Ποιός φταίει; το κακό το ριζικό μας; το σχολείο; τα κινητά; οι γονείς; Η τηλεόραση; Τα λανθασμένα πρότυπα; Η απουσία ηθικών αξιών; Η ανεργία; Η ανασφάλεια; Οι μετανάστες; Οι αλβανοί; Η ανεξιθρησκεία; Ο κομμουνισμός; Η (υπερβολική) δημοκρατία; Το internet; Οι κοπέλες που ντύνονται σαν τσούλες απο τα δώδεκά τους; Οι άνδρες που δεν είναι άνδρες αν δεν γαμουν και δέρνουν; Οι γυναίκες, γενικότερα; Οι άνδρες, ειδικότερα; Οι σιωπή; Οι φωνές; Η υπερβολική σκέψη; Η απερισκεψία; Η κακή χρήση της τεχνολογίας; Η τεχνολογία ειδικά; Μήπως πρέπει να γυρίσουμε είκοσι χρόνια πίσω; Μήπως πρέπει να προσαρμοστούμε είκοσι χρόνια μπροστά;
Έχω μία ιδέα:
Μήν με βρίσετε όμως;
Μήπως φταίμε εμείς; Εσύ και εγώ; Μήπως ένα ατυχές γεγονός το αναγάγαμε σε τηλεοπτικό σορολόπ; Μήπως η ανάγκη μας για αίμα, δάκρυα και σέξ μας έκανε να ξεχάσουμε οτι πίσω απο αυτή την ιστορία βρίσκονται καμιά δεκαριά ζωές;
«Μα είναι τόσο ενδιαφέρον». Γιατί; Γιατί είναι άξιο παρακολούθησης ένας βιασμός; Γιατί, αφού τα δικαστήρια επιληφθηκαν της υπόθεσης; Γιατί μας άρεσε να κοιτάμε την μάνα που λέει τι καλό είναι το παιδί της και τους πατέρες που λένε οτι τα σημερινά κορίτσια γουστάρουν να γαμιούνται απο τα δεκαπέντε; Πότε αναισθητοποιηθήκαμε έτσι; Και γιατί δεν το πήραμε χαμπάρι;
Παραδεχθήτε το – γουστάρουμε.
Καυλώνουμε με την εικόνα. Είναι μακρυά απο εμάς, αλλά δεν έχει το ψευτοχάρτινο του κινηματογράφου – έχει τον ωμό ρεαλισμό του αληθινού.
Το γευόμαστε το αίμα, το μυρίζουμε. Και ως ζώα ξεχνάμε οτι προέρχεται απο αληθινούς ανθρώπους.
~
Εχθές, κοιτώ σούπερ ντίλ, στον αντέννα. Το παιχνίδι παίζεται ως εξής (για όσους είναι ακόμα παρθένοι): Παίκτης διαλέγει απο καμιά τριανταριά βαλίτσες μία και μόνο για μείνει κρυφή και να ανοιχθεί στο τέλος. Στην συνέχεια, ανοίγει τις υπόλοιπες. Μία, μία. Έχουν ποσά, από ένα λεπτό μέχρι μισο εκατομμύριο ευρώ. Η οικογένεια (αποτελούμενη σχεδόν πάντα απο τρία μέλη, για να μην υπάρχει εύκολη ομοψυχία, παρακολουθεί και παρεμβαίνει. Κάθε δύο-τρείς βαλίτσες, ένας συνεργάτης της εκπομπής, αποτελούμενος ως «τραπεζίτης» παρεμβαίνει, προσφέροντας ένα ποσό στον παίκτη, για να του «αγοράσει» την βαλίτσα. Αν το αποφασίσει, το παιχνίδι σταματά και παίρνει το προσφερόμενο ποσόν. Αν αρνηθεί, διακινδυνεύει η βαλίτσα να περιέχει αδιάφορο μικροποσόν, και να χάσει την σιγουριά της προσφοράς.
Εχθές λοιπόν βλέπω έναν άλλο, απίστευτο βιασμό.
Οικογενειάρχης παίζει, και πάει σχετικά καλά. Στο πλάι του ο γιός του, η γυναίκα του, και μία ακόμα γυναίκα.
Μέχρι την μέση, είναι όλοι μαζί του.
