Εμφάνιση (template) σε μπλε-λευκόΚάπως έτσι ξεκίνησα το post…

Δεν πάθατε αχρωματοψία, παίζω λίγο με την εμφάνιση του blog (γιατί κατάφερα να σακατέψω τον κώδικα στο μπλε που είχατε συνηθίσει).

Να με συμπαθάτε. Θα το διορθώσω.

Το χρώμα δεν κάνει τον παπά…

Και αυτό γιατί σακάτεψα (και λιγα λέω) το WordPress, αλλάζοντας λίιιιιιιγο την εμφάνιση που είχα. E, η #$%^&* σταμάτησε να παίζει. Τελείως.

Κάτι μυστήρια έσκασαν, δεν κατάλαβα – δεν έπαιζε.

Πάλεψα, έψαξα, έχω και έναν τρομακτικό πονοκέφαλο, τελικά ξαναβρήκα την παλιά εμφάνιση (με εκείνο το τεράστιο μπλε στην κορυφή)….

…αλλά ως προσωρινό, μ’ αρέσει περισσότερο τουτο δώ.

Τι γνώμη έχετε και σεις;

Πάντως, επειδή δοκιμάζω διάφορα (πριν καταλήξω στο δικό μου, χο-χο-χο) κάντε υπομονή:

Είτε είναι μπλε, είτε κόκκινο, είτε άσπρο, είτε με βούλες, μην τρομάξετε, πάλι στον αρκούδο είσαστε.

Ξηγημένα πράγματα.

Λογότυπο του περιοδικού ΓαλέραΗ Γαλέρα, αν δεν το πήρατε χαμπάρι, επανήλθε στο θέμα «The Mall» – που αποδυκνείεται η πιο καυτή πατάτα της δεκαετίας, μαζί με την υποκλοπή της Vodafone. Είχαμε μιλήσει απο τούτο το blog και παλιότερα, αν θυμάστε

Η Rodia κάνει την (λογική) επανάσταση:

Καλά, τα βάζουµε µε το κράτος, την κυβέρνηση, το δήµαρχο, τον εργολάβο, την εξουσία γενικά. Ο κόσµος όµως που κριτικάρει και επισκέπτεται ταυτόχρονα το ΜΑLL µένει αλώβητος, στο απυρόβλητο. Το µακρύ τους και το κοντό τους – αλλά και τα ψώνια τους από εκεί.

Απο την θέση μου σημειώνω:

Ένα ευχαριστώ στην Γαλέρα για την αναφορά στο blog μου. Δείχνει έναν γενικό επαγγελματισμό, όταν αναφέρει (δεν μιλάω για μένα, προφανώς – αφού εγώ απλώς αναδημοσίευσα το κείμενό της) τις άλλες αναφορές όπως το Ποντίκι, τον Ριζοσπάστη ή τον Ελευθερο Τύπο. Μ’ αρέσει, είναι όαση στο δημοσιογραφικό καθεστώς που ζούμε.

Ένα ευχαριστώ στην Ξανθή που με θυμήθηκε και μου το έστειλε 🙂

Ενα σχόλιο απο την πλευρά μου: ότι καλώς ή κακώς, τέτοια καταστήματα θα υπάρξουν (και πιθανόν θα προσφέρουν και λύσεις στους πελάτες τους). Το πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη, το πρόβλημα είναι η αυθαιρεσία (και, αν μου επιτρέπετε, η κοροϊδία). Το αν είναι καλό ή κακό, θα μελετηθεί από άλλους, αργότερα. Ας είναι νόμιμο, και μετά βλέπουμε.

Ένα γεγονός: ο ΟΕΚ μεταβίβασε στην Lamda το ακίνητο. Το ρεπορτάζ απο το in.gr (που παρόλα αυτά δεν αναφέρει πώληση – αλλά μεταβίβαση. Πρόεδρος στον ΟΕΚ υπήρχε όταν έγινε αυτό;) Δεν έχει νόημα να πάτε στο άρθρο – είναι μία παράγραφος η αναφορά της μεταβίβασης του ΟΕΚ, και τέσσερις διαφήμιση της Lamda και του καινούργιου της οικόπεδου… Πραγματικό …διαμάντι η περιγραφή – αλλά τουλάχιστον αναφέρουν την Ερώτηση στην Βουλή απο βουλευτή του Συνασπισμού.

