Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
Καλησπέρα σε όλους σας με ΥΓΕIΑ και πολλά χαμόγελα!!! Το 2002 ήρθαμε οικογενειακά αντιμέτωποι με τον καρκίνο της μητέρας μου (44 ετών τότε) εγώ μαθήτρια λυκείου! Κάναμε τμηματεκτομη στήθους και 11λεμφαδενων.Και ακτινοβολίες και χημειοθεραπειεσ! Το 2006 ως απροόπτου βρισκόμουν (φοιτήτρια σε άλλη πολη) σπίτι 21ετων κ η μητέρα μου είχε ρεπό μόλις έκατσα να την δω έπαθε επιλιπτικη κρίση την πήγα σε εφημερευον νοσοκομείο ήταν πανελλαδική απεργία και μεταβηκαμε με περιπολικό. Τελικά διαγνώστηκε με μετάσταση στον εγκέφαλο έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου ο πατέρας καρδιοπαθης επόμενων δεν ήξερε όλη την αλήθεια μόνο εγώ. Πήγα σε 6 νευροχειρουργουσ σε όλη την Ελλάδα όλοι μας δίναν 6 ΜΗΝΕΣ ζωής είτε αφερεθει είτε όχι, μόνο ένας μου είπε ΙΣΩΣ να πετύχει κάι με αυτό το ίσως κάναμε χειρουργείο στον εγκέφαλο και σωθήκαμε. Έπειτα από 9 χρόνια φέτος τον Φεβρουάριο κάναμε μετάσταση στα οστά είναι νέα ή μητέρα μου κ το παλεύουμε το κυνηγάω και το ψάχνω. Έχει ανυποφορουσ πόνους και η πίστη μας κλονιζεται! Η γιατρός της σε όλες τις μετά στάσεις δεν γνωρίζε εγώ γινόμουν ειδήμων και απάντηση της και τις δύο φορές ήταν δεν το παρατήρησε! Πρέπει να ψαχνόμαστε με όσες αντοχές έχουμε! Φιλιά κ υγεία σε όλους με εκτίμηση.
καλημερα σε ολους να΄’στε ολοι καλα ευχομαι για να κανουμε παρεα και να λεμε τους πονους μας.Εχθες τριτη χημειοθεραπεια με το ζορι γιατι ηταν πεσμενα τα λευκα απο σημερα ενεσεις για να ανεβουν.
Καλησπερα σας,
Φανη υπομονη και καλη δυναμη.
Ευχομαι για τους υπολοιπους να σας βρισκω καλα.
Διονύση ,Θωμαή πως είστε?
Να στε καλά
Ολα καλά Ιωάννα μου, σ ευχαριστώ.
ειμαι καλα Ιωαννα μου.Ειχα καιρο να μπω κ να μαθω νεα σας!Ευχομαι υγεια σε ολους μας!!
Πολυ χαιρομαι να στε καλα
Καλησπέρα σε όλους και καλη δύναμη στον αγώνα σας. Γράφω απο την θέση του συνοδοιπόρου. Ο άντρας μου 46 χρόνων νόσησε απο σπάνιας μορφής καρκίνου, μεικτό νευροεδοκρινές με αδενοκαρκίνωμα, κοινώς Manec. Η επιθετικότητα του ειναι πάνω απο 80%. Όταν το ανακαλύψαμε είχε πολλές μεταστάσεις. Επινεφρίδια, πνεύμονες, οστά σε αρκετά σημεία και όλοι οι λεμφαδενες. Τον Φεβρουάριο ξεκινήσαμε ΧΜΘ με καρμποπλατινα- ετοποσιδη και zometa για τα κοκκαλα. Μέχρι τον Απρίλιο πήγαινε καλά. Είχε μείωση στους λεμφαδενες και τα οστά δεν έδειχναν σημάδια υποτροπής. Παρέμειναν σταθερά τα επινεφρίδια. Οι εκτιμήσεις των γιατρών 6-12 μήνες ζωής. Απο την 4η ΧΜΘ και μετά άρχισε να νιώθει ενοχλήσεις στα οστά. ζητούσα να γίνει νωρίτερα ο επανέλεγχος γιατί άρχισε να εχει πόνους και θεώρησαν ότι ειναι απο τις παρενέργειες των ΧΜΘ. Αποτέλεσμα; Δεν κάναμε τον 6ο κύκλο, υπάρχει πρόοδος της νόσου, οι λεμφαδενες επανήλθαν στον αρχικό μέγεθος