Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
Θα ήθελα να κάνω μια μεγάλη αγγαλια σε όλους τους φίλους , παλιούς και καινούργιους Εύχομαι να πάνε όλα καλά για όλους σας Καλε μου Διονυςη ειςαι παράδειγμα αξιοπρέπειας και θάρρους Μανια μου , καλό κουράγιο και μην ξεχνάς την ανάσταση που μας υποσχέθηκε ο Θεός Κι εσυ Μανούλα Έχουμε αυτή την όμορφη ελπίδα . Flower , μακάρι να πάνε όλα καλά για τον πατερούλη σου Εμένα δεν τα κατάφερε, αλλά πήγε πολύ αργά Έβλεπε αίμα στα ουρά επίθεση ένα χρόνο και δεν πήγαινε στον γιατρό Kolibri , η καρδιά μου πονάει μαζί σου Ελπίζω να έχεις κοντά συγγενείς και φίλους να σου συμπαραςταθουν Εγώ τελείωσα την χημειοθεραπεία στις 19 Μαΐου Στο μεταξύ το τεστ το γενετικό που έκανα για να δούμε αν είμαι φορέας του μεταλλαγμένου γονιδιου ( BRCA1 ) που ευθύνεται για τον καρκίνο των μαστών και των ωοθηκών, βγήκε θετικό Το κληρονόμησα από την μαμά μου η οποία πέθανε από καρκίνο του μαςτου όταν ημαςταν παιδιά Έτσι στις 8 Ιουλίου θα κάνω ολική αφαίρεση της μήτρας, των ωοθηκών των σάλπιγγων και μέρος του περιτοναιου Αν δει ότι υπάρχει καρκίνος θα αφαιρεςει και τους λυμφατικους αδένες Αν όχι θα τα στείλει για βιοψία Ετςι Οι πιθανότητες να μου παρουσιαστεί καρκίνος στο μέλλον κατεβαίνουν από ογδόντα τοις εκατό στο τρία τοις εκατό Οι κορες μου ( 32 και 27 χρόνων) έχουν 50-50 πιθανότητες να το έχουν κληρονομηςει Θα κάνουν το τεςτ κι αυτές Επίσης μεταλλαγμένο βρέθηκε κι άλλο ένα γονίδιο από τα 17 που εξέτασαν και λόγω αυτού ίσως μου παρουσιαστεί , με πιθανότητες σε μικρότερο βαθμό ) καρκίνος του δέρματος , του παγκρέατος , του ενδοκρινικού, και sacro ma ( μαλακών ιςτων ; Στο μεταξύ μου παρουσιάστηκε οίδημα στο χέρι λόγω που τα λυμφατικα υγρά δεν κυκλοφορούν όπως πρέπει και παω για φυσιοθεραπεία και το επιδένω μ ελαστικούς επιδέσμους αλλά σύντομα θα έχω το ειδικό μανίκι το οποίο θα φοράω σε όλη μου τη ζωή μια κι αυτό δεν θεραπεύεται Κουράγιο φίλοι μου Σας στέλνω την αγάπη μου από την άλλη πλευρά του ωκεανού
Ποπη εγω εχει 3 μηνες που χειρουργηθηκα μαστο και λεμφαδενες ειμαι 45 χρονων εχω κανει 4 χημειοθεραπειες και εχω αλλες 12.Μετα 42 ακτινοβολιες και μετα θα κανω το τεστ.Και εγω εχασα την μητερα μου απο μαστο μικρη.Οι κορες μου εναι 24 χρονων και 20.Χαρηκα που διαβασα το ποστ σου φιλια σε ολους σας απο την ωραια θεσσαλονικη.
Δεν ξέρω αν είσαι η Στεφανία, δηλαδή η Κωνσταντίνα, η κάποια καινούργια εδώ, αν είσαι η Κωνσταντίνα και θέλεις γράψε μας νέα σου…
καλημέρα σας,
Πόπη ελπίζω να πάνε όλα καλα.Στέλνω σε όλους την αγάπη μου.Να στε δυνατοί
Καλησπέρα σε όλους.
Είμαι η Ντίνα, 45 χρ. , με διάγνωση μεταστατικού καρκίνου μαστού.
Βρήκα το φορουμ από το μπλογκ του Γιώργη..είναι μια εβδομαδα τωρα που εχω πεσει με τα μουτρα και διαβασα εξαρχης ολα τα σχολια απο την αρχη.