Ξαφνικά, τα ποσά αυξάνουν – έχουν μείνει μόνο βαλίτσες με μικροποσά, και το μισό εκατομμύριο. Θυμηθείτε – έχει μία βαλίτσα που θα μείνει κρυφή μέχρι το τέλος – μπορεί να έχει δέκα λεπτά, μπορεί και ένα ευρώ.
Βλέπω μπροστά στα μάτια μου τους ανθρώπους να αλλάζουν. Απληστία, χρήμα, παιχνίδι, τζόγος. Σας ορκίζομαι, το βλέπεις στα μάτια τους, αλλάζουν. Είναι τρομακτικό.
Και ιδιαιτέρως ερεθιστικό για τους τηλεθεατές.
Το παιχνίδι ανάβει, η αγωνία μεγαλώνει. Η προσφορά του τραπεζίτη φτάνει τα 75.000 ευρώ.
Η οικογένεια αλλαλάζει (με μόνο, προς τιμή του τον υιό, που δεν παίρνει θέση). Είναι φρικτό. «Πάρε τα λεφτά» – «συνέχισε».
Ο παίκτης κάνει δεκτή την προσφορά, μένει στα 75.000. Η γυναίκα του είναι σε απερίγραπτη κατάσταση.
Οι υπόλοιπες βαλίτσες ανοίγουν – «για να δούμε τι χάσατε».
Ανοίγει και αυτή που είχε επιλέξει, και έχασε με την προσφορά: Μισό εκατομμύριο ευρώ.
…
Οι οικογένεια διαλύεται. Εμείς, ως ηλίθιοι τηλεθεατές χαζεύουμε και γελάμε, και λέμε «βρε τον μαλάκα» ή «καλά έκανε μωρε, που να το ξέρει», και εγώ σταματάω απότομα –
– το μυαλό μου παγώνει.
Μόλις είδα, ζωντανά, έναν βιασμό.
Η οικογένεια – το βλέπω στα μάτια μου, στα μάτια τους- διαλύθηκε.
Η γυναίκα κατηγορεί τον άνδρα, ο άνδρας είναι απαρηγόρητος. Πιστεύει οτι έκανε καλά, αλλά απο την άλλη είχε μισο εκατομμύριο στα χέρια του και το άφησε.
Είναι φρικτό.
Σκέφτομαι οτι θα μπουν διαφημίσεις, θα ακολουθήσει άλλη ταινία, θα αλλάξουμε κανάλι, θα το ξεχάσουμε – αλλά αυτός θα γυρίσει σπίτι του, κουβαλώντας αυτό το γεγονός σαν κατάρα για την υπόλοιπη ζωή του.
Θα σκέφτεται τι έχασε, θα κλαίει τα βράδυα, θα τον χωρίσει η γυναίκα του, θα τον πουν άχρηστο και ανίκανο, δειλό και αδελφή.
Και εγώ, στο μεταξύ, θα έχω αλλάξει κανάλι και θα ασχολούμαι με κάτι άλλο.
Ξεκαύλωσα και συνεχίζω, αλλά αυτός θα συνεχίσει να ζει τον βιασμό όλη του την ζωή. Κέρδισε 75.000€ αλλά για να τα πάρει, πούλησε την ψυχή του στον διάολο.
~
Φήαρ Φάκτορ, Τσίτερς, Βιασμοί και πορνό στα σχολεία, Μπιγκ Μπράδερ, Εύκολα τηλεπαιχνίδια, Τζακ-ας, Ειδήσεις, Πόλεμοι, Αίμα.
Όσο εμείς διψάμε για αίμα, τόσο θα υπάρχουν κάποιοι που θα βιάζουν τους βιασθέντες. Βρώμικοι αλλά και άσπιλοι, γιατί «αυτό θέλει το κοινό».
Και το κοινό είμαστε εμείς. Που ανώνυμα (και αδιάφορα) παρακολουθούμε με λαγνεία.
Εσύ, και εγώ.
Που θα βιάζουμε τους βιασθέντες, για ένα καλό ξεκαύλωμα.
απορημένος και
πολύ λυπημένος και
έλα ντέ;.
Loading...
Το πέτυχα κι εγώ αυτό…η γυναίκα του αντί να χαρεί για τα 75.000, τον προσέβαλε on air, που ποτέ δεν την ακούει και να τώρα τι έπαθαν, έχασαν τα 500.000 ευρώ…
Μεγάλη χασούρα. Τη χαμένη αξιοπρέπεια να δω που θα βρούμε.
