Είχα γράψει παλιότερα για την Κιβωτό.

Σήμερα, όλη μέρα, στην κρατική τηλεόραση (ΕΤ1, ΝΕΤ, ΕΤ3) και το ραδιόφωνο γίνεται Μαραθώνιος για να συγκεντρωθούν χρήματα.

Σας θυμίζω ότι ο σκοπός είναι σωστός, και οτι επιχορήγηση απο κράτος ή εκκλησία δεν υπάρχει.

Παραθέτω λογαριασμούς:

ΕΘΝΙΚΗ Τράπεζα : 180/47 0417-79
IBAN : GR97 0110 1800 0000 1804 7041 779)
ΕΜΠΟΡΙΚΗ Τράπεζα : 85438522
Alpha Bank : 115 00 20 02 019 118
Eurobank: 0026.0003.08.0200575515
Αγροτική Τράπεζα : 017 04 00 55 72 18
Τράπεζα Πειραιώς : 5011-026757-274

Και ευκολία:

Δηλώστε τις προσφορές σας στο τηλεφωνικό κέντρο : 210-95 56 400

Στείλτε SMS
Γράψτε Κ και στείλτε το στο 1818 (1 €/sms).

Τα ‘χουμε ξαναπει: ένα ευρώ είναι αρκετό.

Γιατί αν λυπηθήκαμε για τα παιδάκια του Τσουνάμι, και τούτα εδώ, παιδάκια είναι.

Αντε, μπας και μαζευτεί τίποτα, και κάποιος απο μας κοιμηθεί κάτω απο μία στέγη αύριο – έτσι, για αλλαγή.

Τις τελευταίες μέρες στο δίκτυο κυκλοφορεί μία επικίνδυνη πλάκα.

Το αρθρο του in.gr είναι σαφές: «Ιός μεταμφιέζεται σε πρόγραμμα αποστολής SMS από την Cosmote» και παραθέτω το ακόλουθο απόσπασμα, για να αντιληφθείτε περι τίνος πρόκειται:

Η Cosmote προειδοποεί το κοινό για μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, με δήθεν αποστολέα την εταιρεία, που ζητούν από τους παραλήπτες να κατεβάσουν ένα κακόβουλο λογισμικό, μεταμφιεσμένο σε πρόγραμμα που στέλνει μηνύματα SMS από τον υπολογιστή.

Η αποκλειστικότητα του αρκούδου; Βρήκα την σελίδα.

Σας θυμίζω να μην κάνετε κλικ. Πρόκειται για ψεύτικη σελίδα, που δεν έχει να κάνει ούτε με Cosmote, ούτε με SMS – παρα μόνο με ένα πρόγραμμα ιο.

Μου ήρθε με email, απο spammer ¹ και είναι ε-ξαι-ρε-τι-κά καλοφτιαγμένη. Θυμάστε την «πλάκα» της Alpha Bank που γελάγαμε; Ε, τούτη εδώ δεν θα μας κάνει να γελάσουμε καθόλου:

Προχθές, φίλος προγραμματιστής μου την έδειχνε ως αληθινή. Και το παιδί είναι μέσα στα πράγματα, και τα Internetικά, και τα computerικά.

Ξαναθυμίζω – μην δοκιμάσετε να κατεβάσετε τίποτα, λέει ψέματα, είναι ιος. Το ‘πα; Το ΄πα. Τραβάτε τώρα να την δείτε…

Mirror1 mirror2 mirror3

Screenshot:

1. Ορίστε τα παιδιά, και εγώ πάλευα να τα δίωξω… [↩]

Δεν είχα σκοπό να κάνω post βραδιάτικα καθώς δεν το συνηθίζω, αλλά διάβασα τούτο δώ και έμεινα άφωνος!

Αφορά συνέντευξη στο ρ/σ Flash του υπευθύνου του τμήματος αιμοδοσίας του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης – εκεί που συνέβησαν τα περιστατικά μόλυνσης ασθενών με AIDS. Το όνομά του είναι Παπαγιάννης, και καλά θα κάνουμε να τον θυμόμαστε καλά στο μέλλον, καθώς ο κρατικός μηχανισμός συχνά ανακυκλώνει τέτοιες «φιγούρες».