Ειδα εμαθα, καταλαβα πολλα..
Εμαθα δυστυχως για το Γιωργη, την Ελένη και όσους δεν ειναι πια εδω…
Ελπιζω να υπαρχουν και απλα να βαρεθηκαν να γραφουν πια οι «νικητρια» η «hope» , η «ολια»..
«sundy» μου χαίρομαι που εισαι καλα και συνεχιζεις..λόγω ηλικιας και χαρακτηρα ίσως οτι εγραφες τοσα χρονια ταυτιζόνταν με οτι θα απαντουσα και εγω..
Τα ματια μου κανουν πουλακια…τις 34 απο τις 134 σελιδες τις εβγαλα σημερα!
Απλά είπα να πω ενα γεια και πριν γραψω αν γραψω και εγω κάτι εδω..ηθελα να μάθω για τις «φίλες» από τα «παλιά»
καθώς και για το «ζούζουλο» και το «Γιάννη», τα μικρά
της παρέας που μεγάλωσαν εδω..
Καλή συνέχεια σε όλους..
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.DENIS εισαι καλά;
Μάνια μου, είμαι σχετικά καλά, ο όγκος που μπορώ και τον βλέπω συνεχώς συρικνώνεται, έχω 19 του μηνός ραντεβού με τον γιατρό μου να τον δει και να μου πει τι να κάνω. Οσο μικρότερος τόσο καλύτερα γιά το χειρουργείο νομίζω. Ισως περιμένει όσο μικραίνει ο όγκος.
Ευχαριστώ πολύ καλή εβδομάδα.
καλημέρα σας,
Διονύση όλα να πάνε καλά!
Καλημέρα σας.
Μόλις σας βρήκα και γράφω και εγώ την πρόσφατη εμπειρία μου με τον καρκίνο.
Ο αδερφός μου 47 ετών διαγνώσθηκε στις 18/5 με καρκίνο στο πνεύμονα και μεταστάσεις στα οστά και στα επινεφρίδια.
Ο πόνος από τα οστά ξεκίνησε τον Ιανουάριο και από τα πρώτα συμπτώματα μέχρι την διάγνωση τον εξέτασαν γιατροί σε 3 δημόσια νοσοκομεία και 3 ιδιώτες. Λαμπροί επιστήμονες. Τενοντίτιδα του έλεγαν ότι έχει και του έδιναν voltaren αλοιφή ενώ ο όγκος στο αριστερό ώμο ήταν τεράστιος και ορατός δια γυμνού οφθαλμού και οι 3 όγκοι στον πνεύμονα αρκετά μεγάλοι σε μέγεθος (2Χ2Χ3 εκατοστά) Απορώ τι έβλεπαν στις ακτινογραφίες που έκανε στα νοσοκομεία. Αλλά με αυτούς θα ασχοληθώ αργότερα.
Τώρα ο αδερφός μου βρίσκεται σε νοσοκομείο της Γερμανίας όπου νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση. Έχει ήδη ολοκληρώσει τις ακτινοβολίες και πήρε μία δόση από τις χημειοθεραπείες αλλά η κατάσταση του είναι τραγική. Βρίσκεται συνεχώς με ισχυρές δόσεις μορφίνης ενώ από χθες έχει και παραισθήσεις. Πιθανόν να έχει δώσει μετάσταση και στον εγκέφαλο για να εμφανίσει τέτοια συμπτώματα αλλά οι γιατροί αφήνουν μία μικρή ελπίδα ότι ίσως να οφείλονται και στις ισχυρές δόσεις μορφίνης. Δεν ξέρω ίσως το λένε έτσι για να αφήσουν μία μικρή ελπίδα στου γονείς μας που είναι δίπλα του.
Σε παρόμοιες περιπτώσεις που διαβάζω σε διάφορα site η χειρότερη πρόγνωση αν δεν ανταποκριθεί σε ακτινοβολίες και χημειοθεραπεία είναι 6 μήνες αλλά όπως μας είπαν οι γιατροί στη Γερμανία το εξάμηνο δυστυχώς άρχισε να μετρά από τα πρώτα συμπτώματα τον Ιανουάριο και ότι καθυστερήσαμε πολύ λόγω της αμέλειας και αδιαφορίας των Ελλήνων γιατρών.