προ ΧΜΘ, τα επινεφρίδια αυξήθηκαν και τα οστά χειροτέρεψαν σε σημείο που ειναι ξάπλα 23 ώρες το 24ωρο με φρικτούς πόνους. Ξεκινήσαμε ακτινοβολίες την Παρασκευή για τους πόνους. Κοιτάζω απο την μια εκείνον, 2 μέτρα άντρα να ειναι ανήμπορος να κανει απλά πράγματα και απο την άλλη τα μωρά μας και δεν ξέρω για ποιον να κλάψω. Για εκείνον που σβήνει μερα με την μερα ή για τα παιδιά μας που δεν θα εχουν την ευκαιρία να ζήσουν με τον μπαμπά τους. Περιμένω κάποιον να μου πει τι να περιμένω. Αν αξίζει να τον ταλαιπωρήσω με ακτινοβολίες και περαιτέρω ΧΜΘ απλά και μόνο για μια παράταση ζωής χωρις ποιότητα. Ούτε καν τον πόνο του δεν εχουν καταφέρει να ελέγξουν, ούτε όμως και με παραπέμψουν σε ειδικούς πάνω σε αυτό. Μονη μου ψάχνομαι. Συγγνώμη αν σας μαύρισα, νιώθω τόσο βαρύ το φορτίο στις πλάτες μου που κάθε φορα που τον ακούω να βογκάει απο πόνο νιώθω να μου σουβλίσουν το μυαλό χίλια μαχαίρια. Θέλω να ουρλιάξω απο οργή, αγανάκτηση και κούραση και δεν μπορω γιατί εγω είμαι αυτή που πρέπει να τα φροντίσει όλα και ταυτόχρονα να είμαι δυνατή. Η αποτίμηση όλων αυτών στο τέλος…
Καλησπέρα σε όλους και καλη δύναμη στον αγώνα σας. Γράφω απο την θέση του συνοδοιπόρου. Ο άντρας μου 46 χρόνων νόσησε απο σπάνιας μορφής καρκίνου, μεικτό νευροεδοκρινές με αδενοκαρκίνωμα, κοινώς Manec. Η επιθετικότητα του ειναι πάνω απο 80%. Όταν το ανακαλύψαμε είχε πολλές μεταστάσεις. Επινεφρίδια, πνεύμονες, οστά σε αρκετά σημεία και όλοι οι λεμφαδενες. Τον Φεβρουάριο ξεκινήσαμε ΧΜΘ με καρμποπλατινα- ετοποσιδη και zometa για τα κοκκαλα. Μέχρι τον Απρίλιο πήγαινε καλά. Είχε μείωση στους λεμφαδενες και τα οστά δεν έδειχναν σημάδια υποτροπής. Παρέμειναν σταθερά τα επινεφρίδια. Οι εκτιμήσεις των γιατρών 6-12 μήνες ζωής. Απο την 4η ΧΜΘ και μετά άρχισε να νιώθει ενοχλήσεις στα οστά. ζητούσα να γίνει νωρίτερα ο επανέλεγχος γιατί άρχισε να εχει πόνους και θεώρησαν ότι ειναι απο τις παρενέργειες των ΧΜΘ. Αποτέλεσμα; Δεν κάναμε τον 6ο κύκλο, υπάρχει πρόοδος της νόσου, οι λεμφαδενες επανήλθαν στον αρχικό μέγεθος προ ΧΜΘ, τα επινεφρίδια αυξήθηκαν και τα οστά χειροτέρεψαν σε σημείο που ειναι ξάπλα 23 ώρες το 24ωρο με φρικτούς πόνους. Ξεκινήσαμε ακτινοβολίες την Παρασκευή για τους πόνους. Κοιτάζω απο την μια εκείνον, 2 μέτρα άντρα να ειναι ανήμπορος να κανει απλά πράγματα και απο την άλλη τα μωρά μας και δεν ξέρω για ποιον να κλάψω. Για εκείνον που σβήνει μερα με την μερα ή για τα παιδιά μας που δεν θα εχουν την ευκαιρία να ζήσουν με τον μπαμπά τους. Περιμένω κάποιον να μου πει τι να περιμένω. Αν αξίζει να τον ταλαιπωρήσω με ακτινοβολίες και περαιτέρω ΧΜΘ απλά και μόνο για μια παράταση ζωής χωρις ποιότητα. Ούτε καν τον πόνο του δεν εχουν καταφέρει να ελέγξουν, ούτε όμως και με παραπέμψουν σε ειδικούς πάνω σε αυτό. Μονη μου ψάχνομαι. Συγγνώμη αν σας μαύρισα, νιώθω τόσο βαρύ το φορτίο στις πλάτες μου που κάθε φορα που τον ακούω να βογκάει απο πόνο νιώθω να μου σουβλίσουν το μυαλό χίλια μαχαίρια. Θέλω να ουρλιάξω απο οργή, αγανάκτηση και κούραση και δεν μπορω γιατί εγω είμαι αυτή που πρέπει να τα φροντίσει όλα και ταυτόχρονα να είμαι δυνατή. Η αποτίμηση όλων αυτών στο τέλος…
