Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
Καλημέρα σε όλους.Είστε όλοι καλά; εύχομαι για όλους το καλύτερο.
Καλησπέρα παιδιά! Έχω πολύ καιρό να γράψω. Έχουν περάσει σχεδόν 10 μηνες απο τοτε που έφυγε ο μπαμπάς μου κ είμαι χειρότερα αντί καλυτερα. Κάθε φορά που θα μιλήσω γι’αυτον η θα σκεφτώ αυτά που πέρασε με πιάνει το παράπονο. Ελπίζω να είστε όλοι καλα. Ιωάννα εύχομαι ο μπαμπάς σου να είναι καλυτερα, Βαγγέλη κ σε σένα το ίδιο. Γιάννη κ εσύ να είσαι καλά κ να παίρνεις καλά αποτελεσματα εξετάσεων. Πόπη οντως θέλει πολύ καιρό ακόμη να μην με πιάνει η συγκίνηση για τον μπαμπά μου. Ακόμη μου φαίνεται σαν χθες!
Καλημέρα σας,
Αναστασία ευχαριστώ. Θέλει πολύ χρόνο ακόμα δυστυχώς , για να φύγει αυτό το έντονο αίσθημα της απώλειας.
Εμείς απο οτι λένε οι γιατροί τα πάμε καλύτερα. Προσπαθούμε τώρα να πάρει βάρος . Θέλει υπομονή αρκετή.
Φιλιά σε όλους σας
Τι κανετε; Εχω παρα πολυ καιρο να γραψω αλλα παντα διαβαζω τα νεα σας!!! Ελπιζω να ειστε καλα και να απουσιαζετε λογω διακοπων!!
Καλησπερα @arkoudos!! Λειτουργει εδω το blog? Καλο βραδυ!!
Γεια σου Φαίη 🙂 Το blog λειτουργεί λίγο πιο σπάνια από ότι συνήθως – κάτι οι διακοπές, κάτι η μαζεμένη δουλειά… Δεν το έχω ξεχάσει τελείως πάντως, όλο κάτι μελετάω να προσθέσω 🙂
Α οκ Γιαννη @arkoudos!! Εχει πολυ καιρο να γραψει καποιος και νομιζα πως δεν ειναι πια ενεργο!! Ευχομαι να ειναι ολοι καλα και να κανουν τις διακοπες τους!!! Καλη συνεχεια !!
Καλημέρα σε όλους σας, μπαίνω σχεδόν καθημερινά και βλέποντας που δεν υπάρχει κανένα νέο υποθέτω πως όλα πάνε καλά για όλους.Φιλιά σε όλους και εύχομαι και εγώ με την σειρά μου καλη ξεκούραση και υγεία και αυτο το καλοκαίρι.
Καλησπέρα σε όλους!Η μητέρα μου 57 ετων πριν 3 χρόνια διαγνώστηκε με Ca τραχήλου της μήτρας.Ο όγκος είχε φράξει τους ουρητήρες με αποτελεσμα υδρονέφρωσης .Ξεκίνησε αμέσως 3 κύκλους χημειοθεραπειών, ενώ στον τελευταίο κύκλο έκανε ταυτόχρονα και ακτινοβολίες με αποτέλεσμα να μειωθεί ο όγκος αισθητά.Τα επόμενα 3 χρόνια έκανε τακτικά επανέλεγχο.Τον περασμένο Μάρτιο βρέθηκε υποτροπή στον τράχηλο πάλι.Ξανα έκανε χημειοθεραπειές για 2 μήνες και τελευταία μαγνητική της ήταν καθαρή.Ο ογκολόγος της μας παρέπεμψε σε χειρούργο γυναικολόγο στην Θεσσαλονίκη.Κάπως που να έχει βιώσει παρόμοια κατάσταση γνωρίζει κάποιον καλό χειρούργο στην Θεσσαλονίκη ?γιατι θέλουμε μια 2η γνώμη.Ο χειρούργος που πηγαμε μας είπε να προχωρήσουμε σε ολική υστερέκτομη και να πάρει βιοψίες.Ο ογκολόγος της όμως μας βάζει να κάνουμε μια εξέταση PET η οποία δείχνει τυχόν μεταστάσεις σε άλλα όργανα.
