Η απίστευτη συμμετοχή σας με άφησε άφωνο. Δεκάδες άνθρωποι συνέβαλλαν, γράφοντας σχόλια για τους εαυτούς τους ή για συγγενείς, μοιράζοντας τις ιστορίες τους, πόνο και ελπίδα.
Εμεινα άφωνος.
Στην αρχή απαντούσα στα σχόλια, αλλά μετά παρατήρησα οτι το βήμα λόγου που δινόταν εδώ στους (έμμεσα ή άμεσα) παθόντες ήταν πολύ πιο σημαντικότερο απο την δική μου γνώμη.
Έτσι σας άφησα να λέτε ότι βάραινε την καρδιά σας.
Είσαστε πολλοί – πολλοί περισσότεροι απο όσους περίμενα.
Αυτή η συμμετοχή σας με αναγκάζει να το επαναφέρω στην επικαιρότητα, καθώς, μιλώντας με την Αντικαρκινική Εταιρεία, και λαμβάνοντας υπόψιν το #51 σχόλιο απο τον Γιώργο, σκέφτηκα οτι δεν μπορώ να μείνω απαθής παρακολουθώντας αυτήν την συζήτηση.
Πρώτα, το post:
5/2/2007:
Πες το δυνατά ρε, Καρκίνος.
Όχι το ζώδιο, το άλλο. Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο».
Η μάνα μου έπαθε καρκίνο της ουροδόχου κύστης, και πέθανε -τελικά- απο αυτό. Κυρίως, έφταιγε (και φταίει) το κάπνισμα. (Τώρα, πως φτάνει η τζούρα απο το πρωϊνό απαραίτητο τσιγάρο στην ουροδόχο κύστη, τρέχα γύρευε. Φτάνει όμως. Να είσαστε σίγουροι, γιατί η μάνα μου για περίπου ενάμισι – δύο χρόνια, είχε ένα σωληνάκι, πλαστικό, που έδιωχνε τα ούρα σε μία σακούλα).
Όταν τριγυρνούσα στην Πάρο μετά τον θάνατό της, όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «Καρκίνος». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που πέθαναν απο καρκίνο, έλεγαν «η ασθένεια».
Μα τον θεο, ούτε να το προφέραν δεν μπορούσαν.
Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά;
~
Κάπου τρία χρόνια πριν, στο γραφείο, έχω χάσει μπόλικα κιλά. Απο την Taste and Diet. Κάθε μέρα, τρώω το φαγητό που μου φέρνουνε – για μήνες λέμε τώρα, ε; – στο εστιατόριο, μαζί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Πιάνει το κόλπο, τα χάνω τα περιττά, γίνομαι γκομενάκι, είμαι στα πάνω μου, ξυρίζω το κεφάλι μου.
Τι το ‘θελα;
Μήνες μετά, όσο είχα διατηρηθεί, ανακαλύπτω οτι υπάρχει φιλολογία: ο Γιάννης έχει καρκίνο (φτου! που έκανε και ο Φιλιππίδης όταν παρουσίαζε τα ζώδια στις ειδήσεις του Μαστοράκη στον Αντέννα).
Σου λέει ο άλλος, ξυρισμένο κεφάλι ίσον χημειοθεραπεία, χαμένα κιλά, that fits.
Ε, ούτε τότε δεν είπανε «καρκίνος». Το έμαθα απο κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε οτι είσαι άρρωστος«.
Άρρωστος, όχι καρκίνος.
Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακρυά απο μας, ε;) δαγκώνεσαι.
Πως να το πεις; Φυλαγεσαι.
Γιατι σε κοιτάνε σαν πεθαμένο – ήδη. Όπως τους κοίταζες και εσύ παλιά.
~
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, απο τον καρκίνο. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν – έχω παραδείγματα-. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν – καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι.
Και αξιοπρεπείς, και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με καρκίνο, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πειτε – καρκίνος.
Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές.
Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε οτι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. Με το τσιγάρο, μπορεί. Με το να το πεις, όχι.
Και, αν θέλετε να με ακούσετε, μην το ανάψετε το γαμημένο για λίγο. Έτσι, τιμής ένεκεν.
Μην διστάσετε να τους καλέσετε. Η ψυχική σας υγεία (είτε είσαστε ασθενείς, είτε είσαστε κοντικά πρόσωπα) είναι εξίσου σημαντική με την σωματική.