Καλησπέρα σε όλους και καλη δύναμη στον αγώνα σας. Γράφω απο την θέση του συνοδοιπόρου. Ο άντρας μου 46 χρόνων νόσησε απο σπάνιας μορφής καρκίνου, μεικτό νευροεδοκρινές με αδενοκαρκίνωμα, κοινώς Manec. Η επιθετικότητα του ειναι πάνω απο 80%. Όταν το ανακαλύψαμε είχε πολλές μεταστάσεις. Επινεφρίδια, πνεύμονες, οστά σε αρκετά σημεία και όλοι οι λεμφαδενες. Τον Φεβρουάριο ξεκινήσαμε ΧΜΘ με καρμποπλατινα- ετοποσιδη και zometa για τα κοκκαλα. Μέχρι τον Απρίλιο πήγαινε καλά. Είχε μείωση στους λεμφαδενες και τα οστά δεν έδειχναν σημάδια υποτροπής. Παρέμειναν σταθερά τα επινεφρίδια. Οι εκτιμήσεις των γιατρών 6-12 μήνες ζωής. Απο την 4η ΧΜΘ και μετά άρχισε να νιώθει ενοχλήσεις στα οστά. ζητούσα να γίνει νωρίτερα ο επανέλεγχος γιατί άρχισε να εχει πόνους και θεώρησαν ότι ειναι απο τις παρενέργειες των ΧΜΘ. Αποτέλεσμα; Δεν κάναμε τον 6ο κύκλο, υπάρχει πρόοδος της νόσου, οι λεμφαδενες επανήλθαν στον αρχικό μέγεθος προ ΧΜΘ, τα επινεφρίδια αυξήθηκαν και τα οστά χειροτέρεψαν σε σημείο που ειναι ξάπλα 23 ώρες το 24ωρο με φρικτούς πόνους. Ξεκινήσαμε ακτινοβολίες την Παρασκευή για τους πόνους. Κοιτάζω απο την μια εκείνον, 2 μέτρα άντρα να ειναι ανήμπορος να κανει απλά πράγματα και απο την άλλη τα μωρά μας και δεν ξέρω για ποιον να κλάψω. Για εκείνον που σβήνει μερα με την μερα ή για τα παιδιά μας που δεν θα εχουν την ευκαιρία να ζήσουν με τον μπαμπά τους. Περιμένω κάποιον να μου πει τι να περιμένω. Αν αξίζει να τον ταλαιπωρήσω με ακτινοβολίες και περαιτέρω ΧΜΘ απλά και μόνο για μια παράταση ζωής χωρις ποιότητα. Ούτε καν τον πόνο του δεν εχουν καταφέρει να ελέγξουν, ούτε όμως και με παραπέμψουν σε ειδικούς πάνω σε αυτό. Μονη μου ψάχνομαι. Συγγνώμη αν σας μαύρισα, νιώθω τόσο βαρύ το φορτίο στις πλάτες μου που κάθε φορα που τον ακούω να βογκάει απο πόνο νιώθω να μου σουβλίσουν το μυαλό χίλια μαχαίρια. Θέλω να ουρλιάξω απο οργή, αγανάκτηση και κούραση και δεν μπορω γιατί εγω είμαι αυτή που πρέπει να τα φροντίσει όλα και ταυτόχρονα να είμαι δυνατή. Η αποτίμηση όλων αυτών στο τέλος…
Vvvv
Καλησπερα σε ολους.σας διαβαζω πολυ καιρο και ηθελα και γω να γραψω τα δικα μου.πριν ενα μηνα εχασα την γιαγια μου απο καρκινο.ειχε σχεδον σε ολα τα οργανα και δεν πηρε χαμπαρι κανεις.ουτε καν η ιδια.τωρα μαθαινω πως εχει και η δευτερη γιαγια μου στον οισοφαγο,στομαχι.μητρα,ηπαρ,σηκωτι….
