Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
Νανσυ το mail σου δεν φαίνεται .δες το post του arkoudou πάνω .@Νανσυ
Γεια σας φιλοι μου ελπιζω να εισαστε ολοι καλα.εγω ηταν να κανω χθες χημειοθεραπεια δεν εκανα γιατι οι αιματολογικες εξετασεις δεν ηταν καλες και την αναβαλαμε για την αλλη Δευτερα.Dino to email το εστειλα στον arkoydo μπορεις να το ζητησεις.πως εισαστε???καλο βραδυ σε ολους!!!!!
καλημέρα σας,
ΝΑΝΣΥ μου ευχομαι να πάνε όλα καλά. Θα πάνε! άντε να ανέβουμε λίγο ψυχολογικά. ΝΑ είστε όλοι καλά
Μανια ξερω οτι σου εχει κοστισει ο θανατος του μπαμπα, κανε κουραγιο κοριτσι μου, ο μπαμπας εφυγε ευχαριστημενος, ειδε το εγγονακι του να λαχταραει για εκεινον, ειχε την κορουλα του να νοιαζεται τοσο γι αυτον, φανταζομαι και ολη η οικογενεια του, ηταν σιγουρο οτι τον αγαπουσες πολυ, και το καταλαβαινε, δεν ξεχναω ποσο χαιροσουν που μεγαλωναν τα μαλακια του μετα την χθπ, να εισαι σιγουρη οτι αυτα και αλλα πολλα τα εχει εισπραξει, μπορουσε βεβαια να ζησει πολυ ακομα, αλλα τι να κανουμε, ηταν ατυχος, γιαυτο κουραγιο κοπελα μου. Εγω θα ηθελα να μην χαθεις, να σε νοιωθω κοντα μας, οσο υπαρχω στο μπλοκ, και γραφε οποτε λυπασαι πολυ για το μπαμπα. Γεια σου κοπελα μου, και να προσεχεις.
Μου εχει κανει μεγαλη εντυπωση σ αυτη τη μικρη παρεα που εχουμε φτιαξει, να απαξιουν καποιοι να στειλουν ενα σχολιο σε ενα αγαπημενο προσωπο ενος ηλεκτρονικου φιλου που εφυγε απο τη ζωη, και να ενδιαφερονται για καποιο ΜΑΙL που δεν βρισκουν, αιδως Αργειοι.
Μάνια,
λυπάμαι για τον πατέρα σου κ Denis μην είσαι τόσο εριστικός. Εγώ κατάλαβα ότι θέλουν να ανταλλάξουν μαιλ για να στηριχθεί άτομο, του οποίου »φεύγει» η γυναίκα του. Νέα γυναίκα με μικρά παιδιά. Τι να πρωτοσκεφθεί αυτός ο πατέρας κ τι η κοπέλα που έχει περάσει τόσα κ τώρα αναβάλονται οι θεραπείες της. Νομίζω ότι τους αδικείς. Σκέψου λίγο την ψυχολογία τους κ δεν νομίζω να είναι αδιαφορία, απλά ο κάθε πάσχων δικαιούται να πελαγώσει όταν τα προβλήματα τον ξεπερνούν.
Φιλιά σε όλους
Η Νανσυ ηταν απο τους πρωτους που συληπηθηκε, και δεν ειμαι εριστικος, μια παρατηρηση εκανα.
ok
Καλημερα.Ευχομαι να ειστε ολοι καλα.Πραγματικα την γεννα και τον θανατο αν δεν τα βιωσει καποιος δεν μπορει να τα καταλαβει.Ετσι ημουν κι εγω πριν τον πατερα μου δεν ειχα χασει καποιον τοσο κοντα μου και παρολο που προσπαθουσα να συμπαρασταθω σε ανθρωπους που με ειχαν αναγκη καταλαβα τωρα πως δεν ειναι το ιδιο.Τον βλεπω συνεχεια ονειρα πως ειναι στο κρεβατι οπως τις τελευταιες μερες της ζωης του και παρολο οτι θελει να φωναξει δεν του βγαινει η φωνη.Ξερω πως για καιρο θα τον βλεπω στο ονειρο μου και πραγματικα θα ηθελα να ερχεται συχνα εστω κι εκει.Θελω ομως εχω αναγκη να ακουσω την φωνη του.Ξερω ειναι νωρις ακομα ομως τωρα αρχιζω και καταλαβαινω τι εχει γινει και πραγματικα ποναει παρα πολυ.