Περισσότερα (και πιο χρήσιμα) θα βρείτε στην Ελευθεροτυπία, που μιλαει για πώληση και λέει το κόστος. Δεν σας το λέω, μπείτε να γελάσετε.

Αν περιμένετε άλλες αντιδράσεις (πολιτικές και μη) μάλλον γελιέστε. Αντιγράφω απο την Γαλέρα:

Στις 4/2/2003 ο σηµερινός πρωθυπουργός Κ. Καραµανλής αναφερόµενος στο θέµα του Χωριού Τύπου από το βήµα της Βουλής και επιτιθέµενος τότε στο διαπλεκόµενο ΠΑΣΟΚ, είπε: «κατά τη συζήτηση του νοµοσχεδίου για τα υδατορέµατα το Μάρτιο του 2002 µε τροπολογία της τελευταίας ώρας της υπουργού (σ.σ. Βάσω Παπανδρέου), δόθηκε δώρο µία υπεραξία της τάξεως των 145 δισεκατοµµυρίων περίπου στον ανάδοχο του έργου του Ολυµπιακού Χωριού στο Μαρούσι. Το θυµόσαστε; Όλοι εδώ το θυµόµαστε…». Από τα πρακτικά της Βουλής προκύπτει µάλιστα ότι χειροκρότησαν τον αρχηγό τους οι βουλευτές της Νέας Δηµοκρατίας. Το πρόβληµα του πρωθυπουργού βέβαια είναι αν θυµάται σήµερα ο ίδιος τι έγινε το 2002.

Μην ξεχνάμε (η Γαλέρα δεν το ξεχνά) ότι το «έργο» ξεκίνησε απο την …Βάσω Παπανδρέου, τον Κώστα Λαλιώτη και τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Εγώ απο την μεριά μου δεν ξεχνάω οτι η κόντρα της Σοφίας Σακοράφα για τα πεπραγμένα Λάτση, οδήγησε σε βέτο της Βάσως Παπανδρέου (τουλάχιστον) ώστε να μην αξιοποιηθεί η πρώτη (ούτε στον δήμο, ούτε αργότερα). Προς τιμήν της, η Σακοράφα όχι μόνο δεν πήρε πίσω τις κινήσεις της, αλλά συνέχισε δυναμικά

Ενα επίσης ενδιαφέρον κείμενο εδώ απο την Συσπειρωση Αριστερων Μηχανικων

Τέλος, επειδή δεν μ’αρέσει να αναφέρομαι σε απρόσωπα περιοδικά: την ευθύνη (και την μάχη) της έρευνας για το περιοδικό Γαλέρα έχουν αναλάβει Οι Νικόλας Λεοντόπουλος και Χ.Ε. Πολυχρονιάδης

…να δεις καλό, ξεκίναγε το e-mail.

Μία απλή επιχείρηση που πουλάει ντουλάπες, στην Θεσσαλονίκη.

Έχει και καλό domain: Dulapes.gr

Αλλά, αν πας στην σελίδα Φωτογραφίες, η ειλικρίνεια του εμπόρου, σπάει κόκκαλα.

Θανκς στον Βασίλη γιατι μου έφτιαξε την ‘μέρα.

17/2: Ο κυριός που φτιάχνει όλες αυτές τις υπέροχες σελίδες, ανακάλυψε οτι μέσα σε μία ημέρα είχε δεχθεί 60.000 περίπου επισκέψεις, και άλλαξε το κείμενο του σε κάτι πιο φυσιολογικό :). Θυμάται κανείς πως πήγαινε το παλιό; 😀
17/2: O Χρήστος, αναγνώστης του blog, με (μας) σκέφτηκε, και έστειλε ένα printscreen… Το ανεβάζω, αλλά σας προειδοποιώ οτι θα μείνει για λίγο – ύστερα θα το κατεβάσω, γιατι η λήθη είναι και αυτή μία αρετή…. (κοινώς, μια μαλακία έκανε ο άνθρωπος, δεν θα τον κοροϊδεύουμε εσαεί!). Thanks Chris!