Δεν παραθέτω απόσπασμα απο την εξαιρετική περιγραφή στο blog Οσα παίρνει ο ANemos: μπείτε να το διαβάσετε.

Είναι ανατριχιαστικά απολαυστικό.

Και το δεύτερο vote ειχε την κινησούλα του:

Πόσα blog επισκέπτεστε κάθε μέρα;

Πέντε με δέκα: 26% (14)
Πάνω απο δέκα, όσα περισσότερα μπορώ: 26% (14)
Ένα ή δύο: 25% (13)
Τρία με πέντε: 23% (12)

Μοιρασμένες οι απαντήσεις, αλλά παρόλα αυτά με ξάφνιασαν τα άκρα:

25% βλέπουν μόνο ένα με δύο blog,
26% πάνω απο δέκα.

Δηλαδή οι μισοί σχεδόν εκ των συμμετεχόντων είναι καλά ενημερωμένοι απο διάφορα blog, ενώ (μάλλον) τούτο δω το καλύβι είναι απο τις ελάχιστες πηγές ενημέρωσης για τους υπόλοιπους.

Καλό μου ακούγεται.

*

Η επόμενη ερώτηση μου άρεσε γιατί είναι λίγο απρόσμενη:

Αν αύριο το πρωϊ χαλάγανε όλα τα blog του κόσμου (μαζί και το δικό σας), τι θα κάνατε;

Αναρωτιέμαι δηλαδή πως (και αν) το blog έχει γίνει συνήθεια τέτοια, που θα αναζητούσατε άλλους τρόπους έκφρασης (μαζικούς, όπως η εφημερίδα, ή μοναχικούς όπως οι αφίσες και τα …χαρτάκια), ή απλώς θα ακολουθούσατε τα παλιά, δοκιμασμένα συστήματα για να λέτε τα νέα σας (καφές και τηλέφωνο).

Ακόμα και τα δύο τελευταία έχουν την διαφορά τους, καθώς ο καφές προϋποθέτει προσωπική επαφή, το τηλέφωνο είναι πιο «κοκκούνινγκ» στυλ.

Για τους επισκέπτες που δεν έχουν blog ¹, ας ψηφίσουν πως θα προτιμούσαν να εκφραστούν αν δεν υπήρχε καν το blog ως εργαλείο.

Αυτά, και καλό voting 🙂

1. αν και σήμερα όοοοολοι έχουν απο ένα blog – καλά, εκτός απο την ξ 🙂 [↩]

Δέχομαι, τις τελευταίες 3 ημέρες περίπου ένα spam comment το δεκάλεπτο. Χρειάζεται να τα σβήνω, πάντα με τον φόβο οτι θα σβήσω κανένα δικό σας (αυθεντικό, απο τους χρήστες που αγαπάω – σλούρπ!) μήνυμα.

Αυτό, δεν μπορεί να περάσει έτσι. 🙂

Έτσι, προσέθεσα ένα ακόμα πεδίο για κάθε μήνυμα που στέλνετε. Θα σας ζητάω να βάλετε έναν αριθμό. Το blogger ζητούσε γράμματα – και μάλιστα ξένα και δυσκολοδιάβαστα – εγώ το μόνο που ζητάω είναι ένα αριθμούλι, τόσο δα.

Σπάσιμο, το ξέρω, αλλά ακόμα χειρότερο είναι οι spammers.

Spammers – Arkoudos 1-2

Νόμος της μηχανικής επισκευής:
Αφότου τα χέρια σας καλύφθηκαν με γράσο, θα έχετε φαγούρα στη μύτη ή θα πρέπει να κατουρήσετε.

Νόμος του εργαστηρίου:
Οποιοδήποτε εργαλείο, όταν πέφτει, θα κυλήσει στη λιγότερο προσιτή γωνία.

Νόμος της πιθανότητας:
Η πιθανότητα να σας προσέξουν είναι ευθέως ανάλογη προς την ηλιθιότητα της πράξης σας.

Νόμος του τηλεφώνου:
Εάν σχηματίζετε έναν λανθασμένο αριθμό, δεν ακούτε ποτέ σήμα κατειλημμένου

Νόμος του άλλοθι:
Εάν λέτε στον προϊστάμενο ότι αργήσατε στη δουλειά επειδή σας έσκασε το λάστιχο, το επόμενο πρωί σίγουρα θα σας σκάσει το λάστιχο.