Θα ηθελα και παλι να πω ενα μεγαλο πολυ μεγαλο ευχαριστω σε ολους σας και κυριως στον Denis που λεει τα καταλληλα λογια την καταλληλη στιγμη σαν να ξερει τι εχω αναγκη να ακουσω.ΙΟΑΝΝΑ ο μπαμπας σου πως ειναι,sundy ΣΤΕΦΑΝΙΑ και σε ολους σας σκεφτομαι πολυ και σας νιωθω.
Καλημέρα σε όλους,
ΜΑΝΙΑ μου,
Πραγματικά σε καταλαβαίνω και πονάω μαζί σου γιατι ο φόβος και η ανησυχία για τον δικό μου πατέρα μην πάθει κάτι υπάρχει μέσα μου.Θέλω όλος ο κόσμος να είναι καλά. Ευχομαι και σε σενα μόλις περάσει ο καιρός και ανασάνεις κ αισθανθείς καλά να μην υπάρξει τίποτα πια που θα σε ξανακάνει να πονέσεις.Να είσαι καλά και το μωράκι σου να σου δώσει μια απο τις καλύτερες μέρες της ζωής σου.
Περισσότερο απο όλα ευχομαι στους φίλους μας που δίνουν τη μάχη τους με τον καρκίνο να βγούν νικητες.
¨Οσο για τον μπαμπά μου η αξονική που έκανε, η πρώτη μετα απο τις χημειοθεραπείες εδειξε μεγάλη καλυτερευση . Το υγρό στους πνευμονες του έχει σταματήσει. Στην 4η θεραπεία του οι γιατροί φαίνονταν πολυ ευχαριστημένοι με την πορεία του.Χθές και ο ίδιος ήταν αρκετά καλά αφού υποχώρησαν και οι αδιαθεσίες που ένιωθε μετα τις θεραπείες.
ΝΑΝΣΥ πως είσαι?
Σας φιλώ
Καλημέρα σε όλους. Επιτρέψτε μου να στείλω καταρχήν τα συλλυπητήριά μου στη Μάνια. Φίλη, μπορεί να μην είχαμε γνωρίσει τον μπαμπά σου, ωστόσο θα συμφωνήσω με τον Denis ότι για εμάς, την κοινότητα των καρκινοπαθών, ήταν ένας δικός μας άνθρωπος. Τέτοιες απώλειες δεν αντισταθμίζονται, ωστόσο δεν πρεπει να ξεχνάς πως το μωράκι σου που θα έρθει σε λίγους μήνες στον κόσμο έχει και αυτό ένα κομμάτι του μπαμπά σου και θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις τον πόνο που βιώνεις. Στο λέω γιατί έχω πολύ πρόσφατο το παράδειγμα μιας φίλης που έχασε τη μαμά της όντας εγκυμονούσα και να φανταστείς, λόγω της κατάστασής της δεν της επέτρεψαν να την δει τις τελευταίες μέρες της, ούτε καν να παραστεί στην κηδεία της. Κουράγιο και προχώρα. Δεν ζεις, πλέον, μόνο για σενα, αλλά και για το μωρό σου.
Ioanna, χάρηκα πολύ με τα νέα του δικού σου μπαμπά. Οι αισιόδοξες ειδήσεις δίνουν θάρρος και σε όλους εμάς που ζούμε παρέα με τον καρκίνο.