Ταυτοχρονα εδω και δυο χρονια εχει και ο πατερας μου.ολα ξεκινησαν οταν ειδε αιμα στα ουρα…εκανε τις απαραιτητες εξετασεις και βρηκαν καλοηθη καρκινο και ξεκινησε τις εκχυσεις στην ουροδοχο.μας ειπαν πως δεν εχει κινδυνο και αυτος ο τυπος καρκινου δεν ξεφευγει.μεσα σε εναν χρονο ομως μετατραπηκε σε επιθετικο grade 3 και περασε στου λεμφαδενες της βουβωνικης περιοχης.εκανε ενα σχημα χειμειοθεραπειων το οποιο μας ειπαν πηγε πολυ καλα τα μικρινε πολυ στους λεμφαδενες και τωρα θα ξανακανουμε πετσκαν. Μας ειπαν δυο γιατροι πως το καλυτερο θα ηταν να κανει κυστεκτομη…αλλα του ειπαν πως παλι θα υπαρχουν πιθανοτητες να ξαναεμφανισει μετα γιατι εχει τ3. Ηθελα να ρωτησω εχει κανεις βιωσει παρομοια εμπειρια; Ο πατερας μου ειναι πολυ απαισιοδοξος και πιστεευει πως δεν θα ζησει πανω απο 1-2 χρονια.. Δεν αντεχω να τον βλεπω ετσι κλαιω καθε μερα(εννοειτΑι οχι μπροστα του) … Ειναι τοσο δυσκολα τα πραγματα;;.. Δεν υπαρχουν πιθανοτητες να ξεπεραστει;;; Πριν 5 χρονια ειχε επισης και η θεια μου καρκινο στις ωοθηκες και οι γιατροι της ειχαν δωσει λιγους μηνες.αλλα 5 χρονια μετα ειναι εδω και καθαρη…
Επισης εχω 3 φιλες που και οι 3 ειχαν τον πατερα τους με καρκινο και οι 3 τωρα ειναι καλα… Θελω κι ο πατερας μου νΑ γινει παλι καλα γιατι εχει περασει πολλα στην ζωη του και δεν του αξιζει αλλος πονος… Φοβαμαι για την κυστεκτομη… :-(((
Εσυ σαντυ που σε εχω διαβασει Και φαινεται να ξερεις πολλα…δωσε καμια πολιτιμη συμβουλη… Γιατι απο ψυχολογια με ολα αυτα δεν την παλευω αλλο
Καλημέρα σε όλους.DENIS μιάς και είσαι ο πιο ψαγμένος εδώ μέσα τι γνώμη έχεις για την ολιστική ιατρική; Εχω μία φίλη που πλέων δεν είναι καθόλου καλά (30ετων)παντού μεταστάσεις! και ο ένας όγκος στην μήτρα μη εγχειρήσιμος. Ετσι λοιπόν επειδη η κοπέλα δεν μπορεί να κάνει άλλες χμθ και οι γιατροί δεν μπορούν λένε να τις κάνουν τίποτα βρήκαμε έναν γιατρό στο εξωτερικό και μέσω Internet μιλάει μαζί του και ακολουθώντας την ειδική διατροφή προσπαθεί να «τον κοιμίσει» ουσιαστικά.Πιστεύεις ότι αυτη η μέθοδος έχει αποτέλεσμα;
FLOWER ο πατέρας σου πρέπει οπωσδήποτε να ανέβει ψυχολογικά και να μην παρατάει τα όπλα.
Κolibri δύσκολες καταστάσεις πραγματικά εύχομαι να να γίνει καλά ο άντρας σου.
Έχω το e-mail του γιατρού στο εξωτερικό οπου στέλνεις τις εξετάσεις και απαντάει άμεσα αν μπορεί η όχι να κάνει κάτι.
Μάνια μου, η μοναδική περίπτωση να σωθεί από όγκους στο περιτόναιο, γιατί εκεί φαντάζομαι θα είναι οι μεταστάσεις της, είναι η μέθοδος HIPEC, κτύπα το στο google, και θα βρεις πολλά στοιχεία.
Εγώ δεν είμαι πολύ καλά…..
Γειά σας.
Γεια σας,
Flower δεν ξέρω αν αναφέρεσαι σε μένα…θα σε απογοητεύσω, δεν έχω ιδέα από αυτό του είδους τον καρκίνο. Σου εύχομαι καλή δύναμη
Denis, στεναχωρήθηκα με το ποστ σου. Σου εύχομαι περαστικά να είναι όλα!