Νόμος της ουράς:
Εάν αλλάξετε την ουρά στην οποία βρίσκεστε (ή την λωρίδα κυκλοφορίας), αυτή που ήσαστε μέσα πριν θα αρχίσει να κινείται γρηγορότερα από αυτή που είστε τώρα.

Νόμος του λουτρού:
Όταν το σώμα βυθίζεται πλήρως στο νερό, χτυπάει το τηλέφωνο.

Νόμος στενής επαφής:
Η πιθανότητα να συναντήσετε κάποιον είναι μεγαλύτερη όταν είστε με κάποιον με τον οποίον δεν θέλετε να σας δούν μαζί.

Νόμος του αποτελέσματος:
Όταν προσπαθείτε να αποδείξετε σε κάποιον ότι μια μηχανή δεν λειτουργεί, τότε είναι η στιγμή που θα λειτουργήσει.

Νόμος της βιομηχανικής:
Η ένταση της φαγούρας είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την προσιτότητα του σημείου που σας ‘τρώει’.

Νόμος του θεάτρου:
Σε οποιαδήποτε αίθουσα, οι άνθρωποι τα καθίσματα των οποίων είναι τα πιό απομακρυσμένα από το διάδρομο φθάνουν στο τέλος.

Νόμος του καφέ:
Μόλις κάθεστε έχοντας φτιάξει ένα φλυτζάνι καυτού καφέ, ο προϊστάμενός σας θα σας ζητήσει να κάνετε κάτι που θα διαρκέσει έως ότου ο καφές κρυώσει.

Νόμος Murphy των ντουλαπιών:
Εάν υπάρχουν μόνο δύο άνθρωποι σε ένα δωμάτιο ντουλαπιών, θα έχουν τα παρακείμενα ντουλάπια.

Νόμος των κουβερτών/των ταπήτων:
Οι πιθανότητες να προσγειωθεί οτιδήποτε περιέχει σοκολάτα-μαρμελάδα-βούτυρο σε ένα χαλί ή κουβέρτα είναι μεγαλύτερες όσο πιο καινούργιο και ακριβό είναι το χαλί/η κουβέρτα.

Νόμος της αγοράς (1) :
Εάν το παπούτσι σου κάνει, τότε είναι άσχημο.

Νόμος της αγοράς (2):
Μόλις ανακαλύψεις το προϊόν που σου αρέσει πραγματικά, η εταιρία θα σταματήσει να το κατασκευάζει.

Εξαιρετική ετοιμότητα έδειξαν οι ελεγκτές της Νομαρχίας Πειραιά!

[…]Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, τρεις φορές οι ελεγκτές της Νομαρχίας Πειραιά αντίκρισαν

– Κατσαρίδες στο δάπεδο του υπογείου που λειτουργεί ως αποθήκη
– Υγρασία στον τοίχο της σκάλας του καταστήματος προς το υπόγειο.
– Γλυκίσματα και αρτοσκευάσματα τοποθετημένα σε πάγκους και ράφια ακάλυπτα.
– Πολλά άχρηστα αντικείμενα (απλωμένα σεντόνια, λεκάνη με είδη ρουχισμού) στην αποθήκη του καταστήματος.
– Στα ψυγεία κατάψυξης προϊόντων υπήρχαν σε πολλά σημεία ακάλυπτες πίτες που είχαν ενωθεί με τον πάγο του ψυγείου.
– Κάτω από τους πάγκους όπου γινόταν η έκθεση γλυκισμάτων βρέθηκαν ρυπαρά ταψιά με υπολείμματα τροφών.
– Υπήρχε μηχάνημα στιγμιαίας παρασκευής παγωτού άνευ αδείας.
– Ο θερμοθάλαμος με τις πίτες (τυρόπιτες, σπανακόπιτες, πίτσες) ήταν τοποθετημένος εκτός του καταστήματος.[…]

Απο άρθρο του in.gr. Το link της ανακοίνωσης στην Νομαρχία, απο τον αγαπημένο σας αρκουδοδημοσιογράφο.