Το θέμα είναι οτι στην γνωμάτευση που μου έδωσε ο ογκολόγος της αναφέρει οτι ο λόγος που γίνεται η εξέταση είναι για να προχωρήσουμε σε εξεντέρωση!διαφορετικά θα συνεχίσουμε τις θεραπείες.Μόλις το είδα τρόμαξα!Γιατί να γίνει κατι τέτοιο απ τη στιγμή που δεν υπήρχε μετάσταση στο έντερο!Και είναι δυνατόν να μην μας ενημερώσει ο ογκολόγος της και απλα να το γράφει σε μια γνωμάτευση??Ενώ με τον χειρούργο αυτη τη στιγμή έχουμε συμφωνήσει για ολική υστεροκτομή για να αποφύγουμε την υποτροπή.Σας παρακαλώ πολύ αν γνωρίζεται οτιδήποτε για τον καρκίνο του τραχήλου βοηθήστε με γιατι πραγματικά δεν εμπιστέυομαι τα λεγόμενα των γιατρών.Συγγνώμη αν σας κούρασα.
Καλημέρα σε όλους σας. Εύχομαι όλοι να είστε καλά και καλή δύναμη σε όσους αγωνίζονται είτε νοσούν ή απλώς δίνοντας βοήθεια και ελπίδα σε αυτούς που την χρειάζονται. Την αγάπη μου σε όλους……
καλησπέρα σας, γυρίσαμε και μεις πριν καμιά βδομάδα. Ελπίζω να είστε καλά και να πηγαίνει η υγεία σας προς το καλύτερο. Εμείς είχαμε περάσει πολύ δύσκολα! Τον Ιούλιο έπαθε ο μπαμπάς μου αφυδάτωση και είχε κολλήσει κάποια λοίμωξη που όμως ήταν στην αρχή της και νοσηλεύτηκε για 10 ημέρες περίπου. Δεν ξεραμε τι ήταν του έπεσε η πίεση πολύ και οι γιατροί νόμιζαν οτι έπαθε εμβολή και δεν ήξεραν αν θα επανέλθει. ευτυχώς επανήλθε γρήγορα . ¨ολα αυτά συνέβησαν λόγω της αφυδάτωσης. Ο μπαμπά μου πριν μήνες και λόγω της επιδείνωσης του προβλήματός του έκανε συνέχεια εμετούς και δεν μπορούσε ευκολα να δεχτεί οτιδήποτε στο στομάχι του με συνέπεια την αφυδάτωση. Η αφυδάτωση εξασθένησε πολύ τον οργανισμό έριξε την πίεση του και ΄βοήθησε στη λοίμωξη. Ευτυχώς όλα αυτά αντιμετωπίστηκαν άμεσα και την επόμενη στιγμή ήταν ήδη καλυτερα. Το καλό απο όλη αυτή την ιστορία είναι πως φαίνεται οτι το νεο σχήμα τον έχει πιάσει, πλέον τρέφεται κανονικά έχει αρχίσει και παίρνει βάρος και οι γιατροί είπαν πως έχει ανατρέψει την κατάσταση.
Ήταν αρκετά δύσκολα αλλά η βελτίωση μεγάλη !
Συγνώμη αν σας κούρασα , φιλια σε όλους σας καλή δύναμη
καλησπέρα σας,
Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Εμείς φίλοι μου ευτυχώς σύμφωνα με τον γιατρό και με το πως νιώθει ο μπαμπάς μου πάμε καλά! Έχει γίνει πάλι άλλος άνθρωπος ο πατέρας μου, βγαίνει έξω , οδηγεί έχει όρεξη για φαγητό και για παρέα.
Καλημέρα , Μόνο και μόνο το αισιόδοξο μήνυμα σου Ιωάννα είναι αρκετό για να καταλάβουμε όλοι πόση δύναμη έχουμε όλοι μέσα μας. Μπράβο στον μπαμπά σου αλλα΄και σε όλους σας για την στήριξη που του έχετε δώσει.