Dino, μάλλον δεν χρειάζεται να στο πω εγώ ότι «η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία». Μην το αφήνεις να σε βάζει κάτω γιατί σε ‘σενα στηρίζεται και η γυναίκα σου και τα παιδιά σου. Αν λιποτακτήσεις εσύ, από πού πιστεύεις ότι θα καταφέρουν ν’ αντλήσουν θάρρος οι υπόλοιποι; Αντιλαμβάνομαι πόσο ψυχοφθόρο είναι, βλέποντας και εγώ – κυρίως- τον άντρα μου να προσπαθεί να μου τονώσει το ηθικό, να κάνει ό,τι μπορεί για να μην το αφήνω να με καταβάλλει και να προσπαθεί να μου ανυψώσει το ηθικό κάθε φορά που νιώθω ότι ίσως και να προσπαθώ άδικα. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ανακουφιστικό είναι για εμάς τους καρκινοπαθείς να έχουμε έστω και έναν άνθρωπο να κρατά ζωντανή μαζί μας την φλόγα της ελπίδας.
Στεφανία, Denis, Νάνσυ, Sundy πώς τα πάτε;
ΙΟΑΝΝΑ Dimi σας ευχαριστω για αλλη μια φορα.Χαιρομαι πραγματικα που πανε καλυτερα ΙΟΑΝΝΑ τα πραγματα,το μονο που εχω να σου πω ειναι να δινεται σημασια και στις πιο χαζες,μικρες αλλαγες του πατερα σου ακομα και για εναν πονο στο νυχι του που λεει ο λογος να ενημερωνεται αμεσως τον γιατρο, αυτα που για εμας η ακομα και γι αυτον που νοσει ειναι λεπτομερειες για τον γιατρο ισως ειναι πολυ σημαντικη πληροφορια.Αυτα…φιλια σε ολους
ΘΑ τοέχω υπόψη μου ΜΑΝΙΑ.Σε ευχαριστώ πολύ και σένα Dimi. Dimi πως τα πας ελπιζω καλά.Σας σκέφτομαι καθημερινά όλους σας
Εγω ειμαι απολυτως καλα απ ολες τις αποψεις. Το μονο ασχημο ειναι οτι πηρα 5 κιλα παραπανω σε ενα μηνα, και πως να μην παρω αφου τρωω συνεχως. Ειναι ο καιρος που η γυναικα μου καθε τετοια εποχη φτιαχνει συνεχως ντολμαδακια, κι εγω τα χτυπαω αλλυπητα. Πριν λιγες μερες μου λεει δεν θα ξαναφτιαξω γιατι θα γινεις σα βαρελι, περιμενα κι εγω λοιπον χθες που πηγε στην κορη μας, βγηκα εξω στο κτημα, μαζεψα αμπελλοφυλα, και εφτιαξα 130 ντολμαδακια, μολις γυρισε επαθε πλακα, τοσο ωραια δεν τα φτιαχνει ουτε εκεινη, δεν την εχω αναγκη στη μαγειρικη, μαγειρευω τελεια, ειναι το χομπυ μου, μεχρι και η Σοφια η βοηθος του γιατρου μου το καταλαβε οτι εχω παρει κιλα, και μου λεει πριν λιγες μερες που ειχα παει να γραψω το αντικαρκινικο, θα σε δειρω. Δεν βαριεσαι ειναι οι μικρες απολαυσεις της ζωης. Το καλοκαιρι θα τα χασω. Κατα τ αλλα ειμαι απολυτως καλα και ευχομαι σε ολους τους νοσουντες, να εχουν τη δικη μου τυχη στο θεμα της νοσου, το λεω μεσα απο την καρδια μου, νοιωθω οτι ποτε δεν αρρωστησα, αλλα και συνεχιζω να μην με νοιαζει αν ξαναρθει, εγω παλι θα τον ξαποστειλλω, ειμαι σιγουρος. Αυτα τα ολιγα Dimi μου, αλλα και συ το παλευεις δυνατα ειμαι σιγουρος οτι θα το ξεπερασεις.
DENIS όταν ακούω να πηγαίνεις καλά απο όλες τις απόψεις δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ χαίρομαι! Αισιοδοξία… περιμένω πάντα να σε διαβάσω.
Καλησπέρα φίλοι,
Δεν γνωριζόμαστε αλλα διαβάζοντας (για κάμποση ωρα τωρα) τα σχόλια σας, αναγνωρίζω αρκετα στοιχεία με τα οποία ταυτίζομαι.
