Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
Γεια σας παιδιά.
Σας σκεφτόμουν, αλλά λόγω των εξελίξεων δεν έγραψα. Ελπίζω να είστε καλά. Εμείς ξεκινάμε νέο κύκλο ακτινοβολιών στο άλλο πόδι και αυχενική μοίρα. Το αυτοκόλλητο έφτασε στα 125mg και ο πόνος καλά κρατεί εδώ και 3 ημέρες. Λένε ότι δεν πεθαίνεις από οστικές μεταστάσεις, οξύμωρο μου ακούγεται γιατί και το να κυλιεσαι κάτω από τους πόνους μιας μορφής θάνατος είναι…ακόμα μια μάχη ξεκίνησε, για να δούμε που θα βγάλει κι αυτή…Καλή δύναμη σε όλους!
Καλη δυναμη σε ολους.
Καλησπερα σε ολους κ περαστικα σε εσας κ στους συγγενεις σας. Παιδια ειμαι πολυ στεναχωρημενη. Ο πατερας μου πριν 6 μηνες διαγνωστηκε με καρκινο αγνωστου πρωτοπαθους κ μετασταση στους λεμφαδενες απο πλακωδη κυτταρα. Οι γιατροι μας ειπαν πως δεν τους ενδιαφερει η εστια αλλα να αντιμετωπισουμε τους λεμφαδενες. Εκανε 3 κυκλους χμθ με carboplatin k gemsitabine κ εγινε κεντρικη νεκρωση των λεμφαδενων. Ανελπιστη επιτυχια μας ειπαν αλλα πρεπει να κανουμε αλλους 3 κυκλους. Αρχες ιουνιου εκανε 2 χμθ δλδ 1 κυκλο κ μετα τη δευτερη χμθ σταματησε να τρωει, δεν σηκωνεται απο το κρεβατι, κανει εμετους κ ποναει παρα πολυ. Εχει 2 βδομαδες ετσι. Την τεταρτη που μας περασε ηταν να κανει την 1η χμθ απο το 2ο κυκλο αλλα δεν την εκανε. Βοηθεια, ξερει καποιος καμια παρομοια κατασταση; γτ συνεβη αυτο αφου ειχαμε επιτυχια. Οι γιατροι δεν ξερουν αν ειναι απο την ασθενεια η απο τη θεραπεια.
85% μας ειπαν πως ειναι στον πνευμονα..
Αναστασια καλησπερα εμενα ο πατερας μου στον πνευμονα τον εχει. Ειχε χασει πολυ βαρος και εμεινε 1 μηνα στο νοσοκομειο με υγρο στον πνευμονα.
Σε ποιο νοσοκομειο παρακολουθειται?
Καλη δυναμη
Στο σπιτι τον εχουμε κ στην αρχη πηγαιναμε σε εξωτερικο γιατρο κ τωρα σε νοσοκομειο επαρχιακης πολης τον παρακολουθει γιατρος
Αναστασία καλημέρα.
Πιστεύω, ότι είναι από τα φάρμακα. Ολα τα χμθ φάρμακα είναι πολύ δυνατά, και επιρεάζουν τον οργανισμό του κάθε ανθρώπου.
Το πέρασα κι εγώ αυτό στην αρχή. Δεν ήθελα ούτε να δω φαγητό, όχι να φάω, μόλις έβλεπα φαγητό με έπιανε αναγούλα.Μετά από καιρό άρχισα σιγά σιγά να τρώω και θυμάμαι η όρεξή μου ήταν μόνο γιά χόρτα και ψάρια.
Ζητούσα και μου έφτιαχναν ότι μου άρεσε. Είχα χάσει 15 κιλά, αλλά μετά από ένα διάστημα η όρεξή μου άνοιξε πάλι. Πιστεύω ότι δεν είναι από τη νόσο, γιατί και τώρα που έχω 2 μεγάλους όγκους, όρεξη έχω. Το ξέρω και από άλλους που κατά καιρούς νοσηλευθήκαμε μαζί. Πιστεύω ότι θα αφήσουν να περάσει κάποιο διάστημα και θα αρχίσουν πάλι την θεραπεία.