Φιλιά σε όλους.
Μανια μου ευχαριστώ πολύ , ιδιαιτέρως εσένα, για τη στήριξη σου τόσα χρόνια. Μου ήταν και μου είναι πολύτιμη.
Να είσαι καλά πάντα.
Δεν ξέρω τι θα φέρει ο χρόνος αλλά είμαι πραγματικά ευγνώμων για το σήμερα.
Το μεγαλο το αγοράκι σου πάει σχολείο?
Ναι το μεγάλο μου πάει νηπιαγωγείο και ο μικρός παιδικό σταθμό.
Ιωάννα μου είναι μεγάλο πράγμα να μην είμαστε αχάριστοι ως προς την ζωή που έχουμε, ακόμα κι αν αυτή μας έχει στερήσει αγαπημένα πρόσωπα.
Πάντα στην καρδιά μου θα υπάρχει ένα κενό που κανείς δεν θα το αναπληρώσει, όμως τα παιδιά μου είναι ένα δώρο από τον πατέρα μου και τον Θεό και θα τους είμαι πάντα ευγνώμων γι’αυτό.
Καλή συνέχεια
με πολύ αγάπη …
Καλησπέρα σας,
Ιωάννα , τελικά τι έγινε με τη μαμά σου καταλήξατε κάπου?
Ο μπαμπας μου διαγνωσθηκε με καρκινο στον ρινοφαρυγγα που εχει κανει μετασταση στον αριστερο λεμφαδενα.Η ειρωνεια ειναι οτι ο μπαμπας μου ουτε καπνιζει ουτε πινει κτπλ… Υπαρχει θεος? πραγματικα αναρωτιεμαι… στην αρχη αφησε στον μπαμπα μου επιληψια και ενω ολοι περιμεναμε οτι θα παθει κατι απο αυτο, τελικα καρκινος!! επισης η μαμα μου εφυγε απο ανευρυσμα , στα 15 μου! τωρα 19 ειμαι και τσουπ καρκινος στον μπαμπα μου… δεν ξερω τι θα κανουμε με την αδελφη μου και ποσο δυσκολη χρονια θα περασουμε… ελπιζω μονο να γινει καλα ο μπαμπας μου…. Στο μεταξυ μια βδομαδα πριν μαθουμε για τον μπαμπα , εμαθα για εναν φιλο μου οτι εχει καρκινο στον αυχενα! Τι στο καλο ? επιδημια?
Καλημέρα σας,
maria , σίγουρα είναι δύσκολη κατάσταση και ψυχοφθόρα μην το βάλετε όμως ποτέ κάτω.Ο καρκίνος μας αφορά όλους . Υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν καθημερινά αγώνα γιατροί και νοσούντες. Ένας από αυτούς είναι και ο πατέρας μου που έχει καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες και τον ευχαριστώ γι αυτό. Η ταλαιπωρία που πέρασε απο τον Μάρτιο ως τον Ιούλιο για τρίτη φορά απίστευτη. Ξεχάστηκε όμως όταν άρχισε να πηγαίνει καλύτερα.
Θα πω περαστικά για το μπαμπά σου και δύναμη σε σας
Πριν 3 χρόνια σαν σήμερα ήρθε στον κόσμο το μικρό μου αγοράκι 5 μήνες μετά τον χαμό του αγαπημένου μου μπαμπά. Δεν γνωρίστηκαν ποτέ δεν μίλησαν ποτέ όμως όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ήρθε στο όνειρο μου να μου πει χρόνια πολλά για τον μικρούλη μου.Και ο μικρός μου χωρίς ποτέ να νιώσει την αγκαλιά του τον αγαπάει , βάζει μια μικρή γραβάτα και τα γυαλιά μου και μου λέει «είμαι σαν τον παππού» γιατί έτσι είναι στις φωτογραφίες που έχω στο σπίτι μου. Μου λείπει πολύ όμως χαίρομαι που τα παιδιά μου δεν τον έχουν ξεχάσει. Εύχομαι να του μοιάσει γιατί είμαι πολύ περήφανη για τον μπαμπά μου.
