Είχα μία κουβέντα εχθές με μία φίλη, που ξαφνιάστηκε ακούγοντας με να λέω οτι μπορώ να πω «σ’αγαπώ» στο τηλέφωνο στην κοπέλα μου, αδιαφορώντας για το που βρίσκομαι και ποιός με ακούει.
Αφου λοιπόν ξαφνιάστηκε εκείνη, αναρωτιέμαι μήπως υπάρχουν και άλλοι που ξαφνιάζονται.
Για εκείνους, για άλλη μια φορά αυτο-εκτίθεμαι:
Οταν αγαπάω, αδιαφορώ.
Αδιαφορώ ποιός με ακούει, αν με ξέρουν, αν χαμογελάνε ειρωνικά, αν θα με δουλέψουνε μετά – ή όχι.
Αδιαφορώ αν εκτίθεμαι, αν δίνω λαβή για σχόλια, αν ψυθιρίζονται κουβέντες – ή όχι.
Όσοι με ξέρουν, με αγαπούν.
Και όσοι με αγαπούν, με βλέπουν αν είμαι ερωτευμένος, αν αγαπώ και με χαίρονται (Γιατι όταν είμαι ερωτευμένος, φαίνομαι πολύ καλό παιδί :P).
Στην ζωή που επέλεξα να φτιάξω γύρω μου, στους φίλους μου που με περιτριγυρίζουν, στους γνωστούς που κάνω πλάκα, στον κόσμο που (ναι, ναι) γυρίζει γύρω απο μένα, το να αγαπώ είναι δώρο. Ενα πολύ σημαντικό δώρο.
Προσέξτε: σημαντικό το να αγαπώ, όχι να με αγαπούν.
Δεν ντρέπομαι λοιπόν να αγαπώ, δεν ντρέπομαι να ΔΕΙΧΝΩ οτι η κοπέλα που έχω απέναντί μου, είναι το αντικείμενο της λατρείας μου.
Είμαι περήφανος για την κοπέλα που αγαπώ.
Αν διαβάζεις λοιπόν, μην ξαφνιάζεσαι:
Όταν αγαπώ, είναι γιορτή.
Loading...
Ορθός μιλάς αγαπητέ αρκούδε, έτσι συνέβαινε πάντα, συμβαίνει και θα συμβαίνει για πάντα.
ΌΤΑΝ ΑΓΑΠΩ, ΑΔΙΑΦΟΡΩ. Αδιαφορείς για τις συνέπειες των πράξεών σου, για τα σχόλια των γύρω σου, για ότι και αν περνάς, την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, που όλα σου φαίνονται ένα παιχνίδι.
Οι γύρω σου λοιπόν έχουν λάβει το μήνυμα…Είσαι ερωτευμένος και δοσμένος ολοκλήρωτικά…
Εύχομαι μόνο να μην απογοητευτείς και κάποια μέρα πεις και συ : » Τι μαλ….ήμουν. Δεν έβλεπα.»
Και τότε φίλε αρκούδε θα σου πω εγώ :» Όχι δεν έβλεπες ,ούτε πρίν γνωρίσεις την αγάπη αυτή έβλεπες, αλλά ούτε όταν την ζούσες. Γιατί ήσουν ο τυφλός και αυτή ήταν το φώς που σου έδωσε τη ζωή….»
Το πιο σημαντικό όμως πάνω απ’ όλα αυτά που έζησες, που ζεις και που θα ζήσεις και θα αντιμετωπίσεις είναι τα λόγια σου:
» σημαντικό το να αγαπώ, όχι να με αγαπούν.»
» Δεν ντρέπομαι λοιπόν να αγαπώ, δεν ντρέπομαι να ΔΕΙΧΝΩ οτι η κοπέλα που έχω απέναντί μου, είναι το αντικείμενο της λατρείας μου.»
» Είμαι περήφανος για την κοπέλα που αγαπώ.»
Συνέχισε να φωνάζεις λοιπόν για την αγάπη σου και ίσως κάποια μέρα ακούσει…Ίσως και η φίλη σου που σε άκουσε, να φωνάζεις δυνατά το σ’ αγαπώ, τολμήσει να το κάνει πράξη κάποια μέρα, και σταματήσει να ξαφνιάζεται με σένα.
Ίσως δει κάποια μέρα και αυτή την γιορτή της αγάπης από κοντά, με τα δικά της μάτια…
Τελικά αυτή η φωτογραφία,πρέπει να έχει γίνει η αγαπημένη σου,γιατί πολύ συχνά την βλέπουμε στο blog σου και κάπου αλλού…, δε θα πω που, μην φοβάσαι βρε.
Γιατί άραγε; Θα μπορέσεις ποτέ να μας λύσεις την απορία;;;Ρωτώ εγώ τώρα….
