Εγραψα σε έναν φίλο: «Είσαι άδικος με τον Βγενόπουλο». Μου απάντησε «Δεν είμαι άδικος. Αυτός έχει αδικήσει τη νοημοσύνη μας».

Δεν είχε βγει ακόμα η επιστολή του για τα γεγονότα της 5ης Μαΐου.

Την διάβασα με προσοχή.

Σε γρήγορη ταχύτητα, αυτό που μου μένει από την επιστολή, είναι η εικόνα «εμείς η αδικημένη οικογένεια της Μαρφίν«, «τα blogs λένε ψέματα«, «μας ρίχνουν λάσπη – τους την επιστρέφουμε«.

Διαβάζοντάς την όμως σε κανονική ταχύτητα, παρατηρώ τρεις πολύ σοβαρές δηλώσεις:

– Το κατάστημα δεν είχε ούτε ένα πρόβλημα πυρασφάλειας, αντιθέτως. Όσα ανέφεραν «ανώνυμοι» είναι ψέματα.

– Οι υπάλληλοι, αν το επιθυμούσαν μπορούσαν να φύγουν ανά πάσα στιγμή από το κατάστημα. Κανείς δεν τους εμπόδισε, ούτε καν τους προέτρεψε να μείνουν. Ήταν αποκλειστικά δική τους απόφαση.

– Οι υπάλληλοι ΠΟΤΕ δεν έχουν απειληθεί για τυχόν συμμετοχή τους σε απεργία. Ούτε μισθολογικά, ούτε με την θέση τους, ούτε με απώλεια προαγωγής τους.

Το μπαλάκι, πλέον είναι στις αρχές, και στους εργαζόμενους:

α) ο Βγενόπουλος λέει ψέματα. Οι αρχές έχουν υποχρέωση να πουν οτι δεν τηρήθηκαν στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας και/ή οι εργαζόμενοι ότι δεν συμμετέχουν σε απεργίες με τον φόβο απολύσεων ή διακρίσεων και/ή ότι τους ζητήθηκε, με οποιονδήποτε τρόπο, να μην εγκαταλείψουν το κατάστημα.

β) ο Βγενόπουλος λέει αλήθεια.

~

Εχω ένα θέμα: Με ενοχλεί η ντρίπλα των εύκολων απαντήσεων.

– «Τα πήρατε τα λεφτά;»
– «Κοιτάξτε, η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί. Θα βγει στο φως και θα δικαιωθούμε γιατί η δημοκρατία είναι πάνω από όλα»

– «καταλαβαίνω, αλλά τα λεφτά τα πήρατε;»
– «Ουδεις αμφισβητεί το έργο της δικαιοσύνης, αρκεί να μην παρεμποδίζεται από συμφέροντα»

– «ναι, αλλά τα πήρατε τα λεφτά;»
– «ο ελληνικός λαός ζητά να μάθει την αλήθεια, και εμείς θα κάνουμε το καθήκον που μας προστάζει η δημοκρατία που υποστηρίζουμε»

Μανιπουλάρισμα, μανιπουλάρισμα, μανιπουλάρισμα. Ούτε αλήθειες, ούτε ψέματα: Καπνός.

~

Εδώ όμως, έχουμε ένα Όχι. Όσο και αν κρυβόμαστε πίσω από την ευθιξία μας για τα blogs, ή για την λυσσασμένη προσπάθεια να γίνουμε όλοι «οικογένεια» και να αποφύγουμε την λάσπη, εδώ έχουμε ένα Οχι.

Οχι, δεν υπολείπεται σε ασφάλεια το κατάστημα της Σταδίου. Όχι, κανείς δεν ζήτησε από τους υπαλλήλους να κρατήσουν ανοιχτό το κατάστημα της Σταδίου. Όχι, κανείς δεν απείλησε, ούτε καν ως υπόθεση, εργαζόμενους για να μην απεργήσουν.

Σταράτες κουβέντες. Κρυμένες πίσω από πολύ σάλτσα συναισθήματος, δεν αντιλέγω, αλλά σταράτες απαντήσεις.

Μένει σε μας, ως κοινωνία, να αποδείξουμε ότι λέει ψέματα.

Και αυτή είναι η θέση μου.

Υ.Γ.: Μην με παρεξηγήσετε από το γραπτό μου. Δεν τον χωνεύω τον Βγενόπουλο. Μου είναι αδύνατο να δω με την παραμικρή συμπάθεια οποιονδήποτε λατρεύει η Αυριανή.