Κάθε Δευτέρα αγοράζω την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, για το αξιόλογο αθλητικό περιοδικο Εθνοσπορ.

Τις τελευταίες 2-3 φορές, ανάμεσα στα ολοσέλιδα Καζίνο, Μπότες και διαφημίσεις του ΟΠΑΠ περι κοινωνικής ευθύνης, μία ολοσέλιδη διαφήμιση μου προκάλεσε την -εύλογη- περιέργεια.

Πάνω, το λογότυπο της γνωστής εταιρείας προφυλακτικών durex. Κεντρική φωτογραφία, ένα πλαστικό δακτυλίδι.

Το θέμα; Ερωτικό βοήθημα – δονητής, για άνδρες και γυναίκες, μίας χρήσεως.

Δεν είναι το μόνο που πουλάει η εταιρεία, αφού -φαίνεται ότι- ανοίγει τον «ασκό του αιόλου» αναπτυσόμενη ταχύτατα σε κάθε είδους δονητές και βοηθήματα.

~

Σκεφτείτε το όμως λίγο: Σε αθλητικό περιοδικό, ένθετο εφημερίδας πανελλήνιας κυκλοφορίας, να διαφημίζεται με ολοσέλιδη καταχώρηση… δονητής.

Ανήκουστο ίσως, και δικαιολογημένο το ξάφνιασμά μου, αλλά γιατί;

Διότι, εγώ όπως και εσείς, ανήκουμε σε μία βαθιά σχιζοφρενική κοινωνία:

που είναι αποδεκτό, θεμιτό, και αναμενόμενο να διαφημίζονται παγωτά με φωτογραφίες γυναικών που τα γλύφουν (παραπέμποντας σε προφανείς σεξουαλικές εικόνες),

που είναι απόλυτα φυσιολογικό μία γυναίκα να θεωρείται ιδανική για το κορμί, και όχι το μυαλό της,

που είναι τιμή για τον άνδρα να είναι «γαμιάς» και κρυφό προσόν μίας γυναίκας «νυφομανής»,

Αλλά,

που στις φυλακές και στα στρατόπεδα η σεξουαλική υγιεινή δεν αναγνωρίζεται,

που για τις μεγαλύτερες ηλικίες το σεξ είναι ταμπού ακόμα και να το συζητάς,

που η προσπάθεια να επιτευχθεί το ανέφικτο οδηγεί σε αμφίβολες και επικίνδυνες ιατρικές επεμβάσεις,

που η σεξουαλικότητα είναι αποδεκτή μόνο όταν αφορά το αντίθετο φύλλο, και όχι το ίδιο,

που επτά στις δέκα βρισιές μας είναι σεξουαλικού περιεχομένου,

που η καθολική εκκλησία (τρίτη ή τέταρτη θρησκεία στον κόσμο σε πλήθος πιστών, αν δεν κάνω λάθος) δεν έχει ακόμα επιτρέψει το προφυλακτικό(!),

που όταν μία γυναίκα αποφασίσει να απέχει (για άλφα-βήτα λόγους) είναι «ψυχρή» και ένας άνδρας «ανίκανος»,

που βουλευτές παραιτούνται γιατί δεν ταιριάζουν με την «γενική σεξουαλική ηθική» όταν αποκαλύπτονται ομοφυλόφιλοι,

που για να αγοράσεις προφυλακτικά, ειδικά αν είσαι γυναίκα, πρέπει να περάσεις απο το γδύσιμο του φαντασιόπληκτου περιπτερά,

ούτε λόγος αν τα προφυλακτικά σου έχουν γεύση μπανάνα,

που η «νυμφομανής» γυναίκα όταν γυρίζει την πλάτη της γίνεται «πουτάνα».

Και που, φυσικά, το sex είναι ταμπου: το βλέπουμε, μιλάμε για αυτό, το θεωρούμε απαραίτητο διαφημιστικό προσόν, αλλά προς θεού – δεν το κάνουμε εμείς.

(‘Η το κάνουμε – αλλά μόνο πολύ και καλά)

Εν ολίγοις, πρόκειται για μία απόλαυση συχνή (για τους τυχερούς) όσο το φαγητό, απαγορευμένη όσο η κόλαση. Μία κοινωνική απαίτηση, που όμως δεν βρίσκει όσες διόδους πιέζεται να βρει, και δημιουργεί -λογικά- εκρήξεις.

Αυτή η σχιζοφρένεια μοιάζει λίγο να διαλύεται, σαν τον καπνό που δεν ξέρεις τι τον προκαλεί (και καμιά φορά δεν τον αντιλαμβάνεσαι καν, αλλά σου κρύβει την θέα) απο την μοναδικής λογικής καταναλωτική ανάγκη:

Μία εταιρεία, που πουλάει απόλυτα νόμιμο προϊόν, που ειδικεύεται στην απόλαυση του έρωτα, να διαφημίσει το προϊόν της.

Παρότι θεωρώ τον εαυτό μου ανοιχτό στο θέμα της απόλαυσης και της ηδονής, καμιά φορά ο καπνός καλύπτει και το δικό μου μυαλό: αυτη η διαφήμιση με κάνει να ξαφνιάζομαι για μερικά δευτερόλεπτα, να αντιλαμβάνομαι το προφανές, και να γράφω τουτο το πόστ.

(α, να μην το ξεχάσω: το link για το προϊόν, είναι εδώ. Θα σας το έδινα νωρίτερα, αλλά ήταν καλό το ποστ, και φοβόμουν μην σας χάσω :))