Μια φορά κι ένα καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήµατα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήµατα.

Μια µέρα έµαθαν ότι το νησί τους θα ßούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις ßάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.

Η Αγάπη ήταν η µόνη που έµεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει µέχρι την τελευταία στιγµή. Όταν το νησί άρχισε να ßυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει ßοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε µε µία λαµπρή θαλαµηγό.

Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε µπορείς να µε πάρεις µαζί σου;»,

«Όχι, δεν µπορώ», απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήµι και χρυσάφι στο σκάφος µου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει ßοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από µπροστά της σε ένα πανέµορφο σκάφος.

«Σε παρακαλώ ßοήθησέ µε», είπε η Αγάπη».

«Δεν µπορώ να σε ßοηθήσω Αγάπη. Είσαι µούσκεµα και θα µου χαλάσεις το όµορφο σκάφος µου», της απάντησε η Αλαζονεία.

Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτήν ßοήθεια.

«Λύπη άφησέ µε να έρθω µαζί σου».

«Ω! Αγάπη, είµαι τόσο λυπηµένη που θέλω να µείνω µόνη µου», είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε µπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σηµασία.

Ήταν τόσο ευτυχισµένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά ßοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε µια φωνή.

«Αγάπη, έλα προς εδώ. Θα σε πάρω εγώ µαζί µου».

Ήταν ένας πολύ ηλικιωµένος κύριος που η Αγάπη δε γνώριζε, αλλά ήταν γεµάτη από τέτοια ευγνωµοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνοµά του.

Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόµο του.

Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη ßοήθησε ρώτησε τη Γνώση.

«Γνώση, ποιος µε ßοήθησε;»

«Ο Χρόνος», της απάντησε η Γνώση.

«Ο Χρόνος;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί µε ßοήθησε ο Χρόνος;»

Τότε η Γνώση χαµογέλασε και µε ßαθιά σοφία της είπε:

«Μόνο ο Χρόνος µπορεί να καταλάßει πόσο µεγάλη σηµασία έχει η Αγάπη».

(Μ. Χατζιδάκις)

9 thoughts on “η Αγάπη

  1. κι αν ο χρόνος περνάει και τότε συνειδητοποιείς ότι η αγάπη πολλαπλασιαζέται, η θλίψη γιγαντώνεται και η έλλειψή του σε σκοτώνει…;
    ναι, μόνο ο χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η αγάπη.ποιός, όμως μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλος είναι ο πόνος όταν τη χάνεις; ούτε ο πλούτος, ούτε η ελπίδα, ούτε η χαρά…ούτε ο άνθρωπος…κανείς… τότε μοιάζουν όλα ανούσια! είναι όλα ανούσια!

  2. Mας έκανες και χαμογελάσαμε πλατιά και εμείς 🙂

    Λατρεύω τις διδακτικές, τις όμορφες ιστορίες! Αίσωπος είναι ο συνέκδημός μου!

  3. Όλα καλά στα λόγια, αλλά μία άλλη σοφή παροιμία λέει: «Στη βράση κολλάει το σίδερο». Ο χρόνος τα κάνει όλα αλλά μέχρι να αντέξεις το χρόνο, εκτός από καλά μπορεί να σου φέρει άλλα τόσα κακά…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.