Ο πιο απίστευτος γκόμενος που είχα ποτέ, ήταν τελείως αντίθετος από εμένα. Πέρναγε την εφηβεία του με επαναστάσεις, εκρήξεις και κόντρες. Μια απίστευτη φασαρία ήταν αυτό το παιδί. Έτρωγε ακόμα και μπροστά μου (φανταστείτε αναισθησία δηλαδή) και κάπνιζε κιόλας. Ήταν τελείως στ΄αρχίδια του τα γκομενιακά του. Τα ΄κλεινε όποτε γούσταρε σε ένα κουτάκι και έκανε τη ζωή του. Μόλις του έλεγα καληνύχτα, καρδούλες και Καβάφη εγώ, μπουρδελότσαρκες και κολλητάρια αυτός. Μόλις με έβλεπε άνοιγε το κουτάκι, έλεγε καμμιά ερωτευμενιά, χάιδευε ότι προλάβαινε και ξανά το ίδιο βιολί. Και μετά με χώρισε κιόλας. Και μετά το μετάνοιωσε. Και μετά με παντρεύτηκε. Τώρα τρώω κι εγώ μπροστά του. Έτσι για να μάθει.
Απο την ψιλικατζού. Όλο το άρθρο (με καμιά πενηνταριά κόμμεντς) εδώ.
χαμογελαστός.
Loading...