Βρε καλώς το κριάρι…
Χάθηκες. Τα post σου έχουν σταματήσει – δεν έχεις θέματα να γράψεις ή έχεις μείνει με τα «νεύρακια – τσαταλάκια»;
Για το post μου….
«ΌΤΑΝ ΑΓΑΠΩ, ΑΔΙΑΦΟΡΩ. Αδιαφορείς για τις συνέπειες των πράξεών σου, για τα σχόλια των γύρω σου, για ότι και αν περνάς, την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, που όλα σου φαίνονται ένα παιχνίδι.»
Οσοι με ξέρουν, γνωρίζουν οτι στηρίζω τις αποφάσεις μου στο πέρας του χρόνου. Ξεκινάω πριν τέσσερα χρόνια να παίξω μπάλα: Παρότι δεν έχω την παραμικρή ιδέα απο ποδόσφαιρο, ταλαιπωρούμαι, γελάνε και οι κότες, τραυματίζομαι, επιμένω. Και οταν (αν) σταματήσω, πολύ αμφιβάλλω αν θα πω «Καλά, τι μαλάκας ήμουν που χάλαγα τον καιρό μου εκεί…».
Γιατί προσπαθώ να μην πάρω τις αποφάσεις μου για λάθος λόγους: Κάνω αυτό που μου αρέσει, όταν μου αρέσει. Αρκει να μην πατάω τον κάλο κανενός – το μόνο μου ρητό έχει να κάνει με την ελευθερία μου που φτάνει στην ελευθερία του άλλου.
Δεν μετανιώνω. Αλλάζω γνώμη; ok. Σταματάω την μπάλα, αρχίζω μπάσκετ, τέννις, τάβλι. Γουστάρω ακόμα να ταλαιπωρούμαι; ok. Συνεχίζω κάθε Σάββατο πρωϊ, η ώρα 6 παρακαλώ (στην δουλειά μου καθημερινά πάω γύρω στις 11, είναι σχεδόν αδύνατο να ξυπνήσω πριν τις 10), πηγαίνω με 2 τραίνα και 5 μετακινήσεις στο σημείο που έχω δώσει ραντεβού, και κάθομαι στον πάγκο γιατι το παιχνίδι είναι κρίσιμο. Και κατά τις 14, επιστρέφω σπίτι.
Αλλά δεν μετανιώνω. ‘Χαμένος’ χρόνος δεν υπάρχει – από όλα κερδίζει κανείς. Ανοιχτά μάτια για να αντιλαμβάνεσαι τις ευκαιρίες να υπάρχουν, και όλα αυτά εύκολα γίνονται εμπειρίες.
Νομίζω οτι έχει να κάνει με την διαχείρηση λαθών: τα «λάθη» μου τα γουστάρω πολύ. Miss-take λέει ένα κοινό μας βιβλίο – ψάξε και θα βρεις τι εννοεί.
Άλλωστε, ένα παλιότερο post μου έλεγε: ‘Δεν θέλω να ξαναμετανιώσω για πράγματα που δεν έκανα’.
Ο σκοπός του post κριέ, ήταν να δείξω οτι υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται σαν και μένα. Ισως αυτό πείσει άλλους, που σκέφτονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, οτι δεν είναι μόνοι τους.
Η φωτό, ναι, είναι πολύ αγαπημένη. Και η μία, και η άλλη.
Αν και ‘την άλλη’ δεν την επισκέπτομαι συχνά – απλώς κλείνω τα μάτια μου.
Ισως στο μέλλον, αν αρχίσω να ξεχνάω.
Σημειώσεις:
1. Μήπως δεν γράφετε γιατί κάποτε σχολίασα το εικαστικό του blog σας; 😛
2. Το ανέκδοτο το είδατε; Δεν είδα comment…
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΛΑΘΟΣ. ΜΠΕΡΔΕΥΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ.Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΔΥΝΑΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ (ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΔΥΝΑΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΡΩΗΝ ΣΟΥ!, ΠΡΑΓΜΑ ΑΔΥΝΑΤΟ). ΕΡΩΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΙΑΡΚΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΕΧΡΙ 2 ΜΗΝΕΣ. Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΜΕ «ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΤΙΑ», Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΕ ΞΕΜΥΑΛΙΖΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΡΩΝΕΙ. ΕΡΩΤΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΣΟΥ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ» ΕΝΩ ΑΓΑΠΗ ΣΗΜΑΝΕΙ «ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ».
ΣΚΕΨΟΥ ΛΙΓΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΙΠΑ…ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ 2 ΠΩΣ ΝΙΩΘΟΥΝ!!
Υ.Γ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ, ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΓΕΝΝΑΙΟ.ΜΠΡΑΒΟ!!