Πριν ακόμα καταρρεύσει τελείως επικοινώνησα με ελληνικό νοσοκομείο για το αν μπορώ να τον φέρω Ελλάδα να συνεχίσει την θεραπεία εδώ σε περίπτωση που βελτιωνόταν η κατάσταση του έστω και προσωρινά ( ήθελα να είναι εδώ όταν συμβεί το μοιραίο ) και μου απάντησαν ότι πρώτα πρέπει να δουν τον φάκελο. «Αν είναι τελικού σταδίου δεν νοσηλεύονται αλλά του στέλνουμε σπίτι» είπε ο Έλληνας ο γιατρός.
Φυσικά όταν το άκουσαν αυτό οι γιατροί στη Γερμανία απόρησαν. Με διαβεβαίωσαν ότι στο δημόσιο νοσοκομείο της Γερμανίας που νοσηλεύεται θα τον κρατήσουν μέχρι το τέλος δίνοντας του ισχυρά φάρμακα ώστε να μην πονάει και να γίνει ευκολότερη η μετάβαση όπως μου είπαν χαρακτηριστικά. «Άλλωστε δε υπάρχει κανένας λόγος να πονάει εφόσον μπορούμε να ελέγξουμε τον πόνο αποτελεσματικά» είπε ο Γερμανός γιατρός.
Συγκρίνεται τώρα συμπεριφορές και νοοτροπίες.
Αγαπητέ Βαγγέλη, λυπάμαι γιά την ταλαιπωρία που έχετε περάσει ‘ολη η οικογένεια. Δεν είναι έτσι όμως όλα τα νοσοκομεία, χωρίς να θέλω να τα υποστηρίξω. Το θεωρώ αδιανόητο το ότι άργησαν τόσο πολύ να ανακαλύψουν τον καρκίνο, μάλλον δεν είχατε επισκεφθεί τους κατάληλους γιατρούς.
Πάντως να ξέρεις, οι όγκοι του δεν είναι μεγάλοι στον πνεύμονα, ο δικός μου είναι τετραπλάσιος στον πνεύμονα, και πίσω στην ωμοπλάτη ακόμα μεγαλύτερος, και όμως όχι μόνο δεν το βάζω κάτω, αλλά ελπίζω ότι μπορεί και να γίνω καλά. Εχω επίσης σε 4 πλευρά που πρέπει να αφαιρεθούν, αλλά η θελησή μου γιά ζωή δεν με αφήνει ούτε να πονάω, έπρεπε να υποφέρεις μου λένε οι ογκολόγοι….. Να ξέρεις όμως στα 4 χρόνια ακριβώς που είναι η εμπειρία μου με τον καρκίνο, συνάντησα πολλούς τελικού σταδίουνα νοσηλεύονται στα νοσοκομεία, ψάξτε το λιγάκι. Και το 6 μήνες ζωής δεν μου λέει τίποτα. Εχω φίλους με 13 και 14 χρόνια στον καρκίνο, και με πολλές μεταστάσεις, και όμως ζουν κανονικά, διακωμοδούμε πολλές φορές τη νόσο μαζί, και πάντα ελπίζουμε.
Εύχομαι ότι καλύτερο
Ιωάννα μου ευχαριστώ.
DENIS σε ευχαριστώ για την απάντηση. Οπως σου ειπα ειναι η πρωτη μου επαφη με τον καρκινο και τα εχουμε λίγο χαμενα. ιδιως αν ακους απο γιατρούς ότι ο ανθρωπος σου βρισκεται στο τελικο σταδιο.
Μεχρι τώρα κανεις γιατρος δεν μιλησε για εγχειρηση.
Το δυσαρεστο είναι ότι μολις πριν λιγη ωρα τα συμπτωματα ενταθηκαν και πλεον παρουσιαζει διαταραχες στην συμπεριφορά, δεν αναγνωριζει κανεναν μας και αρνειται καθε θεραπεια. Θελω να ελπιζω ότι είναι παρενεργεια των φαρμακων και μη μονιμο.
Όπως και να έχει σε ευχαριστώ. Ειναι παρήγορο να ξερεις ότι άνθρωποι με παρομοια προβληματα δεν το βαζουν κατω, μαχονται και κερδίζουν. Σου δινει ελπιδα να συνεχισεις.