Καλημέρα σε όλους.
Να το χαιρεσαι Μάνια μου.
Καλημέρα σε όλους σας.Δεν ξέρω αν είχε εμένα πρόβλημα ο υπολογιστής ή το site πάντως δεν μπορούσα να μάθω νέα σας και ειλικρινά μου έλειπε η επικοινωνία με όλους σας.
Εύχομαι όλοι να είμαστε καλά και να προχωράμε δυνατά
Ανυπομονώ να μάθω νέα σας.
Καλησπέρα σας,
Μανια μου δυστυχώς έφυγε ο μπαμπάς μου μέσα στις γιορτές. Δεν μπορω να συνηθισω την απουσία του.
Παλεψε ομως με ολες του τις δυνάμεις μεχρι την τελευταία στιγμη.
Να ειστε καλά και να προσπαθείτε για το καλυτερο
Ιωάννα ειλικρινά λυπάμαι πάρα πολύ για τον χαμό του πατέρα σου.Εύχομαι να είναι χαρούμενος τώρα και ο Θεός να τον αναπαύσει.
Βρε Ιωάννα μου όμως δεν είναι να τρελαίνεσαι, ο πατέρας σου όπως και ο δικός μου πριν φύγουν ήταν πάρα πολύ καλά και νομίζαμε πως ο εφιάλτης τελείωσε και μετά ένα μπαμ και τέλος.Γιατί;
Όταν γυρίζω σπίτι δεν τον βλέπω και η παρουσία του είναι τόσο αισθητή. Κάθε μέρα μου λείπει πιο πολύ από την προηγούμενη.
Υπάρχουν στιγμές που είμαι θυμωμένη μαζί του γιατί έφυγε και στιγμές που είμαι θυμωμένη με τον εαυτό μου γιατί ταλαιπωρηθηκε και δεν μπορούσα να τον βοηθήσω. Ήθελε τόσο πολύ να μείνει μαζί μας τόσο πολύ
Και μέσα σε όλα όταν γυρνάς στο δικό σου σπίτι θα πρέπει να μην δείχνεις την θλίψη σου στα παιδιά σου. Σε καταλαβαίνω τόσο πολύ …. Σε βλέπει όμως και όπως ήταν εκείνος δυνατός τόσα χρόνια και το πάλεψε έτσι θα θέλει να είσαι κι εσύ.
Καλησπέρα,
Μανια η αγάπη πονάει πολύ
Καλησπέρα σε όλους.
Χρόνια πολλά σε όλους Χριστός Ανέστη και καλή ανάπαυση σε όλους τους αγαπημένους μας.
Καλημέρα σε όλους.
Είμαι 30, έχω λέμφωμα Hodgkin και μόλις βγει η εξέταση για ταχύτητα καθίζησης ερυθρών και ο υπέρηχος κοιλίας ξεκινάω τις ΧΜΘ. Νιώθω μια οργή επειδή όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούσα για ένα καλύτερο αύριο και θεωρώ πως ποτέ δεν έκανα κάποιο κακό για να αξίζω κάτι τέτοιο, ωστόσο μάλλον αυτό είναι ένα κακό λαχείο. Κοιτάω τα πτυχία μου στον τοίχο και τις αγγαρειοδουλειές που έκανα ελπίζοντας να καταφέρω να βρω μια μόνιμη δουλειά, βλέπω τα μηνύματα με την κοπέλα μου με την οποία θα ήθελα να κάνω οικογένεια, βλέπω την φωτογραφία του πατέρα μου που έφυγε πριν 3 μήνες αλλά τελικά καταλήγω στο ότι η ζωή πάει μόνο μπροστά και πρέπει να παλέψουμε για την υγεία μας να αντιμετωπίσουμε κάθε δυσκολία και να προσπαθούμε να έχουμε το χαμόγελό μας.