Αν πρέπει να μάθουμε να λέμε «καρκίνος» χωρίς να ντρεπόμαστε, τότε σίγουρα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον πόνο της καρδιάς και του νου μας, χωρίς δισταγμούς.
Στην γραμμή θα σας απαντήσουν άνθρωποι που γνωρίζουν πολλά για την ασθένεια, και γνωρίζουν πως να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής σας.
Ελπίζω απο καρδιάς να έχω κάνει ότι μπορώ για να απαλύνω τον πόνο σας…
- Αρχική ημερομηνία: 5/2/2007
- Δεύτερη ημερομηνία: 5/11/2007
- Τρίτη ημερομηνία: 23/10/2008
Οι σέρβερ μοιάζουν να μην αντέχουν άλλο να δείξουν αυτήν την σελίδα. Κοντά στα χίλια comment, με γεμάτο κείμενο, και πάνω απο τριάντα τρείς χιλιάδες επισκέψεις, είναι σίγουρα πρόκληση -στην καλύτερη περίπτωση- για το WordPress. Για να το αντιμετωπίσω, χρειάστηκε να χωρίσω τα σχόλια σε σελίδες. Τα σχόλιά σας, μπορείτε ακόμα να τα δείτε συνολικά σε μία σελίδα, πατώντας στην αντίστοιχη επιλογή..
(135 ψήφοι, βαθμολογία: 4,67 / 5)
Loading...
Θέλω να να πω και μια καλημέρα σε όλους όσους διαβάζουν εδώ και δεν γράφουν ή γράφουν πιο σπάνια.
Είναι τόση η ροή των μηνυμάτων που εύκολα ξεχνάς τι έγραψε κάποιος πριν από 1 – 2 μήνες.
Με αφορμή την Πόπη γύρισα μερικές σελίδες πίσω και ξαναδιάβασα μηνύματα και άλλων όπως η Χριστίνα, η Φανή, η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ (με κεφαλαία), η Ntina69, η ΣΤΕΦΑΝΙΑ, η Θωμαή, η Efi που έγραφαν σχετικά πρόσφατα ( μόλις 2 μήνες πριν ) και πλέον δεν έχουμε νέα τους με εξαίρεση την Πόπη και την ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ.
Φανή τι έγινε κατάφερες να το κόψεις το τσιγάρο ?
Για δευτεροπαθη λεμφωμα στο κεφάλι ξερει κανεις κατι? Β κυτταρα διαχυτο επιθετικό
Αναστασία μου καλό ταξίδι στον μπαμπάκα σου. Τώρα πια δεν εχει ανάγκη κανένα. Να είστε καλά οι δικοί του άνθρωποι να τον θυμόσαστε και να κάνετε πράγματα που τον ευχαριστουσαν. Όπως και ο Δημήτρης μου, ο μπαμπάς σου ειναι κοντά σας σαν φύλακας αγγελος και σας προσέχει. Σου στέλνω την αγάπη μου και ευχομαι γρήγορα ο χρόνος να απαλύνει τον πόνο όλων μας.
Ευχαριστω σοφια μου. Ειναι παρα πολυ δυσκολο, κ παρακαλαω να περασει ο καιρος να φυγει ο πολυς πονος. Εχω αντρα κ παιδι 2 μιση χρονων κ δν μπορω να ασχοληθω με κανεναν απο τους 2
Γεια σας παιδιά. Μπαίνω και διαβάζω συχνά αλλά οι εξελίξεις με προλαβαίνουν και δεν χαλαρώνουμε καθόλου. Αναστασία και Βασίλη τα συλλυπητήριά μου και από μένα, σας εύχομαι ολόψυχα δύναμη και κουράγιο, κ ας μη σας γνωρίζω, εδώ μέσα όλοι αισθανόμαστε περίεργα οικεία. Δύναμη και κουράγιο και στους υπόλοιπους, δεν ξέρω τι άλλο να πω. Εμείς διακόψαμε και ακτινοβολίες και χημειοθεραπείες καθώς η κατάσταση χειροτέρεψε. Μπήκαμε εσπευσμένα στο νοσοκομείο όπου διαγνώστηκαν μεταστάσεις στον εγκέφαλο και ένα αρκετά βαρύ εγκεφαλικό. Μετά από μια βδομάδα μέσα γυρίσαμε σπίτι, όμως οι γιατροί δε μας δίνουν καμία ελπίδα πλέον. Δεν είναι ότι πονάει τόσο, όσο ότι έχει δημιουργηθεί τέτοια βλάβη στον εγκέφαλο που η επικοινωνία γίνεται με τεράστια δυσκολία. Από τη μία κάθε μέρα που περνάει τον αποχαιρετώ λίγο λίγο και από την άλλη όταν τον βλέπω κάπως καλύτερα δεν μπορώ να πιστέψω ότι τον τρώει τόσο πολύ από μέσα του.