αν διαβάσεις παλαιότερα post θα δεις ότι είχα προ 3 χρόνων περίπου παραισθήσεις επί αρκετές μέρες, οι οποίες ωφείλοντο μάλλον σε στιγμιαία έλειψη οξυγόνου. Η μετάσταση στον εγκέφαλο φαίνεται αμέσως με μία αξονική. Εγώ πάντως πιστεύω ότι ο άνθρωπος θα ζήσει αρκετά ακόμα, και κακώς δεν τον φέρνετε στην Ελλάδα, παντού τα πρωτόκολλα είναι ίδια γιά τους καρκινοπαθείς. Καλή τύχη.
και κάτι άλλο που ξέχασα, σε τελικό στάδιο είμαι χρόνια τώρα….. χαχαχα
Και σου ευχομαι να είσαι για αρκετες 10ετιες ακόμα.
Δυστυχως στην κατάσταση που είνια τώρα δεν μπορει μνα μεταφερθεί.
Με την πρωτη ευκαιρια αν καλυτερευσει θα τον φέρω πίσω.
Καλημέρα.
Χαίρομαι πολύ που είσαι καλύτερα DENIS και μπράβο σου για ακόμα μια φορά για την στήριξη που παρέχεις σε όλους μας εδώ μέσα.
ΒΑΓΓΕΛΗ λυπάμαι για την ταλαιπωρία του αδερφού σου και εύχομαι να κερδίσει την μάχη και να ζήσει αρκετά χρόνια ακόμα.
ΜΑΝΙΑ σε ευχαριστω.
DENIS η διατυπωση μου ηταν λιγο αστοχη.
Αυτο που ηθελα να σου πω ειναι να εισαι υγιης και δυνατος
για αρκετες 10ετιες ακομα.
Καλησπερα σε ολους σας DENIS εισαι φοβερος και τρομερος ολοι παιρνουμε κουραγιο απο εσενα αλλα και εσυ ΜΑΝΙΑ παντα με τα καλα σου λογια.θελω να κοψω το τσιγαρο και δεν μπορω τα νευρα καγκελο και ολα μου φταινε.Καπνιζω πιο πολυ απο πριν.
Καλημέρα σας,
Βαγγελη έυχομαι να πάει καλύτερα ο αδερφός σου.
Φανή μου το τσιγάρο θα το κόψεις μάλλον όταν το αποφασίσεις εσύ, ξέρεις τις συνέπειες του.
Διονύση με λίγες μόνο λέξεις μπορείς και αντιστρεφεις το όποιο κλίμα και χαρίζεις απλόχερα αισιοδοξία. Πραγματικά χαίρομαι όταν σε διαβάζω.
Μάνια μου και συ πάντα εδώ να στηρίξεις όποιον σε χρειαζεται.
Να στε όλοι καλά
Καλησπέρα σε όλους. Εμείς τελειώσαμε την προηγούμενη Τρίτη τις ακτινοβολίες για τα οστά και την Δευτέρα ξεκινήσαμε νέο σχήμα που περιλαμβάνει και χάπια XELODA. Αναμένω και την απάντηση για το μονοκλωνικό αντίσωμα. Οι πόνοι μειώθηκαν κατά πολύ και πλέον μπορεί να σηκώνεται. Τον παιδεύει πολύ η ούρηση, μπορεί να σηκωθεί και 15 φορές την νύχτα και με πολύ ζόρι να κάνει μερικές σταγόνες. Πήγαμε σε ουρολόγο και μας είπε να κάνουμε ουρηθρόσκοπηση. Ο ογκολόγος μας πιστεύει πως είναι απο τα παυσίπονα. Λαμβάνει lyrica, lonalgal, endrol, symbalta και έχει και 100αρι matrifen. Μετά το πατατράκ που πάθαμε και που μας οδήγησε σε νευροπαθητικο πόνο δεν ξέρω να μπορώ να πιστέψω 100% ότι είναι κάτι που προέρχεται από τα φάρμακα, γιατί μερικές μέρες βελτιώνεται η κατάσταση για λίγο πάντα φυσικά. Εχει αντιμετωπίσει κάποιος άλλος κάτι παρόμοιο? Με βάση τα λεγόμενα των γιατρών που μας έδωσαν 6-12 μήνες, έχουμε »φάει» τους 6 με μεγάλη επιδείνωση στην κλινική του εικόνα (-12 κιλά σε 1 1/2 μήνα, πολύ πόνο και πολλά παυσίπονα). Αναρωτιέμαι αν αυτό είναι το τέλος? Δεν ξέρω τι να πω…πολύ άτιμη αρρώστια. Διονύση σε διαβάζω και παίρνω κουράγιο αλλά κάθε φορά που κοιτάζω τον άντρα μου χάνω τις ελπίδες μου. Πόσο έχει υποφέρει το τελευταίο διάστημα…Καλή δύναμη σε όλους μας και αν κάποιος γνωρίζει κάτι σε αυτά που ανέφερα θα ήθελα να μάθω.