Ντουλάπες

Αν και δεν μου μένει πολύ καιρός για διάβασμα, όποτε μπορώ πηγαίνω να δω καινούργιους blogger που δεν ξέρω.

Αυτόν δεν τον πρόλαβα, αλλά και μόνο που μένει το αρχειακό του υλικό, είναι περίφημο:

ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΠΟΥ ΖΩ

Ελπίζω να βαρεθεί οτιδήποτε άλλο κάνει, και να επιστρέψει. Τραβάτε άφοβα. Επέστρεψε. Το σίγουρο είναι οτι σε εναν βαρετό άνθρωπο, μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη. 🙂

Τo βρήκα (έστω και αργά) στην περίφημη kourouna.

i Love U

Για τους μαζί:

Ετσι αποκτά την πλάκα του το blog. Όταν μπορείς να γυρίσεις έναν χρόνο πίσω, στο ίδιο γεγονός, και να δεις τι έγραφες τότε.

Ενα χρόνο πριν, το διασκέδαζα μονάχος. Φέτος, έχω και παρέα.

~

Δεν έχω πρόβλημα με το να αλλάξω γνώμη. Σήμερα πιστεύω έτσι, αύριο αλλάζουν τα πράγματα, προσαρμόζομαι, πιστεύω αλλιώς. Γι’ αυτό και δεν είμαι ποτέ απόλυτος στις απόψεις μου, γιατί δεν ξέρεις τί σου ξημερώνει αύριο.

Αλλά μ’ αρέσει πολυ να συμφωνώ με το παρελθόν μου. Όπως τότε που έλεγα «καλώς υπάρχει» όταν ήμουν μόνος μου, και λέω τώρα «καλώς υπάρχει» όταν είμαι με την καλή μου.

Και, βέβαια, τα έφερε η μοίρα η γιορτή του Βαλεντίνου να είναι στην περίπτωσή μου διήμερο. Ένας λόγος παραπάνω να έχει έξτρα νόημα αυτή η γιορτή: όταν όλοι οι άλλοι προετοιμάζονται, εμείς ήδη ήμαστε στα πανηγύρια :).


Για τους μόνους:

Απο έναν καμένο πάντως, που πέρασε (όχι λίγες) Βαλεντινοκαταστάσεις μόνος του, αξίζει πιστεύω μία κουβέντα για αυτούς που είναι μόνοι τους:

Ξέρω οτι περιμένετε. Και εγώ περίμενα, γι’ αυτό το ξέρω. Περίμενα κάτι να αξίζει. Όχι οτι τα άλλα δεν αξίζουν, αλλά να ρε γαμώτο, δεν ήθελα ούτε να κοροϊδεύω, ούτε να κοροϊδεύομαι.

Για αυτούς που περιμένουν κάτι να αξίζει, αξίζει να περιμένουν.

Αν υπάρχει κάτι που σε ενδιαφέρει, κυνήγησέ το. Αν όχι, περίμενε.

Δεν σου λέω τι να κάνεις, γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα απο μένα. Αλλά σου λέω οτι αν είσαι τέτοιος άνθρωπος που νιώθεις την ανάγκη να δωθείς, είσαι τέτοιος άνθρωπος. Ούτε καλός ούτε κακός, ούτε εντός ούτε εκτός μόδας, ούτε άχρηστος ούτε Θεός. Αν περιμένεις να αξίζει, αξίζει να περιμένεις.

Εχω μάθει το εξής: ολοι έχουν κάποιον. Έχω α-θλι-ό-τα-τους φίλους που έχουν κάποιον. Άνθρωποι που δεν φαίνεται να το αξίζουν έχουν κάποιον. Και όσοι δεν έχουν, βρίσκουν.

Το ποιο πιθανό είναι και εσύ να βρεις. Οχι «κάποιον» αλλά εκείνον τον άνθρωπο που θα του τα δώσεις όλα. Που θα αξίζει να τα δώσεις όλα. Που ακόμα και αν κάποια στιγμή δεν μοιάζει να αξίζει, πάλι σου έκανε ένα δώρο: σε έπεισε οτι Ξέρεις (Μπορείς, Θέλεις, Γουστάρεις) να τα δώσεις όλα.