Νιώθω καλά και είμαι πολύ αισιόδοξος. Ακόμα δεν μπήκα στα βαθιά αλλά νιώθω ότι όλα θα πάνε καλά και στο τέλος όλοι θα χαμογελάμε 🙂
Καλημέρα σε όλους.Συχνά μπαίνω στο site για να μάθω νέα σας και τόσο καιρό έλεγα ωραία για να μην στέλνει κανείς τότε πάνε καλά τα πράγματα.Εμένα το σώμα μου δεν έχει νοσήσει, έχει νοσήσει όμως η καρδιά μου με τον θάνατο του αγαπημένου μου πατέρα και θα ήθελα να συμμετέχω στην συζήτηση σας.
Φίλε Κ η ζωή είναι ένα λαχείο όπως είπες κι εσύ, νομίζω η οργή που νιώθεις είναι απόλυτα φυσιολογική γιατί είσαι ένας νέος άνθρωπος που θα έπρεπε να αγωνίζεσαι για όλα τ΄άλλα όμως όχι για την ζωή σου.Τι ο Θεός όμως έχει κανονίσει για τον καθένα μας ξεχωριστά κανείς δεν το ξέρει.Πρέπει με όλη μας την δύναμη ψυχική και σωματική να κερδίζουμε κάθε μάχη.
Σου εύχομαι με όλη μου την ψυχή να βγεις νικητής και ότι ονειρεύεσαι στην ζωή σου να το πραγματοποιήσεις.
Υπάρχουν πολλοί που μπορούν εδώ μέσα να σε βοηθήσουν, θα είμαστε λοιπόν εδώ για σένα.
Καλησπέρα! Είχα πολύ καιρό να μπω. Ο θάνατος του πατέρα μου με είχε κάνει κομμάτια. Τον άλλον μήνα κλείνει δύο χρόνια. Εύχομαι σε όλους να είστε καλά. Ιωάννα συλληπητηρια για τον μπαμπά σου, Κ.. σου εύχομαι υπομονή κ να πάνε όλα καλά. Το λέμφωμα είναι ιάσιμο. Κουράγιο κ δύναμη να έχεις. Ιωάννα 2 τι κάνει η μαμά σου με τον τράχηλο; Περιμένω νέα σας!
Καλησπερα σε ολους,βρηκα σημερα αυτο το site,ευχομαι να ειστε ολοι καλα,διαβασα πολλα σχολια αλλα ειναι παρα πολλα.η sundy δεν μπαινει πλεον?εγω διαγνωστηκα με καρκινο του μαστου τον δεκεμβρη.μπηκα να αφαιρεσω ενα ινοαδενωμα(καλοηθης ογκος)κ προεκυψε καρκινος..η βιοψια εδειξε οτι δεν εχω γονιδιο,ο καρκινος ηταν 3βαθμου κ οι ορμονικλι υποδοχεις ηταν her-2, 1%ορμονοεξαρτωμενος.εκανα τον κυκλο των 8χημειοθερ.συν ακτινοβολιες.κ τωρα μου ειπαν να παρω τα χαπιαnolvadex d κ την ενεση zoladex.εχω τρελλαθει απο τις παρενεργειες που εχω διαβασει οτι εχουν κ τα δυο κ το ερωτημα μου ειναι γιατι να να τα παρω αφου ειναι τοσο μικρο το ποσοστο?η οικονομικη μου κατασταση δεν ειναι τοσο καλη για να παω σε ιδιωτες γιατρους κ η ογκολογος μου δεν ειναι στα πολυ καλα της(μαλλον εχει πολυ σοβαρο καρκινο που της προεκυψε προσφατα)οποιος γνωριζει κατι για την απορια μου ας μου πει κατι σας παρακαλω συν το εξης.ποση πιθανοτητα εχουν να παρουσιασουν σοβαρες ανεπιθυμητες ενεργειες αυτα τα χαπια?υποφερω απο εξαψεις μηνες τωρα με την απωλεια της περιοδου,ποσο ακομα???σας ευχαριστω,να ειστε καλα: )))
Καλησπέρα ξανά από εμένα. Είμαι ο Κώστας που είχα γράψει πριν λίγες εβδομάδες. Ξεκίνησα ήδη τα καλοκαιρινά κοκτέιλ του abvd και μάλλον θα συνεχίσω μέχρι τον Δεκέμβριο και στην πορεία θα κάνουμε μια αξονική για να δούμε πόσο ακόμα θα συνεχίσουμε ή αν αλλάξουμε θεραπεία. Ήδη έκανα 3 θεραπείες. Η τελευταία με κατέβαλε αρκετά και είχα μπόλικα συμπτώματα. Σήμερα, μετά από 6 μέρες από την τελευταία χμθ κατάφερα και έφαγα σαν άνθρωπος και βγήκα μια βόλτα.