Δεν καταλαβαίνω το 85% στον πνεύμονα, οι αξονικές δείχνουν καθαρά εάν είναι στον πνεύμονα, εάν δεν είναι σίγουροι οι γιατροί, αυτό σημαίνει ότι ο όγκος είναι πάρα πολύ μικρός, και αυτό είναι πολύ καλό. Μην φοβάσαι. Τα δύσκολα είναι τώρα στην αρχή, μετά όλα θα είναι καλύτερα.
Πόσων ετών είναι ο μπαμπάς σου;
Μας ειπαν πως αν ειναι πνευμονα θα ειναι στη τραχεια προς αρ. Πνευμονα κ θα ειναι σαν κεφαλι απο καρφιτσα. Δεν φαινεται ο ογκος πουθενα. Αυτος ο μικρος ογκος εκανε μετασταση στους λεμφαδενες ομως. Μακαρι ντενι.. Ειναι 59 χρονων. Περαστικα κ αγυριστα κ σε σενα.
Και εχει παρα πολυ πονο. Παρα πολυ ομως. Εκανε σπινθηρογραφημα οστων κ ηταν καθαρο
Δεν νομίζω ότι όγκος σαν καρφίτσα θα έδινε μετάσταση, οι όγκοι της τραχείας είναι πολύ σπάνιοι, και δεν έχουν πόνους. Εγώ θα συνέστηνα να πάρετε γνώμη από άλλους γιατρούς, όχι έναν αλλά δύο ακόμα και από ογκολογικό νοσοκομείο. Εχουν χαθεί πολλοί άνθρωποι από αδιαφορία η ασχετοσύνη γιατρών. Σε ποιά πόλη είσθε; και δεν ρωτώ από περιέργεια.
Επίσης θα μπορούσαν να πάρουν βιοψία από λεμφαδένα και να έβλεπαν αμέσως σε τι ομάδα όγκων είναι αυτός.
Εγινε βιοψια λεμφαδενα κ το αποτελεσμα διηθητικος πλακωδες καρκινωμα αγνωστου προελευσεως. Στην λαρισα σε 2 γιατρους κ στη θεσσαλονικη σε ιατρο του θεαγενειου.
Λυπάμαι Αναστασία που ακόμα δεν έχουν βρει τον πρωτοπαθή. Απ όσο ξέρω στη Λάρισα έχει καλούς γιατρούς και στο Θεαγένειο. Τι να πω;
εύχομαι όλα να σας πάνε καλά.
Denis από αυτή την αδιαφορία και την ασχετοσύνη όχι ενός αλλά 3 γιατρών δημόσιων νοσοκομείων και 3 ιδιωτών τελικά χάθηκε και ο αδερφός μου.
Κατά την στιγμή της διάγνωσης οι τρεις όγκοι στον πνεύμονα ήταν στα 3Χ3Χ2 εκατοστά και ένας από τους όγκους στα οστά ήταν ορατός με γυμνό μάτι και οι γιατροί δεν μπορούσαν να τους δουν με τις ακτινογραφίες.
Ο αδερφός μου 1 μήνα μετά την διάγνωση έσβησε στο νοσοκομείο της Νυρεμβέργης. Οι γιατροί εκεί κατόρθωσαν να ελέγξουν πλήρως τους πόνους και τα υπόλοιπα συμπτώματα άλλα όπως μας είπαν είχαμε πάει πολύ αργά και ο καρκίνος είχε ήδη εξαπλωθεί σε όλα τα οστά και σε πολλά ζωτικά όργανα. Οι μεταστάσεις στα οστά είχαν ξεκινήσει τουλάχιστον 6 με 7 μήνες πριν.
Το μόνο που μπορούσαν να προσφέρουν ήταν ένας ήρεμος και αξιοπρεπής θάνατος χωρίς πόνο και ανησυχία.
Καλή δύναμη σε όλους σας ( ασθενείς και συγγενείς ) και ελπίζω τα καλύτερα για εσάς.
Τα νοσοκομεία τα οποία επισκέφθηκε ο αδερφός μου από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Απρίλιο ήταν το Γεννηματά και το Παπαγεωργίου στη Θεσσαλονίκη.Τα ονόματα των ιδιωτών γιατρών δεν τα έχω ακόμα αλλά θα τα βρω και θα δω πως μπορώ να κινηθώ ώστε αυτοί οι επικίνδυνοι άνθρωποι να σταματήσουν να εργάζονται ως ιατροί.