Αυτοί που παίζουν, είναι θύματα. Εμεις, που τους κοιτάμε, αδιάφοροι και ανώνυμοι, είμαστε θύτες.
Και εν γένει, απολύτως υπεύθυνοι.
Τουλάχιστον εξίσου με αυτούς. Άλλωστε, πάντα προτιμούσα τον βλάκα που εκτίθεται, απο τον έξυπνο που μένει ανώνυμος (σαν και μένα, που τον κοιτάω, τον σχολιάζω, τον θαυμάζω ή τον κατακρεουργώ απο τον καναπέ μου…)
pote dn to eixa skeftei etsi.. pragmati, kapoies fores to show
swzei an8rwpous k alles skotwnei swzontas. dld panta 8a pareis thn oikonomikh voi8eia, akoma k 100 euro alla kapoies fores to psyxiko plhgma einai va8y gia na to kalypsoun lefta.
krima, krima ton kahmeno, oxi vevaia gia ta lefta.
kai bebaia fysika ta 8eloume ola ayta! ma o an8rwpos se katastaseis tetoias eyhmerias, (pou eimaste, pote to an8rwpino genos dn eixe tosh anaptyxh pantou) 8elei na kanei kati diaforetiko gia na spasei th varemara. gi’ayto eimaste zwa
Ετσι είναι! Η σημερινή τηλεόραση είναι η ρωμαϊκή αρένα εκσυγχρονισμένη αλλά πολύ πιο σκληρή πολλές φορές. Εξάλλου η ρωμαϊκή αρένα ήταν ειλικρινής.
Το πιστεύεις ότι από αυτό το παιχνίδι σιχάθηκα τον Φερεντινο, που μέχρι πρότινος τον συμπαθούσα.
Είναι τρομακτίκα ακριβή και αληθή όσα αναφέρεις. Υπήρξαν πάρα πολλές φορές που όλα αυτά πέρασαν από το μυαλό μου. Κατά κάποιο τρόπο εξωτερίκευσες τις σκέψεις μου!
Για άλλη μία φορά, συγχαρητήρια για το επίπεδο και το περιεχόμενο των posts σου.
Αν και I agree με αυτά που λες σε γενικές γραμμές, διαφωνώ στο branding ως ‘θύματα’ αυτών που δηλώνουν σημετοχή για να παίξουν αυτά τα τηλεπαιχνίδια. Κανένας δεν σε αναγκάζει, και θα διαφωνίσω αν κάποιος πει πώς η καταραμένη η ζωή σε αναγκάζει. Πάρα πολοί από εμάς έχουμε ξεχάσει τι θα πει να προσπαθούμε και να ζούμε within our means.
Κατά τα άλλα, η τηλεόραση είναι πλέον τόσο αηδία που δεν βλέπεται καθόλου. Δεν μας εμποδίζει κανένας όμως να την κλείσουμε, ή να δούμε ένα dvd, ή κάνω λάθος? Και αυτό δεν είναι μόνο στην Ελλάδα, παντού τα ίδια χάλια είναι.
(Congratulations, albeit late!, for your engagement!)
Apotheosis, καταλαβαίνω το point σου. Δεν μιλώ για εξαναγκασμό, ούτε απο την μία μεριά, ούτε απο την άλλη.
Είμαστε δέσμιοι των αναγκών μας, εμείς για αίμα και σπέρμα, και αυτοί για λεφτά και δημοσιότητα.
Εμείς όμως, όπως σωστά λες, διαφοροποιούμαστε αρκετά: Η ανάγκη μας είναι ζωώδης, εμετική, δεν θέλουμε το δικό μας καλό – θέλουμε την απαξιώση, την εξόντωση του άλλου.
Κανάλι Extra, πριν 2-3 εβδομάδες: Το θέμα σε μεταμεσονύκτιο πανηγύρι ήταν ποιά γνωστή τραγουδίστρια έχει ακράτεια και βγαίνει με πάνες. Και αν κλάνει στην σκηνή.
Αμφιβάλλεις οτι το είδε κόσμος; Έκατσε να μάθει «γαργαλιστικές λεπτομέρειες» για το γεγονός.