Περίμενε. Θα δεις. Εχεις ήδη το ποιο σημαντικό συστατικό (και μην αφήσεις κανέναν να σου πει το αντίθετο): Την ποιότητα στην επιλογή σου.

Αυτή η γιορτή είναι πιο δούναι παρά λαβείν.

Σε αντίστροφη μέτρηση, για να έχει αγωνία:

Μικρός ΑρκούδοςΤρία: άλλαξα, όπως όλοι βλέπετε, blog. Είναι περίεργο να αλλάζεις κάτι που έχεις συνηθίσει τόσο καιρό. Σαν να μετακομίζεις σε άλλο σπίτι – άντε να το βρουν οι φίλοι σου, άντε να μάθεις που έχει ΕΒΓΑ και τι ώρα κατεβάζεις εδώ σκουπίδια.

Θα το μάθεις, αλλά δεν θα πάρεις χαμπάρι πιο έντονα την αλλαγή απο την στιγμή που -διστακτικά ή με πάθος- πεις «ναι»

…ή στην περίπτωσή μας, πατήσεις το ok.

Δύο: νέο κινητό. Με επιδότηση απο την Cosmote 100€ (και άλλα 60€ κρυφά) απέκτησα το w800i. Πρώτη εντύπωση καλή, περισσότερα σε review.

Μέχρι όμως να το κάνω όπως ήταν το παλιό (τηλέφωνα, φωτογραφίες, contact’s, παιχνίδια και ήχους κλήσης) θα μου έχει περάσει η εντύπωση του καινούργιου 🙂

Ένα: Καινούργιο μέλος στον υπέροχο κόσμο που ζούμε. Η Γεωργία, καινούργια φίλη -είχε μείνει έγκυος τις ημέρες που γνώρισα την καλή μου- γέννησε εχθές ένα υγιέστατο μελλοντικό (στρουμπουλό) καταναλωτή.

Λέω στο μωρό να κάνω δώρο ένα blog. Είναι μικρό ακόμα για κινητά.

…το WordPress είναι εξαιρετικό.

Όσοι «παιδεύεστε» ακόμη με το blogger, ξανασκεφτείτε το.

Περισσότερα inside σχόλια, μόλις το συνηθίσω 🙂

Μετά απο τις προτάσεις των …αναγνωστών, το σκηνικό άλλαξε: το πολυαναμενόμενο k750, έδωσε την θέση του στην έρευνα αγοράς του w800.

Το w800 είναι σχεδόν ίδιο σε λειτουργικότητα, με μεγαλύτερη κάρτα μνήμης δώρο (που ασφαλώς απο μόνο του δικαιολογεί την διαφορά τιμής, και το φέρνει στα ίδια σχεδόν επίπεδα), και διορθώσεις σε ψιλολεπτομέρειες με το k750.

Και βέβαια, μπορεί να λειτουργήσει ως media box (mp3 και ραδιόφωνο) χωρίς να είναι απαραιτήτως ανοιχτό ως κινητό (ωσσανά).

Η διαφορά της τιμής, απο τα 100€ περίπου που είχε όταν ανακοινώθηκε, έπεσε στα 60€.

Μέχρι σήμερα το πρωϊ, πάντως (απο αύριο έχω δικαίωμα επιδότησης), τίποτα ενδιαφέρον δεν εμφανίστηκε.

Σήμερα το πρωϊ, πηγαίνοντας να πληρώσω στην Cosmote τον λογαριασμό, τους ρώτησα για την διαφορά τιμής των δύο κινητών:

"Το k750 έχει 366€, το w800 έχει 422€"

Ορίστε;!

Μόλις εχθές, (αφού με είχαν βάλει στο κλιμα ο George και ο Sergei) είχα πάει σε Πλαίσιο και e-Shop και είχα βρει τιμές:

Το w800 έχει 359€!

Πιο φθηνό και απο την τιμή της Cosmote για το (κατώτερο, εν πάσει περιπτώσει) k750!