Ο λόγος που έστειλα είναι για να σας πω ότι σημαντικότερη παράμετρος για εμένα μέχρι στιγμής ηταν η αισιοδοξία και η καλή διάθεση. Ακόμα και τις στιγμές που τα συμπτώματα έφταναν στο αποκορύφωμα είχα καλή διάθεση. Σήμερα νιώθω σαν να μην έχω τίποτα. Οπότε οι βασικές συμβουλές, πέρα από τις οδηγίες του γιατρού σας, που έχω να δώσω είναι: 1) Καλή διάθεση! 2) καλούς ανθρώπους γύρω σας 3) σωστή διατροφή χωρίς παραλείψεις γευμάτων 4) επικοινωνία με φίλους όταν μπορείτε 5) βόλτες όταν νιώσετε καλά. Θα μπορούσα να πω και άλλα, αλλά αυτά για εμένα ήταν που με έκαναν να νιώσω ψυχολογικά αλλά και σωματικά καλά.
Τέλος, είναι μια καλή στιγμή να σκεφτείτε με έναν διαφορετικό τρόπο τη ζωή και να καταλάβετε ότι το άγχος είναι περιττό. Οπλιστείτε με υπομονή και από δω και πέρα φερθείτε με έναν τρόπο που σας χαρίζει χαμόγελα. Δυστυχώς οι περισσότεροι σκεφτόμαστε εγωιστικά πριν μας συμβεί κάτι τέτοιο και ξεχνάμε τα βασικά που είναι οι αληθινές χαρές της ζωής. Τα απλά πράγματα στη ζωή είναι που μας χαρίζουν χαρά. Παλιά θυμάμαι έπεφταν τα deadline από τις υποχρεώσεις και αγχωνόμουν πως θα τα προλάβω και μην στενοχωρήσω κάποιον. Πλέον χωρίς καν να αναφέρω τι μου συμβαίνει, εγώ ορίζω τις ημερομηνίες και απέκτησα το πάνω χέρι σε καταστάσεις που με εκαναν να χάνω ποιοτικό χρόνο από τους δικούς μου ανθρώπους.