Μετά το πρώτο χειρουργείο που έκανα και αφαίρεσα το νεφρό μου, όταν μου έβγαλαν τον καθετήρα, δεν μπορούσα να ουρήσω καθόλου παρά μερικές σταγόνες. Μου έβαλαν πάλι καθετήρα και έφυγα σπίτι μου με αυτόν, όταν τον ξαναέβγαλαν πάλι δεν μπορούσα. Αυτό επαναλήφθηκε αρκετές φορές μέχρι που ένας ειδικευόμενος που με συμπαθούσε μου είπε ότι έχουν κάνει αυτοί βλακεία, και μου τραυμάτησαν την ουρήθρα όταν έβαζαν τον καθετήρα. Πήρα φαρμακευτική αγωγή, και αφού δεν ήθελα να ξαναβάλω καθετήρα, προσπάθησα αρκετές φορές και στο τέλος τα κατάφερα….
Σου καταθέτω την δική μου εμπειρία μήπως βοηθήσει.
Ευχομαι όλα να πάνε καλά.
Μετά το πρώτο χειρουργείο που έκανα και αφαίρεσα το νεφρό μου, όταν μου έβγαλαν τον καθετήρα, δεν μπορούσα να ουρήσω καθόλου παρά μερικές σταγόνες. Μου έβαλαν πάλι καθετήρα και έφυγα σπίτι μου με αυτόν, όταν τον ξαναέβγαλαν πάλι δεν μπορούσα. Αυτό επαναλήφθηκε αρκετές φορές μέχρι που ένας ειδικευόμενος που με συμπαθούσε μου είπε ότι έχουν κάνει αυτοί βλακεία, και μου τραυμάτησαν την ουρήθρα όταν έβαζαν τον καθετήρα. Πήρα φαρμακευτική αγωγή, και αφού δεν ήθελα να ξαναβάλω καθετήρα, προσπάθησα αρκετές φορές και στο τέλος τα κατάφερα….
Σου καταθέτω την δική μου εμπειρία μήπως βοηθήσει.
Ευχομαι όλα να πάνε καλά. Πάντως γιά μένα κακώς του έχουν βγάλει τον καθετήρα, μπορεί να πάθει ζημιά ο άνθρωπος, τα ούρα πρέπει να φεύγουν, πρσέξτε το αυτό.
Kolibri, επειδή γύρισα πίσω και διάβασα τι σας συμβαίνει, έχω να σου επί πλέον τα εξής. Εχω φίλο που ζει 14 χρόνια με αφαίρεση νεφρού και επινεφριδίου όπως κι εγώ έχω αφαιρέσει το δεξιό επινεφρίδιο, με μετάσταση σε πάρα πολλά οστά, με μετάσταση στο ήπαρ, με μετάσταση στον εγκέφαλο που έγινε καλά μετά από cyber knife,και ζει φυσιολογικά όπως κι εγώ και είναι μόλις 43 ετών. Ο καρκίνος είναι πολύ δύσκολος τους πρώτους 18 μήνες, μετά μπορεί κάποιος να συν υπάρχει μαζί του και να ζει φυσιολογικά. Κι εγώ αυτή τη στιγμή έχω σε 4 πλευρά και το αντιμετωπίζω με μεγάλη αισιοδοξία, και μάλλον σε λίγο θα τα αφαιρέσω μαζί και όλους τους όγκους. Εχω σε λίγο ραντεβού με τον ογκολόγο μου γιά να προγραμματίσω την πορεία μου. Να προσπαθήσεις να δώσεις δύναμη στον άνδρα σου, και να πάρεις κι εσύ, γιατί ο καρκίνος αυτό φοβάται, την ψυχική δύναμη.
Γειά σου.
DENIS τα λόγια σου είναι σαν βάλσαμο. Τι να πω, είναι απρόβλεπτη αυτή ασθένεια. Ξέρω πως το ψυχολογικό παίζει ρόλο αλλα με τόση ταλαιπωρία που έχει περάσει και τόσο πόνο, πλέον απελπίζεται με το παραμικρό. Εγώ στέκομαι δίπλα του και τον αντιμετωπίζω σαν να έχει ίωση. Καθετήρα δεν βάλαμε ποτέ. Σήμερα είναι μια καλή ημέρα για εκείνον. Να πάνε όλα κατ΄ευχήν και να τελειώσεις γρήγορα και ανώδυνα με το χειρουργείο.