Σας ανακαλύπτω σε μια νέα εποχή για εμένα, μεταβατική, στην οποία αν και νιώθω τυχερή που βρίσκομαι ακόμη αφομοιωνω. Αυτη τη στιγμή νιώθω μια γενική αβεβαιότητα αλλα για ένα πράγμα είμαι σίγουρη- θέλω να προσφέρω μετα απο την εμπειρία μου. Στην καλύτερη περίπτωση ίσως σας προσφέρω λίγη ελπίδα- στην χειρότερη να σας ψυχαγωγήσω λίγο.
Πριν απο καποιους μήνες έπεσε και σε εμένα η κεραμίδα οταν διαγνώστηκα και άρχισα εντατικα ακτινοθεραπεία και ακολούθησε μια περίοδος δύσκολη μιας και όπως βλέπω βιώνετε και εσείς τις διάφορες επιδράσεις στην διάθεση, σωματική δύναμη και στις σχέσεις με τους γύρω μου.
Η αλήθεια είναι πως δεν πρόλαβα να συνειδητιποιήσω τι συμβαίνει- εστιάζοντας στην επόμενη θεραπέια κάθε φορά έμενα εκεί χωρίς να μπορω να εκφράσω τον φόβο μου για το μετά. Τα πράγματα δυσκόλεψαν και στην προσωπική μου ζωή…
Μεσολάβησαν ΠΟΛΛΑ μεχρι που χθες επιβεβαιώθηκε πλήρης ύφεση- με ενημέρωσαν οτι θεωρείται πως έχουμε θεραπευτεί εφόσον έχουν περάσει 5 χρόνια χωρις επανεμφάνιση όγκου και οτι οι στατίστικές δείχνουν πως ανήκω στο ‘μικρό ποσοστό’ του 3 τις εκατό των γυναικών με καρκίνο των ωοθήκών που παρουσιάζουν ύφεση εντος του πρώτου δωδεκαμήνου. Σκέφτομαι πως το 3% αν το αναλογιστούμε σε ανθρώπους μιλάμε για αρκετούς!
Δεν είμαι σίγουρη τι επιφυλάσσει το μέλλον αλλά νομίζω πως οτι και αν εμφανιστεί, μπορω να το διαχειριστώ. Deni διαβάζω το τελευταιο σου κείμενο και νιώθω ακριβώς το ίδιο.
Το δυσκολότερο μέρος της ‘εμπειρίας’ ήταν το να μοιραστώ τα γεγονότα και τους φόβους μου. Κάτι το οποίο μου φαίνεται πως έχω αρχίσει να διορθώνω- ευχαριστώ τον αρκουδάκο και εσάς για την ευκαιρία να το κάνω εδώ.
Joanna
Η συνέχεια περιγράφει λιγα απο όσα μεσολάβησαν ανάμεσα στην θεραπεία και την χθεσινή μου είδηση.
Προγραμματίστηκε η παύση στην ακτινοθεραπέια και αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι που ονειρευόμουν χρόνια. Αποφάσισα λοιπόν παρά τους πόνους στις αρθρώσεις, την άθλια κούραση,ταπί και ψύχραιμη, να παω στην Ινδία. Σκοπός ήταν να ζήσω αυτη την εξωτική κουλτούρα που τοσο με μάγευε.
Τότε πίστευα οτι η επιστροφή μου θα συνοδευόταν απο τη συνέχεια ακτινοθεραπείας.
Εφοδιάστηκα με του κόσμου τα lonarid, buscopan, αντιβιώσεις κλπ για να προστατευθει το ευαλωτο ανοσοποιητικό και κανόνισα να μπω σε ένα εντατικό προγραμμα yoga ΓΙΑ ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ ΦΥΣΙΚΑ, διαλογισμου πιστεύοντας πως έτσι χαμένη στις προκλήσεις σωματικά και πολιτισμικά θα σταματήσει να λειτουργει αυτο το ρημάδι το μυαλό. Πανηγυρικά έφτασα λοιπον σε αυτο το τοσο όμορφο, περιέργο μέρος.
Πήγα σαν γριούλα, είμαι 28, και ξεκινώντας την γυμναστική ήθελα πολύ να αρχίζω να φωνάζω σε όλους για το πόσο δύσκολα μου φαίνονταν όλα- είχα ενημερώσει οτι αναρώνω απο ακτινοθεραπεία και με ενθάρρυνε αρκετά η δασκάλα.