Γεια σας παιδιά. Μπαίνω και διαβάζω συχνά αλλά οι εξελίξεις με προλαβαίνουν και δεν χαλαρώνουμε καθόλου. Αναστασία και Βασίλη τα συλλυπητήριά μου και από μένα, σας εύχομαι ολόψυχα δύναμη και κουράγιο, κ ας μη σας γνωρίζω, εδώ μέσα όλοι αισθανόμαστε περίεργα οικεία. Δύναμη και κουράγιο και στους υπόλοιπους, δεν ξέρω τι άλλο να πω. Εμείς διακόψαμε και ακτινοβολίες και χημειοθεραπείες καθώς η κατάσταση χειροτέρεψε. Μπήκαμε εσπευσμένα στο νοσοκομείο όπου διαγνώστηκαν μεταστάσεις στον εγκέφαλο και ένα αρκετά βαρύ εγκεφαλικό. Μετά από μια βδομάδα μέσα γυρίσαμε σπίτι, όμως οι γιατροί δε μας δίνουν καμία ελπίδα πλέον. Δεν είναι ότι πονάει τόσο, όσο ότι έχει δημιουργηθεί τέτοια βλάβη στον εγκέφαλο που η επικοινωνία γίνεται με τεράστια δυσκολία. Από τη μία κάθε μέρα που περνάει τον αποχαιρετώ λίγο λίγο και από την άλλη όταν τον βλέπω κάπως καλύτερα δεν μπορώ να πιστέψω ότι τον τρώει τόσο πολύ από μέσα του.
Καλησπερα σε ολους σας μετα απο πολυ καιρο ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ συλληπητηρια Βασιλη και σε σενα να ειστε καλα να τους θυμαστε, στα κοριτσια μου ολα φιλια πολλα περαστικα στον μαχητη τον Διονυση και ο Βαγγελης να ειναι καλα για να ενδιαφερεται για εμας.Το τσιγαρο Βαγγελη δεν το εκοψα.Τελειωνω τις χημειοθεραπειες την αλλη Δευτερα και θα αρχισω ακτινοβολιες τα κεφια και οι δυναμεις πεσμενες αλλα ελπιζουμε και ονειρευομαστε.
καλημέρα σας,
Αναστασία καλό του ταξίδι , γρήγορα να περασειο καιρός να απαλύνει τον πόνο.
Εμένα ο πατερας μου μπαίνει την τεταρτη για τη δευτερη χμθ του δευτερου κύκλου. Απλά περιμένουμε
Φιλια σε όλους
Καλημέρα ο DENIS πως είναι;
Σας ευχαριστω ολους. Το μονο που παρακαλαω ειναι να περασει ο καιρος να μην στεναχωριεμαι τοσο. Απλα εχω καποια ερωτηματα.. Οπως π.χ.γιατι στους τελευταιους 2 η παραπανω μηνες ειχε «χασει» το μυαλο.. Γιατι εβλεπε ονειρα κ νομισε ηταν στη πραγματικοτητα;; φωναζε ατομα που γνωρισε στη ζωη του, ασχετα..
Αναστασία σου εύχομαι να περάσουν γρήγορα αυτές οι πρώτες μέρες και ο χρόνος να απαλύνει το πόνο σου.