(Και, από την όλα-τα-ακούω Vodafone, 399€!)

Οπότε, βάζω το μυαλουδάκι μου να δουλέψει, και λέω:

Η Cosmote μου λέει, πάρε απο μένα που σου κάνω και επιδότηση, αλλά μου το πουλάει τόσο πιο ακριβό, όσο η επιδότησή μου!

Περισσότερα, αύριο. Αλλά, σας το λέω, αν η διαφορά είναι μικρή, προτιμώ να τα σκάσω στο e-shop, και να μεταφέρω το νουμερό μου στην ….Q!

Κατηγορία: Τεχνολογiα

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κύριο Νταλαμπύρα (δεν αστειεύομαι) για το mail που μου έστειλε.

Με βοήθησε να πάρω μία απόφαση που καθυστερούσα, καθώς δίσταζα:

Να βάλω το όνομά μου στο μητρώο 13 της Aρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.

Περισσότερα, εδώ.

Μόλις όμως έλαβα ένα email, απο Ελληνική εταιρεία, και έφαγα ένα ολόκληρο λεπτό για να καταλάβω γιατί έστειλαν σε μένα τέτοιο mail…

…μέχρι που κατάλαβα οτι ήταν spam.

Το παραθέτω, για να του κάνω την (αρνητική) διαφήμιση που τόσο ζητάει:

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι η εταιρία μας ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με αναλώσιμα, ανταλλακτικά και πωλήσεις φωτοαντιγραφικών μηχανών

Infotec-Nashuatec-Ricoh-Lanier καινούργια και ανακατασκευασμένα σε τιμές χονδρικής.

Για οποιαδήποτε πληροφορία μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας στο τηλ. 2410-253327 κιν. 6972-866425 ή μέσου e-mail info@dalabiras.gr ή επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας στο www.dalabiras.gr

Μέχρι 28-02-2006 υπάρχει προσφορά στα κάτωθι φωτοαντιγραφικά.

Nashuatec CS513d με σύνδεση δικτύου… τιμή 2200+φπα

Lanier 5455… τιμή 1900+φπα

Infotec 4451MF… τιμή 1300+φπα

Με εκτίμηση

Νταλαμπύρας Ε. Νικόλαος

Ναι.. μην χάσουμε την προσφορά των 2200+φπα. Να τρέξουμε.

*

Βάζοντας το όνομά μου στο Μητρώο 13 της Αρχής, μπορώ να καταγγείλω τον οποιονδήποτε την αγνοεί, και αυτή με την σειρά της θα επιβάλλει κυρώσεις.

Οι εταιρείες (και έχω αρκετούς managαραίους αναγνώστες απο ότι φαίνεται) είναι υποχρεωμένες να τσεκάρουν την λίστα:

Οι υπεύθυνοι επεξεργασίας των σχετικών αρχείων έχουν την υποχρέωση να συμβουλεύονται πριν από κάθε επεξεργασία το εν λόγω μητρώο και να διαγράφουν από το αρχείο τους τα ανωτέρω πρόσωπα.

Αν παρά ταύτα συνεχίσουν την ανεπιθύμητη προώθηση των προϊόντων τους και των υπηρεσιών υπόκεινται, κατόπιν σχετικής καταγγελίας των προσώπων που ενοχλούνται και περιλαμβάνονται στο πιο πάνω μητρώο, σε κυρώσεις που μπορεί να επιβάλει η Αρχή.

Αφορά email, κινητά (εκεί είναι το μεγάλο γλέντι), και κανονικό ταχυδρομείο.

Γενικά, τσεκάρετε το site της Αρχής. Είναι εντυπωσιακό πόσα πράγματα μας έχουν ξεφύγει που έχουν νομοθετηθεί, και απο τα οποία προστατευόμαστε. Μία πραγματικά εξαιρετική ποιοτικά δουλειά.

Στο επόμενο επώνυμο ελληνικό spam mail, που θα στείλουν στο προσωπικό μου e-mail (όχι του αρκούδου, εννοείται), θα γελάσουμε πολύ. Και αν έχουμε φαινόμενα spam sms, σας εγγυώμαι οτι θα κλαίμε απο τα γέλια.