Δεν μπορώ να περιγράψω πότε ακριβώς συνέβει αλλά περίπου στην 4η μέρα συνειδητιποιησα πως δεν υποφέρω- κάνοντας λίγη έρευνα μετα, βρίσκω όλο και περισσότερες επιστημονικές αποδείξεις για το πως βοηθάει η γιογκα κατα την διάρκεια και μετα την ακτινοθεραπεία- στη απάλυνση του πόνου αλλα και στην ανάπλαση ιστών.
Καλησπέρα ,
Joanna , εγώ προσωπικά σε ευχαριστώ που μοιραστηκες μαζί μας την εμπειρία σου.Με κάνεις και ελπίζω για το καλύτερο. Σου εύχομαι καλή αναρρωση και ποτε πια να μην νοσήσεις.
Joanna, καλως ηρθες στην παρεα μας, χαιρομαι αφανταστα που τον δερνεις το φιλο, εδω εχουμε μαζευτει μια χουφτα ανθρωποι, που προσπαθουμε να στηριξουμε ο ενας τον αλλον, με τις λυπες μας, τις χαρες μας, παιρνουμε και δινουμε δυναμη ο ενας στον αλλον. Υπαρχουν καποιες γυναικες παληκαρια, οπως η Νανσυ , η dimi, που νοσουν χρονια, αλλα και δεν καταλαβαινουν τπτ. Λυπαμαι κοριτσι μου που βρεθηκες τοσο μικρη να παλευεις μαζι του, αλλα εχεις ηδη κερδισει. Τα τελευταια χρονια οπως ξερεις, παρα πολοι ανθρωποι βγαινουν νικητες, και θελω να πιστευω οτι μεταξυ αυτων ειμαστε κι εμεις. Δεν μιλαω για τη Sandy, γιατι ειμαι σιγουρος οτι το εχει ξεπερασει 100%. Τα υπολοιπα κοριτσια ειναι διαμαντια, με πρωτη την ατυχη Στεφανια μας, την παντα μελαγχολικη. Που και που χανουμε και καποιον δικο μας, οπως προσφατα το μπαμπα της Μανιας, αλλα αυτοι ειναι οι ατυχοι. Καλως ηρθες λοιπον.
ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΕΙΣΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ?ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΑΤΥΧΗΜΑ ΣΥΜΕΤΕΧΩ ΣΕ ΕΝΑ ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΕΙΧΑΜΕ ΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΤΕΛΕΙΑ ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΜΕΤΑ ΕΠΕΣA 4-5 ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ ΚΑΙ ΕΣΠΑΣΑ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΓΚΑΝΤΕΜΙΑ!!!!!!!!!ΓΙΑ 4 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΣΤΟΝ ΓΥΨΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΧΩ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΤΑ ΠΑΩ Ε????SUNTY,DIMI IOANNA,MANIA,DENIS,DINO KAI ΟΣΟΥΣ ΞΕΧΑΣΑ ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ.
Νανσυ, να δουμε τι αλλο θα σου συμβει, απο τη μια εχοντας το δυσκολοτερο καρκινο, να παλευεις μαζι του, και απο την αλλη να σπας και χερια, τι να πω; περαστικα.
Άλλο πάλι κ τούτο Νάνσυ. Περαστικά βρε παιδάκι μου, περαστικάαααααααά….
Denis, ναι, είμαι καλά, αλλά το 100% δεν υπάρχει. Τα καρκινικά κύτταρα του καρκίνου του μαστού μπορεί να »κοιμούνται» για χρόνια κ εκεί που δεν το περιμένεις να ξυπνήσεις ένα πρωί με μεταστάσεις, μπορεί κ όχι. Σίγουρα έχει πιο »καλοήθη» πορεία από άλλους καρκίνους, αλλά 100% δεν υπάρχει. Δεν είμαι αγνώμων, ίσα ίσα, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα κ μαρέσει να την αντιμετωπίζω παρά να κλείνω τα μάτια. Είμαι σε φάση που είμαι καλά, για το αύριο κανείς δεν ξέρει, κ είμαι ευγνώμων γιαυτό. Μου φτάνει.