Τώρα όσον αφορά αυτό που αναφέρεις και ο αδερφός μου είχε παρόμοια συμπτώματα αλλά για μικρότερο χρονικό διάστημα καθώς είχε ραγδαία εξέλιξη και κατέληξε 1 μήνα μετά την διάγνωση. Όπως μου εξήγησε γιατρός αυτά μπορεί να οφείλονται είτε σε μικρούς μεταστατικούς όγκους που μεγαλώνοντας ασκούν πίεση στον εγκέφαλο είτε ακόμα και από μικρά εγκεφαλικά που δημιουργούνται όταν έμβολα από τον όγκο που αποσυντίθεται μπαίνουν στην κυκλοφορία του αίματος και φράζουν προσωρινά μικρές αρτηρίες στον εγκέφαλο. Εξάλλου ο ίδιος ο όγκος παράγει πολλές τοξίνες που και αυτές μπορούν να δώσουν παρόμοια συμπτώματα καθώς όλο το σώμα αποδιοργανώνεται στην προσπάθεια του να πολεμήσει τον καρκίνο. Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά και τις εξαιρετικά τοξικές χημειοθεραπείες έχουμε τα αποτελέσματα που αναφέρεις. Όταν ζήτησα από τους γιατρούς να κάνουμε αξονική για την διερεύνηση μεταστάσεων στον εγκέφαλο μου είπαν ότι δεν υπάρχει λόγος να ταλαιπωρούμε τον ασθενή με περιττές εξετάσεις που δεν θα προσφέρουν τίποτα καθώς ήταν ήδη πολύ αργά. Εγώ πιστεύω ότι αυτά τα συμπτώματα είναι κυρίως από μικρές μεταστάσεις στον εγκέφαλο δύσκολα ανιχνεύσιμες που πιέζουν σημαντικά κέντρα του ζωτικού αυτού οργάνου.
Στον αδερφό μου μετά την αρχική φάση που ήταν κυριολεκτικά άλλος άνθρωπος και διήρκεσε 3 μέρες ακολούθησε μία περίοδος που ήταν πολύ καλά και μετά άρχισαν και πάλι οι κρίσεις που κρατούσαν όμως λίγες ώρες. Όταν ήταν καλά θυμόταν όλα αυτά που «έβλεπε» και «άκουγε» κατά την διάρκεια των κρίσεων.
Καλημερα σε ολους να ΄στε ολοι καλα ευχομαι αλλα δεν μαθαμε για τον Διονυση νεα.Τι κανει ειναι καλα?
Βαγγελη αξονικη ειχε κανει αλλα δν εδειξε κατι. Εγω πλεον πιστευω αυτο που ειπες πως στη προσπαθεια του ο οργανισμος να αντιμετωπισει τον καρκινο, εφοσον ο ογκος παραγει πολλες τοξινες κ δεν ηταν μονο σε ενα σημειο αφου ειχε περασει σε λεμφαδενες τραχηλικους, θωρακικους κ κοιλιακους αλλα κ στη σπονδυλικη στηλη, αποδιοργανωθηκε ολος ο οργανισμος κ λογικα ειχε παρει τον δρομο του τους τελευταιους δυο μηνες!
Πήραμε χθες τα αποτελέσματα σπινθηρογραφήματος οστών του πατέρα μου. Σε δύο σημεία πιθανές μεταστάσεις του αρχικού καρκίνου του προστάτη. Περιμένουμε και την αξονική τώρα και για δούμε τι θεραπεία θα ακολουθήσει. Ακόμα δεν καταφέραμε να συνέλθουμε από τον χαμό του αδερφού μου τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και αυτό.
Καλήσπερα σας,
Βαγγέλη μου κοράγιο ελπίζω να πάει καλά μέσα απο την ψυχή μου.
Πολλά φιλια σε όλους σας
Κουραγιο βαγγελη κ να σας δωσει δυναμη ο Θεος να το αντιμετωπισετε κ αυτο. Ευχομαι οτι καλυτερο ειλικρινα!
Καλημερα σας να ειστε ολοι καλα Βαγγελη κουραγιο και δυναμη σου ευχομαι.
Καλημέρα σε όλους και καλό φθινόπωρο.
Βαγγέλη καλή δύναμη εύχομαι ο πατέρας σου να το ξεπεράσει γρήγορα.
Ιωάννα Φανή Αναστασί … εύχομαι να είστε καλά.
Ο Διονύσης τί γίνεται;
Καλησπέρα σε όλη την παρέα εδώ και σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Με τον Διονύση δυστυχώς δεν έχουμε κανένα νέο.
Ας ελπίσουμε ότι τελικά την έκανε την επέμβαση που ήθελε και όλα να πήγαν καλά. Φυσικά μετά από ένα τέτοιο χειρουργείο χρειάζεται κάποιος χρόνος να αναρρώσει και να μπορέσει να γράψει ξανά εδώ.
Καλησπέρα σας,
Μανια μου καλά είμαι.Στις 30/9 ξαναμπαίνει ο μπαμπας μου για την 3η χμθ.