Καλωσήρθατε στην νέα εποχή.

Update: Ο εν λόγω κύριος απάντησε με το καθιέρωμένο του spam mail. Μαζί με αυτό, άλλο ένα ελληνικό spam mail έκανε την εμφάνισή του, απο την εταιρεία Facceti. Καθώς η αποστολή έγινε στο ίδιο email είμαι σχεδόν σίγουρος οτι κάποιος κάνει λίστες με email μέσω blogs και την πουλάει μετά σε ανυποψίαστους ηλίθιους ιδιοκτήτες… Be aware συντροφοι – μας… καταγράφουν! 🙂

Update: Η Καθημερινή είχε ασχοληθεί με αυτο το θέμα, κυρίως την τηλεφωνική παρενόχληση. Στο άρθρο της «Eλεος, μη μας τηλεφωνείτε άλλο…», έχει ενδιαφέρον η απάντηση των πολιτών στο κύμα των τηλεφωνικών επιθέσεων…

Μέχρι τώρα, σας τα λέω αφού τα πάρω – τώρα λέω να κάνω την έκπληξη και να σας το πώ πριν το αγοράσω:

Την επόμενη εβδομάδα, πρώτα ο Θεός, θα πάω να αγοράσω ένα Sony Ericsson K750.

Και αυτό, γιατί θέλω απο το κινητό μου: Ραδιόφωνο (με RDS!), mp3 player, εξωτερική μνήμη, καλή φωτογραφική (2 mega pixels), Java και bluetooth.

Για να γίνω πιο σαφής, το μόνο που δεν θέλω να έχει είναι κινητό (αλλά δεν μπορώ να το αποφύγω…)

Παρένθεση: Δεν είναι ειρωνία να το ανακοινώνω αμέσως μετά «το αυτί των 100» της Vodafone? Είναι, όση ειρωνία είναι να πιστεύει κανείς, σοβαρά, την ψευδαίσθηση οτι μόνο τους 100 ακούγανε – και όχι τους συνομιλητές τους. Κλείνω την παρένθεση.

Κ750 που λέτε. Και εδώ σας θέλω: Έχετε καλύτερη πρόταση στο μυαλό σας. Κάποιο κινητό που εγώ δεν έχω πάρει χαμπάρι οτι κυκλοφορεί;

Ή ακόμα καλύτερα: το έχει κανείς απο εσάς να μου δώσει τίποτις συμβουλές;

 ? 

–>

..σαν τις ταινίες.

Περιγράφω:

Μόλις είχε ξημερώσει. Το κουδούνι της πόρτας του χτύπησε. Το επάγγελμα του γαλατά είχε προ πολλού πεθάνει, οπότε ο νους του πήγε αυτόματα στο κακό. Δικαίως. Δυο τύποι τού ζήτησαν να έρθει στην Ασφάλεια για να του κάνουν κάποιες ερωτήσεις.
«Σχετικά με τι;».
«Σχετικά με την επίθεση στον Πρόεδρο της ΓΣΕΕ».

Το υπόλοιπο στο blog του Old-Boy.

Συχνά – πυκνά, χαίρομαι να σε διαβάζω, μπαγάσα.

Εδώ και λίγο καιρό, έχω κλείσει το domain arkoudos.com για το blog.

Έγινε μόνο και μόνο γιατί σκεφτόμουν (ακόμα σκέφτομαι δηλαδίς) να αλλάξω blog (υπάρχουν πολύ καλά δωρεάν στην αγορά) και δεν ήθελα να σας χάσω.

Απο εδώ και μπρος λοιπόν, αν γράψετε arkoudos.com, θα έρθετε στο blog μου.

Αν έχετε και καμιά ιδέα για *δωρεάν* blog, τραβάτε στα comments να με το πειτε και μένα.

Βρήκα το http://my.opera.com, πολύ ωραίο και με πολλά καλούδια – αλλά δεν με αφήνει να πειράξω τον κώδικα, το οποίον ανεπίτρεπτον καθώς μ’ αρέσει να ζουζουνίζω την html.

Anyway, νέα διεύθυνση, ίδια κόλπα.