Φιλιά σε όλους. Δεν σας απαριθμώ με το όνομα φοβούμενη μην ξεχάσω κανένα
ΚΑλησπέρα σας,
NANSY περαστικά ! ΝΑ πάνε όλα καλά με την χημειοθεραπεία σου. Είσαι ωραίος τύπος ξέρεις να περνάς καλά.
Οι υπόλοιποι να είστε όλοι καλά.
καλημέρα,
ΚΑλή βδομάδα σε όλους σας.
Καλη βδομαδα Ιωαννα, ο μπαμπας πως ειναι; Στεφανια εχεις καιρο να γραψεις , πως εισαι; ελπιζω καλα.
Καλημέρα Denis
Είναι καλά , είναι στο εξοχικό και χαλαρώνει. Μιλήσαμε και είναι πολύ καλά.
Γεια σας παιδιά! Ένιωσα την ανάγκη να σας γράψω, αφού πριν λίγη ώρα γύρισα.
Δυστυχώς, η περίοδος… χάριτος που είχα πάρει, τελείωσε και από Δευτέρα ξεκινώ και πάλι χημειοθεραπείες. Σκληρό μετά από σχεδόν 9 μήνες και ενώ είχα αρχίσει να επιστρέφω στους ρυθμούς της καθημερινότητας και να έχω αφήσει τον καρκίνο σε δεύτερη μοίρα. Δεν είναι ότι δεν το περιμέναμε, ο γιατρός μου το είχε πει ότι θα ξαναξεκινούσαμε ήδη από τα τέλη του περασμένου Αυγούστου, όταν έκανα την τελευταία θεραπεία του συγκεκριμένου κύκλου. Παρόλ’ αυτά, είναι δύσκολο, γιατί για ‘μενα πια το φετινό καλοκαίρι έχει τελειώσει προτού καν αρχίσει, άσε που η ζέστη με δυσκολεύει αφάνταστα, ακόμα και να αναπνεύσω -να μην πω πόσο τραγικά είναι τα πράγματα όταν ο υδράργυρος χτυπά 40άρια. Για 4η φορά θα αποχωριστώ τα μαλλάκια μου και υπάρχουν και κάποιες τραγικές παρενέργειες που ενδεχομένως να μου προκαλέσει η νέα αγωγή.
Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται απαισιόδοξα, αλλά κάτι μέσα μου δε με αφήνει να καταρρεύσω και να το βάλω κάτω. Και σας ευχαριστώ, επειδή σ’ αυτό με έχετε βοηθήσει και όλοι εσείς, που μπορεί να μην γνωριζόμαστε,ωστόσο σας νιώθω πραγματικούς μου φίλους. Πάντα μου δίνετε δύναμη! Να’ στε καλά!
Καλό ξημέρωμα, καλή δύναμη σε όλους και χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν!
Καλημερα σε ολους.Παντα πιστευα πως ο Θεος στελνει τα »ΛΑΧΕΙΑ» της ζωης εκει που πρεπει να τα στειλει και ξερει πολυ καλα τι κανει.Για ανθρωπους που τους εστελνε ενα παιδι με καποια ιδιαιτεροτητα ελεγα πως αυτοι οι ανθρωποι ειναι ικανοι να μεγαλωσουν ενα τετοιο παιδι,για ατομα που η καταρα του θανατου χτυπαγε και ξαναχτυπαγε την πορτα τους ελεγα πως θα ερθει κατι πολυ καλο στην ζωη τους και θα τους ανταμειψει για τα βασανα που περνανε, για τους ανθρωπους που νοσουν απο αυτην την νοσο πως εχουν τοση δυναμη μεσα τους που μονο εκεινοι μπορουν να την πολεμησουν και οχι καποιος αδυναμος ανθρωπος γιάυτο και ο Θεος τα στελνει ολα αυτα.Μετα απο την γνωριμια μου σε αυτο το Site και τους ανθρωπους που γνωρισα απο κοντα οσο καιρο ο πατερας μου παλευε καταλαβα πως η θεωρια μου ηταν αληθινη.Εισαστε πραγματικοι αγωνιστες πραγματικοι ηρωες που αν και καποιες φορες σας περνει απο κατω οταν βαραει το καμπανακι πεταγεστε και διψατε για ζωη.Ευχομαι να μην το βαζετε ποτε κατω να προσπαθητε και το πεισμα σας να ειναι αυτο που θα νικα καθε φορα.