Φιλιά, καλή δύναμη σε όλους
Καλημέρα.Η φίλη μας δεν ειναι καθόλου καλά.Μετά απο μεταστασεις μητρα σαλπιγγες εντερο ωοθηκες πήγε στα κόκαλα και στο αίμα δεν δίνουν καμιά ελπίδα πια οι γιατροι΄λένε πως απλά περιμένουν… Σκέφτομαι το μωράκι της και τρελένομαι.
DENIS τι έπαθες;
Το φάρμακο που έπαιρνα σταμάτησε να λειτουργεί, οι όγκοι αυξήθηκαν και ετοιμάζομαι γιά πολύ μεγάλο χειρουργείο που μπορεί και να μην με βγάλει ζωντανό, αλλά είναι το μόνο που μπορεί να μου δώσει παράταση….
Αφαίρεση μέρους του πνεύμονα, αφαίρεση μεγάλου όγκου έξω από το θώρακα, αφαίρεση 4 πλευρών, και αφαίρεση διαφράγματος και αντικαταστασής του με πλέγμα….Φυσικά και δεν τρέχει και τίποτα, εγώ εξακολουθώ να ζω κανονικά, ο γιατρός μου λέει ότι έπρεπε να πονάω πολύ, αλλά εγώ δεν πονάω καθόλου. Θα περιμένω από το εξωτερικό τα ανταλακτικά…. και θα μπω γιά service…….ανέλπιστα ε’ιναι λίγες μ’ερες που νοιώθω τον όγκο που είναι έξω από το θώρακα πίσω στην ωμοπλάτη να μαλακώνει και να μειώνεται. Μυστήριο τραίνο είμαι…..Αν όλα πάνε καλά θα μείνω ενα μήνα μέσα στο νοσοκομείο. Περιμένω με υπομονή και μεγάλο θάρρος.
@Denis
Denis σου ευχομαι να πανε όλα καλά και να τα καταφέρεις για ακόμη μια φορά.
Στο Σωτηρία σε παρακολουθούν;
Ευχαριστώ πολύ.
Στο Σωτηρία είναι ο χειρουργός μου
Διονύση θα πανε όλα καλά! Θα τα καταφέρεις και τώρα.Φιλιά πολλά και καλή επιτυχία μέσα από την καρδιά μου
Mania σε ευχαριστώ πολυ. Ευχομαι το καλύτερο για την φίλη σου. Θα ηθελα και εγω το Mail του ολιστικού γιατρού. Μπορείς με κάποιο τροπο να μου το στείλεις;
Denis σου ευχομαι ολοψυχα περεστικα και ολα να πανε καλα για να παρηγορεις και ολους εμας γιατι χρειαζομαστε τις γνωσεις σου.
Καλό μήνα σε όλους.DENIS καλή δύναμη εύχομαι να βγείς παλικάρι και απο αυτήν την μάχη ο Θεός μαζί σου.
Το e-mail του είναι holisticaid@gmail.com και το όνομα του Fouad Elhachimi.Του στέλνεις όσες πιο πολλές εξετάσεις μπορείς μεταφρασμένες και σου απαντάει άμεσα,είναι στην Αμερική και ο ίδιος είναι Αραβας.
Καλο μηνα σε ολους σας να ειμαστε ολοι καλα και να τα λεμε.
Καλημέρα σε όλους σας,
Μανια μου κι γω ευχομαι το καλύτερο για την φίλη σου
Καλημέρα. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε η φίλη μας. Καλό Παράδεισο κοριτσάκι…
Καλό της ταξίδι … να την θυμασαι με αγάπη
καλό σου ταξίδι κορίτσι μου
Μανια καλο παραδεισο στην φιλη σου αδικια να φευγουν μανουλες με τοσο μικρα μωρα…
Καλησπέρα ΜΑΝΙΑ. Καλό ταξίδι στην φίλη σου, ευχομαι να αναπαυθεί η ψυχούλα της. Σε ευχαριστω για το Mail του γιατρού.@MANIA
Δεν υπαρχουν λογια παρηγοριας και συμπαραστασης για καμια ψυχουλα που φευγει ετσι απο αυτην την ζωη .Ας πιστευουμε οτι εκει ειναι καλυτερα απο εδω.Καλο παραδεισο αγαπη μου και πες στο αγορακι μου οτι καμια στιγμη της ημερας δεν φευγει απο το μυαλο μου .Καλη ανταμωση αγαπες μου
Μπροστα στα λογια αυτης της μανας υποκλινομαστε.
Καλή δύναμη σε όλους