Το φαντάζεσαι;
Έχω και άλλο ένα παράδειγμα. Πολύ πρόσφατα, πέτυχα γνωστή αστρολόγο (κατα τα άλλα συμπαθεστάτη) να κλαίει επι της οθόνης, καθώς σε πρωϊνή εκπομπή (στην οποία συμμετέχει καθημερινά) ακούστηκε στο τηλέφωνο κάτι για την προσωπική της ζωή.
Ούτε το κανάλι, ούτε η εκπομπή διεκδικεί δάφνες ποιότητας.
Οταν είμαστε εμείς «θύματα» -με τον άλφα ή βήτα τρόπο-μοιάζει τρομαχτικό και αποτρόπαιο – όταν όμως είμαστε ανώνυμοι πίσω απο τον καναπέ μας δεν μας αρκεί η αηδία.
Το «θύμα» δεν σκέφτεται πάντα τις συνέπειες, αλλά τις ζει. Εμείς μπορεί να μην τις σκεφτόμαστε, αλλά ζούμε την ζωή μας αλώβητοι(?)
Υ.Γ. Thanks, its never late 🙂
Ένα σχόλιο που στο τέλος έγινε ποστ
Η ψυχολογία αυτών των παιχνιδιών είναι περίεργη και βάζουν και τους παίκτες μέσα σ’ αυτήν. Δεν τα έχασε τα 500.000€, γιατί απλούστατα ΔΕΝ ΤΑ ΕΙΧΕ!
Δεν είχε τίποτα (τώρα δεν ξέρω και τι είχε, δεν είμαι η εφοριακός του) και κέρδισε 75.000 €, που δεν είναι και λίγα.
Έτσι πρέπει να το βλέπουν, ακόμα κι αυτοί που παίζουν, αλλά μάλλον παρασύρονται απο τη φιλοσοφία του παιχνιδιού (excitmement για να βγάλουμε τηλεθέαση) και απο τον παρουσιαστή!
Έχεις απόλυτο δίκιο για αυτό το παιχνίδι! Το είδα μόλις μια φορά και σιχάθηκα την ελληνική τηλεόραση, τους τηλεθεατές, τη χώρα μου γενικότερα. Όχι ότι δεν υπάρχουν και αλλού τέτοιες εκπομπές, απλώς μόνο εδώ είδα να γίνεται τέτοιος ντόρος.
Τουλάχιστον κάποτε τα τηλεπαιχνίδια επιβράβευαν τη γνώση, τώρα μόνο την τύχη και το ξεκαύλωμα φυσικά…
Κρίμα!
Απλά γουσράρουμε να βιάζουμε αφού βιαζόμαστε. Μας αρέσει να παίζουμε με τον πόνο, τη χαρά και την μοίρα των άλλων. Δεν διαφέρουμε σε τίποτα από αυτούς που φτιάχνουν αυτά τα «παιχνίδια». Είμαστε χειρότεροι από τα ζώα, γιατί αυτά τουλάχιστον όταν θέλουν να ξεκαυλώνουν κάνουν κάτι φυσιολογικό και δεν βλέπουν τηλεόραση.
Ξέχασα να σου πω μπράβο για το post.
Loipon pote de m’aresan ta tilepaixnidia ta variomoun…kai apo tin alli de tha ektheta pote ton eauto m stin tileorasi gia 100 euro…simphono mazi sou .de skeftontai omos oloi etsi..osoi asxolountai diaskedazoun kata kapoio tropo..osoi pigainoun pigainoun me to kseptiko oti einai paixnidi kai oti den exoun na xasoun mono na kerdisoun….o kathenas loipon opos to vlepei.iparhei i mia pleura iparhei omos kai i alli kai oi dio sevastes…
Jenny, ενδιαφέρον το σχόλιό σου.
Αν κατάλαβα καλά, αναφέρεσαι στους παίκτες, και λες καλά κάνουν – αφού το διασκεδάζουν.
Χίλιες φορές συμφωνώ μαζί σου. Το «πρόβλημά» μου όμως, δεν έχει να κάνει με εκείνους που διαγωνίζονται. Αυτοί, καλά κάνουν, δίνουν όσα είναι διατεθημένοι να δώσουν, πληρώνονται και πληρώνουν, ξεγελιούνται και ξεγελούν.
Αυτοί στην αρένα, εμείς στις κερκίδες.
Με εμάς τα έχω.