Dimi προχωρα δυνατα για ακομα μια φορα και ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να το περασεις οσο πιο ανωδυνα γινεται.
Φιλια σε ολους και χρονια πολλα σε οσους γιορταζουν
Ακομα και τωρα που εφυγε ο πατερας μου ξερω πως ο Θεος μας εδωσε αυτο το παιδι οχι για να τον αντικαταστησει αλλα αν ειναι αγορι θα εχει την ψυχη του και αν ειναι κοριτσι το μυαλλο του.Ξερω οτι ειναι καπου κοντα μου τωρα με ακουει και με βλεπει και ξερει ποσο πολυ τον αγαπαω και μου λειπει.Το μωρακι αυτο κατα καποιο τροπο ειναι κατι απο εκεινον ενα τελευταιο δωρο μιας και παντα ηταν γενναιόδωρος και εκανε τα παντα για να ειναι ευτυχισμένοι και ευχαριστημενοι οι αλλοι.Σε ευχαριστουμε γιατι ακομα και εκει μας προσφερεις οτι εχουμε αναγκη.
καλησπέρα σε όλους,
Dimi μου να έχεις δύναμη και θέληση. Μεσα απο την καρδιά μου ευχομαι για ο,τι καλύτερο.
ΜΑΝΙΑ μου χαίρομαι πολύ που σε «ξανα διαβάζω». Μακάρι ο χρόνος να απαλύνει τον πόνο σου και να μεγαλώνει την αγάπη σου για τον μπαμπα σου (γι αυτό είμαι σίγουρη!).
Φιλια πολλά
Τα ονόματα δεν έχουν σημασία-δεν σας αναφέρω τον καθένα ξεχωριστά,είστε όλοι φίλοι εδώ,μας ενώνουν κοινά συναισθήματα:αγωνία,θλίψη,αισιοδοξία και πάλι πόνος,αβεβαιότητα….Εναλλαγή συναισθημάτων με κοινό στόχο:τη νίκη στην μάχη αλλά και στον πόλεμο με τον καρκίνο…..Άλλοι έχασαν μα αυτοί που κέρδισαν πρέπει να συγκεντρώσουν τον θαυμασμό μας,τον σεβασμό μας,την περηφάνια μας και την αγάπη μας….
Σήμερα είναι μια ιδιαίτερη μέρα για μένα… για πάντα θα συνδέεται με την αρχή του τέλους….Σαν σήμερα ένα χρόνο πριν ξεκινήσαμε τις ακτινοβολίες στον εγκέφαλο…..Ήταν η τελευταία προσπάθεια……Δεν πέτυχε…..Φέτος είναι πολύ δύσκολη μέρα για μένα….Είναι η πρώτη φορά που είμαι μόνη….Θα περάσει όμως και μάλλον ο πόνος ίσως και να μου κάνει τη χάρη να γαληνέψει….Σας χάλασα τη διάθεση μα ήθελα να καταθέσω αυτό που πραγματικά νιώθω…
Για σας που παλεύετε,συνεχίστε….για σας που πονάτε τι να πω;Δεν μπορώ να δώσω συμβουλές,πολλές φορές ο πόνος κι η θλίψη ίσως μας γαληνεύουν…Ας κοιτάξουμε ψηλά όταν πέσει η νύχτα:ίσως να μας βλέπουν απαλλαγμένοι από τους πόνους κι από την ανθρώπινη φθορά….
Σας φιλώ όλους……Δεν είναι και η καλύτερή μου μέρα…
Ααααα,πρέπει να σας πω πως με λένε Ντίνα-γιορτάζω σήμερα….Το Στεφανία είναι έμπνευση από τ΄όνομα του αγαπημένου μου….τον έλεγαν Στέφανο……
Χρόνια πολλά STEFANIA , να χαίρεσαι το κοριτσάκι σου
Ντινα χρονια σου πολλα, σου ευχομαι υγεια σε σενα και στη Βαγγελιτσα σου. Σου ευχομαι επισης να βρεις παλι το δρομο σου, γιατι το αξιζεις.
