Ο χρονος προετοιμασιας πριν το ταξιδι, ειναι αντιστροφος απο την αποσταση που θα κανεις.

(αν ηταν λιγο μικροτερο αυτο το κειμενο, θα ηταν twitter post)

Ποια η διαφορά μεταξύ θεωρίας και πράξης;
Στην θεωρία δεν υπάρχει καμία διαφορά. Στην πράξη υπάρχει.

Απο τον Ανδρέα, που μου γεμίζει το inbox μου με υπέροχα άχρηστα email 🙂

Με την παρούσα δηλώνω (ρητά και κατηγορηματικά) οτι δεν είμαι ο Ν.Αθανασόπουλος Αθανασάκης, ούτε επιθυμώ στο άμεσο μέλλον να γίνω.

Υπογραφή, Αρκούδος.

…γειτσες.

Κρύωσα αδέλφια. Με πλησιάζε στο γραφείο, και κάθε μέρα ερχόταν κατά έναν συνάδελφο ποιό κοντά – μέχρι που με άρπαξε, την άρπαξα, και ξαναθυμήθηκα σε ποιο συρτάρι κρυβόταν το θερμόμετρο.

Σαν να μην έφταναν αυτά, λίγες μέρες πριν χάλασε ο υπολογιστής στο σπίτι…

Οταν επιστρέψω σας το λέω, σαν τηζεράκι, έχω να γράψω post απο τα γνωστά, τα καλά…

Πήζω τρελά στην δουλειά – αλλα κατα τα άλλα είμαι περίφημα.

Είναι απο τα πιο άνοστα ποστ που έχω γράψει, (και συχνά βαριέμαι να τα διαβάζω στους άλλους) αλλά είναι πολύ καλύτερο απο το να ανησυχείτε.

Αλλά για να μην σας φέρω και τσάμπα, ιδού ένα ανέκδοτο να γελάσει το χειλάκι σας:

Μια μέρα ο Πρόεδρος Μπους επισκέπτεται ένα δημοτικό Σχολείο και λέει στα παιδιά :

«Μπορείτε να μου κάνετε ότι ερωτήσεις θέλετε » πετάγεται ο Μπομπ «Κύριε πρόεδρε θα σας κάνω τρεις ερωτήσεις»

«Μπράβο παιδί μου ρώτα»

1) Πως κερδίσατε τις εκλογές εφόσον στο μέτρημα των ψήφων χάσατε ;

2) Γιατί θέλετε δίχως αιτία να εισβάλετε στο Ιράκ ;

3) Δεν νομίζετε ότι η Βόμβα στην Χιροσίμα ήταν η μεγαλύτερη τρομοκρατική επίθεση ;

Εκείνη την στιγμή χτυπάει το κουδούνι για διάλειμμα, τα παιδιά βγήκαν στην αυλή και όταν γύρισαν πίσω τους λέει ο Μπους

«Θέλει κανείς να κάνει καμιά ερώτηση;»

Πετάγεται ο Τζο «Κύριε πρόεδρε θα σας κάνω δυο ερωτήσεις».

«Λέγε παιδί μου»

1) Γιατί σήμερα το κουδούνι χτύπησε μισή ώρα πιο νωρίς ;

2) Και που είναι ο Μπομπ ;

Απο τα αγαπημένα μου…

Κάπως έτσι ξεκίνησα το post…

Δεν πάθατε αχρωματοψία, παίζω λίγο με την εμφάνιση του blog (γιατί κατάφερα να σακατέψω τον κώδικα στο μπλε που είχατε συνηθίσει).

Να με συμπαθάτε. Θα το διορθώσω.

Το χρώμα δεν κάνει τον παπά…

Και αυτό γιατί σακάτεψα (και λιγα λέω) το WordPress, αλλάζοντας λίιιιιιιγο την εμφάνιση που είχα. E, η #$%^&* σταμάτησε να παίζει. Τελείως.

Κάτι μυστήρια έσκασαν, δεν κατάλαβα – δεν έπαιζε.

Πάλεψα, έψαξα, έχω και έναν τρομακτικό πονοκέφαλο, τελικά ξαναβρήκα την παλιά εμφάνιση (με εκείνο το τεράστιο μπλε στην κορυφή)….

…αλλά ως προσωρινό, μ’ αρέσει περισσότερο τουτο δώ.

Τι γνώμη έχετε και σεις;

Πάντως, επειδή δοκιμάζω διάφορα (πριν καταλήξω στο δικό μου, χο-χο-χο) κάντε υπομονή:

Είτε είναι μπλε, είτε κόκκινο, είτε άσπρο, είτε με βούλες, μην τρομάξετε, πάλι στον αρκούδο είσαστε.

Ξηγημένα πράγματα.

…το WordPress είναι εξαιρετικό.

Όσοι «παιδεύεστε» ακόμη με το blogger, ξανασκεφτείτε το.

Περισσότερα inside σχόλια, μόλις το συνηθίσω 🙂