Να στε καλά
Κε Διονύση εύχομαι η απουσία σου να είναι μόνο για καλό…σε περιμένουμε.
Καλησπέρα σας,
Είμαι η κόρη του Διονύση. Δυστυχώς μπήκα για να σας δώσω άσχημα νέα, σε όσους αναρωτιούνται πού είναι ο Διονύσης. Ο πατέρας μου έφυγε την Κυριακή. Είχε κάνει εισαγωγή τέλος Αυγούστου στον Άγιο Σάββα, όπου προσπάθησαν να του κάνουν την εγχείρηση που τόσο πολύ ήθελε. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων ήταν απαγορευτικά για κάτι τέτοιο. Ενώ γνώριζε πολύ καλά ότι θα φύγει, ήταν πολύ δυνατός μέχρι την τελευταία στιγμή. Και αυτό ήταν που του επαναλάμβανα συνέχεια την τελευταία στιγμή. Ότι τα πάει πολύ καλά όπως πάντα. Ότι δεν είναι τίποτα αυτό για έναν άνθρωπο που πέρασε τόσα πολλά.
Καλό κουράγιο σε όσους έχουν δύσκολο δρόμο μπροστά τους, είτε νοσούν οι ίδιοι είτε πολύ κοντινά τους πρόσωπα. Ο πατέρας μου σας σκεφτόταν και μου είχε ζητήσει ο ίδιος να σας γράψω. Από τον πατέρα μου έμαθα ότι είναι απαραίτητη η θετική σκέψη και η δύναμη.Καλή Δύναμη λοιπόν εύχομαι μέσα από την καρδιά μου σε αυτούς που πονούν σωματικά. Καλή Δύναμη και σε αυτούς που πονάει η καρδούλα τους.
Καλό ταξίδι Διονύση , απλά σε ευχαριστώ για όσες φορές ήσουν εδώ για όλους μας.
Καλο ταξιδι στον Διονυση τον μαχητη που μας εδινε ολους κουραγιο.
καλό ταξίδι Διονύση…θα μας λείψεις…καλη δύναμη στην οικογενεια
Αχ Κε Διονύση .. καλή ξεκούραση μας λείπεις είδη , με βοήθησες πάρα πολύ όπως και πολλούς σε αυτό το site. Καλό ταξίδι …. σου αξίζει μια θέση στον Παράδεισο…
Καλο παραδεισο Διονυση .Θα λειψεις σε ολους μας .Τωρα δεν θα στεναχωριεσε για τιποτα.Δωσε φιλια στο παιδακι μου.Καλη ανταμωση
Καλό ταξίδι Διονύση. Ήσουν η ψυχή αυτού του blog και για όλους είχες ένα καλό λόγο.
Κουράγιο και δύναμη στην οικογένεια του.
Θυμάμαι όταν έγραψα εδώ για πρώτη φορά ο Διονύσης ήταν αυτός που μου έδωσε κουράγιο και ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης και αντιμετώπισης αυτής της αρρώστιας.
Με το ίδιο τρόπο που αυτός χρόνια τώρα πάλεψε τον καρκίνο και ασχέτως αποτελέσματος βγήκε νικητής από αυτή τη μάχη.
Διονυση μας ειμαι σιγουρη πως μας βλεπεις απο ψηλα. Θα ξεκουραστεις τωρα.
Συλληπητηρια στην οικογενεια του. Να ζησετε να τον θυμαστε και να ειστε περηφανοι για εκεινον γιατι χωρις να το ξερει βοηθησε πολυ κοσμο.
Τον ευχαριστω.
Σας ευχαριστώ πολύ όλους, για τα καλά σας λόγια για τον πατέρα μου – αλλά και γιατί είσασταν εδώ μαζί του και σας έλεγε αυτά που σκεφτόταν και ίσως δεν μπορούσε να πει σε μένα για να μη με στεναχωρήσει.
Πολύ συχνά έμπαινα στη συζήτησή σας και κρυφοκοιτούσα τη συνομιλία σας για να δω πώς αισθάνεται πραγματικά ο πατέρας μου. Από εδώ έμαθα ότι οι πόνοι του ήταν αφόρητοι, όταν σε μένα έλεγε ότι το απλό depon τον πιάνει.
