκανε ο άνθρωπος, δεν θα τον κοροϊδεύουμε εσαεί!). Thanks Chris!

Για τους μαζί:

Ετσι αποκτά την πλάκα του το blog. Όταν μπορείς να γυρίσεις έναν χρόνο πίσω, στο ίδιο γεγονός, και να δεις τι έγραφες τότε.

Ενα χρόνο πριν, το διασκέδαζα μονάχος. Φέτος, έχω και παρέα.

~

Δεν έχω πρόβλημα με το να αλλάξω γνώμη. Σήμερα πιστεύω έτσι, αύριο αλλάζουν τα πράγματα, προσαρμόζομαι, πιστεύω αλλιώς. Γι’ αυτό και δεν είμαι ποτέ απόλυτος στις απόψεις μου, γιατί δεν ξέρεις τί σου ξημερώνει αύριο.

Αλλά μ’ αρέσει πολυ να συμφωνώ με το παρελθόν μου. Όπως τότε που έλεγα «καλώς υπάρχει» όταν ήμουν μόνος μου, και λέω τώρα «καλώς υπάρχει» όταν είμαι με την καλή μου.

Και, βέβαια, τα έφερε η μοίρα η γιορτή του Βαλεντίνου να είναι στην περίπτωσή μου διήμερο. Ένας λόγος παραπάνω να έχει έξτρα νόημα αυτή η γιορτή: όταν όλοι οι άλλοι προετοιμάζονται, εμείς ήδη ήμαστε στα πανηγύρια :).

Για τους μόνους:

Απο έναν καμένο πάντως, που πέρασε (όχι λίγες) Βαλεντινοκαταστάσεις μόνος του, αξίζει πιστεύω μία κουβέντα για αυτούς που είναι μόνοι τους:

Ξέρω οτι περιμένετε. Και εγώ περίμενα, γι’ αυτό το ξέρω. Περίμενα κάτι να αξίζει. Όχι οτι τα άλλα δεν αξίζουν, αλλά να ρε γαμώτο, δεν ήθελα ούτε να κοροϊδεύω, ούτε να κοροϊδεύομαι.

Για αυτούς που περιμένουν κάτι να αξίζει, αξίζει να περιμένουν.

Αν υπάρχει κάτι που σε ενδιαφέρει, κυνήγησέ το. Αν όχι, περίμενε.

Δεν σου λέω τι να κάνεις, γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα απο μένα. Αλλά σου λέω οτι αν είσαι τέτοιος άνθρωπος που νιώθεις την ανάγκη να δωθείς, είσαι τέτοιος άνθρωπος. Ούτε καλός ούτε κακός, ούτε εντός ούτε εκτός μόδας, ούτε άχρηστος ούτε Θεός. Αν περιμένεις να αξίζει, αξίζει να περιμένεις.

Εχω μάθει το εξής: ολοι έχουν κάποιον. Έχω α-θλι-ό-τα-τους φίλους που έχουν κάποιον. Άνθρωποι που δεν φαίνεται να το αξίζουν έχουν κάποιον. Και όσοι δεν έχουν, βρίσκουν.

Το ποιο πιθανό είναι και εσύ να βρεις. Οχι «κάποιον» αλλά εκείνον τον άνθρωπο που θα του τα δώσεις όλα. Που θα αξίζει να τα δώσεις όλα. Που ακόμα και αν κάποια στιγμή δεν μοιάζει να αξίζει, πάλι σου έκανε ένα δώρο: σε έπεισε οτι Ξέρεις (Μπορείς, Θέλεις, Γουστάρεις) να τα δώσεις όλα.

Περίμενε. Θα δεις. Εχεις ήδη το ποιο σημαντικό συστατικό (και μην αφήσεις κανέναν να σου πει το αντίθετο): Την ποιότητα στην επιλογή σου.

Αυτή η γιορτή είναι πιο δούναι παρά λαβείν.

Σε αντίστροφη μέτρηση, για να έχει αγωνία:

Τρία: άλλαξα, όπως όλοι βλέπετε, blog. Είναι περίεργο να αλλάζεις κάτι που έχεις συνηθίσει τόσο καιρό. Σαν να μετακομίζεις σε άλλο σπίτι – άντε να το βρουν οι φίλοι σου, άντε να μάθεις που έχει ΕΒΓΑ και τι ώρα κατεβάζεις εδώ σκουπίδια.

Θα το μάθεις, αλλά δεν θα πάρεις χαμπάρι πιο έντονα την αλλαγή απο την στιγμή που -διστακτικά ή με πάθος- πεις «ναι»

…ή στην περίπτωσή μας, πατήσεις το ok.

Δύο: νέο κινητό. Με επιδότηση απο την Cosmote 100€ (και άλλα 60€ κρυφά) απέκτησα το w800i. Πρώτη εντύπωση καλή, περισσότερα σε review.

Μέχρι όμως να το κάνω όπως ήταν το παλιό (τηλέφωνα, φωτογραφίες, contact’s, παιχνίδια και ήχους κλήσης) θα μου έχει περάσει η εντύπωση του καινούργιου 🙂

Ένα: Καινούργιο μέλος στον υπέροχο κόσμο που ζούμε. Η Γεωργία, καινούργια φίλη -είχε μείνει έγκυος τις ημέρες που γνώρισα την καλή μου- γέννησε εχθές ένα υγιέστατο μελλοντικό (στρουμπουλό) καταναλωτή.

Λέω στο μωρό να κάνω δώρο ένα blog. Είναι μικρό ακόμα για κινητά.

…το WordPress είναι εξαιρετικό.

Όσοι «παιδεύεστε» ακόμη με το blogger, ξανασκεφτείτε το.

Περισσότερα inside σχόλια, μόλις το συνηθίσω 🙂