8 thoughts on “Καλύτερα να μασάς…”

1. Γκασπ!

2. Διονύση Ψωμιάδη,
   όχι Δημήτρης. Διονύσης

3. Καλύτερα να μασάω, παρά να γράφω ε; 🙂

   Thanks, το διόρθωσα! 🙂

4. αυτή η οικογένεια πια! Διαμάντια βγάζουν οι στόμες τους!
   ε, για τον Σίλβιο, δεν λέω τίποτα! Ανήκει στη δικαιοδοσία του Φουστάνου πια!
   😉

5. Τρία διπλόπιτα γύρο με απ’ όλα στον αναρχοαυτόνομο Νιόνιο και μια μακαρονάδα πέστο στον Σύλβιο, με βασιλικό από την γλάστρα στο μπαλκόνι μου.

6. @Καφάτος: Μα ναι, είναι γεννηθείς το 1936 ο τύπος! Το φαντάζεσαι; το ’36!

   @pølsemannen: Κάτι μου λέει οτι …βασιλικό, έχει 🙂

7. Δεν εχει και πολυ αδικο. Ο συνδικαλισμος στην Ελλαδα αποφασιζει και διατασσει, δεν δινει λογαριασμο σε κανενα, υπαρχει για να προωθει τους εργατοπατερες στην πολιτικη κ.ο.κ. Τωρα το τι κανει σε σοβαρες χωρες, ειναι αλλη ιστορια.

8. Panagioti, δεν συμφωνούμε – όχι απλώς έχει τελείως άδικο, αλλά -επιπλέον- δεν έχει την παραμικρή ιδέα για τι πράγμα μιλάει.

   Να ξεκαθαρίσω την θέση μου;

   Ο «συνδικαλισμός» είναι μία διαδικασία. Δεν είναι οι άνθρωποι που την εκπροσωπούν, είναι μία ιδεολογία. Αν την εκπροσωπούν άθλιοι: εκπροσωπείται άθλια, δεν είναι άθλια. Αν την εκπροσωπήσουν σωστά, θα αποδείξει τον ρόλο της.

   Αρα, αν βλέπουμε κάτι λάθος στον «συνδικαλισμό» το βλέπουμε στους ανθρώπους που τον υπηρετούν ή που τον εκμεταλλεύονται.

   Και αν υπάρχει κάτι λάθος στον συνδικαλισμό, (που υπάρχει, συμφωνούμε απόλυτα οτι δεν εκπροσωπείται όπως θα έπρεπε) ίσως, ίσως θα διορθωνόταν αν α) ασχολούμαστε περισσότερο μαζί του, και β) τον αποδεχόμασταν ως διαδικασία.

   Μέχρι να συμβεί οποιοδήποτε απο τα δύο, καλό θα ήταν να μην τον ακυρώνουμε. Να γκρινιάζουμε; Be my guest. Αλλά να μην τον ακυρώνουμε.

   Διότι, φίλε Panagiotis, αν λείψει ο συνδικαλισμός, εκεί να δεις φασισμό που θα έχουμε.