Ένα ταξίδι ήταν κι αυτό που έκανε τα τελευταία χρόνια, και κάθε στιγμή την κέρδισε με το σπαθί του. Κανένας γιατρός δεν του έδινε πάνω από 6 μήνες. Κι εκείνος προχώρησε για χρόνια. Και τα περισσότερα από αυτά με πολύ καλή ποιότητα ζωής. Από το πείσμα του και τη δύναμή του.
Και σε μένα έδωσε ένα μάθημα που ποτέ δεν πίστευα ότι θα έπαιρνα από αυτόν. Κι ένα λόγο να νιώθω περήφανη. Αν όχι σε αυτή τη φάση, τότε πότε κάποιος φαίνεται δυνατός? Και η δύναμή του μέχρι την τελευταία στιγμή ήταν απίστευτη. Η μόνη του αδυναμία, η κόρη μου. Η εγγονούλα του, που ακόμα προσπαθεί να τον βρει στο τηλέφωνο…
Καλο ταξιδι διονυση. Στεναχωρεθηκα πολυ. Παντα ειχες εναν καλο λογο για ολους κ να μας δινεις κουραγιο.. Πηγες να συναντησεις τον μπαμπακα μου! Δεν εχω να πω κατι αλλο, απλα κουραγιο στην οικογενεια σου !!!
Είχα την τύχη να γνωρίσω απο κοντά τον Διονύση τις μέρες που ηταν στο νοσοκομείο. Τον είδα και προσπάθησα πολυ να μην κλάψω γιατί λίγες μέρες πριν, σε ενα αλλο νοσοκομείο έχασα τον άντρα μου, τον Δημήτρη μου. Μιλήσαμε λιγάκι , μου είπε για τον χειρουργό που βρέθηκε και τις ελπίδες να χειρουργηθεί και είδα την θέληση του για ζωή. Θα το παλέψω όσο πάει μου είπε. Έτσι εκείνη την ημέρα του πήγα μια αφίσα που είχα βρει στα προσωπικά αντικείμενα του άντρα μου που έλεγε «Never, ever give up». Αυτό το ήξερε καλύτερα απο όλους ο Διονύσης. Καλό σου ταξίδι και ενα μεγάλο ευχαριστώ μέσα απο τη καρδιά μου για όλες εκείνες τις φορές που έπαιρνα δυναμη διαβάζοντας όλα όσα πέρασες. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του.
καλημέρα σε όλους σας,
Σοφία , συλλυπητήρια για τον άντρα σου. Δεν θυμάμαι αν το είχα μάθει είμαι συγχισμένη τον τελευταίο καιρό έχουμε χασει ένα αγαπημένο πρόσωπο και στη συνέχεια επιδεινώθηκε και η υγεία του μπαμπά μου.
Η αλήθεια είναι οτι απο τότε που χασαμε και τον Διονύση δυσκολευομαι να γράψω μου θυμιζει πολύ τον πατέρα μου στην δύναμη , την αισιοδοξία.
Γράφω όμως για να σας πω οτι σήμερα μπήκε για την 3η χμθ και ενω ήμουν προετοιμασμένη για ολα οτι π.χ επιδεινώθηκε και άλλο, εν τούτοις μάλλον τα πράγματα είναι καλά. Μετα τη δευτερη χμθ ο μπαμπάς μετα απο λίγες μέρες αμέσως σηκώθηκε ,αρχισε να βγαίνει έξω και να κάνει πράγματα . Το κυριότερο όμως είναι το χαμογελό του που το ξανα βρήκε. Καλή δύναμη σε όλους .
Καλημέρα σε όλους και καλό μήνα.Η αλήθεια είναι πως κι εγώ ενω μπαίνω και διαβάζω τα νέα σας μετά απο τον Διονύση δεν μπορώ να γράψω.Ο Διονύσης ήταν αυτός που πρώτος με βοήθησε με τον πατέρα μου και πιο πολύ για να καταλάβω την ψυχολογία του όταν έκανε τις θεραπείες.Εύχομαι να είναι ευτυχισμένος εκεί που είναι.Μαρίνα να ξέρεις πως αν μας χρειαστείς κάτι είμαστε εδώ, είμαστε στην ίδια κατάσταση αρκετοί εδω μέσα.
Ιωάννα μπράβο που ο πατέρας σου συνήλθε καλή δύναμη και σε σένα.
Παιδιά χαθήκαμε.. Ελπίζω να είστε καλά!!