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Να ξέρετε ότι οι απλές και ανθρώπινες καθημερινές συζητήσεις δίνουν πολύ δύναμη. Σας εύχομαι κάθε καλό και στους υπόλοιπους και χαρείτε την σημερινή δροσερή ημέρα 😁
Ετσι ακριβως οπως τα ειπες ειναι κωστα,ακριβως ετσι.η διαθεση παιζει σπουδαιο ρολο ακομα κ για το ανοσοποιητικο μας
αυτο το site δεν εχει τοση κινηση πλεον..κριμα γιατι μαθαινουμε πολλα κ ανταλλασσουμε αποψεις.ελπιζω να ειναι για καλο..αρκουδε ηθελα να ρωτησω,δεν γινεται να φτιαξεις σε καθε σχολιο καποια δυνατοτητα απαντησης?μπορει να ειναι δυσκολο,δεν ξερω καθολου απο αυτα.πχ θα ηθελα να απαντησω σε καποια σχολια που εχουν γινει απο το 2010.μεταξυ της sandy και της αντας.υπαρχει μεγαλη διαφορα ο συντροφος σου να δειχνει ανεμελος,αλλα να σε παροτρυνει να εξεταζεσαι,απο το να σου λεει παρε μια ασπιρινη οταν σε ποναει η μεση σου,ενω εχεις ιστορικο καρκινου.καμια σχεση το ενα με το αλλο.μπορει ο συντροφος μας να ποναει αλλα να μην το δειχνει,να υποφερει αλλα να το κρυβει με μεγαλη μαεστρια,οταν ομως εσυ ο καρκινοπαθης πονεσεις σε καποιο μελος του σωματος σου θα σε παει κατευθυαν στον γιατρο,αλλιως ειναι ενας αδιαφορος συντροφος.οταν ειναι φυγοπονος,δυσκολα ξεχωριζει απο τον αδιαφορο αλλα το αποτελεσμα ειναι παντα το ιδιο.οτι αν υπαρχει μια μετασταση,δεν θα την προλαβεις…γιατι αν ο καρκινοπαθης σκεφτεται οτι δεν ειναι τιποτα κ ο συντροφος του το ιδιο,τοτε δεν προκειται να καταλληξουμε στον γιατρο ποτε!εγω λοιπον ειχα την εξης εμπειρια με τον συντροφο μου.επειδη ασχολουμαι με τον χορο,οταν με πονεσε ο μαστος νομισα οτι οφειλοταν στο οτι με χτυπησε καταλαθος καποιος καβαλιερος.ειχα κανει μαστογραφια 6 μηνες πριν κ ειχαν βρεθει 2 καλοηθεις ογκοι,ενας στον καθε μαστο.επανελεγχο σε 6 μηνες ειχε πει ο γιατρος κι εγω το ξεχασα εντελως.κ το αφησα αλλους 5 μηνες μεχρυ που το επιανα κανονικα.κι ακομα νομιζα οτι ηταν φλεγμονη απο την αγκωνια..ο συντροφος μου?στον κοσμο του.δεν με πηρε σηκωτη να παμε στον γιατρο.αποτελεσμα ηταν οτι οταν πηγα ειχε φτασει 4 εκατοστα…κ επρεπε να αφαιρεθει.μεχρυ να κανονιστει το χειρουργειο περασε αλλος ενας μηνας.τοτε εγω αρχισα να κανω κακες σκεψεις.οτι ακομα κ αν φαινεται στην μαστογραφια καλοηθεις,μπορει να ειχε κακοηθεια,δεν ξερω το γιατι,ενστιγκτο?δεν ξερω.κ ο συντροφος μου εβαλε τις φωνες,καυγαδισαμε κανονικα δλδ οτι ειμαι παντα απαισιοδοξη κ τα βλεπω οοοολα αρνητικα.αποτελεσμα μετα το χειρουργειο ηταν οτι ειχα καρκινο διηθητικο μαλιστα βαθμου 3.εγω φταιω φυσικα.αλλα αν ειχα εναν συντροφο ΑΦΟΣΙΩΜΕΝΟ ,θα με παρακινουσε νωριτερα να το κοιταξω,αντι να μου φωναζει κι απο πανω οτι σκεφτομαι αρνητικα,ετσι θα γλιτωνα ισως τις χημειοθεραπειες κ γενικοτερα τον κινδυνο.γιαυτο χρειαζεται προσοχη στο ποιους ανθρωπους εχουμε πλαι μας.ας παει να κανει ψυχοθεραπεια ο φυγοπονος,δεν με νοιαζει,γιατι εγω προσωπικα σε προβλημα υγειας,τον συντροφο μου τον παω «σηκωτο» στον γιατρο.θυμαμαι κ μου ανεβαινει το αιμα στο κεφαλι οτι(επειδη ελειπε)του ειπα»ξεχασες οτι εκανα χημειοθεραπεια,δεν με ρωτησες καν πως ειμαι μετα απο αυτο»και μου απαντησε»κι εγω σου ειπα οτι εχω βγαλει κατι φουσκαλες στην πατουσα κ δεν με ρωτησες».ας μην τα θυμαμαι κ συγχυζομαι…