Συλληπητηρια βαγγελη.. Τα λογια ειναι περιττα.. Οι χμθ εχουν παροξυσμικους πονους κ αν ναι ποσο καιρο κρατανε μετα την τελευταια χμθ;
Βαγγέλη λυπάμαι πολύ γιά τον αδερφό σου, όντως υπάρχει αδιαφορία. Εγώ αναγκάσθηκα να αλλάξω γιατρό μετά από 44 μήνες και αφού τον έπιασα αδιάβαστο αρκετές φορές, και είναι εκ των κορυφαίων στην Ελλάδα. Πρέπει κατά τη γνώμη μου να το ψάχνεις πάρα πολύ αν θες να ζήσεις λίγο παραπάνω….
Αναστασία, οι χμθ δεν έχουν πόνους.
Βαγγελη συλληπητηρια και κουραγιο.Αναστασια οι χμθ και εμενα με φερνουν πονο σε ολο το σωμα ειδικα τωρα που αρχισα καθε εβδομαδα και τα λευκα πεσμενα δεν μπορω να συνελθω.Βεβαια ο γιατρος μου μου ειπε οτι ποναει το σωμα μου ολο απο τις ενεσεις που κανω για να ανεβασω τα λευκα μου. Να ειστε ολοι καλα.
Εκανε μια ενεση για τα λευκα ενω ηταν να κανει 3 κ ο γιατρος ειπε να μην κανουμε τις αλλες 2 γτ πιστεψαμε οτι μπορει να τον πειραξαν κ αυτες. Ευχαριστω φανη, πηρα μια δοση αισιοδοξιας
Περαστικα φανη . να εισαι καλα
Βαγγέλη λυπάμαι πολύ, να τον θυμάστε με αγάπη.
Καλό του ταξίδι
Βαγγέλη συλλυπητήρια για τον αδελφό σου. Ελπίζω εκει που ειναι να νιώθει όμορφα και γαλήνια.
Καλημέρα γιατί να χάνονται νέοι άνθρωποι.Ζωή σε εσάς Βαγγέλη ας αναπαυτεί η ψυχούλα του και κουράγιο.
Σας ευχαριστω ολους για τα καλα σας λογια. Σας ευχομαι γρηγορα ο καρκινος για εσας η τους συγγενεις σας να αποτελει μια παρενθεση και να τον θυμαστε μονο σαν ενα κακο ονειρο.
Τωρα οσον αφορα την διαχειριση του πονου.
Ο αδερφος μου επαιρνε μορφινη ενδοφλεβια με ρυθμο 1,4 ml την ωρα συνεχως με ενα μικρο μηχανημα οπου τοποθετουσαν την φυσιγγα με το φαρμακο και ρυθμιζαν την ωριαια δοση.
Σε αυτες τις δοσεις δεν ειχε τις παρενεργειες που ειχε πριν με εφαπαξ δοση απο το στομα και επιπλεον ηταν χωρις πονο ολο το 24ωρο παρα τους πολους ογκους που τις τελευταιες ημερες ηταν ορατοι σε σχεδον ολα του τα οστα ακομα και στο κεφαλι.
Εγω θα συνεχισω να διαβαζω εδω και να μαθαινω τα νεα σας και θελω σας βλεπω ολους καλα για πολλα πολλα χρονια.
Ευχαριστούμε Βαγγέλη, να είσαι πάντα καλά.
Καλο ταξιδι παππου Γιωργο (ο πεθερος μου) ησουν πολυ καλος ανθρωπος.Αναρωτιεμαι γιατι οι καλοι φευγουν τοσο νωρις.θα σε θυμαμαι με πολλη αγαπη.
Αχ Βρέ Ιωάννα έφυγε ο πεθερός σου… Ο θεός να αναπαύσει την ψυχούλα του και να τον θυμάστε πάντα…
Ευχαριστώ Μάνια μου
Συλληπητήρια Ιωάννα.
καλησπερα σε ολους ευχομαι να ειστε ολοι καλα. Ιωαννα συλληπητηρια για τον παππου σας.
Τα συλλυπητήρια και απο μένα Ιωάννα.