Απίστευτο. Μετά από τρεις φορές, που αντίκρυσαν κατσαρίδες, βρώμικα ταψιά, σεντόνια… τι σκέφτηκαν να κάνουν;

Μα ναι! να το σφραγίσουν!

Και είναι και είδηση!

Πέρα απο την πλάκα:

– Την δεύτερη φορά, γιατί έδειξαν ανοχή;

– Πόσο καιρό απείχε ο πρώτος (διερευνητικός) απο τον τρίτο (καταδικαστικό) έλεγχο;

– Λειτουργούσε στο μεσοδιάστημα το κατάστημα; Είχαν ειδοποιηθεί οι καταναλωτές;

Τέλος, σε ποιόν θα κάνει μήνυση ο καταναλωτής: στο κατάστημα που είχε αυτά τα χάλια, ή στην Νομαρχία που τα ανέχθηκε επι δύο ελέγχους;

Τους τελευταίους μήνες μία έξαψη έχει πιάσει τους ληστές τραπεζών. Μια φούτωση , μια φλόγα που τους καίει την καρδιά (και ορμάνε στα γκισέ για αναλήψεις).

Ουδεν σπουδαίον, καθότι πάντοτε υπήρχανε γκισέ, κλέφτες (μπροστά απο τα γκισέ και πίσω τους) και αναλήψεις.

Έλα όμως που τώρα (μην είναι γιατί πλησιάζει η 25 Μαρτίου) κάτι επαναστατικό έχει πιάσει πελάτες και εργαζόμενους στις τράπεζες;

Έλα όμως που τους πιάνει κάτι απο Dirty Harry, κάτι απο Αστυνόμο Σαϊνη, κάτι απο σούπερ-μήτσο (φανταστικός ήρωας, θα τα πούμε άλλη φορά) και ορμάνε πρώτοι στις ληστείες;

Όχι για να βοηθήσουν τους ληστές, πράμα που θα ήτο φυσιολογικότατον για κάθε έλληνα που έχει τουλάχιστον πιστωτική κάρτα (αν όχι και δάνειο) – αλλά για να πιάσουν τους φτωχούς μεροκαματιάρηδες ληστές!

Θυμίζω: «Αιματηρή ληστεία σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στο κέντρο της Αθήνας«, και «Ένας ληστής νεκρός στη διάρκεια καταδίωξης μετά από αιματηρή ληστεία σε τράπεζα«.

Πέρα απο την πλάκα που κάνουμε με το θέμα, οι ήρωες στις ληστείες τραπέζης με έχουν προβληματίσει πολύ. Όχι γιατί είμαι υπερ του να ληστέψουν όλοι τις τράπεζες (είπαμε, πλάκα κάναμε βρε αδελφέ), αλλά γιατί είναι απερίσκεπτες ενέργειες που θα οδηγήσουν και σε άλλους νεκρούς.

Και καλά αν είναι ληστές. Και καλά αν είναι κανείς απο τους «ήρωες».

Αν είναι κανένας περαστικός;

Αν εσείς που περνάτε μπροστά απο την τράπεζα μανδάμ με το παιδάκι σας ανα χείρας αναγκαστείτε αύριο να το θάψετε γιατί μία σφαίρα του τίναξε τα μυαλά στον αέρα;

Οι ‘ήρωες’ (δεν είναι δικός μου χαρακτηρισμός, των καναλιών είναι – ναι, των ίδιων που παίρνουν διαφημίσεις απο τις τράπεζες και ουχί απο τους κλέφτες) είναι άνθρωποι επικίνδυνοι, που προκαλούν (κατά κανόνα) περισσότερα προβλήματα απο όσα πιστεύουν ότι λύνουν.

Και καλά ο κλεφτης. Φταίει, θα πάει στην μπουζού του σαν καλό παιδί, μπορεί να φάει και καμιά σφαίρα, τι να πεις, κίνδυνοι του επαγγέλματος, ρουφιάνα ζωή.

Αλλά ο …ήρωας, που έπραξε με ότι του κατέβασε η κούτρα, έγινε λόγος για να σκοτωθεί και κανένας απο δαύτους, με τις ευλογίες της Τράπεζας και των φερέφωνων Μήντια, θα ανακυρηχθεί ως ήρωας.