Πι-εΣ: Και ετοιμάζω και δωράκι που (ελπίζω να) εκτιμήσετε δεόντως.

Να ζητήσω συγνώμη απο τον Πιτσιρίκο για την 'διαφημιστική' φωτογραφία της Ζακύνθου. Ήθελα απλώς να δώσω στους επισκέπτες λίγο από νησί, από ελευθερία και από έξοδο.

Με όλη μου την καρδιά, γιατί πρέπει να ξέρουμε και να κλαίμε, όταν ξέρουμε και να γελάμε.

Σ’ ένα Παπόρο μέσα

Σ’ ένα Παπόρο μέσα
όλοι μέσα όλοι μέσα
σ’ ένα Παπόρο μέσα μας εμπαρκάρανε
γαλέτες παξιμάδια, γαλέτες παξιμάδια
γαλέτες παξιμάδια μας ετρατάρανε

Ζάκυνθος Κέρκυρα
δεν θα σας ξαναδώ
Ζάκυνθος Κεφαλονιά δεν θα σας ξαναδώ

Κ ένας Κεφαλλονίτης κι’ ένας Κεφαλλονίτης
Κι’ ένας Κεφαλλονίτης αφ’ την Κεφαλονιά
τα ρούχα του γυρεύει τα ρούχα του γυρεύει
τα ρούχα του γυρεύει δεν τά’ βρε πουθενά.

Ζάκυνθος Κέρκυρα δεν θα σας ξαναδώ
Ζάκυνθος Κεφαλονιά δεν θα σας ξαναδώ.

Καπέλο κροκιδένιο καπέλο κροκιδένιο
καπέλο κροκιδένιο και στρίλινο βρακί
πιστόλα καλαμένια πιστόλα καλαμένια
πιστόλα καλαμένια και βέργινο σπαθί.

Ζάκυνθος Κέρκυρα δεν θα σας ξαναδώ
Ζάκυνθος Κεφαλονιά δεν θα σας ξαναδώ

Περνάμε από Λευκάδα περνάμε από Λευκάδα
περνάμε από Λευκάδα και έχει ξαστεριά
μα εμείς επιθυμούμε μα εμείς επιθυμούμε
μα εμείς επιθυμούμε γρήγορα Λευτεριά

Ζάκυνθος Κέρκυρα
δεν θα σας ξαναδώ
Ζάκυνθος Κεφαλονιά δεν θα σας ξαναδώ

Στην Κέρκυρα μας πάνε στην Κέρκυρα μας πάνε
στην Κέρκυρα μας πάνε να μας δικάσουνε
μα εμείς θα τραγουδάμε μα εμείς θα τραγουδάμε
μα εμείς θα τραγουδάμε ώσπου να φτάσουμε

Ζάκυνθος Κέρκυρα δεν θα σας ξαναδώ
Ζάκυνθος Κεφαλονιά δεν θα σας ξαναδώ.

Το Σάββατο έκανα μία βόλτα στην παλιά μου γειτονιά.

Μέχρι τον σεισμό του ’99, έμενα στις εργατικές πολυκατοικίες της Κηφισιάς. Ο κόσμος συνήθως άκουγε μόνο το ‘Κηφισιά’ και έχανε το εργατικές πολυκατοικίες, που δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για κανέναν που δεν έχει μείνει εκεί.

Έτσι, κάθε φορά που το έλεγα, έπρεπε να το τονίζω: Εργατικές Πολυκατοικίες.

Πέρασα εκεί αρκετά απο τα εφηβικά μου χρόνια – της Αθήνας τουλάχιστον.

Υπάρχει ακόμα εκεί ένα γήπεδο μπάσκετ, που με έκανε πολύ περήφανο για τα τρίποντα που βάραγα, ο «Κυριάκος» ένα mini market που με έκανε να αντιληφθώ τον ανταγωνισμό των «μικρών» με τους «μεγάλους» – και συγκεκριμένα με τον Βερόπουλο που έχει εκεί κοντά, τον παραλογισμό να βλέπεις δίπλα-δίπλα ένα ντάτσουν και μία μερσεντές, και, πάνω απο όλα, την αξία να έχεις ησυχία και λίγα αυτοκίνητα κάτω απο τον δρόμο σου.