Ολοι οι καρκινοπαθείς ειδικά με μεταστατικό καρκίνο, έχουμε περάσει μεγάλη ταλαιπωρία και πόνο, σωματικό και ψυχικό, αλλά οι άνθρωποι όλοι έχουμε μέσα μας αστείρευτες δυνάμεις δύναμης και αντοχής, που μας βγαίνει την κατάληλη στιγμή, πίστεψέ με. Στην αρχή κι εγώ ήμουν φοβισμένος και πολύ πονεμένος, αλλά στη συνέχεια όλα άλλαξαν, κι εγώ που δεν μπορούσα να δώ σύριγγα, γελούσα και έλεγα στον γιατρό ξανατρύπησέ με και γελούσα όταν μου έκαναν παρακεντήσεις με 15 πόντους βελόνες γιά να βγάλουν υγρό από το περιτόναιο γιατί είχα ασκητική συλλογή και η κοιλιά μου ήταν γεμάτη υγρό, και χωρίς καμμιά νάρκωση. Μετά έμαθα ότι σπάνια επιζείς μετά από μιά τόσο μεγάλη ασκητικά συλλογή. Γι αυτό σου λέω κάντε λίγο υπομονή, θα έρθουν καλύτερες μέρες.
Το όνομά σου ποιό είναι;
Οι όγκοι μου εμένα μειώθηκαν, και ο γιατρός μου είπε ότι όσο μειώνονται δεν θα κάνω χειρουργείο, είναι καλύτερα γιά μένα, επίσης τα 4 πλευρά δεν τα γλυτώνω γιατί είναι όλα ένα σώμα. Δεν με φοβίζει αυτό, εξ άλλου έχω κάνει πάλι χειρουργείο στον θώρακα προ 2 χρόνων, αφαίρεσαν 2 κομμάτια πνεύμονα, και εκεί υπάρχει υποτροπή.
Γειά σου και είπαμε….. υπομονή…..
Σας ευχαριστω όλους για τα καλά σας λόγια και τις ευχές.
ΦΑΝΗ
κοψτο το ρημαδι οσο πιο γρηγορα μπορεις. Εγω κάπνιζα 30 χρονια και ειχα φτασει στα 3 πακετα την ημερα. Το έκοψα πριν 3 χρονια. Την πρωτη εβδομαδα ειναι δυσκολο. Μετα ουτε που θα το σκεφτεσαι. Κοψιμο ομως μαχαιρι. Όχι κάνω ένα τσιγάρο την ημερα ή μερα παρα μέρα.
kolibri
Και ο αδερφος μου είχε προβλημα με την ούρηση (Πνευμονα, οστά και επινεφρίδια). Καποια στιγμη του εβαλαν καθετηρα αλλα μετά τον έβγαλαν γιατι μετα απο 3 μερες έρχισε να ουρει κανονικά.
Κιλά δεν έχασε σχεδον καθόλου. Αλλα πολλά παυσιπονα. Το μόνο που τον ταλαιπωρεί είναι η δύσπνοια και η θολούρα απο τα οπιουχα. Χωρίς αυτά όμως ο πόνος δεν αντέχεται. Εμας μας είπαν ότι εξαντλήσαμε τον αρχικό χρόνο και τώρα είμαστε στην παράταση. Ο ίδιος όμως δεν το βάζει κάτω. Ελπίζει και κάνει σχέδια. Ισως αυτό τον κρατά.
Denis όσα γράφεις μου δίνουν κουράγιο. Την περιπέτεια σου θα την μεταφέρω και στον άντρα μου ωστε να μάθει και εκείνος όσα έχεις περάσει. Ειναι αλλιως όταν σου τα λέει κάποιος που το ζει. Το όνομα μου ειναι Σοφία.
Βαγγέλη ευχομαι να συνεχίσετε με όσο το δυνατόν λιγότερο πόνο και μεγαλύτερη δύναμη!