Παιδιά, ξαναλέω: είναι επικίνδυνες τέτοιες απερισκεψίες. Όχι για τους ήρωες – για όλους μας.

Κάθε διαφωνία, δεκτή.

Έχω πάει σε συναυλία του Μίκη Θοδωράκη δύο φορές.

Η πρώτη, πριν κανα-δυο χρόνια, η δεύτερη την Παρασκευή.

Για όσους δεν έχουν πάει, το σενάριο λέει οτι προβάλλονται ταινίες για τις οποίες έχει γράψει μουσική ο Μίκης, και μετά παίζονται, ζωντανά ή ιστορικές σκηνές όπως η χούντα, η ιρλανδία και η παλαιστίνη, και ακούγονται τραγούδια του Μίκη εναρμονισμένα με το θέμα.

Και τις δύο φορές, δάκρυσα σε μία σκηνή.

Είναι, αν δεν κάνω λάθος απο την ταινία «ο θανάσης στην χωρα της σφαλιάρας» (ή της καρπαζιάς, ή κάτι τέτοιο), όπου ο Θανάσης Βέγγος κρατάει στα χέρια του ένα νεκρό παιδί, και κλαίει βουβά, μπροστά απο μία εκκλησία.

Δεν υπάρχει τίποτα άλλο στην σκηνή. Ο Θανάσης, το παιδί, η εκκλησία, και το βουβό κλάμα.

Δεν ξέρω αν καν ακούγεται τραγούδι εκει.

Δεν έχει και τόση σημασία άλλωστε.

Update: Κάποιος καλός άνθρωπος ανέβασε το video. Το βρήκα την ημέρα της είδησης του θανάτου του Θανάση Βέγγου. Στο 0:42» η σκηνή.

Είχα σκοπό να γράψω κάτι άλλο, αλλά τούτο δω είναι πρόσφατο, και δεν θέλω να το χάσω.

Φίλος ερωτεύτηκε πριν απο κανα χρόνο. Καλό παιδί, ήσυχο, λιγουλάκι περίεργος – όπως όλοι μας.

Βρήκε μια κοπέλα να δώσει τον έρωτά του.

Η κοπέλα του βέβαια, κουβαλούσε τα δικά της προβλήματα. Όπως όλοι μας.

Τα προβλήματά της είναι κυρίως με την οικογένεια (όπως όλοι μας) αλλά λίγο πιο σοβαρά, πιο επίμονα.

Και, κυρίως, εκνευριστικά.

Κρατάνε απο τότε που γνωριστήκανε τα παιδιά, και μάλλον αρκετό καιρό πιο πριν.

Τώρα λοιπόν, πρόσφατα, η κοπέλα (ας την πούμε Σωτηρία), πήγε στον φίλο μου (ας τον πούμε Ανέστη), και του είπε:

«Θέλω να χωρίσουμε, γιατί δεν μπορώ να σε κουράζω με τα προβλήματά μου.»

Ο Ανέστης το πάλεψε για λίγο καιρό, αλλά δεν κατάφερε να την πείσει, και πράγματι, χωρίσανε. Ο ίδιος μου έλεγε οτι έτσι και αλλιώς είχε κλονιστεί η εμπιστοσύνη του.

Είχα συναντήσει παρόμοια συμπεριφορά και στο παρελθόν, με άλλο ζευγάρι.

~

Συζητάω με γυναίκες για τούτο δώ, και φαίνεται πως, παρότι βγάζουμε άκρη, παραμένει ένα μυστήριο:

Γι’ αυτό τον χώρισε;

Εγώ λέω να εκτεθώ, και να καταθέσω την άποψή μου:

Ο έρωτας δεν είναι μόνο πράσινα λιβάδια, έρωτας με την πρώτη ματιά, τραπέζι με κεριά, μπάνιο με κεριά, υπέροχος έρωτας, και να γελάς με όλα τα αστεία του/της.

Ο έρωτας είναι και μαλάκας αφεντικό, ατύχημα με σπασμένο πόδι, να χάσεις το λεωφορείο, να βρέχεσαι και να κρυώνεις στο ραντεβού, μαλάκας πατέρας.

Κοινώς, ο έρωτας δεν είναι μόνο ηρεμία. Είναι και εγρήγορση.