Και το κόστος που έχει αυτό.

Το νοίκι ήταν καλό, αλλά η υγρασία εμφανιζόταν κάθε βράδυ, έκανε τα αυτοκίνητα να ποτίζουν και τα κόκκαλα να τρίζουν. Κεντρική θέρμανση δεν υπήρχε, χρησιμοποιούσαμε σόμπα πετρελαίου, που δεν την χώνευα πολύ, λόγω της μυρωδιάς – αλλά ζέσταινε καλά η ρουφιάνα.

Τα σπίτια ήταν τετραόροφα, οπότε δεν υπήρχε θέμα ασανσέρ.

Η απόσταση απο τον σταθμό της Κηφισιάς είναι περίπου 20 λεπτά με τα πόδια, σε μικρά, στενά πεζοδρόμια, και απο εκεί χρειαζόμουν μισή ώρα με το τραίνο (τριαντα πέντε λεπτά απο την ώρα που ξεκίναγε) για να φτάσω Ομόνοια.

Μετρημένα πράματα.

Πήγαμε λοιπόν εκεί, και κάναμε βόλτα σε -ακόμα χιονισμένα- δρομάκια. Δεν θυμόμουν τίποτα.

Μετά τον σεισμό, είχαν αλλάξει πολλά. Στο πίσω μέρος του σπιτιού είχε μία τεράστια αλάνα, χωράφια σκέτα – μετά τον σεισμό, ασφαλτωθήκανε ωστε να μπουν τα κοντέινερ των σεισμοπαθών.

Ένας μεροκαματιάρης πρωην γειτονας μου (δεν τον ηξερα καν) μου είπε οτι εκείνα τα χρόνια μετά τον σεισμό, ήταν πολύ δύσκολα…

Αρκετοι δικαιούχοι πάντως έχουν φύγει, και τα νοικιάζουν.

~

Τώρα μένω σε μία πολύ καλύτερη γειτονιά, στα Πατήσια. Πιο ζεστά, πιο κοντά, πιο εύκολα. Το σπίτι το νοίκιασα μόνος μου, και το επίπλωσα μόνος μου.

~

Παρόλα αυτά, οι αναμνήσεις κάνουν αυτό το μέρος πολύ ρομαντικό, και απο αναμνήσεις, άλλο τίποτα…

~

Το point? μία μέρα, θα φύγω απο τα Πατήσια. Θα πάω κάπου αλλού, θα τα ξεχάσω (όπως έχω ξεχάσει την Κίου, εκεί που έμενα πιτσιρικάς) και θα μ’ αρέσει πολύ περισσότερο εκεί.

Ας φροντίσω τώρα να θυμάμαι τα πάντα απο εδώ, να γελάω με τα πάντα απο εδώ και να χαίρομαι τα πάντα απο εδώ. Γιατί κάποτε θα τα νοσταλγώ.

~

Δεν είχα σκοπό να μου βγεί έτσι αυτό το post αλλά το αφιερώνω απο καρδιάς στα παιδιά που (νομίζουν οτι) κακοπερνάνε στην Ινδία 🙂 Πάρτε τα καλύτερα παιδιά, μία μέρα (σας εγγυώμαι ότι) θα νοσταλγείτε τις στιγμές που περάσατε εκεί…

Δύο ξεκάθαρα σχόλια:

– Πρώτον, γι΄αυτό εβαλα το ‘φωναχτήρι’ – για να έχουμε άμεση επικοινωνία (όποτε αυτό είναι δυνατόν)

– Δεύτερον, γι αυτό είναι τα Blog.

Ενα ζευγάρι ελλήνων πήγε (για δουλειά, απο ότι έχω καταλάβει) στην Ινδία. Ένα ευχάριστο blog γεννήθηκε απο τα δυσάρεστα (αλλά πολύ ενδιαφέροντα) έχουν τραβήξει μέχρι τώρα!

Μπείτε, και ρίξτε μία ματιά. Το διάβασα μονορούφι!

http://ellada-india.blogspot.com/