Καλησπέρα σε όλους.βαγγελη σε ποια πολη της Γερμανίας ειναι ο αδερφος σου; Είμασταν κ μεις περσυ το καλοκαίρι Γερμανία με το μπαμπά μου ο οποίος έφυγε αυτο το μαρτη απο καρκινο στο πνευμονα. Εμείς ειχαμε παει στο essen στη ruhland klinik που ειναι μονο για πνευμονα. Αλλα δυστυχως δε τα κατάφερε.κ μένα πόνουσε πολυ. Είχε νευροπαθητικος πόνο.καπνιζε ο αδερφος σου; ΕΛΠΙΖΩ κ ευχομαι ολα να πανε καλά.δε ξερω τι άλλο να σου πω. Ειλικρινά δύναμη κ πίστη.
Πλακωδες καρκινωμα πνευμονα με μετασταση σε μεσοθωρακικους κ τραχηλικους λεμφαδενες τι γνωριζετε;
Anonymous
Νυρεμβέργη σε σε ένα νοσοκομείο που έχει ειδική μονάδα για παρηγορητική θεραπεία και ανακούφιση συμπτωμάτων.
Αν δεν κάνω λάθος Klinikum Nurnberg Nord Palliativstation
Από κάπνισμα και αυτός σαν έμενα. Από περίπου 16 χρονών μέχρι λίγο πριν την διάγνωση δηλαδή περίπου 30 χρόνια.
Ευτυχώς πολλά από τα συμπτώματα του αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία. Πλέον δεν έχει παραισθήσεις και διαταραχές στη συμπεριφορά και ο πόνος ελέγχεται ως κάποιο σημείο.
Μικρά βήματα βελτίωσης όπως μας είπε ο γιατρός που περιμένει περαιτέρω βελτίωση για να μπορέσει να συνεχίσει τις χημειοθεραπειες καθώς στην κατάσταση που είναι δεν θέλουν να του κάνουν καθώς θεωρούν ότι ίσως δεν αντέξει.
καλημέρα σας ,
yyiiaanniiss πως είσαι πως τα πας. Ευχομαι να ναι όλα καλα!
καλησπερα σε ολους σας μερες εχω να διαβασω νεα σας αλλα σας βρισκω καλα και χαιρομαι παρα πολυ.Βαγγελη καλα τα λες αλλα πως γινετε να κοπει το παλιοτσιγαρο.Το μυαλο μου ειναι εκει.
Φανή ένα βιβλίο που διαβάζω στον γιο μου λέει: »Αν κάτι πολύ το θες. τρόπο κάθισε και βρες». Αξίζει τον κόπο η προσπάθεια και στο λέω σαν πρώην καπνίστρια και μάλιστα φανατική. Τίποτα δεν απέδωσε σε εμένα παρά μόνο ο γιος μου, αυτός ήταν για μένα κινητήριος δύναμη! Τον έχω κόψει εδώ και 4 χρόνια και παρ’ όλο που περνάω την χειρότερη περίοδο της ζωής μου δεν σκέφτομαι επ’ ουδενί να το ξαναβάλω στο στόμα μου. Δούλεψε το και όταν είσαι έτοιμη στείλτο στον αγύριστο!
Καλημέρα.Φανή πιο φανατικό και»άρρωστο»άτομο με το τσιγάρο δεν έχω γνωρίσει άλλον απο τον πατέρα μου.4-5 πακέτα την ημέρα απο τα 15του.Κάθε σταχτοδοχείο είχε και ένα τσιγάρο τον έπερνε ο ύπνος πολλές φορες με αναμμένο τσιγάρο και αρκετές φορές είχε κάνει τρύπες μία στην κουρτίνα μία στον καναπέ.. .Σε όλες σχεδόν τις φωτογραφίες κράταγε τσιγάρο.Όταν ο γιατρός του είπε ότι κάτι συμβαίνει δεν το ξαναάναψε. Βέβαια την βλάβη του την είχε κάνει πια όμως το πείσμα του ήταν απίστευτο και δεν πίστευα ποτέ ότι θα το κόψει.Εγώ ποτέ δεν ήμουν κανονική καπνίστρια,έκανα ένα τον μήνα έτσι για την παρέα σε ένα ποτο ή καφέ. Από τότε που έφυγε ο πατέρας μου ούτε να το μυρίσω.Όλα είναι στο μυαλό και αφου κατάφερε να το κόψει μαχαίρι ο πατέρας μου τότε όλοι μπορούν!
Καλό μήνα σε όλους.
Καλό μήνα με υγειά πρώτα απ’όλα σε όλους.