Θέλω κάθε σχέση (δική μου, αλλονών) να είναι σχέση μεταξύ δύο εγωϊστών. Ο καθένας απο τους δύο να προσπαθεί να περνάει όσο καλύτερα γίνεται πρώτα αυτός – και μετά το ταίρι του. Δεν θέλω μία σχέση με θυσίες, με χρεωστικά, με «εγώ που στα έδωσα όλα». Θέλω μία σχέση (δική μου, αλλονών) με «στα έδωσα όλα γιατι γούσταρα πρώτα εγώ – άρα δεν μου χρωστάς μία».

Ετσι, θα περίμενα (θα ήλπιζα ίσως) η «Σωτηρία» να πει «άκου να δεις, αυτά τα προβλήματα έχω, άμα γουστάρεις κάτσε, άμα δεν γουστάρεις στο καλό«.

Και ότι και να έκανε ο «Ανέστης», μαγκιά του, αυτός ήξερε καλύτερα. Θα έβαζε τον δικό του εγωϊσμό να δουλέψει, και θα έλεγε «περνάω τόσο καλά μαζί της που δεν με ενοχλούν τα προβλήματα» ή «δεν το αντέχω, άντε γεια»

Δικός του λογαριασμός.

Αλλά τώρα, ποιά η επιλογή;

Δεν έχει δικαίωμα ο Ανέστης να πει «Μπορώ» ή «Δεν μπορώ». Η Σωτηρία αποφάσισε αυτή για πάρτη του: Δεν μπορείς.

Άδικο για τον «Ανέστη». Τον αδικεί η Σωτηρία. Του στερεί την ορμή, την προσπάθεια να αποδείξει σ’ αυτήν και στον εαυτό του πόσο πολύ την αγαπά. Και αυτό είναι ευνουχισμός, ανώτερος και βαθύτερος απο οποιονδήποτε άλλον έχει εφευρεθεί στην ιστορία.

Για να τον προστατέψει, τον ευνουχίζει.

~

Παλιότερα, προσπαθούσα να πείσω άλλον φίλο μου να ερωτευτεί. Πάει καιρός, αλλά το πνεύμα ήταν «Να πονέσεις ρε μαλάκα. Μην φοβάσαι να πονέσεις. Δεν θα αξίζει πάντα, αλλά όταν αξίζει, θα αναστηθείς«.

Δεν έχω αλλάξει γνώμη. Ο έρωτας πρέπει να είναι πλήρης, με τα λιπαρά του και με τα όλα του.

Με τα πάνω του – και με τα κάτω του.

Μακάρι να μπορούσα να το εξηγήσω στην Σωτηρία.

Και στις Σωτηρίες όλου του κόσμου.

Απίστευτο, ε;

Σας θυμίζω:

Είχα κάνει μία καταγγελία στην Eurobank. Οτι δηλαδή μου είχαν στείλει μήνυμα με SMS, διαφημιστικό.

Αυτό έγινε στις 25/9. Αντιλαμβάνεστε τι λέω; απο τον Σεπτέμβριο.

Ζητούσα τρία απλά πραγματάκια.

1. Να μάθω πως αποφασίσαν να στείλουν τέτοιο sms, χωρίς την συγκατάθεσή μου (Αν την είχαν καλώς έπραξαν).

2. Να με αφαιρέσουν απο την διαφημιστική τους λίστα.

3. Να με αφαιρέσουν απο τις λίστες των «συνεργαζόμενων» εταιριών τους

Πήρα μία και μοναδική απάντηση. Η οποία συν τοις άλλοις, έλεγε «αν θέλετε να βγείτε απο την λίστα, ελάτε να το κάνετε σε ένα κατάστημά μας».

Τέταρτη απαίτηση λοιπόν:

4. Δεν έχει λογική να σας επισκεφθώ και να σας παρακαλέσω για να με αφαιρέσετε.Λογική θα είχε να με παρακαλέσετε για να είμαι εκεί. Απαιτώ να με αφαιρέσετε, άμεσα.

Δείτε πως είχε πάει η κουβέντα, μέχρι πρότινος. Έχει πολύ πλάκα, αλήθεια, και είναι εξόχως διδακτική. Κυρίως δείχνει μία εντυπωσιακή προσπάθεια να μην απαντήσουν στις ερωτήσεις μου.