Dimi μου, λυπαμαι κοριτσι μου που αρχιζεις παλι μια απο τα ιδια, αλλα εισαι πολυ δυνατη, ειμαι σιγουρος οτι θα τα καταφερεις. Κι αν χανεις το φετινο καλοκαιρι, υπαρχουν πολλα καλοκαιρια που θα περασεις ακομα, να το θυμηθεις. Η ζωη το ξερεις φανηκε αδικη σε μας που μας εστειλε τον καρκινο, αλλα με δυναμη που εσυ την εχεις, θα τον στειλεις καποια στιγμη απο κει που ηρθε. Γι αυτο κανε ακομα μια φορα υπομονη, και η ζωη ειναι μπροστα σου, τα μαλλακια σου θα ξαναγινουν, και ακομα πιο δυνατα, καλη σου νυχτα κοριτσι μου.
Dimi μου καλό σου βράδυ…Εγώ δεν θα σου πω αυτά που έχεις ακούσει χιλιάδες φορές και καταντούν πραγματικά εκνευριστικά….Εσύ,ξέρεις πιο καλά απ΄όλους τι περνάς και πως το βιώνεις…..Ο Στέφανος ποτέ δεν είπε πως είναι άρρωστος,δεν μιλούσαμε ποτέ για το τι περνάει….Απλά το παλεύαμε με ό,τι μπορούσαμε….Κόψαμε τα μαλλιά πολλές φορές κάνοντας πλάκα….Λέγαμε στη μικρή μας πως ο μπαμπάς θέλει να γίνει….μοντέρνος και in!!!!!Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι νιώθει αυτός που δέχεται αμέτρητα δηλητήρια στις φλέβες του,που δυσφορεί,που νευριάζει,που γίνεται άλλος άνθρωπος….Πρέπει να γίνει κατανοητό πως γίνεται μια ανελέητη πάλη,μια μάχη,ένας πόλεμος δίχως προηγούμενο….
Απλά σου σφίγγω το χέρι γλυκιά μου κι έχω να σου πω πως το καλοκαίρι είναι εδώ…..Θα έρθουν πολλά ακόμα καλοκαίρια κι εσύ θα δίνεις μαθήματα μετά από την πραγματικά δύσκολη περιπέτειά σου….Καλό ξημέρωμα…..
Εχω παρα πολυ καιρο να γραψω και ελπιζω να μην εχετε ανησυχησει..Ειναι πολυ καλα και ευχομαι σε ολους οσους περνανε το γολγοθα τους να γραφουν μετα απο 5 χρονια ετσι απλα για να πουν ενα γεια !!!! Δυστυχως εδω και 4 μηνες με απασχολει το προβλημα υγειας της καλυτερης μου φιλης…Ογκος στον εγκεφαλο χωρις πολλες ελπιδες…Προσευχομαστε ολοι οι φιλοι της δεν κοιμομαστε τα βραδια…Οταν εγω αρρωστησα η φιλη μου αυτη ρωτουσε τι συμπτωματα ειχα …γιατι ελεγε ισως το παθει και αυτη γιατι ποτε δεν ηταν απο τους ανθρωπους που εκανε χαζι με τα προβληματα των αλλων και δεν ζουσε με τον εφησυχασμο οτι δε θα της συμβει τιποτα και ποτε…Και οταν της πρηζοταν κανενας αδενας απο δοντι η απο ιωση και επηρεασμενη απο μενα ετρεχε στους γιατρους της ελεγα Οχι…Λιγοι ειναι οι ατυχοι …Μη φοβασαι …Και λιγοι να παραμεινουν μονο… εγω… δεν ειναι ολα τα συμπτωματα καρκινος..Και τωρα πιανω τον εαυτο μου να λεει …ατυχη η φιλη μου …Ατιμη η ζωη ωρες ωρες Παρολη τη δυσμενη προγνωση εγω συνεχιζω να ελπιζω …Στο γερο οργανισμο της ..