Ευχαριστω πολυ. Πολλα φιλια σε ολους σας
Συλληπητηρια ιωαννα. Ο πατερας μου ειναι πολυ χαλια. Ποναει παρα πολυ κ μαλλον κοντευει το τελος.. Ξερετε που μπορει να νοσηλευτει ενας καρκινοπαθης για να τον παιρνουν τον πονο οταν τελειωνει;;
Αναστασια εγω το 2012 ειχα την θεια μου στο τελευταιο σταδιο με καρκινο στα κοκαλα.Πηγα στο Αχεπα στο ιατρειο πονου με τις εξετασεις της μου εγραψαν και επαιρνε ενα σκονακι σε ενα ποτηρι νερο ειχε γινει αλλος ανθρωπος.Δεν ειχε καθολου πονο απο την πρωτη μερα εφυγε πολλη ηρεμη.
Ααα ωραια θα μαθω πληροφοριες για το αχεπα. Πηγα σε γιατρο πονου στη λαρισα αλλα τον πονο τον εχει κ διαμαρτυρεται για το δεξι χερι. Στο κοκαλο δν ειναι γτ οταν το παταμε δν ποναει. Ισως μυικο, νευρικο ,δεν ξερω
Καλησπέρα και από μένα. Διαβάζοντας τα μηνύματα όλων εδώ μέσα, ένιωσα σαν να βρίσκομαι κοντά σε ανθρώπους δικούς μου, που μπορεί να με νιώσουν και να τους νιώσω και πήρα την απόφαση να στείλω και εγώ γιατί έχω κάποιες συγκεκριμένες απορίες. Εδώ και 5 μήνες τραβάμε και εμείς το δικό μας γολγοθά με τον πατέρα μου να έχει καρκίνο στον αριστερό πνεύμονα, μεταστάσεις στους λεμφαδένες, να έχει κάνει 4 χημειοθεραπείες και το αποτέλεσμα μέχρι τώρα να είναι μόνο επιδείνωση της κατάστασης και κλειστή φωνή. Το ψυχολογικό κομμάτι δεν το αναφέρω καν, η κατάσταση είναι συνήθως χάλια, τον πατέρα μου τον έχει πάρει πολύ από κάτω, σωματικά δεν αντέχει να κάνει πολλές κινήσεις και αναρωτιέμαι πότε και αν θα ξανακούσω τη φωνή του και θα τον δω όπως παλιά. Σαν οικογένεια είμαστε όλοι δεμένοι και στο πλάι του όλο το 24ωρο, δίνουμε τον δικό μας αγώνα και εμείς. Το γιατί απέτυχαν οι χημειοθεραπείες δεν το ξέρω και δεν το εξετάζω αυτή τη στιγμή, γιατί ήδη μας παρέπεμψαν να συνεχίσουμε με ακτινοβολίες (30 τον αριθμό) σε συνδυασμό με 6 ακόμη χημειοθεραπείες. Ακόμα δεν έχουμε ξεκινήσει με τις ακτινοβολίες, όμως στο Ιασώ όπου και θα τις κάνουμε μας είπαν σήμερα ότι το κόστος συνολικά το οποίο θα πληρώσουμε εμείς, θα είναι σχεδόν 3.500 (πριν λίγες μέρες ωστόσο μας είχαν πει ότι θα ήταν 2.100 και απορώ αν ευθύνεται γι’ αυτό το νεό μνημόνιο και η αύξηση του Φ.Π.Α.) ενώ ένα μικρότερο ποσό θα το καλύψει το ΙΚΑ, όπου είναι ασφαλισμένος ο πατέρας μου.΄Ήθελα να σας ρωτήσω, λοιπόν, από δικές σας εμπειρίες τι συμβαίνει με τις ακτινοβολίες, τι ποσοστό καλύπτει το ΙΚΑ και αν υπάρχει τρόπος το ποσό που θα πληρώσουμε να είναι λιγότερο μιας και δεν ξέρουμε πού να απευθυνθούμε. Φυσικά τα χρήματα δεν πιάνουν μία μπροστά στην υγεία του πατέρα μου, ο μόνος λόγος όμως για τον οποίο ρωτάω είναι γιατί είναι τόσο αγχώδης και ευέξαπτος, που δε θέλω να του προσθέσω επιπλέον έγνοιες στο κεφάλι του. Εύχομαι σε όλους σας και τις οικογένειές σας ηρεμία και δύναμη, μακάρι η αγάπη για τα κοντινά μας πρόσωπα να ήταν το φάρμακο για όλες τις ασθένειες..