Τώρα, κατά τον Δεκέμβριο, μία κυρία, στις 11 το πρωϊ μου τηλεφώνησε – απο το γνωστό πια απόρρητο νούμερο- για να μου πει οτι εξετάζουν την περίπτωσή μου.

Μάλιστα.

Και για να έχει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον, μου έστειλαν και mail, στις 7/3 το οποίο παραθέτω ολόκληρο:

Αγαπητέ κ. Αρκούδε,

Κατόπιν επικοινωνίας μας με την αρμόδια υπηρεσία της Τράπεζας σας ενημερώνουμε ότι η απάντηση στο αίτημά σας είναι η ακόλουθη:

«Αξιότιμε κύριε Αρκούδε ,

Σε απάντηση του από 20.12.05 email σας , θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για τα εξής:

Η αποστολή του εν λόγω μηνύματος SMS έγινε προς το σκοπό της πληροφόρησής σας επί θέματος που σχετίζεται άμεσα με τη χρήση της πιστωτικής σας κάρτας και συγκεκριμένα για το επιτόκιο που θα ίσχυε για εσάς αν χρησιμοποιούσατε την κάρτα σας για τη διενέργεια συναλλαγών κατά το χρονικό διάστημα για το οποίο το εν λόγω επιτόκιο παρείχετο . Συνεπώς , έγινε προς το σκοπό εξυπηρέτησης της μεταξύ μας σύμβασης παροχής πιστωτικής κάρτας και όχι προς το σκοπό προώθησης πωλήσεως νέας πιστωτικής κάρτας , οπότε και θα απαιτείτο η προς τούτο συγκατάθεσή σας . Ωστόσο , προφανώς , εκ παραδρομής , η αποστολή του εν λόγω μηνύματος έγινε σε λανθασμένη ώρα , γεγονός για το οποίο έχουμε ήδη διενεργήσει σχετική έρευνα και έχουμε επιμεληθεί για τη σχετική τακτοποίησή του .

Τέλος , λαμβάνοντας υπόψη την διατυπωθείσα στο παραπάνω e-mail σας άρνησή σας στη λήψη διαφημιστικών μηνυμάτων , σας ενημερώνουμε ότι ήδη η Τράπεζά μας εξαίρεσε τα προσωπικά σας στοιχεία από κάθε χρήση τους για τον παραπάνω σκοπό .

Κύριε Αρκούδε , λυπούμεθα ειλικρινά για τη δυσαρέσκεια που σας προκάλεσε το ως άνω συμβάν και σας ευχαριστούμε για την άμεση επικοινωνία σας με την Τράπεζα .

Παραμένουμε πάντοτε στη διάθεσή σας για ο,τιδήποτε χρειασθείτε στο μέλλον.

Με εκτίμηση

Ελένη Μιχαηλίδου

Διεύθυνση Σχέσεων με τους Πελάτες , Head of Division

Ελένη Λουκέρη

Διεύθυνση Σχέσεων με τους Πελάτες , Control Manager»

Συνοψίζω:

– Σωστή η αποστολή. Δεν ήταν διαφημιστικό που μου ζητούσε να πάρω καινούργιο προϊόν, ή υπηρεσία, ήταν ενημερωτικό για μία υπηρεσία που ήδη είχα.

– Λάθος η ώρα.

– Με έβγαλαν απο την διαφημιστική τους λίστα.

Οπότε πλέον, απαντώ σήμερα προσπαθώντας να κλείσω το θέμα αυτό:

Αγαπητοί κύριοι, κυρίες,

Σας ευχαριστώ κατ’ αρχάς για την απάντησή σας.

Αντιλαμβάνομαι την διαφορά της διαφημιστικής και της ενημερωτικής αποστολής, και οφείλω να συμφωνήσω οτι το περιεχόμενο αφορούσε ενημέρωση και όχι διαφήμιση.

Επίσης, είναι δεκτή η συγνώμη σας για την λανθασμένη ώρα αποστολής. Ελπίζω να μη επαναληφθεί.

Εκφράζω και την ικανοποιήσή μου που με αφαιρείτε απο την αποστολή μελλοντικών διαφημιστικών μηνυμάτων.