Στο γυαλί είσαι ευάλωτος, τιμωρείσαι για το «λάθος» σου, σε σέβομαι, γιατί θα πληρώσεις άμεσα για ότι έκανες. Ή, αν είσαι τυχερός, θα πληρωθείς.
Αλλά εμείς στην κερκίδα είμαστε δειλοί. Δειλοί καλοπερασάκιδες, που διασκεδάζουμε με τον πόνο του άλλου, συμμετέχουμε διαλύοντας για να απολαύσουμε την καταστροφή, χορταίνουμε αίμα, και μετά… και μετά πάμε για ύπνο.
Αλλα τα θύματά μας δεν είναι άνθρωπάκια απο pixel, ηλεκτρονικοί αντίπαλοι, ηθοποιοί, ή διασκεδαστές. Είναι κανονικοί άνθρωποι που θα γυρίσουν σπίτι τους, αποκαμωμένοι, διαλυμένοι, «βιασμένοι».
Με εμάς τα έχω, όχι με αυτούς. Αυτοί, καλά κάνουν αν το θέλουν. Εμείς όμως, δειλοί και κρυμένοι πίσω απο την ανωνυμία μας, θα έπρεπε να ξέρουμε καλύτερα. Και αν τα παιδιά μας βγαίνουν σαρκοβόρα καννίβαλα πλάσματα, τουλάχιστον να μην δείχνουμε τόσο έκπληκτοι…
όσο δεν μας ενδιαφέρει ως πολίτες αυτής της χώρας να βελτιωθεί η παιδεία που προσφέρουμε στα παιδιά μας, αυτά τα φαινόμενα θα πληθαίνουν. Η εκάστοτε εξουσία πριμοδοτεί την αποχαύνωση του λαού, τη μετατροπή του σε όχλο, γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορεί ευκολότερα να «περνάει» την επιβολή της εξουσίας της και φυσικά τον πλουτισμό των ολίγων. Δεν είναι τυχαίο που η κατάσταση στην παιδεία συνεχώς χειροτερεύει…
Υπεύθυνος ??
Αδιάφορος??
Γιατί μωρέ ?? τι σχέση έχουν αυτοί που χαζεύουν τον κάθενα να τηλεοπτικο-βιάζεται (από επιλογή του εν τέλει) με το γεγονός ότι αυτό είναι το πρόγραμμα που τους σερβίρεται εκείνη την στιγμή.
Τι ξέρουν αυτοι που παρακολουθούν κάτι τέτοια??
Νομίζετε ότι αντιλαμβάνονται ότι αν δεν το παρακολουθήσουν θα φύγει??
Δεν τογνωρίζουν, αγαπητοί, αυτό που γνωρίζουν είναι ότι αν δεν παρακολουθήσουν την κάθε τηλεσαβούρα που είναι στη μόδα θα έχουν χάσει ένα θέμα συζήτησης στη δουλειά, με τους φίλους τους κ.τ.λ.
Η εξουσία – δύναμη του λαού στη δημοκρατία πρέπει να διεκδικείται κάθε μέρα αλιώς τα πάντα χειροτερεύουν… και θα συνεχίσουν να χειροτερεύουν μέχρι να μάθει ο κόσμος, οι πολίτες, ο λαός να διεκδικεί συνειδητά και οργανωμένα.
Βασικά παιδιά το παιχνίδι παίζει να ναι και πολύ στημένο, η άποψη μου είναι ότι εκμεταλλεύεται ανίδεους ελαφρόμυαλους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από χρήματα. Το ότι είναι στημένο φαίνεται και μόνο απ’ το ότι στο κανονικό deal υπάρχει η λεγόμενη ηλεκτρονική κλήρωση. Τι θα πει ρε παιδιά ηλεκτρονική κλήρωση? Επίσης πως είναι δυνατό, Πρωτοχρονιά και άλλες σημαδιακές μέρες να δίνουν τα γερά ποσά? Και αυτός ο Φερεντίνος τι στο καλό, βιονικό μάτι έχει και βλέπει τα ποσά από μια χαραμάδα πριν ανοίκσει τα κουτιά? Οσο για την παρωδία με τις βαλίτσες, δύσκολο είναι να έχουν διπλό πάτο. Αυτοί έχουν στήσει απάτη, και επιτέλους κάποιος εισαγγελέας πρέπει να επέμβει.