Η ερώτηση που σας θέτω πλέον, είναι η εξής:

1. Έχετε παραδώσει τυχόν στοιχεία μου (και ΠΟΙΑ) σε άλλες εταιρείες που συνεργάζονται μαζί σας;

2. Αν ναι, έχετε ζητήσει να αφαιρεθούν να στοιχεία αυτά;

Σας ευχαριστώ,
Αρκούδος.

Και με ενδιαφέρον περιμένω την απάντησή τους.

Έστω και σε ένα χρόνο (απο το αρχικό ερώτημα) 🙂

Το πρώτο, δοκιμαστικό ερωτηματολόγιο πήγε (κατά την ταπεινή μου γνώμη) καλά.

Η ερώτηση ήταν:

Πως σας φαίνεται το καινούργιο site;

Μια χαρά, τράβα γράψε κάτι τώρα!: 67% (42)
Δεν βαριέσαι, και αυτό καλό είναι.: 14% (9)
Μπα, προτιμάω το παλιό.: 13% (8)
Άλλαξε το blog? Δεν το κατάλαβα.: 3% (2)
Καλούτσικο: 3% (2)

Αν και δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ καν με τα αποτελέσματα, παραξενεύτηκα λίγο για να είμαι ειλικρινής με το ότι 17 άτομα δεν έχουν ενθουσιαστεί με το καινούργιο blog, δεν είναι και λίγοι… 🙂

Συνήθως ο κόσμος ψηφίζει ή έντονα υπέρ, ή έντονα κατά. Η μετάφραση που τολμώ να κάνω¹ είναι ότι τα 17 αυτά άτομα δεν ενδιαφέρονται τόσο για την εμφάνιση όσο για το τί γράφω- πράγμα που ομολογώ ότι μου αρέσει, κυρίως επειδή χρησιμοποιώ την εμφάνιση πρωτίστως για να ξεχωρίζω στο μάτι, και οι χρήστες να θυμούνται οπτικά που βρίσκονται.

Και αυτό, μόνο και μόνο επειδή ως χρήστης, μπερδευόμουν καμιά φορά όταν πήγαινα σε blogs με το ίδιο template απο διαφορετικούς χρήστες.

Κλασικό παράδειγμα ο Νίκος Δήμου [http://nikosdimou.blogspot.com/] και ο Αραχτός [http://araxtos.blogspot.com/] ².

Σκόπιμα πάντως, επειδή δεν μ’ αρέσει να ευλογώ τα γένια μου ³ και επειδή το ερωτηματολόγιο ήταν δοκιμαστικό, η τελευταία απάντηση είχε μία έντονη δόση ειρωνίας ⁴ 🙂

1. Κυρίως επειδή με βολεύει [↩]
2. Περιμένατε εσείς οτι θα έβαζα τον Αραχτό και τον Δήμου σε μία πρόταση; Και οτι θα έβγαζε και νόημα; [↩]
3. Ναι, αμέ [↩]
4. Την προσέξατε, δεν την προσέξατε; Βρε κουτά; [↩]

Η πρώτη κασσέτα που αγόρασα ποτέ (δυο -τρεις ήταν στο σύνολο, όχι περισσότερες, γι’ αυτό και αξίζει ένα blog) ήταν «Η ενδεκάτη εντολή» της Νανάς Μούσχουρη.

Είχα ακούσει τον «Πυρρίχιο», το πέμπτο τραγούδι της συλλογής, και πήγα και το αγόρασα.

Με τα περάσματα σε δίσκους (ε-λά-χι-στους, σχεδόν προσπέρασα) CD και mp3 η κασσέτα εξαφανίστηκε. Μαζί της, και τραγούδια που ήταν αδύνατο να τα ζητήσω απο φίλους.

Αντε να πεις στον άλλο με τον Σιδηρόπουλο ή τους Active Members μήπως έχει τραγούδια της Μούσχουρη.

Πριν λίγες μέρες, σε συλλογή απο mp3, βρήκα όλο το δίσκο.

Απο την πρώτη στιγμή που τον άκουσα, ξαναήρθε η γαλήνη και η ηρεμία της φωνής της, αλλά και η δύναμη του πυρρίχιου.

«Το τραγούδι μου το είπα / χτύπα την καμπάνα χτύπα»..